Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
17 mei, de dag van de schaamte van de Duitse Bondsdag…

17 mei, de dag van de schaamte van de Duitse Bondsdag…

Veröffentlicht am: 18. Mai 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Wanneer de reden van de staat in de plaats komt van de basiswet, het internationaal recht en de mensenrechten

Een standpunt van Jochen Mitschka.

In een e-mail aan een Duits lid van de Bondsdag bekritiseerde ik de discriminatie van de BDS-beweging in de Duitse Bondsdag op 17 mei. Ik heb informatie aangeboden in de vorm van een e-boek (1). Meestal gaven de parlementsleden helemaal geen antwoord, of ze stuurden een link naar het officiële fractieadvies. Niemand was geïnteresseerd in een discussie, een geschil of bood informatie aan. Twee antwoorden vielen echter op uit de reacties. Deze leden waren duidelijk verontwaardigd dat ik hun mening in twijfel trok. Een e-mail straalt zoveel onwetendheid of chutzpah uit dat ik hem niet wil onthouden aan de gewaardeerde kiezer om te laten zien welke vertegenwoordigers, gekozen door de partijen, zij door middel van verkiezingen hun legitimiteit hebben gegeven.

De beschuldigingen van een lid van de Bondsdag:

“Beste Mr. Mitschka, dank u voor uw brief van gisteren. U bekritiseert de meerderheidsbeslissing van de Duitse Bondsdag om BDS antisemitisch te noemen. Je Joodse vrienden waren ook ontzet. Mijn Joodse vrienden zijn dat niet. Ook de feedback van joodse verenigingen en organisaties is unaniem positief. Zelfs degenen die kritiek hebben op de Netanyahu-regering beschrijven BDS als wat het is: antisemitisch.

Uiteraard kent dit parlementslid alleen verenigingen en organisaties die niet tegen de apartheidspolitiek ingaan. Ze heeft waarschijnlijk nooit de website van BTselem.org bezocht, een mensenrechtenorganisatie die ook door de EU wordt gefinancierd. Vermoedelijk kent ze ook de Al-Haq – Palestijnse Organisatie voor Mensenrechten (POHR), de PHRIC, de PHR of de PCATI niet. Om nog maar te zwijgen van de organisatie “Breaking the Silence”, waarin voormalige Israëlische soldaten die in dienst waren van de bezetter naar buiten komen (2).

Wat de afgevaardigde waarschijnlijk ook niet weet is dat de zogenaamde “Oppositie tegen Netanyahu” in de Knesset ook een zionisme is dat de etnische zuivering van Israël tijdens de oprichting van de staat en ook van de bezette gebieden vandaag de dag als legitiem beschouwt. David Sheen heeft dit duidelijk gemaakt in een lezing:

“(…) Het was de Arbeiderspartij die zich aan de Nakba verbond, het was de regerende Arbeiderspartij die honderdduizenden mensen verdreef toen Israël in 1948 werd opgericht. Het was de Arbeiderspartij die aan de macht was en de Westelijke Jordaanoever, Gaza en de Golanhoogte en Oost-Jeruzalem veroverde. Het was de Arbeiderspartij die aan de macht was toen de nederzettingenbeweging op gang kwam. En het was Shimon Peres die zijn steun gaf aan de nederzettingen en het was Jitzchak Rabin die de botten van de Palestijnen brak in de eerste Intifada. Kunnen we de Arbeiderspartij dus echt als een vredespartij beschouwen?” (3)

Vervolgens legt hij uit dat het vredesproces in Oslo achter de rug van de Arbeiderspartij om is opgezet en dat de verantwoordelijke minister de partij allang had verlaten omdat hij begreep dat de partij nooit bereid zou zijn om in te stemmen met een tweestatenoplossing. (3)

Met andere woorden, de zogenaamde politieke oppositie heeft ook een beleid ten opzichte van de Palestijnen dat vergelijkbaar is met dat van Netanyahu. Het deel van de oppositie dat voorstander is van Palestijnse integratie en/of een rechtvaardige tweestatenoplossing heeft slechts een kleine minderheidsstatus in de Knesset, waar de apartheidsstatus van Israël wordt erkend. Het is triest dat een lid van de Duitse Bondsdag die betrokken was bij de beslissing over zo’n belangrijke kwestie op 17 mei zo weinig weet over het politieke landschap van het land en de Israëlische samenleving.

Het parlementslid is zeker ook niet op de hoogte van de reactie in een van de belangrijkste links-liberale kranten van Israël, Haaretz. “Duitsland heeft zojuist het gerechtelijk apparaat gecriminaliseerd. Een mengeling van gerechtvaardigde schuldgevoelens, cynisch en manipulatief tot de meest weerzinwekkende extremen gedreven door Israël op een georkestreerde manier, leidde de Bondsdag op vrijdag tot een van de meest schandelijke en bizarre beslissingen sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. De Bondsdag definieerde de boycot, de desinvestering en de sancties tegen Israël als antisemitisch. (4, zie ook 5)

Boycot is antisemitisme

De e-mail gaat verder met te zeggen: “Want BDS eist een boycot van de staat Israël, ongeacht de regering. BDS is gericht tegen joden – ook buiten Israël. Dit is puur antisemitisme.”

Als een boycot om VN-resoluties, dat wil zeggen het internationaal recht en de mensenrechten, af te dwingen, als het antisemitisme is, wat zijn dan willekeurige sancties, dat wil zeggen sancties van Duitsland tegen landen die niet door de VN zijn vastgesteld? Wat was de boycot tegen de apartheid in Zuid-Afrika en waarom heeft een partijoverschrijdende alliantie in Ierland een boycotwet in het Lagerhuis ingevoerd en goedgekeurd die de invoer van goederen die in de bezette gebieden van Palestina zijn geproduceerd, verbiedt? Want het is juist de handel in deze goederen die volgens het internationale recht illegaal is.

Maar Israëlische bedrijven en autoriteiten beweren op misleidende wijze dat Israël het land van oorsprong is voor deze producten om in aanmerking te komen voor tariefpreferenties. De boycotoproep van de BDS-campagne heeft dus onvermijdelijk betrekking op alle producten met de vermelding “Israël” die ook in de nederzettingen hadden kunnen worden geproduceerd.

Het feit dat Duitsland, en dus ook de EU, jarenlang heeft verhinderd dat goederen uit de bezette gebieden dienovereenkomstig werden gemerkt, is al door een EU-rechtbank bekritiseerd en heeft juist deze eis uitdrukkelijk gesteld, zodat de consument de mogelijkheid heeft om dergelijke producten te boycotten (21). Een mogelijkheid die de leden van de Bondsdag echter als “antisemitisme” beschouwen.

Palestijns terrorisme?

Laten we verder lezen in de e-mail: “Beste Mr. Mitschka, om de eer van BDS te redden, stelt u dat het onmogelijk is om te voorkomen dat antisemieten zich onder de aanhangers bevinden. Dat is waar. Maar men had heel goed kunnen voorkomen dat Hamas bijvoorbeeld de BDS-appeal 2005 zou ondertekenen. Maar dat is niet gebeurd. Ze lieten een Palestijnse terroristische organisatie toe om BDS te gebruiken als een voertuig.

Het is duidelijk dat de auteur van de e-mail niet weet hoezeer haar argumentatie lijkt op die tegen de Zuid-Afrikaanse vrijheidsbeweging ANC (African National Congress) in de jaren zestig van de vorige eeuw. Leden van het ANC, waaronder Nelson Mandela, werden door de Amerikaanse regering tot juli 2008 geclassificeerd als leden van een terroristische organisatie. Het ANC zelf was pas in 1988 van de lijst van terroristische organisaties geschrapt (6).

Door Hamas als terroristische organisatie te benoemen, verzet het parlementslid zich tegen een VN-resolutie die ook het gewapend verzet tegen de Israëlische bezetting legitimeert. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft het recht van de gekoloniseerde volkeren, en van de Palestijnen in het bijzonder, bevestigd om zich te verzetten met “alle beschikbare middelen, met name de gewapende strijd” (7). De Algemene Vergadering van de VN had ook verklaard dat zij “alle regeringen die het recht op zelfbeschikking en onafhankelijkheid van mensen onder koloniale en buitenlandse overheersing en onderwerping door buitenlanders niet erkennen, met name de strijd van de bevolking van Afrika en het Palestijnse volk, krachtig veroordeelt” (8).

Men kan gewapend verzet verwerpen, dat is waar, maar een beweging die door de meerderheid van de Palestijnen bij de verkiezingen als vertegenwoordiger is gekozen en die ook (!) gewapend verzet tegen een bezettingsmacht als legitiem beschouwt, een terroristische organisatie, is gewoonweg neokoloniaal beleid dat het internationaal recht, de VN en de mensenrechten aan zijn laars lapt. Vandaag de dag wordt schaamteloos vergeten dat veel koloniale overheersers alleen door gewapende opstand konden worden geëlimineerd.

Als we het over een terroristische organisatie hebben, is het ook interessant om het aantal slachtoffers te vergelijken. Bijvoorbeeld de Israëlische aanval op de Gazastrook in 2014: Het Palestijnse verzet, waaronder Hamas, heeft 51 mensen gedood, waaronder 3 burgers, ter verdediging van Gaza. De Israëlische strijdkrachten hebben bij de aanval echter 1088 mensen gedood, waaronder ten minste 816 burgers (9). En deze vernietigingscampagne werd overigens door de Israëlische partijen in verkiezingsreclamevideo’s tijdens de laatste parlementsverkiezingen benadrukt en beloofde door te gaan (10).

Of laten we eens kijken naar de technieken die de Israëlische bezettingsmacht gebruikt. Misdaden zoals “Break the Bones”, het breken van botten door steenwerpers, @IDFheadshot, het gericht doden van burgers vaak door ze in het hoofd te schieten, “knee capping”, het verbrijzelen van kniegewrichten, het verpulveren van botten in de benen door speciale munitie, of het bombarderen van dichtbevolkte woonwijken en de vernietiging van hele wijken, het bombarderen van redactiekantoren, media, culturele centra en zelfs de Palestijnse Nationale Bibliotheek met onbetaalbare artefacten en historische documenten, zijn ontelbare keren gedocumenteerd. Alle misdaden waarvan de aangifte antisemitisme en samenzweringstheorie is? Misschien omdat de leden van het Duitse parlement niet eens met de bronnen willen omgaan. Bronnen die serieuze historici, wetenschappers, artsen, journalisten zijn, om nog maar te zwijgen van de talloze foto’s, video’s en getuigenverklaringen (11). Misdaden die, tegen het verzet van de EU, de VS en natuurlijk Israël, nu leiden tot een onderzoek door het Internationaal Strafhof, aangezien de hoofdaanklager ervan overtuigd is dat er oorlogsmisdaden zijn gepleegd (22). En wie had geprobeerd het onderzoek naar de oorlogsmisdaden van Israël te verhinderen?

“In zijn verklaring heeft Duitsland lippendienst bewezen aan “een vurig pleitbezorger van de strijd tegen de straffeloosheid”. Desalniettemin besloot Duitsland te stellen dat het Internationaal Strafhof geen “solide rechtsgrondslag” had, omdat de staat Palestina niet “soeverein” was. Het maakt niet uit dat deze eis nergens in het Statuut van Rome staat, en de hoofdaanklager Fatou Bensouda heeft het ook niet opgeëist. De Palestijnen hebben duidelijk nog geen soevereiniteit bereikt – juist omdat Israël hun land bezet houdt. (24)

Apartheid bestaat niet in Israël?

Maar laten we verder gaan met het lezen van de e-mail: “Trouwens, u beschuldigt Israël van apartheidspolitiek [sic]. Geachte heer Mitschka, deze beschuldiging is overdreven en onjuist. Het wordt niet correcter door constante herhaling. De moslimbevolking in Israël groeit al tientallen jaren gestaag. Moslims hebben gelijke rechten en maken deel uit van het openbare leven, in de politiek, het bestuur en ook in het leger. Een apartheidspolitiek ziet er anders uit.”

Nou, om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat mensen nog steeds zouden beweren dat er geen apartheidspolitiek was in Israël. Nu weet ik niet of het de bedoeling is of de onwetendheid die tot dergelijke uitspraken leidt. Laten we naar de feiten kijken.

De toenmalige SPD-leider Sigmar Gabriel kreeg kritiek nadat hij op 15 maart 2012 al had gesproken over de situatie in Palestina als apartheid. In de schaduw van de Iran-crisis was de situatie in Palestina niet verbeterd, maar verder verhard. En iedereen die Palestina bezoekt zal soortgelijke indrukken mee naar huis nemen als Gabriel (12). Maar ja, de druk op hem was te groot om zijn uitleg bij te houden.

Een “muur” zoals in Berlijn werd gebouwd om een systeem te beveiligen dat dodelijk doet denken aan het apartheidssysteem in Zuid-Afrika. Dan zijn er nog de verklaringen van Prof. John Dugard, een voormalige speciale VN-rapporteur, die zei: “Ik ben een Zuid-Afrikaan die de apartheid heeft meegemaakt”, zei Dugard. Ik kan zonder aarzeling zeggen dat de misdaden van Israël oneindig veel erger zijn dan die van het apartheidsregime in Zuid-Afrika. (13) Dugard legde uit dat hij gedurende zeven jaar twee keer per jaar de Palestijnse gebieden had bezocht. Dat hij anderzijds ook goed op de hoogte was van de situatie in Zuid-Afrika tijdens de apartheid, omdat hij daar destijds als mensenrechtenadvocaat had gewerkt. Voor hem handelden de kolonisten in de bezette gebieden in dezelfde geest als de blanke Zuid-Afrikanen tijdens de apartheid in Zuid-Afrika.

Dit zijn nu individuele meningen. Laten we eens kijken wat een VN-organisatie heeft gevonden toen ze de situatie in Israël onderzocht. “Een VN-agentschap publiceerde woensdag een rapport waarin Israël wordt beschuldigd van het opleggen van een ‘apartheidsregime’ van rassendiscriminatie tegen de Palestijnen en verklaarde dat het het eerste VN-agentschap was dat deze beschuldiging uitsprak. (14)

In het verslag-Reuters wordt ook vermeld dat Richard Falk, een voormalig onderzoeker van mensenrechtenschendingen in de Palestijnse gebieden, voordat hij zijn functie neerlegde, had verklaard dat het beleid van Israël onaanvaardbare kenmerken van kolonialisme, apartheid en etnische zuivering zou bevatten. Maar terug naar het VN-verslag.

En in een interview legde Rama Kahlif, voormalig “U.N. Under-Secretary General en ESCWA Executive Secretary”, uit hoe het rapport tot stand is gekomen:

“Het verslag onderzoekt de definitie van apartheid zoals die is opgenomen in het Anti-Apartheids Verdrag, het bekijkt de drie belangrijkste voorwaarden, de daden tegen de menselijkheid, het feit dat het gebeurt binnen een geïnstitutionaliseerd systeem, en of deze daden zijn gepleegd met de bedoeling om dit apartheidsregime te handhaven.

Op basis van het bewijsmateriaal concluderen de auteurs dat Israël een apartheidsregime over het Palestijnse volk heeft ingesteld. Ongeacht of ze in Israël wonen of in de bezette gebieden of in de diaspora.
Niemand kiest in het bijzonder Israël uit. Israël heeft zich onderscheiden door te eisen dat het erkend wordt als een etnische staat, ook al is het een multi-etnische en multiculturele staat. Israël zelf uit wanneer het wetten aanneemt die burgers op grond van hun godsdienst discrimineren. In deze tijd en in de 21e eeuw is dit totaal onaanvaardbaar.” (15)

Het rapport werd ingetrokken en Rima Khalaf, de verantwoordelijke voor het rapport, moest haar functie neerleggen. De feiten blijven onaangetast (16). Zelfs de TAZ heeft hierover verslag uitgebracht (17).

En tot slot moet het lid van de Bondsdag zich ervan bewust zijn dat in 2018 in de Knesset een wet werd aangenomen die ook de praktijk van discriminatie van Palestijnse burgers van het land wettelijk legitimeert, en door de Palestijnse oppositie in de Knesset de “Apartheidswet” werd genoemd. Deze wet heeft ertoe geleid dat de apartheidspolitiek nu ook openlijk in de Israëlische media wordt vermeld. De Haaretz-krant schreef hierover:
“Voorbij zijn alle verwijzingen naar gelijkheid. Het werd vervangen door richtlijnen die Israël in de richting van echte apartheid hebben gestuurd, met inbegrip van de devaluatie van de status van de Arabische taal en dus van de Arabische burgers van Israël” (18).

Met andere woorden, Israël is nu officieel een staat waarin alle andere religies, behalve de joodse, worden gediscrimineerd. Alleen degenen die de “juiste” religie hebben, genieten alle voordelen van het burgerschap. Dit is expliciet verdedigd door verschillende vooraanstaande politici, waaronder premier Netanyahu. Voor de mensen in de sinds 1967 bezette Palestijnse gebieden is de situatie daarentegen nog erger dan voor de Arabische burgers van Israël. Ze hebben praktisch geen enkel recht.

En wat betreft “De moslimbevolking in Israël groeit al tientallen jaren gestaag…”, lees de verslagen van de Israëlische mensenrechtenorganisatie BTselem of bekijk de video’s die laten zien hoe bijvoorbeeld etnische zuiveringen binnen Israël en in de bezette gebieden worden gepromoot door het vernietigen van Arabische huizen. Zo documenteert de video “Engineering a Jewish majority by driving out Palestinians” op 30 mei 2019 dit. Maar men vindt dergelijke meldingen wekelijks, soms dagelijks (19). En nee, BTselem is echt niet antisemitisch, maar als dat wel zo was, dan zouden het ook de Europese Commissie, het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest, het Noorse ministerie van Buitenlandse Zaken, de Open Society Foundations, de EED en de Ford Foundation zijn die deze organisatie steunen, die uiteraard niet tot de bronnen van de parlementsleden behoren.

En, als lid van een van de C-partijen, een advies aan het lid van het Europees Parlement: misschien helpt een blik op het artikel van een katholiek persbureau met de titel: “Israël: katholieke bisschoppen eisen de terugtrekking van de ‘Nationaliteitswet'”. (20)

Of wat te denken van de uitspraak van Ronnie Kasrils, die ooit tegen de apartheid van Zuid-Afrika heeft gevochten en die uitlegt: “Ik heb tegen de apartheid van Zuid-Afrika gevochten. Ik zie dezelfde brutale politiek in Israël.” En in een artikel in The Guardian zegt hij: “Ik ben diep verontrust dat critici van het brute beleid van Israël vaak worden bedreigd met de onderdrukking van hun vrijheid van meningsuiting, en ik heb dit aan den lijve moeten ondervinden”. (22)

En dat is precies wat de leden van de Duitse Bondsdag proberen te doen met hun besluit van 17 mei: de vrijheid van meningsuiting bedreigen. En het heeft geen zin om te beweren dat kritiek natuurlijk is toegestaan. Want hoe kan men iets bekritiseren dat, zoals in het geval van de apartheid, wordt beweerd dat het niet bestaat, maar dat de bewering antisemitisme is?

Allemaal gewoon samenzweringstheorie

“Beste Mr. Mitschka, ik ben me ervan bewust dat deze argumenten nauwelijks in je opkomen. Want ik heb dat gelezen en wat je schrijft voor de Truthersite Rubicon. Je hebt je eigen kijk op de dingen. Ik ben het daar expliciet niet mee eens.

Aan het eind dan de bekroning, de klap met het doodslagargument: Je bent een “Truther” en ik ben het uitdrukkelijk niet eens met je mening… “omdat je een Truther bent”, daar kan men over nadenken.

De ontwikkeling sinds 17 mei 2019

Het kwam precies zoals ik vreesde. In Duitsland werd de mogelijkheid om te informeren over misdaden van een apartheidsstaat drastisch beperkt. Mensen die opkwamen voor het internationaal recht en de mensenrechten in de bezette gebieden en voor de Palestijnse rechten in het algemeen, werden gemarginaliseerd, uitgesloten van de gebeurtenissen, vaak gebrandmerkt als antisemieten.

Aan de andere kant bleven de misdaden van de Israëlische rechtsextremistische regeringen toenemen. Gedocumenteerd in mijn tweede boek na 17 mei, dat op bijna 1200 pagina’s in een mediaoverzicht laat zien welke misdaden in en rond Israël in 2019 zijn gepleegd (23).

En ja, de Duitse regering en de EU hebben steunprogramma’s voor Palestina. Zo is het geld van de belastingbetaler gebruikt om in afgelegen Arabische gemeenschappen zonnecelsystemen te bouwen om hen te voorzien van de stroomvoorziening die het bezettingssysteem hen ontzegt. Pas … toen deze zonnestelsels vervolgens werden vernietigd of in beslag genomen door de bezettingsmacht, meestal op grond van het feit dat er geen bouwvergunning was afgegeven, volgde slechts een schouderbeweging. Misschien omdat het alleen maar belastinggeld was, niet de eigen middelen van de parlementsleden?

In ieder geval hebben de nachtmerries van mijn vader en de geschiedenis van Auschwitz mij geleerd dat ik niet wegkijk wanneer er sprake is van groot onrecht en mensen worden vervolgd, verdreven, onderdrukt, vermoord. Het maakt niet uit hoe sterk de hoofdstroom is.

De meerderheid van de leden van de Duitse Bondsdag heeft daarentegen de rechten van de Palestijnen geofferd op het altaar van zelfmedelijden en de absolutie van de zonden van het nazi-regime door racistische regeringen van Israël. Opnieuw wint de “reden van de staat” het van het recht, het internationaal recht en de mensenrechten.

Conclusie

Als het hoofd van de VN waarschuwt dat de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Israël de tweestatenoplossing zou vernietigen (24), is dat pure hypocrisie. Zonder de door de Israëlische nederzettingen bezette gebieden kan er onmogelijk een functionerend Palestina zijn en mag niemand proberen 700.000 militante kolonisten met geweld te verplaatsen. Met andere woorden, zelfs zonder annexatie is de twee-staten-oplossing al lang dood, zelfs vóór 17 mei 2019.

En daarom moet men luisteren naar Hagai El-Ad met zijn artikel “Israël heeft geen ‘advies’ nodig tegen annexatie – het heeft consequenties nodig – een halve eeuw bezetting is genoeg tijd voor machtige staten als Duitsland om te leren dat retoriek zonder actie de Israëlische straffeloosheid alleen maar vergroot” (25), en het niet te belasteren als antisemitisme. Maar ik vrees dat de Duitse parlementsleden, in hun elitaire, conformistische, neokoloniale arrogantie, niet zullen luisteren, maar de misdaad zullen blijven negeren wanneer de reden van de staat dat eist. Zoals altijd. En waarom ik me schaam voor Duitsland staat beschreven in bovengenoemd artikel in zijn

Laatste zin over het gedrag van Duitsland:

“Ondertussen blijft Israël de fundamenten van het internationaal recht in de ogen van de wereld, inclusief Duitsland, verbrijzelen. Eindeloos zeggen dat er iets mis is zonder te handelen om het te stoppen is geen ‘sterk advies’ – het is medeplichtigheid. (24)

Bronnen: