Een commentaar van Dirk Pohlmann.
Ik was aanwezig bij de laterale denkbeeldige demonstratie op 29 augustus in Berlijn. Ik bracht indrukken mee, mijn persoonlijk fragment van de werkelijkheid, gefragmenteerd, ik zag en hoorde wat er binnen mijn bereik lag. Op weg naar de demonstratie kwam ik langs een christelijke groep met Israëlische vlaggen, mensen uit het alternatieve milieu, een groep middeleeuwse mannen en vrouwen met geprinte blauwe posters, ik dacht dat het AfD-aanhangers waren, maar ze maakten deel uit van een motivatietrainer. Voor veel mensen met zelfgemaakte borden, van origineel tot politiek. Er waren ook zwarte, witte en rode vlaggen, twee vrouwen gewikkeld in Amerikaanse vlaggen, ze waren Troef en Q-Anon volgelingen en hielden een bordje “Vertrouw het plan” omhoog. De overgrote meerderheid van de demonstranten waren echter mensen uit het midden van de samenleving, zoals de term in de verkiezingscampagnes wordt gebruikt. De stemming was uitdagend goedgehumeurd en deed me denken aan de vredes- en milieudemonstraties uit mijn jeugd. Dat was geen goed gevoel. Want het omvatte de ervaring van de staatsmacht, letterlijk, het gevoel overgeleverd te zijn aan de staat, de geur van traangas, en het steeds meer beschadigde vertrouwen in een goede orde van zaken. Zoals het nu weer is.
Ik stond lange tijd op straat Unter den Linden achter de Brandenburger Tor, voor de Russische ambassade. Gevangen, ingepakt als een schaap in een kudde, als een dier in een dierentuinkooi. Gedwongen stilgelegd en samengepakt door de politie, die alle kruispunten had afgesloten, en vervolgens door de luidspreker eiste dat de menigte de minimale afstand zou bewaren. Anders… had je net zo goed de menigte kunnen zeggen dat ze moesten zweven.
Ik hoopte nog steeds dat de demonstratietrein zou gaan rijden, wat het makkelijker zou maken om afstand te houden, al wetende dat het niet zou gebeuren. Toen keek ik naar de politiemars, en de ervaring kwam naar boven. Déjà vu.
De politie verklaarde de demonstratie voorbij omdat de regels van de afstand niet waren nageleefd en de extra bestelde maskers niet waren opgezet. Dit was geen toeval. Het leek op een terugverdientijd voor de beslissing van de Berlijnse administratieve rechtbank, net als het antwoord van de uitvoerende macht op de roddels van de rechterlijke macht voor minister van Binnenlandse Zaken Geisel. Wat de uitkomst ook is, ze zouden een oplossing klaar hebben om de demonstratie te verbieden. Veel politieagenten marcheerden op, in groepen. De menigte schreeuwde: “Doe mee! Dat had voor mij ook een bittere smaak, deze vrome wensen hebben nooit gewerkt. Ik was al eerder verbaasd toen ik zag hoe de politieagenten, met het bevel om in actie te komen, vrouwen en mannen met hun knuppels aanvielen, met wie ze net hadden gesproken, ook met oude mensen.
Was de politie gericht op de ongeveer 200 radicale rechtse demonstranten met hun vlaggen die voor de Russische ambassade wapperden? Al snel daarna waren er fluitjes en kreten van protest, mensen werden uit de menigte gegrepen, voorovergebogen en met verdraaide armen weggeleid. Maar het waren meestal geen rechtse partijen. Opgewonden schreeuwt: “Ze hebben niets gedaan! Wat ben je aan het doen? Zing dan “Schaam je”.
In het avondnieuws werd bekend dat er een storm van rechtse demonstranten in de Reichstag was geweest. Ik ging naar Gold-Else bij de grote ster, waar nog steeds toespraken werden gehouden. De sfeer was als op een muziekfestival. Woodstock licht. Onderweg zag ik geen rechtse groepen meer met zwarte, witte en rode vlaggen. Ik vroeg me af wat de media ervan zou maken? Hoeveel deelnemers aan deze overwegend vreedzame demonstratie zouden worden gemeld?
Vanaf die avond was het onderwerp van de berichtgeving in de media niet meer de zijdelingse denkdemonstratie met tien- of honderdduizenden deelnemers, maar alleen de “bestorming van de Rijksdag”. De Querdenkense demonstranten werden een subgroep van de Reichstag stormtroopers in de media-aandacht.
Aanvankelijk vochten slechts drie politieagenten tegen enkele honderden rechtsradicalen bij de Rijksdag. Dat was bizar. De meesten van hen waren waarschijnlijk deelnemers aan een evenement dat niets te maken had met de Laterale Denkdemonstratie, die was goedgekeurd door het Berlijnse ministerie van Binnenlandse Zaken, maar niet werd bewaakt door de politie. Dit evenement was geregistreerd door voormalig NPD-lid Rüdiger Hoffmann! Waarom waren er geen sterke politiediensten? Voor de Rijksdag creëerde het falen van de politieleiding de beelden die het heersende verhaal bevestigden, wat het mogelijk maakte om de Laterale Denkende Demo in diskrediet te brengen. Het is duidelijk wie hiervan profiteert.
Maar was het falen van de politieleiding een ongeluk? Dat moet worden onderzocht. De enige vraag is: door wie? Wie heeft er belang bij dit grondig op te ruimen? Het Berlijnse parlement, waarin geen enkele oppositie zich solidair met de demonstranten toont? Media die in een aangename horror verslag doen van wat ze al eerder wisten? Wie voelt zich comfortabel bevestigd, wie gelooft dat hij in het bezit is van de absolute politiek en wetenschappelijk correcte waarheid en kan zijn minachting nauwelijks onder woorden brengen? Over het feit dat in de straten van Berlijn alleen covidioten, fascisten en alu-hoeddragers demonstreerden tegen de politiek, die vervolgens de Rijksdag willen bestormen? Een voorbeeld van deze houding is Dunja Hayali: “Ik moet het helaas zeggen: ik walg van ze! Onder het mom van vrijheid van meningsuiting spuwen ze op de waardigheid, de integriteit van het individu, op onze geschiedenis en onze grondwet. “Degenen die met hen meelopen hebben geen excuses.”
Het zou roekeloos zijn om iets anders te verwachten van de verslagen van mevrouw Hayali over de Corona-betogers dan de verbale guillotine van het ZDF-comité van de deugd die door vrijwillige dag- en nachtdiensten wordt gesmeerd.
In gesprek met de organisatoren van de demonstratie, Nils Wehner en Nadine Müller, vernam ik dat ze dagen voor het evenement geruchten hadden gehoord over plannen om de Rijksdag te bestormen. Daarom hadden zij de organisatoren van de demonstratie van het hoofdpodium en de politie hierover geïnformeerd. De politie was dus gewaarschuwd, maar nog steeds volledig onvoorbereid. Wehner en Müller meldden ook dat, volgens getuigen, een groep gespierde mannen in witte overhemden demonstranten op weg naar de rally in de Siegessäule naar de Reichstag afleidde, omdat “daar de echte demonstratie zou plaatsvinden”. Ze droegen de woorden “Zijdelings denken” op de kraag van hun shirts. Maar ze behoorden niet tot de organisatoren rond Michael Ballweg, noch tot de organisatoren van de demonstratie. Niemand wist waar deze mappen vandaan kwamen, niemand kende ze. Waren het rechtse partijen die zich hadden vermomd? Waren het informanten en agenten die provoceren? Allebei? Dat moet ook worden opgehelderd. Ook best niet van het parlement en de media, die er niet over berichten, maar van het tegenpubliek. Het zou foto’s van deze mensen moeten opleveren voor de identificatie.
Waarom men in dit geval niet op de wil van het 4e Geweld moet vertrouwen om het te verlichten, legde Gabor Steingart zo goed uit in een commentaar dat ik hem zou willen citeren: “Veel journalisten willen de complexiteit en de tegenstrijdigheden van deze nieuwe protestbeweging niet begrijpen. Ze hebben de nieuwsgierigheid vervangen door de houding. De maatstaf voor hun verslaggeving is niet wat ze zien en horen, maar de afstand van de demonstranten tot hun eigen positie. We ervaren deze verschuiving in de coördinaten al enige tijd: iedereen die zich in de intellectuele ruimte van de ideeën van een journalist bevindt, kan publieke lof verwachten. Iedereen die zich buiten deze zelfgebouwde kathedraal bevindt, probeert weg te komen met de methoden van uitdrijving. De duivel is altijd de andere.
Er zijn enkele uitzonderingen die een lichtpuntje zijn omdat ze streven naar eerlijkheid en evenwicht. Zoals een verslag in de Süddeutsche van Jan Heidtmann, die het zonder schuim op de mond krijgt, hoewel ik geen 2000 tot 3000 rechtsradicalen voor de Russische ambassade heb gezien, zoals Heidtmann minister van Binnenlandse Zaken Geisel citeert. Maar bovenal wil ik wijzen op een presentatie van de Bundesarbeitsgemeinschaft kritischer Polizistinnen und Polizisten e.V., die echt slim is en streeft naar waarheidsgetrouwheid.
In de media is bijna uitsluitend gesproken over de rechtsradicalen die onze democratie willen vernietigen. Alsof ze meer dan een hele kleine minderheid zijn die de demonstraties als free riders gebruiken.
Ik wil u eraan herinneren dat er verschillende manieren zijn om een democratie te vernietigen. Een echte bezetting van het parlement, waarbij politici gegijzeld worden, is er één van. Deze optie was niet gevaarlijk. Het heeft zijn belang gekregen door de berichtgeving in de media. Het was een media-evenement.
Een uiterst belangrijke methode om een democratie te vernietigen die langzaam maar zeker werkt, is de demonisering van de belangrijkste politieke tegenstander. Saskia Esken, federaal voorzitter van de SPD, legde haar begrip van democratie en dus ook dat van de SPD op Twitter uit: “Tienduizenden rechtsradicalen, Rijksburgers, QAnon-aanhangers, holocaustontkenners, antisemitische samenzweringsideologen en esotici, die vertegenwoordigers van de media, wetenschap & politiek “schuldig” verklaren en openlijk oproepen tot de bestorming van de Rijksdag en de omverwerping. Dit is #B2908 … Wij verklaren de oorlog aan allen die angst, onenigheid en haat zaaien om hun ideologie te verspreiden en onze wereld terug te duwen in zijn bruine moeras.”
Net zoals mevrouw Esken en sommige journalisten over de demonstranten praten, moeten zij zich ervan bewust zijn dat het slechts een zijden draadje is, dat op elk moment gescheurd kan worden door schommelingen in de luchtdruk, die mevrouw Esken scheidt van het blootstellen van fascistische covidioten in gaten in de grond aan de hongerdood. Wat ze eigenlijk verdienen. Een dialoog is daar nauwelijks mogelijk.
De zwarte, witte en rode vlaggen wapperen niet alleen onder de rechtsradicalen, maar ook in de kantoren van politici zoals mevrouw Esken of de Berlijnse minister van Binnenlandse Zaken, de heer Geisel. Ze staan te dicht bij de geest van de noodverordening van de Weimarrepubliek. Zij beschouwen het als hun recht om te strijden tegen de terughoudendheid om actie te ondernemen tegen de Berlijnse actiestaat als heiligschennis. Naar hun mening vallen hun gezondheidsverordeningen buiten het politieke conflict. Soeverein is weer eens wie er beslist over de noodtoestand, en dat heet nu: coronamaatregelen. Ketterij was de ernstigste misdaad in de Middeleeuwen, nu is het ongehoorzaamheid aan de dogma’s van de onfeilbare Corona Kardinalen.
Sebastian Haffner, een van de slimste, meest vooruitziende journalisten die ooit in het Duits heeft gewerkt, en een van de meest briljante literaire talenten, heeft erop gewezen dat de ondergang van de Weimarrepubliek begon met de noodverordeningen van de presidentiële kabinetten, dat de Weimar-democratie heeft gefaald, niet omdat er te veel nazi’s en communisten waren, maar omdat er te weinig echte democraten waren, d.w.z. mensen die van het discours hielden, de verscheidenheid aan meningen niet zagen als een daad van barmhartigheid, als het dragen met anderen, maar als de beste methode om oplossingen te vinden. Democratie in die zin heeft veel te maken met leven en laten leven, laten leven met vijf. Met praten en onderhandelen. Met de mensheid.
Helaas bevinden grote delen van het EPD zich nu op dezelfde weg naar de smurrie die de Weimarrepubliek tot haar ondergang heeft gebracht, maar ook van links, de groenen, de conservatieven, de liberalen en rechts, dat wil zeggen van alle parlementaire partijen. Net als veel journalisten. Ze demoniseren de demonstranten en brengen ze in diskrediet omdat ze de discussie niet waardig zijn. Het toenemende ongenoegen van de bevolking over de Corona-maatregelen wordt behandeld als irrationaliteit, of zelfs als een geestesziekte.
Ik heb een suggestie. Zou het niet beter zijn als met name het EPD nu meer democratie durft in plaats van meer nooddecreten?
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: KenFM
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)