Een commentaar van Florian Kirner.
Het begint – en de oprichting van de Democraten, evenals de aangesloten mediastations, worden gek. Omdat de peilingen een continue stijging van Bernie Sanders laten zien. Op 3 februari vindt de eerste voorverkiezing plaats in Iowa. Sanders loopt in bijna alle peilingen voorop. Daarna volgen de verkiezingen in New Hamphire. De peilingen laten een voorsprong van 14% zien voor Sanders. Ook in de nationale peilingen heeft Sanders eindelijk Joe Biden ingehaald. In een directe vergelijking met Donald Trump ligt Sanders 9% voor op de gevestigde exploitant.
Zal de massabeweging die zich heeft gevormd rond de kandidatuur van Bernie Sanders erin slagen door te dringen tot het Witte Huis? Er is nog een lange weg te gaan en de bereidheid om Sanders te voorkomen is groot onder de elites. Er is dus een eindeloze reeks van media-aanvallen geweest in de afgelopen weken. Maar ze hebben allemaal een averechtse uitwerking gehad.
Er was Hillary Clinton. Ze is nog steeds verbaasd dat ze in 2016 aan Trump heeft verloren. En als het niet de schuld van de Russen is, dan is het Bernie Sanders’s schuld. Ze is vergeten dat hij 39 rally’s voor haar hield. En ze denkt: “Niemand houdt van Bernie.”
Nu kan het in Hillary Clinton’s kringen gebeuren dat niemand Bernie Sanders leuk vindt. Dat er veel mensen zijn die net als Bernie de volgende dag op Twitter te zien waren. De hashtag “I Like Bernie” stormde naar de top van de Twitter trends. Tulsi Gabbard, formeel een concurrent van Sanders in de voorverkiezingscampagne, liet ook weten: “I like Bernie”.
Ook Obama’s oude campagnemanager Jim Messina sprak zich duidelijk uit tegen Sanders. Hij waarschuwde dat men alleen met zo’n kandidaat kan verliezen. Nou, Messina. Hij had laatst een baan als campagneconsultant van Theresa May toen ze haar verkiezing op brute wijze verloor. Maar dit is niet de eerste keer dat het duidelijk is dat de Obama-wereld met hand en tand vecht tegen de schijnbaar onstuitbare opkomst van Bernie Sanders.
En toen kondigde Joe Rogan aan dat hij waarschijnlijk op Sanders zou stemmen in de Californische voorverkiezing. Joe Rogan runt de meest invloedrijke podcast in de VS, zijn interview met Bernie Sanders heeft momenteel 11 miljoen hits. De Sanders-campagne was trots op de steun van Rogan en verspreidde het woord op sociale netwerken.
Natuurlijk, opnieuw: verontwaardiging, schandaal, schending van de politieke correctheid. Joe Rogan, die van beroep een komiek is, heeft in zijn lange publieke carrière drie tot vijf dingen gezegd die misschien beter anders geformuleerd hadden kunnen worden. Dus weer werd Sanders ervan beschuldigd seksistisch en transfobisch te zijn.
Verder wordt er ook gewerkt aan het afbeelden van Bernie Sanders als antisemiet en “zelf hatende Jood”. Maar je kon dit in principe heel duidelijk zien in de 2015 Republikeinse voorverkiezing: toen het etablissement eindelijk het gevaar inzag dat Troef was en hem probeerde te stoppen met figuren als Mitt Romney en de Bush Clan, begon de doorbraak van Troef pas echt.
Deze keer ook. De aanvallen van het establishment worden steeds bozer – en juist dat voedt de steun voor Bernie steeds meer.
Wat deze mensen eenvoudigweg niet kunnen begrijpen is de afwijzing die hun gevestigde politieke circus al lang geleden in grote delen van de bevolking heeft opgelopen. Ze leven in hun luchtbellen en bevestigen elkaar hoe groot ze zijn: de vertegenwoordigers van de partijmachines, de trekkers in het Congres, de hoogbetaalde sterren van de tv-stations en het leger van lobbyisten. Al decennia lang zijn ze eraan gewend dat de werkelijkheid is wat ze de mensen zeggen te zijn. En ze blijven proberen het op de oude manier te doen, met dezelfde rotte trucjes.
Zo beschuldigt Joe Biden de Sanders-campagne ervan een video van hem te vervalsen waarin hij pleit voor bezuinigingen op de sociale voorzieningen. En hij probeert zijn steun voor de Irak-oorlog van George Bush om te zetten in een speciaal soort oppositie. Tuurlijk. Vroeger kon je zoiets doen. Als je geluk had, was het geheugen van de mensen kort genoeg en kwam je er mee weg.
Maar in het internettijdperk? Elke tiener kan de bijbehorende geluidsbeten uit het net vissen en erachter komen wie er liegt en wie de waarheid vertelt.
En dan is er nog wat de commentaren de “Enthousiasm Gap” noemen. Bij evenementen met Joe Biden zijn er nogal wat bezoekers en de sfeer is saai en op de een of andere manier leuk. Elisabeth Warren heeft een echte, actieve basis en oogst wat enthousiasme, maar haar goedkeuringscijfers dalen. Piet Buttegieg heeft veel geld achter de hand, meestal van rijke donateurs, maar trekt veel kleinere mensenmassa’s aan. Andrew Yang heeft een menigte die hem viert en volledig achter hem staat, maar het is relatief klein.
Sanders daarentegen heeft enorme gebeurtenissen, zelfs in het zeer landelijke Iowa. Landelijk is het aantal vrijwilligers dat voor zijn campagne werkt ruim een miljoen mensen – en het enthousiasme is enorm.
Dat is ook zo als Sanders zelf er niet eens is. Dit is op dit moment vrij vaak het geval, omdat alle Amerikaanse senatoren verplicht zijn om aanwezig te zijn bij de bizarre impeachment show in Washington DC. De Sanders-campagne stuurt dus mensen als de documentairemaker Michael Moore of de jonge congresvrouw Alexandria Ocasio-Cortez naar het front – en ziedaar: de Sanders-evenementen zonder Sanders zijn nog steeds veel beter bezocht dan de evenementen van alle andere kandidaten.
Troef wordt in de tussentijd nerveus. Tegen de onhandige Joe Biden, tegen de bottenrode en gemakkelijk onveilige Elisabeth Warren, tegen de minder ervaren Pete Buttegieg, zou Trump een gemakkelijk spel hebben. Maar tegen Sanders?
Er is een stemming in West Virginia een paar maanden na de verkiezing van Trump. Hoe zou u gestemd hebben als Senator Sanders in plaats van Hillary Clinton tegen Trump had gestaan? Sanders zou 48% tot 46% hebben gewonnen. Hillary Clinton verloor West Virginia, 68% stemde voor Trump.
Dit vermogen om troefkiezers te winnen en te mobiliseren, gefrustreerde ex-democraten en, het belangrijkste, een miljoen eerste keer kiezers is wat de Sanders-campagne zo bijzonder maakt. Natuurlijk weerhoudt dit de Democratische partijbureaucratie er niet van om elke verrotte truc in het boek uit te proberen om Sanders te voorkomen. Uiteindelijk zouden sommigen van hen waarschijnlijk de voorkeur geven aan een tweede termijn van Trump boven een eerste termijn van Sanders.
Maar misschien kunnen ze niet blijven doen wat ze willen. Mocht Sanders een dubbele overwinning behalen in Iowa en New Hampshire, dan is alles mogelijk.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Beeldreferentie: een katz / Shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)