Belediging van royalty’s of noodzakelijk proces?
Een standpunt van Jochen Mitschka.
In deel 1 en 2 van deze reeks hebben we verslag gedaan van de eerste hoorzitting van het Corona-comité, getiteld “Leren van het Onderzoekscomité voor de Mexicaanse griep” (1). Deel 3 en 4 beschrijven de hoorzitting over het onderwerp “De situatie van mensen in verpleeghuizen” (2). In de delen 5 en 6 werd een verslag gegeven over de situatie in Bergamo (3). Vandaag beginnen we met de samenvatting van de 4e hoorzitting met de titel: “De Drosten Test, Immuniteit en de Tweede Golf”.
Hoe de PCR-test werkt
Een lid van de commissie, mevrouw Viviane Fischer, legde uit dat de testvraag een van haar belangrijkste vragen was en dat zij al een petitie over dit onderwerp had ingediend. Omdat het belangrijk was om een solide database te hebben om de dynamiek van de virusverspreiding te begrijpen. De representatieve studie, die in het verzoekschrift werd geëist, bestaat tot op heden niet. Er zou nu echter een hele reeks studies zijn uitgevoerd, met name op het gebied van de opsporing van antilichamen. En daar zou zijn aangetoond dat de gevaarlijkheid van het virus op het gebied van de griep ligt, althans wat deze studies hebben aangetoond.
Wat de PCR-test betreft, zou men zich in het algemeen zorgen maken over het vermogen ervan om te detecteren of er überhaupt besmettelijk materiaal aanwezig is. Ze verwijst dan naar een Round Robin-test die door de Duitse accreditatie-instelling is uitgevoerd. Het had monsters naar laboratoria gestuurd, waarvan sommige het virus bevatten. Anderen waren besmet met een onschadelijk coronavirus. En er was één blanco monster. En daar waren interessante bevindingen uit voortgekomen. Zo was in het blanco monster 1,4% vals-positief. En toen de monsters werden getest met het onschadelijke coronavirus, had 7,6% vals-positieven. [De studies werden gepubliceerd op de website van de commissie (4)].
Mevrouw Fischer wees erop dat de test, die in Italië op grote schaal door een Turks bedrijf wordt gebruikt, bij de ringtest met 25 tot 40 % fout-positieve resultaten heeft opgeleverd.
Mevrouw Prof. Dr. Ulrike Kämmerer…
Nu kwam de eerste expert naar haar getuigenis. Prof. Kämmerer is viroloog en immunoloog. Dr. Wodarg stelde de eerste vragen. Al in de eerste zin wees ze erop
“waarbij tot nu toe vooral de al genoemde PCR-testdiagnose wordt gedaan, die geen immunologische test is, maar alleen een nucleïnezuurdetectie.
Wodarg maakte er bezwaar tegen dat dit een belangrijke bevinding zou zijn omdat de PCR-test slechts een bepaalde opeenvolging van gedefinieerde moleculen zou vermenigvuldigen. Prof. Kämmerer voegde eraan toe dat de test slechts een klein genensegment uit een geselecteerd gebied van het virus laat zien, zonder te kunnen zeggen of het virus zelfs in zijn volle lengte aanwezig is.
Wodarg legde uit dat dit nog steeds geen indicatie geeft van eventuele reacties van het lichaam. Het wordt helemaal niet gemeten wat er met de mens gebeurt, maar alleen of ergens in het lichaam het deel van een gen van het virus bestaat.
Prof. Kämmerer: “Ze merken alleen op of er nog een nucleïnezuur aanwezig is, net zoals bijvoorbeeld forensische wetenschappers bewijzen dat er sporen van iemands gen aanwezig zijn. Wat niets te maken heeft met levende cellen, actieve virussen of welke ziekte dan ook.” Wodarg: “Deze test kan geen infectie opsporen!” Infectie zou de reactie van het lichaam zijn.
De PCR-test kon detecteren, antwoordde Prof. Kämmerer, dat als de test voldoende specifiek is, het nucleïnezuur in de patiënt zou worden gevonden. Het was echter niet mogelijk om te zeggen of het virus zich kon vermenigvuldigen, dat wil zeggen of het zich zou vermenigvuldigen in de gastheer, en het was ook niet mogelijk om te zeggen of de patiënt dan oorzakelijk ziek zou zijn door het virus. Er zou een correlatie zijn. Als er iemand ziek was die ziektesymptomen had en een zeer hoog nucleïnezuurgehalte had, dan zou er een zeer grote kans zijn dat het virus de oorzaak was. Maar de vele mensen die positief waren, zonder symptomen, zou het onmogelijk zijn om te zeggen of ze besmet waren met een virusbelasting of niet.
Wodarg interrudeerde dat men niet eens kon zeggen dat ze geïnfecteerd waren omdat een infectie de reactie van het lichaam zou zijn. Dit werd bevestigd door Prof. Kämmerer. “Aan het oppervlak van het uitstrijkje zit dit virale DNA, maar dat betekent nog niet dat het in de cellen zit, en het betekent niet dat er een intacte virusbelasting is die kan worden gerepliceerd.”
Dr. Füllmich van de commissie wees erop dat de resultaten van de PCR-test wereldwijd steeds weer tot paniek zouden leiden, hoewel de betekenis van de resultaten vrijwel nihil zou zijn. Prof. Kämmerer wees erop dat er PCR-tests voor HIV zouden komen, waarbij wordt bepaald dat het virus bij een bepaalde gevoeligheid aanwezig moet zijn. Maar dat zou in het geval van Corona op dit moment niet haalbaar zijn.
Dr. Wodarg vroeg vervolgens of het mogelijk was om deze PCR-test zo te valideren dat het op een bepaald moment mogelijk zou zijn om er een infectie mee op te sporen. Prof. Kämmerer antwoordde dat een virusisolaat van patiënten moet worden verkregen, zoals ook bij andere virusziekten is gebeurd. De PCR-test zou logaritmisch werken, van 1 naar 2, en controleren of het nucleïnezuur van het virus zich vermenigvuldigd heeft. “Meestal wordt aangenomen dat als de test zeer vroeg reageert, bijvoorbeeld na 20 tot 25 amplificatiecycli, dat er dan veel virusdelen of virale RNA’s aanwezig zouden zijn geweest, dit een overeenkomstige virale belasting moet zijn geweest. Dit zou echter moeten worden opgespoord en gevalideerd met dergelijke patiënten en directe virusisolaten. En ik heb nog niets gevonden in de literatuur dat dit ooit is gedaan.”
Wodarg wees erop dat dit precies is wat de EU zou eisen van een test die wordt gebruikt voor diagnostische doeleinden. Prof. Kämmerer legde uit dat er ook ringproeven worden uitgevoerd en dat onbekende monsters moeten worden geanalyseerd. Dit zou op dit moment niet gebeuren.
De commissie werd gevraagd om opnieuw uit te leggen hoe de PCR-test werkt. Prof. Kämmerer legde uit dat de PCR-test een polymerasekettingreactietest is. Deze test maakt gebruik van het feit dat de genetische informatie, het nucleïnezuur, kan worden vermenigvuldigd met speciale enzymen. Dit is ook wat de cel zou doen als hij mRNA, d.w.z. boodschapper-RNA, verdeelt of moet vermenigvuldigen om eiwitten te produceren. De heer Kary Mullis kreeg hiervoor de Nobelprijs. Hij had een enzym gevonden waarmee men deze vermenigvuldiging steeds opnieuw kan maken. Men isoleert het nucleïnezuur van het virus, in het geval van coronavirussen is het een RNA-virus, schrijft dit in het DNA, d.w.z. de genetische informatie, dan kan men het proces starten door kleine nucleïnezuurdeeltjes, de zogenaamde primers, te selecteren die overeenkomen met de sequentie. Dit vereist natuurlijk helaas dat de onderzoekers al weten wat ze zoeken.
Dit betekent dat je de volgorde moet hebben, wat meestal 20 individuele nucleotiden zou zijn, lange, kleine deeltjes die in de computer ontstaan. Als je niet weet wat je zoekt, dan kies je een zeer nauw verwant virus, wat in dit geval zou zijn gebeurd, dan zouden er genoeg bèta-coronavirussen en Sars-virussen zijn, en dan zou je je afvragen: welke regio’s van deze virussen? En omdat alle bekende virussen zo veel mogelijk op elkaar lijken, zoekt men naar twee herkenningspatronen die 80 en 200 nucleotiden van elkaar verwijderd zijn.
En nu zou het duplicatieproces aan deze stukken worden vastgekoppeld. Hier begint het proces. Het systeem dat in moderne diagnostische tests wordt gebruikt heeft een derde stuk, dat zich in het midden van het te versterken genensegment bevindt, dat zou worden gemarkeerd met een fluorescerende kleur, en elke keer dat deze Sars-Cov-2 stukken worden versterkt, wordt dit derde stuk weer verwijderd, dan zou er een kleursignaal zijn, en dan begint het proces weer van voren af aan. Alle drie de stukken hechten zich aan het nieuwe nucleïnezuur, het enzym werkt zich er overheen, het zou als een rits zijn die heen en weer gaat, telkens verdubbelend.
Dit kleurensignaal, dat altijd aanwezig is, wordt door moderne apparaten herkend en hoe eerder men gemakkelijk waarneembare kleursignalen heeft, hoe meer gedupliceerde nucleïnezuurdeeltjes men in het monster heeft. Ze zeggen dat als de signalen na 25 van zulke herhalingen komen, ik er veel nucleïnezuurdeeltjes in heb gehad, en ze zeggen dat het monster positief is. Als het na 40 cycli deze signalen krijgt, zeggen ze dat het vals negatief kan zijn, dan had er iets kunnen gebeuren. Theoretisch gezien had de eerste PCR-test 3,9 moleculen van een virus kunnen detecteren.
De commissie vroeg vervolgens opnieuw of men echt begreep dat de test niet detecteert of een persoon geïnfecteerd, ziek of dood is. En dit werd bevestigd door Dr. Kämmerer. “Met deze test kun je alleen bewijzen dat er stukjes van het virus in het uitstrijkje van de patiënt te vermenigvuldigen zijn. Niets meer.” Je kunt dus nog niet zeggen dat het een ziekteverwekkend of zelfs besmettelijk repliceerbaar virus is.
Er zou echter een beperking zijn van de niet-relevantie van de positieve test. Als deze PCR-test heel vroeg reageert, zou men al kunnen aannemen dat deze mensen daadwerkelijk virussen hebben. De vraag zou zijn waar we de grens moeten trekken. Dit zou meestal niet worden gedefinieerd in het werk. Deze CQCT-waarde zou in de test moeten worden opgenomen. Maar er zou nooit worden gespecificeerd met welke PCR-test, onder welke voorwaarden deze positieve tests worden verkregen. Daarom is het niet mogelijk om ze te evalueren. Het zou net zoiets zijn als het lezen van koffiedik uit dergelijke resultaten.
Wodarg meldt vervolgens dat de arts in het district Vogelsberg 14 mensen heeft geteld die positief hebben getest. Maar omdat ze allemaal gezond waren en geen ziekteverschijnselen vertoonden, zou hij ze opnieuw hebben laten testen. Daarna waren ze allemaal negatief.
Prof. Kämmerer legde uit dat er oorspronkelijk drie verschillende genenafdelingen als doelwit moesten worden gedupliceerd, en alleen als ten minste twee ervan een duidelijk signaal gaven, kon men zeggen dat de persoon positief had getest. In de tussentijd zijn er ongelooflijk veel commerciële tests. Als de ene test positief is, kan de andere negatief zijn, en de derde negatief. Bij verschillende tests zouden verschillende gengebieden betrokken zijn.
Wodarg vroeg vervolgens opnieuw naar de meest gebruikte test bij de Charité. Het zou gezegd worden dat deze test ook andere, eerdere Sars-virussen zou aangeven.
Prof. Kämmerer legde uit dat deze oude Sars-virussen, die ook als nieuw coronavirus zouden worden aangeduid, zelfs in de originele krant, die op dezelfde manier zou zijn gepubliceerd, zouden worden vermeld. Dat betekent dat dit geen bewering is, maar geen betwistbaar feit.
Wodarg vroeg vervolgens opnieuw of er een systematisch onderzoek zou komen dat zou hebben geanalyseerd welke van de oude virussen door de PCR-test zouden worden gedetecteerd. Of kan het zijn dat de verschillende commerciële tests anders reageren op oude virussen.
Prof. Kämmerer legde uit dat het niet bekend was welke test welke oude virussen zou opsporen, omdat er niets over bekend was. Het zou niet precies bekend zijn wat de verschillende tests zouden detecteren. Men kent de volgorde niet die wordt getest. Daarom zou het niet mogelijk zijn om dit te controleren in de overeenkomstige genenbanken.
Zolang de exacte volgorde van de primermonsters niet wordt gegeven, is er geen kans om te controleren wat er wordt getest. De Charité zou eigenlijk een panel van alle virussen moeten hebben en de tests op alle aanwezige virussen moeten uitvoeren. Met andere woorden, alle gerelateerde coronavirussen. Het maakt niet uit of ze afkomstig zijn van vleermuizen, mensen, vee, katten, kamelen of varkens. Dan zou men kunnen bepalen welke test alleen specifiek sars-cov-2-virussen zou aangeven.
Dit zou natuurlijk een enorme opgave zijn, maar het zou absoluut noodzakelijk zijn om een test te valideren. Maar een publicatie die dit zou hebben gedaan, zou nog niet zijn verschenen.
Wodarg zei toen dat het sars-cov-2-virus erdoorheen was gekomen. Er zouden ongeveer 30.000 sequenties zijn. Ze zouden de hele tijd veranderen. Er werd herhaaldelijk beweerd dat het sars-cov-2-virus zou worden gezocht. Maar in werkelijkheid zou je allerlei verschillende virussen vinden waarvan niemand weet of ze precies waar werken. Je kunt de pathogeniteit van het virus niet schatten met deze test.
Prof. Kämmerer: “Dit is een RNA-virus, en ze muteren ongelooflijk snel. Dit betekent dat als je ze over de hele wereld in volgorde plaatst, je een ongelooflijk aantal varianten zult vinden. Dat zou heel normaal zijn. In het geval van RNA-virussen is het zeer zeldzaam om identieke sequenties te vinden.
Theoretisch gezien, als je honderd testen doet met honderd verschillende detectiesystemen, zou je kunnen vaststellen dat 50 negatief zijn, 30 positief en 20 niet kunnen worden beoordeeld. Uiteindelijk, wat het is, zou je moeten volgorde wat is gedupliceerd om te kunnen zeggen: “Ja, dit is precies wat ik zocht”.
Wodarg legde uit dat deze wereld van genetische analyse een heel andere wereld is dan die van de arts die de patiënt en zijn toestand analyseert. In de moleculaire wereld zou men moleculaire ketens vinden, maar dat zou niets te maken hebben met wat de Infectiebeschermingswet reguleert, namelijk het overdragen van ziekte en besmetting van de ene persoon naar de andere, om het te voorkomen.
Prof. Kämmerer bevestigde dit met de woorden: “Om dit te doen, zou je eigenlijk een actieve virusdetectie moeten hebben.
De commissie vroeg waarom het virus niet was geïsoleerd. Er zouden immers maanden voorbij zijn gegaan en veel mensen zouden met een positieve test zijn gestorven.
Prof. Kämmerer bevestigde dat dit mogelijk was, omdat dit ook met andere virussen zou zijn gedaan. Men zou een uitstrijkje moeten nemen, dat in de celkweek zou moeten worden gedaan en dan zou men zich moeten vermenigvuldigen. Dit zou niet erg gemakkelijk zijn, maar het zou wel mogelijk zijn en de doublures zouden ook met Sars-Cov-2 in verschillende laboratoria zijn gedaan. De Chinezen zouden meer doorlooptijd hebben. In de tussentijd zou er werk zijn dat de isolatie en de sequentiebepaling van de virussen zou beschrijven. Dit zou bewijzen dat het virus als zodanig zou bestaan. En het kan worden gerepliceerd in mensen die echt een zeer hoge virale belasting dragen. Het probleem zou zijn dat deze mensen met zo’n hoge virusbelasting eerst moeten worden gevonden. Een PCR-test zonder symptomen is niet voldoende. De mensen moeten erg ziek zijn en het virus moet in de actieve fase zijn.
Prof. Kämmerer bevestigde vervolgens nogmaals het inzicht van de commissie in de ontwikkeling van de PCR-test.
“Ze [let op: Drosten’s onderzoeksgroep van de Charité] had van de sociale media geleerd dat een nieuw virus in Wuhan welig tierde, toen vroegen ze wat het kon zijn, leerden ze dat het een coronavirus kon zijn, toen gingen ze bij de genenbanken zitten en zeiden, nou ja, dat is de laagste gemene deler van alle bestaande virussen, dat zou kunnen kloppen, toen creëerden ze deze drie gen-amplificaten, en stuurden deze PCR er dan naartoe. Dit is gepubliceerd… Corman et al. ingediend op 21 januari…” De detectietest zou specifiek zijn ontworpen om “alle Aziatische coronavirussen, inclusief vleermuisvirussen, op te sporen”.
Het was een “screeningtest”, die volkomen correct zou zijn geweest. Men zou eerst kijken of het een virus van deze groep was. Dan zou je moeten sequencen wat je hebt gevonden en zeggen, dus nu heb ik de specifieke sequentie, nu moet ik PCR-tests doen die alleen overeenkomen met dit virus en alle andere uitsluiten. Dat zou de juiste procedure zijn.
De commissie zei toen dat dit laatste toch niet zou zijn gebeurd. Sinds het begin werken ze met de “verslavingsproef”. En deze test zou als basis zijn gebruikt, bijvoorbeeld in Göttingen of in Tönnies, of in Berlijn in een slaapzaal, om de winkel wekenlang te “sluiten”. Als advocaat kon Dr. Füllmich niet begrijpen dat op zo’n wankele basis juridische beslissingen van een dergelijke omvang werden genomen.
Prof. Kämmerich antwoordde in overeenstemming dat dit precies het probleem was. Zelfs een natuurwetenschapper zou dit niet begrijpen. Wat daar gebeurd was, zou niet passen bij wat men ooit als natuurwetenschapper geleerd had. En men zou niet eens weten met welke test de positieve resultaten werden gevonden. Was het de originele roesttest? Of is de test aangepast? En onder welke voorwaarden werden de tests gebruikt?
Dr. Kämmerer riep de advocaten op om eindelijk de details van de commerciële tests op te eisen. In Würzburg vermoedde ze dat er misschien een meer geavanceerde test zou zijn, omdat daar maar weinig positieve resultaten zouden zijn gevonden.
Wodarg wees er vervolgens op dat je als verantwoordelijke voor de test een operatie moet ondergaan, ook al is het maar een wattenstaafje, dan moet je als arts accepteren dat de onderzochte persoon vraagt: “Waar ga je me mee onderzoeken, wat zijn de gevolgen, welke methode ga je gebruiken, hoe veilig is het, en wat zegt het resultaat achteraf?
Op grond van de nieuwe Wet op de infectiebestrijding, die zeer snel zou zijn gewijzigd, zou de minister van Volksgezondheid bevoegd zijn geweest om niet-medisch personeel te sturen om deze tests uit te voeren. Dit werd vervolgens door de commissie onderbroken omdat het om juridische kwesties zou gaan.
Mevrouw Fischer van de commissie meldde vervolgens dat de commissie contact had met laboratoria die ook informatie aan het verzamelen waren en zelf testkits samenstelden op basis van gepubliceerde “blauwdrukken” van de autoriteiten. Prof. Kämmerer legde uit dat het banaal zou zijn, omdat PCR-tests voor van alles en nog wat worden gebruikt. Je gaat gewoon in de genendatabase, zoekt de virussequenties op en maakt je primers en dan kun je je eigen PCR-test maken en controleren. Elke bachelorstudent, elke doctoraatsstudent die in de moleculaire biologie werkt, kan dit doen. Dit zou een miljoen keer per dag gebeuren.
Dr. Hoffmann van de commissie vroeg vervolgens hoe men kon weten dat de testresultaten, of men nu “het juiste” virus ontdekte of niet, uitzonderlijk waren. Of vergelijkingen met voorgaande jaren nodig zijn.
Prof. Kämmerer legde uit dat coronavirussen in het verleden niemand hadden geïnteresseerd. Ze zouden altijd aanwezig zijn geweest tijdens de griepepidemieën, maar zouden altijd banale verkoudheidsvirussen zijn genoemd. Er waren zeer weinig gegevens beschikbaar die informatie zouden verschaffen over hoe sterk coronavirussen in het verleden medeverantwoordelijk waren voor griepgolven.
Dr. Wodarg liet vervolgens een grafiek zien met het percentage coronavirussen in de virusdiagnose. Dat zouden drie publicaties zijn geweest. En van 2005 tot 2017 waren er altijd percentages die soms groter, soms kleiner waren. Als het ene virus meer werd opgemerkt, werd het andere virus in kleinere aantallen gevonden. Het Robert Koch Instituut zou pas in maart 2020 zijn begonnen met het onderzoek naar de coronavirussen.
Prof. Kämmerer voegde eraan toe dat als de griep sterk was geweest, er minder coronavirussen zouden zijn geweest; als de griep had “gefaald”, zoals dit jaar, zouden er gewoon meer van de andere virussen zijn geweest.
Dr. Füllmich vroeg toen opnieuw of het mogelijk was dat het virus waar we vandaag naar op zoek zijn, in voorgaande jaren aanwezig zou zijn geweest, maar dat er niet specifiek naar is gezocht.
Dit was niet bekend, was het antwoord. Aangezien deze virussen echter zeer variabel zouden muteren, is het mogelijk dat deze variant nieuw is. Maar nieuw zou alleen betekenen dat het een nieuwe variant van de bestaande bèta-coronavirussen is. Om precies te zijn zouden de oude monsters moeten worden onderzocht en opnieuw moeten worden opgevolgd. Anders zou het niet mogelijk zijn om erachter te komen. Maar dat zou heel goed mogelijk zijn.
Dr. Füllmich wees erop dat het vandaag de dag niet gaat om het verbod op het betreden van het gazon, maar dat verschillende bestaansredenen zijn vernietigd. En dat lijkt dus een zekere inspanning te rechtvaardigen. Prof. Kämmerer legde uit dat men iemand zou moeten vinden die nog steeds monsters bewaart met versterkt materiaal uit die jaren.
Daarna kwam het onderwerp aan bod voor antilichaamtests, d.w.z. het bewijs van een overleefde infectie.
Binnenkort
In het volgende deel zullen de “antilichaamtests” worden besproken, evenals de kwestie van een “2e golf”.
Bronnen:
(1) https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-1-von-jochen-mitschka/ und https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-2-von-jochen-mitschka/
(2) https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-3-von-jochen-mitschka/ und https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-4-von-jochen-mitschka/
(3) Zusammenfassung Teil 5: https://kenfm.de/corona-untersuchungsausschuss-teil-5-von-jochen-mitschka/ Video: https://corona-ausschuss.de/sitzung3/
(4) https://corona-ausschuss.de/sitzung4/
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Foto bron: OvalMedia
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)