Een commentaar van Ernst Wolff.
Hoe langer de coronacrisis duurt, hoe duidelijker de flagrante wanverhouding wordt tussen het gevaar van het virus en de maatregelen die worden genomen om het virus in te dammen. De beknotting van democratische rechten, het bewust creëren van massale werkloosheid en het openstellen van de geldsloten door de centrale banken veroorzaken duidelijk schade die ernstige economische en sociale gevolgen zal hebben.
Daarom groeit overal de twijfel over de officiële presentatie van de pandemie. Maar dit roept vragen op: Waren regeringen niet altijd al geïnteresseerd in een soepel functionerende economie, waardoor ze positieve enquêteresultaten kregen en hun kansen op herverkiezing werden vergroot? Waarom brengen ze de wereldeconomie nu bewust tot stilstand?
Officieel is dit uit zorg voor de gezondheid van de mensen. Dit wordt echter tegengegaan door het feit dat de regeringen in de afgelopen jaren in het kader van het bezuinigingsbeleid de gezondheidszorg systematisch hebben ontmanteld, dat ze de medische zorg van de bevolking hebben beperkt, duurder hebben gemaakt en dus drastisch hebben verslechterd, en dat ze opdringerig de protesten van het klinisch personeel hebben genegeerd.
Er moet dus een andere reden zijn voor het gedrag van politici, en die is er ook. Het heeft echter niets te maken met de Corona-pandemie, maar met het wereldwijde financiële systeem.
Het financiële systeem is onherroepelijk in de laatste fase gekomen en stevent af op de laatste crash. Politici kunnen hier niets meer aan veranderen, want het systeem is al lang niet meer door hen te controleren. Het is stevig in handen van een kleine minderheid met activa ter waarde van miljarden, waarvan het grootste deel wordt beheerd door hedgefondsen.
In de afgelopen elf jaar hebben deze hedgefondsen het systeem, dat na de crisis van 2007-08 klinisch dood was en alleen met behulp van de centrale banken nieuw leven werd ingeblazen, volledig afhankelijk gemaakt van hen. Met de triljoenen dollars die de centrale banken hun tegen steeds gunstigere voorwaarden ter beschikking hebben gesteld, hebben ze steeds grotere delen van de wereldeconomie geabsorbeerd en hebben ze steeds riskantere weddenschappen op de financiële markten afgesloten, waardoor hun eigenaars en investeerders onvoorstelbare winsten hebben gemaakt.
Maar aan deze periode is de afgelopen weken onherroepelijk een einde gekomen. Veel van hun weddenschappen zijn namelijk gedaald door de abrupte daling van de prijs van olie en de looptijd van extreem hoge betalingen op het gebied van derivaten, en hebben verschillende hedgefondsen in existentiële nood gestort.
Maar aangezien elk van hen in geval van een faillissement grote banken en andere hedgefondsen zou meenemen en het systeem zou laten instorten, hebben de centrale banken onmiddellijk geprobeerd om de faillissementskandidaten te redden. Omdat dit echter niet op conventionele wijze werkte, gingen de centrale banken een beslissende stap verder: Ze openden alle geldsloten en maakten de grootste bottom-up herverdeling van de rijkdom in de hele geschiedenis van de mensheid.
Maar zelfs dat zal niet voorkomen dat het huidige systeem de komende dagen of weken in elkaar stort. Aan de andere kant geven de enorme bedragen die hiermee gemoeid zijn hedgefondsen de mogelijkheid om zichzelf in pole position te plaatsen voor de periode na de crash en de dan noodzakelijke herstart van het systeem. Met het geld dat de staat ter beschikking stelt, kunnen ze immers wedden op de crash van het systeem door middel van short selling en kunnen ze wereldwijd miljoenen met uitsterven bedreigde kleine en middelgrote ondernemingen opnemen.
In de niet al te verre toekomst zullen zij echter op aanzienlijke weerstand stuiten bij de betrokkenen. Laagbetaalde werknemers die hun baan verliezen, werknemers in de publieke sector die worden ontslagen vanwege een lege staatskas, kleine en middelgrote ondernemers die op de rand van de afgrond staan en zich ondergeschikt moeten maken aan anonieme platformbedrijven of ten onder moeten gaan – ze zullen deze ontwikkeling allemaal nauwelijks zonder tegenspraak accepteren.
De mondiale samenleving stevent dus onvermijdelijk af op een historisch conflict – aan de ene kant de ultrarijken en aan de andere kant de overgrote meerderheid van de mensen die niet van hun rijkdom leven. In termen van aantallen zou de winnaar snel worden bepaald, maar in onze samenleving zijn het niet de meerderheden die tellen, maar het geld en de financiële macht.
Met hun hulp rekenen de ultra-rijken momenteel op twee belangrijke en bewezen bondgenoten: wetenschap te koop en politiek te koop.
Samen zorgen ze voor een ongekende massahysterie in het geval van een pandemie en zorgen ze ervoor dat de elementaire rechten worden ingeperkt, dat mensen diep onzeker zijn en dat ze worden gescheiden en tegen elkaar worden uitgespeeld. Met het argument dat ze de dood en het lijden van mensen willen voorkomen, steunen ze de ultrarijken in het plunderen van het bestaande financiële systeem en het opbouwen van een nieuw systeem waarin de focus niet ligt op het leven en de gezondheid van mensen, maar op het vergroten van de rijkdom van een minderheid die gedreven wordt door een onmetelijke hebzucht.
We hebben nog steeds de mogelijkheid om de ramp te voorkomen, maar de tijd dringt. Daarom moet iedereen die zichzelf en degenen die hen dierbaar zijn zo’n toekomst wil besparen, zijn stem verheffen en zich verzetten – en wel nu.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: Circumnavigation / Shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)