Corona Onderzoekscommissie – Deel 13 | Door Jochen Mitschka

Belediging van royalty’s of noodzakelijk proces?

Een standpunt van Jochen Mitschka.

Na “Leren van de Onderzoekscommissie Mexicaanse griep” (1), het onderwerp “De situatie van mensen in verpleeghuizen” (2), werd een verslag over de omstandigheden in Bergamo (3) gevolgd door: “De Drosten Test, Immuniteit en de Tweede Golf” (4). Na de hoorzitting over “De situatie van kleine ondernemers en zelfstandigen” (5), nu het tweede deel van sessie 6 (6), dat gaat over de situatie van kinderen.

Elisabeth Sternbeck

In de commissie werd gesteld dat we te maken hadden met een traumatische situatie. Sommigen zouden bang zijn voor het virus, anderen voor de veranderingen die de overheid in de samenleving aanbrengt. Angst zou dus in de hele maatschappij overheersen.

Mevrouw Sternbeck legde het begrip veerkracht uit, dat is de manier om te herstellen van traumatische gebeurtenissen. De ervaring zou uitwijzen dat als kinderen worden blootgesteld aan ernstige traumatische gebeurtenissen, zij zich kunnen herstellen tot een normaal niveau, zelfs als er enige schade blijft bestaan. Echter, hoe langer de trauma’s de kinderen treffen, hoe moeilijker het zou zijn om hen van hen te bevrijden, en hoe vaker er langdurige persoonlijkheidsstoornissen worden waargenomen.

Dr. Füllmich vroeg of de eenzijdige bevloeiing van de kinderen op lange termijn gevolgen zal hebben. Wat mevrouw Sternbeck heeft bevestigd. Door het feit dat het verboden zou zijn om kinderen ook te informeren over alternatieve zienswijzen, zou het kind opgroeien met het beeld: “Ik ben een potentieel gevaar voor het leven van anderen”. Het zou vreselijk zijn wat voor effect dit zou hebben op het zelfbeeld van een kind.

Mevrouw Sternbeck meldde dat veel ouders niemand zouden kennen die ernstig ziek was met COVID-19. Veel ouders zouden dan ook ervaren hebben dat er iets mis is. Ze zouden innerlijke twijfels hebben, maar ze zouden ze niet ter sprake brengen. Voor de kinderen zou er onzekerheid blijven bestaan, ook al worden er nu steeds meer maatregelen opgeheven.

Mevrouw Fischer wees vervolgens op de video’s van mevrouw Sternbeck die op de pagina van de commissie waren gelinkt en waarin de ontwikkeling van het kind op een zeer interessante manier zou worden besproken.

Mevrouw Sternbeck legde toen uit dat het eerste experiment dat ze had besproken een experiment was van Harry Harlow (7) uit 1957 met jonge resusapen. Het ging om de basis van sociale binding. “(…) dat het van elementair belang is dat een jong wezen, dat het zekerheid krijgt, dat het dichtbij komt, dat het lichamelijk contact heeft, niet sociaal afstandelijk, maar lichamelijk contact, zodat het een basisgevoel van veiligheid heeft, en zich dan kan openstellen voor de wereld, voor nieuwe ervaringen.

Daarna deed ze verslag van het stille gezichtsexperiment (8). Dit bewees hoe belangrijk gelaatsuitdrukkingen zijn voor de communicatie tussen moeder en kind. Dit werd bevestigd door studies over de afwijkingen van kinderen die werden opgevoed door depressieve moeders zonder kenmerkende gelaatsuitdrukkingen. In experimenten kan het resulterende probleem onmiddellijk worden opgelost door de gezichtsuitdrukkingen te herstarten. Maar als de situatie langer duurt, wordt er blijvende psychologische schade veroorzaakt. En dit is precies wat wordt veroorzaakt door het mond-neusmasker, dat voorkomt dat kinderen gezichtsuitdrukkingen herkennen.

Mevrouw Sternbeck legde uit dat uit onderzoek was gebleken dat kinderen die zonder zinvolle gelaatsuitdrukkingen waren opgevoed, ook niet op een kindvriendelijke manier hun eigen kinderen hadden kunnen opvoeden. Hoe eerder de ervaringen ontbraken, hoe groter de waardevermindering later zou zijn.

Mevrouw Sternbeck vertelde over verdere onderzoeken naar de cognitieve ontwikkeling van de kinderen, die ook verband houden met de herkenning van het gezicht, en vinden hun reflectie weer terug in het masker van de omgeving. Zulke irritaties zouden al optreden bij baby’s die enkele weken oud waren. “Het is onze genetische samenstelling die ons in staat stelt het gezicht te herkennen, en die ons in staat stelt te overleven.”

Op de vraag van Dr. Füllmich of de maatregelen van de regering, die nu al maanden duren, blijvende schade hebben veroorzaakt, antwoordde mevrouw Sternbeck ontwijkend. Ze vertrouwde op de menselijke natuur. Ze vertrouwde erop dat het op de lange termijn niet zo zou zijn dat mensen zouden worden bedrogen. Wat de mensheid ook is, is het verlangen naar verbondenheid en relatie. De eerste ervaringen in de baarmoeder zouden al ervaringen in relaties zijn geweest. Daarom gelooft ze dat alles weer normaal wordt.

Professor Dr. Christian Schubert

Professor Schubert is psycholoog en psychotherapeut met een psychodynamische oriëntatie en werkt aan de Medische Universiteit van Innsbruck. Daar werkt hij op het gebied van de medische psychologie en runt hij een klein laboratorium voor psychoneuro-immunologie, dat onderzoek doet op het gebied van de psychosomatiek. De afdeling probeert een brug te slaan tussen psychologische, sociale en culturele aspecten van het bestaan, in samenhang met het immuunsysteem, aldus Prof. Schubert. Het onderzoek gaat zo ver als de celkernactiviteit en hij gelooft dat dit van fundamenteel belang zal zijn, vooral in de huidige tijd.

Hij probeert te kijken naar het “grote geheel” en is geïnteresseerd in een veranderd medicijn. Hij beschouwt de Covid 19-crisis als een crisis in de westerse geneeskunde – wat zou neerkomen op een medicijnschandaal. We zouden al in een groot medisch probleem leven en Covid-19 zou dat nu al duidelijk hebben gemaakt.

Op de vraag hoe hij de situatie van de kinderen zou zien, zei Prof. Schubert dat hij in de Covid-19-crisis had opgemerkt dat het vooral preziektekundige systemen waren die “betrapt” zouden worden. Hij had het over systemen omdat ze door verschillende aspecten kunnen worden vervangen.

Men zou kunnen zeggen dat een persoon met een reeds bestaande ziekte het slachtoffer is van dit coronavirus, dat hij nooit gebagatelliseerd zou willen zien. Het zou een stressfactor zijn die een cardiovasculair systeem of andere systemen echt in gevaar zou kunnen brengen. Maar ook andere systemen, zoals het gezondheidsstelsel in Italië of New York, kunnen al beschadigd zijn. Het zou ook een huwelijk kunnen zijn dat in quarantaine is gebroken. Het kan ook een voorbeschadigd relatiepatroon zijn.

Als antwoord zou hij zeggen, zei Prof. Schubert, dat een familiesysteem al een band met het kind is aangegaan als het zich nog in de baarmoeder bevindt, waar geen masker was. Maar als aanstaande moeders worden blootgesteld aan stress, bijvoorbeeld door existentiële behoeften of geweld in quarantaine, en er dan niet direct na de geboorte corrigerend wordt opgetreden, dan zou elk trauma op de lange termijn leiden tot een verlies van drie jaar van het leven. Het zou bewezen zijn dat als je zes of meer trauma’s meemaakt, bijvoorbeeld een scheiding van de ouders, drugsgebruik van de ouders, misbruik, “(…) het tot zes tellen en je zult twintig jaar verlies van je leven hebben”.

Dit zou betekenen dat u zich in een dramatische situatie zou bevinden als het gaat om deze voorgeordende systemen. Daar moet je je op richten. Omdat een gezond familiesysteem dat in de Covid 19 crisis, quarantaine, lockdown, shutdown zou komen, zei hij, daar verschillende wetten zou hebben. Daar kun je makkelijker over deze situaties heen komen.

Dat betekent niet dat deze mensen niet zouden worden getroffen. Maar deze “systemen” zouden waarschijnlijk beter in staat zijn om de gevolgen te boven te komen. Hij zei dat hij voorzichtig zou zijn met het praten over blijvende gevolgen in zulke gezonde systemen. Het zou heel anders zijn met “voorbedachte rade”.

Hij zou de indruk hebben dat men op deze situatie probeert te reageren met een “machinemedicijn”, een “machineparadigma”. Dit zou een machine ideologie zijn, een westerse ideologie. Men zou zich te veel richten op het materiaal. Zowel wat betreft het virus, dat een dode blauwdruk zou zijn, een ribonucleïnezuur, als een “killer virus”. Maar het zou een dodelijk virus zijn geworden omdat het door de verkeerde cijfers zou zijn verhit. Met valse getallen bedoelt hij niet de zichtbare getallen, maar de relatie van de getallen tot de onzichtbare getallen. Maar een machinemedicijn zou niet naar het onzichtbare kijken.

Het zou niet kijken naar onbewuste processen, niet naar zaken die niet geobjectiveerd kunnen worden. Eerder wordt daar alleen datgene gezien wat geobjectiveerd kan worden. Men zou de donkere cijfers helemaal niet in de berekening hebben opgenomen. Dat zou een voorbeeld zijn van de machinale geneeskunde, van de scheiding van “lichaam en ziel”. Men zou het aspect van de ziel volledig hebben genegeerd, het meer complexe aspect dat het menselijk bestaan zou vertegenwoordigen.

“Als we al iets hoorden over het immuunsysteem, in de gastheer, was het de biologische component van het immuunsysteem. Maar het feit dat het immuunsysteem wordt beïnvloed door dit horrorscenario waar we mee te maken hebben, dat er wereldwijd sprake is van immunosuppressie vanwege de angst en paniek die wordt aangewakkerd, en dat de media er op schandalige wijze over doorgaan, (…) als we in een ander medicijn zouden zitten, zouden we het hebben over doelbewuste schade.

De kwestie-Covid zou nu heel duidelijk hebben gemaakt wat de zwakke punten zijn van deze op winst gerichte apparaatgeneeskunde, die het grootste probleem van de westerse geneeskunde is. Als virologen gemuteerd zouden worden tot staatslieden, zouden we klaar zijn. Hij wil graag cultuurwetenschappers, sociologen, psychologen, psychotherapeuten in de adviesraden zien. Maar dat zou worden verwaarloosd in de medische beroepen, zelfs de studie van artsen zou deze gebieden grotendeels negeren.

“We nemen het zinvolle deel van ons bestaan met het masker. Met andere woorden, de visualisatie van ons innerlijk”, zei Prof. Schubert, toen de “mens als machine” werd besproken in het begrip van de hedendaagse geneeskunde. De visualisatie van zijn innerlijk, de verbale en non-verbale communicatiemogelijkheid zou de betekenis van het menselijk bestaan zijn.

Dr. Füllmich onderbrak vervolgens dat hij bij aankomst op het station in Berlijn geschokt was door het robotachtige uiterlijk van mensen met maskers. Prof. Schubert voegde eraan toe dat deze observatie interessant was en een teken was van de synchronisatie van een machine-ideologie. Maar Covid zou hierin niet alleen staan. We zouden leven in een vorm van een maatschappij die “machine-ideologisch” gedreven wordt. Daarna volgde een lijst van redenen, van vernietiging van de natuur tot besparing van het gezondheidssysteem, tot industriële massale veeteelt.

Enerzijds wilde Prof. Schubert zich distantiëren van samenzweringstheorieën, anderzijds zou het duidelijk zijn wie er op dat moment profijt van had. “Wat een enorme hoeveelheid geld is dit, het blaast alles op wat ervoor kwam. Dit is niet langer ‘ik neem elke week een medicijn’. Hij was ook verbaasd dat er dynamische processen zijn die bijvoorbeeld verklaard worden dat er geen permanente titer [immuniteit] meer lijkt te zijn. Natuurlijk zouden er bij griep altijd verschillende stammen zijn en zouden er voor elk griepseizoen nieuwe vaccins zijn. Maar met Corona zou er een verhaal ontstaan dat van de oude wereld van antilichaamtiters naar een nieuwe wereld zou moeten worden verplaatst, een wereld waarin de vaccinaties steeds weer “opgefrist” zouden moeten worden.

Hij zou ook sceptisch zijn over de noodzaak van constante tests. Testen zou veel geld opleveren. “Als testen dynamisch is omdat het bestaan er altijd om schreeuwt, dan hebben we een nieuwe lijn van zaken.” Dit bedrijfsmodel zou in een vorm van exploderende Corona zijn, en de farmaceutische industrie zou de profiteur zijn.

Dat zou de farmaceutische industrie, die het de laatste jaren niet zo goed doet, ondersteunen. Steeds minder mensen zouden naar orthodoxe artsen gaan omdat het “machinaal” georganiseerd zou zijn, wat in de eerste plaats zinvol zou zijn als je na een ongeluk op de weg zou liggen. Maar in het geval van chronische ziekten zou dit medicijn grotendeels falen. De farmaceutische industrie zou nu ongelooflijk veel geluk hebben gehad, want dan zou er iets zijn ontstaan waarvan ze altijd al had gedroomd.

“Een fundamentele factor is het besmetten van de mensheid,” zegt professor Schubert, “en je moet er echt rekening mee houden dat deze mensen daarbuiten niet op de hoogte zijn van de omstandigheden. Ze worden geconfronteerd met doodsfiguren, ze worden geconfronteerd met beelden, (…) met hun onwetendheid. Ze weten niets.

Er zou pandemische angst en een pandemisch stigma zijn. Het zoeken naar oorzaken zou snel in de richting van sociale verhoudingen gaan. Wat zou leiden tot discriminatie en stigmatisering. Prof. Schubert zou het gevoel hebben dat mensen met een positieve PCR-test als “vies” worden beschouwd. Vooral “vuil” zouden degenen zijn die “het virus hebben”. Dat weet je van hiv/aids. Maar het zou niet de eerste keer zijn dat antilichaam-positieven al worden gestigmatiseerd.

De derde factor zou een pandemische zoektocht naar de bevrijding van Corona zijn. Daar zou het “machinemedicijn” werken zoals men zou verwachten. Alles zou gericht zijn op het uitroeien van het virus. Maar men zou de oorzaken niet willen uitroeien.

De mens zou niet gesterkt worden in zijn veerkracht. Hij zou niet gesterkt worden in zijn veerkracht, bijvoorbeeld psycho-neuro-immunologisch. Volgens Schubert weet men dat sociale relaties, bos, natuur, bergwandelen, zo sterk zouden zijn dat mensen de R-factor “met banden” zouden kunnen neerhalen, als men de mensen niet bang zou maken, maar juist de psychosociale veerkracht zou versterken.

“Hogere complexe systemen zoals cultuur, sociale relaties, hebben een grotere impact dan de biologie. Het is als een paraplu, als je er zo hoog mogelijk op tikt heb je een cascade-effect.” Dit zou recht in de menselijke genetica gaan. Maar door het manipuleren van de genetica, kun je nergens ‘boven’ komen.

Vervolgens legt hij uit wat hij verstaat onder “machinale geneeskunde” en wat het verschil is met zijn onderzoek en activiteit.

Dr. Füllmich heeft toen gezegd dat het paniekpapier van de Duitse regering duidelijk het tegenovergestelde heeft bereikt van wat hip zou zijn, namelijk dat de natuurlijke veerkracht van de mens zou worden onderdrukt door de angst en de paniek die het teweegbrengt.

De commissie vroeg wat voor effect de televisieverslaggeving heeft op kinderen. Dat zou de grootste factor zijn in de traumatisering van kinderen, antwoordde Prof. Schubert. “Vooral gezien het feit dat we ouders hebben die bang zijn.” Als de ouders ontspannen waren over het onderwerp, zou dit voor een groot deel worden gecompenseerd. Maar als kinderen deze soms enorme angst voor ouders zouden merken, dan zou de psychologische infectie van de kinderen via de ouders in de loop van de maanden onvermijdelijk worden. Bovendien zouden de kinderen leren dat er mensen zijn die gevaarlijker zijn, die “viezer” zijn dan de anderen. Wat de mediabeelden zouden veroorzaken in verband met de angst van de ouders zou rampzalig zijn voor de psyche van de kinderen. Met kleine kinderen, bijvoorbeeld op de leeftijd van drie tot vier jaar, zou de invloed het grootst zijn.

Desgevraagd legde Prof. Schubert uit dat hij niet geloofde dat Corona zonder sporen in de maatschappij zou blijven. De dekking van de Spaanse griep zou het typische voorbeeld zijn van hoe de psychosociale omstandigheden tijdens de oorlog en de naoorlogse periode volledig worden genegeerd in de beoordeling.

Mevrouw Sternbeck verwees vervolgens naar onderzoek waaruit bleek dat een gezonde levensstijl en een gezonde houding ten opzichte van het leven, sociale contacten, enz. een uiterst belangrijke factor zijn voor de gezondheid. Prof. Schubert maakte bezwaar tegen het feit dat dit een preventieve geneeskunde zou zijn, maar dat het minder in een uitgespaarde geneeskunde zou passen. Omdat er te weinig economische stimulansen zouden zijn. Dr. Füllmich wees erop dat in de VS de grootste groep coronaslachtoffers bestaat uit mensen met zeer veel overgewicht.

Mevrouw Fischer vatte vervolgens samen en legde uit hoe ouders hun kinderen kunnen helpen om trauma’s te verminderen door paniek en angst te verminderen. Dr. Füllmich gaf vervolgens de mening te kennen, geformuleerd als een vraag, dat de meeste ouders dat helaas niet kunnen doen en dat de gevolgen niet gemist zullen worden. Dit werd bevestigd door Prof. Schubert, die dit met meer fundamentele overwegingen rechtvaardigde.

Vooruitzichten:

In het volgende deel zal de samenvatting van het verslag over de situatie van kinderen worden voortgezet. De situatie van de ouders zal worden besproken en vertegenwoordigers van het ouderinitiatief “Ouders opstaan” zullen worden gehoord.

Bronnen:
(1) https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-1-von-jochen-mitschka/ und https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-2-von-jochen-mitschka/

(2) https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-3-von-jochen-mitschka/ und https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-4-von-jochen-mitschka/

(3) Zusammenfassung Teil 5: https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-5-von-jochen-mitschka/ Video: https://corona-ausschuss.de/sitzung3/

(4) https://corona-ausschuss.de/sitzung4/

(5) https://corona-ausschuss.de/sitzung5/

(6) https://corona-ausschuss.de/sitzung6/

(7) https://de.wikipedia.org/wiki/Harry_Harlow

(8) https://de.wikipedia.org/wiki/Edward_Tronick und Beispielversuch https://www.youtube.com/watch?v=bOR7jId8wYk

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron:  OvalMedia

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK