Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Corona-crisismaatregel: in diskrediet brengen via de publieke media

Corona-crisismaatregel: in diskrediet brengen via de publieke media

Veröffentlicht am: 27. März 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een commentaar van Bernhard Loyen

Ook in de discussie over het coronavirus treedt de samenwerking tussen de politiek en de media in werking. In het verleden zijn strijd en stuiptrekkingen over de soevereiniteit van de interpretatie van het onderwerp klimaatverandering, een gezworen, gevestigde en coöperatieve macht. Nu wil deze bekende coalitie van publieke media en handelende politiek met hun respectievelijke actoren de huidige verplichting nakomen.

De virusontkenners moeten het zwijgen worden opgelegd.

Nogmaals, het bekende patroon. Het in diskrediet brengen van de geschiktheid van de mening, het in twijfel trekken van de ernst en, als dat niet genoeg is, het aanvallen van de persoon in kwestie op persoonlijk niveau, het spotten met hem. Zet ze onder toezicht.

De rol van de politiek is opnieuw het nieuwe gevaar te presenteren, dienovereenkomstig te verkopen, dat wil zeggen het aankomende drama aan de burgers aan te kondigen, het scenario van een onmiddellijke bedreiging vorm te geven, te forceren en te communiceren.

De gewenste transmissie gebeurt via schermen van de Bundestag en opgeroepen persconferenties, via de dagelijkse nieuwsuitzendingen en geschikte talkshows. Parallel hieraan wordt getracht het drama van de situatie in de huiskamers te plaatsen via de resten van de bestaande gedrukte media door middel van begeleidende informatie in schriftelijke en visuele vorm.

Als de burger zich nog steeds verzet tegen advies, zijn er zogenaamde beroemdheden van de A tot D competitie te vinden, die de taak hebben een schuldig geweten over te brengen aan hun bewonderaars en fans via overeenkomstige brede campagnes en mechanismen, zoals Instagram en WhatsApp, om zo een brede golf van identificatie met de crisis te creëren. #verblijft u thuis

De tijd van vriendelijk scannen is nu voorbij met deze week. De mediastrijd op twee fronten is begonnen. Ja, helaas moet het woord oorlog, dat ik vorige week in deze discussie in twijfel trok, nu worden gekozen. Is de felheid van de reactie, de agressiviteit van de berichtgeving en de invloed op het openbare leven deze keer geschikter en begrijpelijker?

Laten we eens kijken naar actuele voorbeelden. De opvattingen, acties en standpunten van politici, in samenwerking met de wetenschap en de geneeskunde, zijn bekend. De onzekerheid in de bevolking is echter veel groter dan de klimaatdiscussie in het verleden, die opvallend stil is geworden, ook van de kant van de kant van de belangrijkste vertegenwoordigers. De maatregelen van de recente regelgeving hebben slechts één doel. Vernieuwde intimidatie en aandringen op gehoorzaamheid onder de bevolking.

ZAPP van NDR informeerde zijn kijkers op 19.03.2020 als volgt: Corona, het virus past in het beeld van de samenzweerders in de wereld (1). Volgens de gematigdheid is het spel met angst in dit opzicht een hulp. Waarom dit zo is, werd uitgelegd door Patrick Gensing, hoofd van de Tagesschau-Faktenfinder redactie, die natuurlijk van het thuiskantoor was.

Hij doet een aanbeveling. In tijden als deze, die zo getekend zijn door onzekerheid, zou het gepast zijn om voorzichtig te zijn met informatie die een absolute waarheid wil weergeven.

Dat brengt ons terug bij het bekende probleem. Wie heeft het, wie weet, wie mag het aankondigen volgens de geïrriteerde burgers? Patrick Gensing heeft natuurlijk ook een antwoord op deze vraag: hoe luider iemand beweert de waarheid te kennen, hoe sceptischer men zou moeten zijn (vanaf min. 05:30). Nu zijn er nogal wat mensen die de gewenste resterende scepsis in dit land hebben behouden, maar ze mogen het niet gebruiken, hoewel de deskundige het aan de ARD heeft aanbevolen. Vreemd, hè?

Als er nog onzekerheid of twijfel is, raadt de heer Gensing het volgende aan, citaat: en natuurlijk moet je ook andere bronnen raadplegen om te weten te komen wat er over het onderwerp te vinden is, dan kom je niet om de moeite heen om echt te lezen, zelfs niet elders.

Dus de onzekere burger schakelt over van ARD naar ZDF. Daar mag Marietta Slomka op prime time met een waarschuwende blik naar haar collega Claus Kleber verwijzen. Hij heeft een reclamespotje opgenomen dat het publiek moet wakker schudden. De gerichte manipulatie van geluid en bericht die op 22.03. werd gevonden is indrukwekkend (vanaf Min.29:22):

Marietta Slomka: en voor iedereen die zich nog afvraagt of dit alles wel echt nodig is, legt Claus Kleber samen met onze grafische collega’s nog eens uit waar het om gaat.

Wat volgt is een computeranimatie in verband met een dramatische elektronische ruis die zich ophoopt. Daarnaast is de stem van Claus Kleber van buiten het toneel, bezwerend, bijna persend:

Elke besmette persoon kan drie nieuwe mensen besmetten. Elke stap maakt dan drie keer zoveel ziek. De negende stap raakt zes en een half duizend, nog meer. Iedereen kan een lawine starten. Het is aan jou. Afstand. Allemaal voor iedereen.

Hoe werkt massamanipulatie? Je gebruikt het woord “kan” twee keer, dus nog steeds de theoretische component. Je tekent een gewenst scenario en schakelt dan over naar de u, die ons is. De aanwijzing – het is aan jullie, burgers, alleen aan jullie. Het is aan jou. Ten slotte, eerst de herinnering, de afstand. Toen dacht de gemeenschap. Allemaal voor iedereen.

Gek of surrealistisch? Je kunt kiezen.

Zelfs dergelijke bedreigingen geven steeds meer burgers redenen om over te stappen van publieke media naar alternatieve media. Daar vinden ze standpunten in schriftelijke en videobijdragen, die echter ongewenst zijn, die moeten worden bestreden, omdat ze de gedachten vervuilen.

Nu kijkt de jeugd echter toch niet naar ARD en ZDF. De NDR produceert dus het kanaal Ctrl_F van FUNK (3) voor de generatie YouTube. De aflevering van 24.03.2020 heette: Corona: die blatesten Thesen und Lügen (4) . Ja, wat de NDR heeft gedaan met de GEZ-kosten. Het kwam tot een grote totaalafrekening met de alternatieve scène. Paniekzaaierij, leugens, onwaarheden, paniekzaaierij, niet van de kant van de publiek-juridische, maar het alternatieve aanbod.

Die is daar te vinden. Ze zijn niet dom, dus wie ze direct aanspreken. Want, wie zou er met Ken Jebsen en Uli Gellermann willen rotzooien? Als ze boos worden, wordt het ongrijpbaar voor de aanvallers. Dus wat doe je, je verbergt ze in een kleine videosequentie van de post, om later in de post te beweren dat je alle hoofdrolspelers hebt gevraagd, maar behalve Heiko Schrang heeft niemand geantwoord. Is dit waar? Ik heb Uli Gellermann en Ken Jebsen geschreven en zie dat het een leugen is. Geen vragen, noch via de post, noch via de telefoon. We herinneren ons de vermanende woorden van Patrick Gensing, citaat:

Want hoe harder iemand beweert de waarheid te kennen, hoe sceptischer je moet zijn.

Was er nog iets anders manipulatief in het artikel, voor de jonge, mogelijk bonafide clientèle? Ja, een interview met een Italiaanse verpleegster, want alleen in Italië gebeurt wat er in Duitsland nog moet gebeuren, anders hebben de catalogi van maatregelen geen zin, afgezien van de groeiende scepsis ten aanzien van de politiek.

Het interview begint met jou, dus persoonlijk. De vermeende verpleger vertelt in gemakkelijk te begrijpen Duits zoals gehoopt van – aandacht – oorlogsachtige omstandigheden. De moderator is zichtbaar getroffen. Dan volgt de tweede vraag en daar zit de verpleegster ineens. Kan toeval zijn, de opwinding, verkeerd gememoriseerd. We weten het niet omdat:

Want hoe luider iemand beweert de waarheid te kennen, hoe sceptischer hij zou moeten zijn.

Aan het einde van de Ctrl_F-post, een interview met een samenzweringstheoreticus. Met de persoon die op dit moment wordt geteerd en gevederd door de media. Dr. Wolfgang Wodarg. Men kan, men moet een stap verder gaan. Hij wordt momenteel geestelijk en lichamelijk gebroken door bepaalde kringen. Hij was de eerste die durfde tegen te spreken, omdat hij gestraft moet worden.

Het is verrassend dat het zo vaak geprezen programma Die Anstalt zich nu ook duidelijk positioneert. Tegen Dr. Wodarg, dus tegen een kritische blik op de Corona-discussie. In het programma van 24.03.2020 op ZDF wijden de twee hoofdrolspelers zich op een zogenaamd satirisch humoristische manier aan hem (5), citaat:

Max Uthoff: Ik weet hoe ik van het coronavirus af kan komen…

Claus von Wagner. Hoe?

Max Uthoff: Nou, door gewoon niet zo kritisch te zijn als deze dokter hier. Dr. Wolfgang Wodarg

Uthoff stopt, ze praten via Skype, d.w.z. ze zijn de goede jongens, doen alles goed, een foto van Dr.Wodarg in de camera. Claus von Wagner ziet er dan grappig uit en zegt de volgende zin, citaat: “Dat betekent dat de kapsalons nu voorgoed gesloten zijn. Daarna moeten beiden glimlachen over deze cracker gag en de gereflecteerde burger weet dat deze twee anders kritische geesten nu ook duidelijk gelokaliseerd zijn. Hoe gaat het verder, hoe worden de toeschouwers, aan wie Dr. Wodarg tot nu toe misschien onbekend was, neutraal geïnformeerd?

Max Uthoff: Wodarg beschouwt het potentieel dodelijke virus als onschadelijk…

Claus von Wagner: Niet gevaarlijk? Is de man ervoor gekwalificeerd, laten we zeggen?

Max Uthoff, kritisch kijkend, zijn hoofd schuddend: Oh ja, hij is een gepensioneerde pulmonoloog

Claus von Wagner: Pulmonoloog? (…) Krijgen we dat nu elk jaar, als een griepje?

Max Uthoff: Hij heeft nog meer kwalificaties. Hij was lid van de Bondsdag voor de ……SPD.

Claus von Wagner: Oké, dus een expert voor minderheidsstandpunten

Maar Claus von Wagner kan nog steeds beweren dat de Corona Dead nog moet komen. Er zullen tienduizenden zijn. Hij kan beweren dat, hoewel zijn functie, die die van een televisie-entertainer was, is en zal blijven. Zonder problemen voor wat hij zegt. Dr. Wodarg wordt in diskrediet gebracht, getoond en belachelijk gemaakt door de media in 3:15 minuten. Laten we het daarbij laten, triest en teleurstellend.

Waarom is dat? Waarom moet deze man zo hard aangepakt worden? Want wat nu bestaat mag niet gebeuren. Er ontstaat een tegenstelling tussen de meningen. Het valt op vruchtbare grond en dat wordt gezien als het grote gevaar. De burgers moeten niet op schijnbaar verkeerde ideeën stuiten om hun eigen persoonlijke wereldbeeld te vormen, inclusief hun eigen mening.

Eenheid van mening is een voorwaarde voor de handhaving van maatregelencatalogi, van de beperking, zelfs vernietiging, van de grondrechten ook in ons land. Kent u de cijfers van de onlangs vastgestelde boetecatalogus (6)?

Catalogus van sancties en boetes voor de uitvoering van het contactverbod – voorbeelden

Verbruik van maaltijden buitenshuis op minder dan 50 meter van het restaurant of de snackbar: 50€.
Vergaderingen van meer dan twee personen in het openbaar (tenzij er uitzonderingen zijn): 200€.
Picknick en barbecue: 250€
Ongeoorloofde bezoeken aan ziekenhuizen of verpleeghuizen: 800€.
Het organiseren van illegale sportevenementen: 1000€
Exploitatie van restaurants, pubs, cafés: 4000€.
Werking van fitness- of zonnestudio’s: 5000€

En heel doortastend, want het verhindert galant elke kritiek van het publiek:

Openbare bijeenkomst van meer dan tien personen: Strafbaarstelling – boete of gevangenisstraf tot vijf jaar
Is er sprake van verontwaardiging via de klassieke media? Nee, men vermanend of probeert het op een gematigde manier over te brengen, citaat: Berlijners daarentegen moeten zich op elk moment bij het verlaten van hun huis kunnen verantwoorden en identificeren. Effectief misschien, maar juridisch gevoelig.

In veel gesprekken met vrienden, kennissen, buren, bezorgers, verkopers ervaar ik vooral één ding hier in Berlijn: onbegrip, meestal gekoppeld aan onzekerheid, het waarom, wat is het nut en vooral één vraag: waar gaat dit zich ontwikkelen? Niet het virus, maar de maatregelen, de beperkingen, het verbod.

Men zou ook verslag kunnen uitbrengen over de landen in Europa waar de dreiging van duizend doden niet is getheoretiseerd. Soms is er iets positiefs in de media, dat verslag doet van het onderwerp corona. Nee, de angst en de stijfheid van de schok wil behouden blijven. Dit maakt nogal wat mensen ziek, vernietigt ze naar binnen toe, maakt ze wanhopig.

Hoe zit het met miljoenen kinderen in dit land? Citaat uit de Berlijnse Tagesspiegel: “Kinderen lijden – en niemand ziet het meer. Jeugdwelzijnskantoren luiden de noodklok over de Corona Lockdown . Hurkend op elkaar thuis – voor sommige kinderen kan het een hel betekenen. Noodhulpverleners komen bijna nooit meer in moeilijke gezinnen terecht (7). De achterstand in het curriculum moet nu worden geabsorbeerd op de rug van de ouders?

Waarom telkens weer Italië, Spanje, Frankrijk, de VS, als voorbeelden van de Corona-crisis? Is er misschien niet de explosie van de gebeurtenissen in Duitsland, zoals die al dagenlang wordt voorspeld, wekenlang gevoeld? Het kruipt langzaam in je hoofd dat bepaalde kringen meer in paniek raken door het ontbreken van een scenario, het scenario voor het normale verloop van een nieuwe virusdynamiek.

De naïeve maar kritische burger stelt de eenvoudige vragen, bijvoorbeeld of ons gezondheidssysteem op het punt staat in te storten, waarom kunnen patiënten uit Italië en Frankrijk (8) in twee Duitse staten worden geaccepteerd in solidariteit en collegialiteit? Verkeerde gedachte, ongepaste vraag?

Ik wilde eigenlijk werken zonder cijfers deze keer. Maar nu vind ik een nieuwsbericht van de Tagesschau van 18.11.2019. Onderwerp: Europa-brede studie. Meer sterfgevallen door resistente kiemen. Citaat: In de EU sterven elk jaar meer dan 33.000 mensen aan infecties met antibioticaresistente kiemen. Het resultaat van de huidige studie toont ook aan dat het aantal aanzienlijk hoger ligt dan eerder werd aangenomen…In het algemeen schatten de wetenschappers dat de last van de antibioticaresistente bacteriën even groot is als die van hiv/aids, griep en tuberculose samen. (9)

Welnu, en dan volgt een tabel over het aantal infecties en de daaruit voortvloeiende sterfgevallen voor het jaar 2015. Voor de Europese Economische Ruimte zijn 671.689 infecties en 33.100 sterfgevallen vastgesteld. Verreweg de meest getroffen landen waren Italië en Griekenland. Italië stond op de eerste plaats met 201.584 besmette personen en 10.672 doden.

Nu mag iedereen zijn eigen conclusies trekken uit deze feiten. Het is nu tijd om de vlag en de solidariteit te tonen tegen de steeds agressievere aanvallen op mensen en platforms met een tegengestelde mening, in tegenstelling tot de door de staat opgelegde propaganda. Het feit dat een indrukwekkend percentage van de burgers in deze gewoonte, beïnvloed door de politiek en de media, gehoorzaam stemt, is verontrustend en moet met bezorgdheid worden opgemerkt.

Voor de laatste geruststelling beveel ik het gekoppelde interview met Prof. Dr. Stefan Hockertz (10) aan. Hij is immunoloog en toxicoloog. De komende dagen zal blijken hoe bepaalde media in samenwerking met dankbare assistenten op hem zullen reageren.

Hij kan zeker zijn van mijn solidariteit.

Bronnen