Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
COVID-19: De grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog?

COVID-19: De grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog?

Veröffentlicht am: 7. April 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Komt er een “Wereldgezondheidsregering”?

Een standpunt van Jochen Mitschka

Men zou denken dat ondertussen alles gezegd en geschreven is over het virus en de ziekte COVID-19. Toch wil ik wijzen op punten die tot nu toe onvoldoende duidelijk zijn gemaakt. Met mijn laatste PodCast over het Coronavirus probeerde ik duidelijk te maken dat het vreemd is als we nu die politici prijzen die de gezondheidszorg naar de rand van de afgrond hebben geduwd door te privatiseren en ervan te profiteren, alleen maar omdat de COVID-19 ziekte met een blauw oog lijkt te zijn overwonnen. In dit artikel zal ik de vraag onderzoeken of een “wereldgezondheidsregering”, die duidelijk door een groep invloedrijke oligarchen en politici wordt gezocht, geen zinvollere oplossing zou zijn voor toekomstige problemen.

De “Wereldgezondheidsregering”

Allereerst is het voor de huidige analyse niet relevant of de hieronder beschreven organisatie iets te maken heeft met de COVID-19-uitbraak. Ik houd me alleen bezig met de effecten of gevolgen van de voor 2019 geplande strategieën om in geval van een gezondheidsramp een wereldwijd vastgestelde procedure in te voeren. En de vraag of het virus al dan niet opzettelijk uit een Amerikaans of Chinees biowapenlaboratorium afkomstig kan zijn, is niet het onderwerp van deze podcast. Het zijn slechts feiten die duidelijk en onweerlegbaar zijn. Namelijk hoe een wereldwijde propagandastrategie werd ontwikkeld om het gezondheidsbeleid van alle landen ter wereld te ondermijnen en te bepalen.

Op 18 oktober 2019 organiseerde het Johns Hopkins Center for Health Security, in samenwerking met het World Economic Forum en de Bill and Melinda Gates Foundation, een pandemische simulatie op hoog niveau met de naam “Event 201”. Het doel was de noodzaak aan te tonen van een partnerschap tussen particuliere en openbare organisaties om de grote economische en sociale gevolgen van de wereldwijde gezondheidscrises aan te pakken (1).

De allereerste vraag die de waarnemer wordt gesteld is waarom niet de bestaande acute grote wereldcrises, die dagelijks tienduizenden doden veroorzaken, zoals ondervoeding aan de ene kant en overvoeding aan de andere kant, waarom niet het gezondheidsprobleem dat niet in de eerste plaats als een volksgezondheidsprobleem kan worden aangepakt, in plaats van als een fictieve pandemie. Maar blijkbaar gaat het niet om de echte mondiale problemen, maar om de gevaren voor de kapitalistisch georganiseerde industriële samenlevingen, dat zou kunnen worden opgemerkt bij nadere bestudering van de documenten (1).

Wat ook te zien was in de verschillende video’s was dat niemand hier streeft naar een formele gekozen wereldregering voor de gezondheid. Het gaat er veeleer om hoe regeringen over de hele wereld ertoe kunnen worden gebracht zich te gedragen op een manier die door een illustere kring van oligarchen en ambtenaren passend wordt geacht. Een “wereldregering” zou verantwoordelijk zijn. Maar een lichaam dat alleen maar “adviseert” en “coördineert” zal nooit ter verantwoording worden geroepen.
Laten we eens kijken naar een aantal interessante uitspraken over communicatie, want als alternatieve communicatoren zijn we daar natuurlijk bijzonder in geïnteresseerd. Er is een medewerker van de Wereldbank of een oud-medewerker die dat heeft uitgelegd:

“Ik wil het kort hebben over waarom we communiceren, wat het doel van de communicatie is. Er lijken verschillende elementen in de communicatie te zijn, wat echter een feit is, dat definieer je zelf ook. Maar laten we er bijvoorbeeld geen doekjes om winden dat we al vele jaren weten dat tabak je doodt. Of je nu wel of niet in de 50% zit die heel jong sterven, het blijft een feit. Er is zo’n algemene kennis, zoals we zelf weten. Maar dat betekent niet dat ze [let op: de informatie over dit feit] het gedrag van mensen veranderen. Dus ik denk dat we ons gesprek in de communicatie moeten richten op de SENSE van deze communicatie met wat we weten. En zo stimulansen bieden voor gedrag dat we willen zien. Het doel van dit gevoel van communicatie is niet alleen om mensen een stukje kennis te geven, maar ook om de vraag te stellen: “Hoe krijgen we mensen zover dat ze hun gedrag veranderen? (3)

Wat deze spreker dus vraagt is niet om feiten over te brengen, maar om informatie die tot de gewenste reacties leidt. Met andere woorden, het gaat om propaganda om een doel te bereiken dat door deze groep wordt bepaald.

We kunnen vandaag de dag de gevolgen van deze eis zien. In de communicatie van de massamedia en de mainstream in de sociale media wordt gepropageerd dat degenen die de nieuwe sociale normen veronachtzamen, verantwoordelijk zijn voor de dood van anderen. Het is niet het gebrek aan capaciteiten, niet het gebrek aan rampenpreventiemaatregelen, niet het privatiseringsbeleid dat verantwoordelijk is, nee, het is de persoon die de nieuwe normen negeert, die zich er niet aan houdt, die verantwoordelijk is voor de dood van mensen. Laten we nu luisteren naar wat Timothy Evans van de Wereldbank te zeggen heeft:

“Ik denk dat u heel gelijk hebt dat de VN en de WHO zeer duidelijke uitspraken blijven doen. Maar als je regeringen rechtstreeks uitdaagt, komen ze vaak op de kwestie van de soevereiniteit terecht. Ik denk dat het belangrijk is dat dit niet de enige reactie is, want het is heel moeilijk om na te denken over een voorzichtige maar krachtige invloed. U kunt een beroep doen op het staatshoofd of op andere machtige instellingen in deze landen. We hebben dit gezien in de context van de mobilisatie van religieuze leiders in de context van polio. Of in specifieke industrieleiders. Waar je natuurlijk een zachtere aanpak hanteert in vergelijking met de harde lijnen met overheden, waar minder dekking wordt gebruikt. Bijvoorbeeld, startproblemen. In plaats van te proberen hen te straffen met internationale gezondheidsvoorschriften.” (4)

Laat me dit even op een rijtje zetten: De spreker roept op tot ondermijning van de soevereiniteit van de staten door propaganda en lobby.
Hoe deze invloed in de praktijk werkt, wordt in een ander deel van de video uitgelegd door een van de rondetafelspecialisten.

“Ik denk dat het belangrijk is om na te denken over wat voor typische spelers we vanuit de private sector kunnen binnenhalen om een discussie op gang te brengen bij multinationale farmaceutische bedrijven over de vraag waarom hun producten niet als veilig kunnen worden beschouwd. Een vrij grote factor in Zuid-Afrika is bijvoorbeeld Nando Kip. Ik denk dus aan de grote atypische, betrouwbare bedrijven die weinig interesse hebben in deze kwestie, maar wel een grote invloed hebben op de regering van hun land, die nogal wat respect hebben. Dat zou waarschijnlijk heel belangrijk zijn.” (5)

Hij bevestigt dus dat het mogelijk is om de farmaceutische bedrijven te betrekken om veranderingen in het beleid teweeg te brengen, maar dat het belangrijker is om “onbelemmerde” protagonisten te motiveren. Dat zien we nu ook in Duitsland. En wanneer schijnbaar ongeïnteresseerde groepen zoals Microsoft (waarvan de belangrijkste aandeelhouders echter de belangrijkste sponsors van het bovengenoemde evenement waren), of schijnbaar onafhankelijke organisaties, die echter ook door de belangrijkste sponsors van het 201-evenement worden gefinancierd, in Duitsland als volkomen ongeïnteresseerde en neutrale presentatoren verschijnen, heeft dit natuurlijk een hoge mate van geloofwaardigheid.

En als de WHO door de sprekers wordt beschreven als een belangrijk onderdeel van de propagandastrategie, moet men in gedachten houden wat Hermann Ploppa schrijft over de multinationale organisatie:

“De betalingsmoraal van de VN-staten is echter zo belabberd dat van de 4 miljard dollar die de WHO op dit moment per jaar kan uitgeven, er nog steeds maar één miljard uit de publieke kas komt. De WHO moet de resterende driekwart als donaties verhogen. En de grootste donoren zijn de wereldwijd opererende farmaceutische bedrijven. Op deze manier is de WHO al lang een tak van bepaalde farmaceutische bedrijven geworden. Concurrenten van de grote farmaceutische bedrijven worden door de WHO buiten de concurrentie gehouden. De concurrentiesituatie wordt op deze manier verstoord. Als gevolg daarvan kunnen de de facto monopolisten met directe toegang tot de WHO volledig buitensporige prijzen voor hun producten in rekening brengen. Met verwoestende, of zullen we zeggen moorddadige, gevolgen voor de arme mensen in de wereld. (11)

Een gevolg van het gebrek aan neutraliteit sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie is dat de kritische stemmen in het panel het zwijgen zijn opgelegd en dat scenario’s van angst voor oncontroleerbare epidemieën staten hebben gedwongen om enorme hoeveelheden Tamiflu en zogenaamd essentiële drugs in voorraad te nemen. Terwijl in feite belangrijke lokale voorwaarden zoals verplegend personeel, ziekenhuisbedden en intensive care-units zijn verwaarloosd.

Maar hoe wordt de controle over de communicatie gehandhaafd? Nou, het geheim zit hem in het “overspoelen” en het overspoelen van alle media met identieke claims. Ook hier zijn de verklaringen van de deelnemers aan evenement 201 te vinden in de video’s:

“… In eerdere discussies hebben we gesproken over het centraliseren van informatie over het beheer van de volksgezondheid. Het vereist een gecentraliseerde communicatie die kan worden doorgegeven aan geïnformeerde pleitbezorgers. De NGO’s die vertegenwoordigd zijn in de medische beroepen. Centralisatie op internationale basis, natuurlijk. Ik denk dat we een centrale gegevenspool nodig hebben voor de belangrijkste boodschappen, feiten en cijfers. (…) Mijn medewerkers hebben me laten weten dat de steun voor reisbeperkingen ergens tussen 57 en 90 procent ligt. We weten allemaal dat politici beïnvloed worden door de publieke opinie. Maar we kunnen dit op een positieve manier gebruiken. (…) Dit houdt heel duidelijk verband met de dagelijkse briefings van de WHO. In dit geval kan ik me geen enkele andere instelling voorstellen die in het middelpunt van de belangstelling staat. (…) Ik denk dat het beperken of beëindigen van sociale media grote schade zou veroorzaken. We moeten ze gebruiken en aan onze kant zetten, met ze werken en proberen deze verkeerde informatie te vermijden. (…) Ik denk dat een van de dingen die we willen is werken met telecommunicatiebedrijven om ervoor te zorgen dat iedereen toegang heeft tot het soort informatie dat we willen aanbieden. (…) Soms weten de zorgprofessionals iets. Maar als ze niet goed getraind zijn [wat ‘communicatief goed’ betekent], dan geven ze de verkeerde informatie. (…) Ik denk dat het een aanvullende tactiek zou zijn om (…) contact op te nemen met organisaties en maatschappelijke organisaties en deze in een vroeg stadium aan te werven om hun integriteit te waarborgen. (…) Ik wil graag terug naar de vertrouwensbarometer. Vorig jaar werd in Davos aangekondigd dat het vertrouwen in de traditionele media is toegenomen, terwijl het vertrouwen in de sociale media is afgenomen, vooral na de Amerikaanse verkiezingen. (…) De sociale-mediaplatforms zijn een manier om vast te stellen wie er in termen van verkeerde informatie onacceptabel is en in welke vorm. (…)” (6)

Herkent u het explosieve karakter van deze uitspraken? Het gaat niet alleen om het vormen van een mening door middel van propaganda. Nee, de verklaringen van deskundigen die daarvan afwijken moeten worden onderdrukt. En, wat bijzonder bedreigend klinkt: de sociale media zijn bij uitstek geschikt om andersdenkenden te identificeren en tot zwijgen te brengen.
Maar terug naar de “overstromingsstrategie”.

“We hebben veel [noot: communicatiestrategieën], maar een daarvan is de overstromingsstrategie. (…) Overstromingsinformatie (…) Een manifestatie van een overstroming (…)” (7)

Vergelijk deze uitspraken met de informatie die u vandaag de dag overvalt… Is een wereldwijde gezondheidsstrategie niet gunstig? Welnu, men zou wel eens kunnen denken dat degenen die hier samen zijn gekomen alleen maar pure, hedonistische motieven hebben en het beste willen voor de mensen van de wereld. Ze beschikken immers over onbeperkte financiële middelen, waardoor ze toegang hebben tot alle bestaande informatie. Terwijl hun regeringen vaak worden geïnfiltreerd door corrupte netwerken. Dat zou je kunnen denken.

Maar dan kon men zich ook nog herinneren wat in juli 2019, op basis van een studie van Bertelsmann (8), door veel federale politici en de media werd opgepakt als een doel van het gezondheidsbeleid en als een onvermijdelijk doel werd gepasseerd. Het aantal ziekenhuizen moet worden gehalveerd. In plaats van kleinere ziekenhuizen moeten er grote, natuurlijk geprivatiseerde supercentra komen. Dit is een wereldwijde vraag van neoliberale krachten, die ook de privatisering op deze manier willen doorzetten. Er is zoveel geld, dat alleen maar sluimert als nummers op rekeningen en met één klik kan worden verwijderd, dat absoluut wil verhuizen naar materiële activa, bij voorkeur die waarvan de winst wordt gegarandeerd door de staat.

Gelukkig is de realisatie van het scenario tot nu toe vertraagd door het verzet van patiënten, gemeenschappen en deelstaten. Stel je voor dat zo’n supercentrum getroffen zou worden door een pandemie, zou moeten worden gesloten, in ieder geval tijdelijk. Om nog maar te zwijgen van andere rampscenario’s en de reiskosten voor patiënten.

Een ander punt: het hoge sterftecijfer in Wuhan, China en Noord-Italië is duidelijk te wijten aan de wereldwijd unieke luchtvervuiling daar, en in Italië ook aan de uitzonderlijk hoge gemiddelde leeftijd van de bevolking. In Wuhan had dit al tot demonstraties geleid, in Noord-Italië had het al geleid tot hoge sterftecijfers en een bijna instorting van het gezondheidssysteem. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Turijn (en deels ook Milaan) en Wuhai de eerste steden zijn die op grote schaal gebruik maken van G5-technologie. Een radiogolftechnologie die naar verluidt ademhalingsproblemen veroorzaakt. Hoewel individuele factoren waarschijnlijk niet doorslaggevend zijn voor het verergeren van een pandemie, is de concentratie van zoveel stressfactoren zeker een van de redenen. Het is gevaarlijk om uit deze regio’s conclusies te trekken over de rest van de wereld, en iedereen zou zich dat moeten realiseren.

Of laten we ons 2009 herinneren, toen er een wereldwijde crisis was met een wereldwijd gezondheidsmanagement door degenen die beweren het best georganiseerde gezondheidssysteem ter wereld te zijn. Hier is de samenvatting van een verslag van de Commissie sociale zaken, volksgezondheid en gezin van de Raad van Europa (9).
“Op 11 juni 2009 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) officieel “Pandemie (H1N1) 2009″ verklaard.

De wijze waarop de influenzapandemie (H1N1) niet alleen door de WHO, maar ook door de bevoegde gezondheidsautoriteiten en de autoriteiten op het niveau van de Europese Unie is aangepakt, alsmede de behandeling van de nationale niveaus, is een reden tot bezorgdheid. Sommige van de besluiten die zijn genomen en de adviezen die zijn gegeven naar aanleiding van de pandemie zijn bijzonder verontrustend, omdat ze hebben geleid tot een vertekening van de prioriteiten van de openbare gezondheidsdiensten in heel Europa, alsmede tot een verspilling van grote hoeveelheden overheidsgeld en ook tot ongerechtvaardigde angsten en zorgen over de gezondheidsrisico’s waaraan de Europese bevolking in haar geheel wordt blootgesteld.

Er zijn ernstige tekortkomingen in de transparantie van de besluitvormingsprocessen van de pandemie vastgesteld, waardoor bezorgdheid is ontstaan over de mogelijke invloed van de farmaceutische industrie op enkele van de belangrijkste besluiten in verband met de pandemie. Het valt te vrezen dat dit gebrek aan transparantie en verantwoordingsplicht zal leiden tot een sterke afname van het vertrouwen in de adviezen van de grote volksgezondheidsinstellingen”.

Met andere woorden, wat op het evenement van 201 werd gevraagd, werd hier gebruikt om lobbyen van de ergste soort te organiseren. Zonder natuurlijk ooit in het reine te komen met de verantwoordelijken. En dit ondanks het feit dat zelfs de massamedia er verslag van deden (10).

Waarin verschilt de “201”-methode van een dictatuur?

Nu rijst de vraag hoe zo’n “gezondheidswereldregering” verschilt van een dictatuur. Welnu, we kunnen dergelijke maatregelen, die met behulp van propaganda, massale beïnvloeding en lobbyen worden afgedwongen, vergelijken met de politiek in China. China wordt immers vaak aangeduid als een dictatuur in het zogenaamd liberale Westen.

In China worden radicale maatregelen afgedwongen door de regering, die daarmee een beroep doet op het algemeen belang. Als deze maatregelen niet correct zijn, worden de verantwoordelijken ter verantwoording geroepen. Ze vallen “in ongenade” of worden zelfs voor het gerecht gebracht, oppositionele stromingen in de eenheidspartij worden aangemoedigd. Wat is de situatie nu in het Westen van de waarden? Welnu, hier wordt de mensen wijsgemaakt dat zij zelf heeft besloten zich aan de maatregelen te onderwerpen, dat het haar gekozen vertegenwoordigers waren die, voor zover zij weten en geloven, de maatregelen hebben genomen die nu gebrekkig blijken te zijn. Als gevolg daarvan wordt niemand ter verantwoording geroepen.
Machteloze politiek?

Gedreven door machtige lobbygroepen, onder druk van door rampen geteisterde media, hebben politici natuurlijk maar één keuze: buigen voor de consensus van het slechtst denkbare scenario. En velen van hen zien dit natuurlijk als een kans om lang gekoesterde verlangens te realiseren om hun macht te versterken door middel van nieuwe wetten. Een surfen op de crisis, bij wijze van spreken. Als ze de wereldwijde consensus volgen, kunnen ze alleen maar winnen. Als de pandemie niet zo erg is als voorspeld, kunnen ze verwijzen naar hun maatregelen. Als het zo slecht blijkt te zijn als voorspeld, kunnen ze zeggen dat ze alles hebben gedaan wat mogelijk was.

En zo worden de politici die al jaren het gezondheidssysteem meer en meer benadrukken door middel van privatisering en winstgerichtheid, en die dus grotendeels verantwoordelijk zijn voor de gevolgen van een ramp op het gebied van het gezondheidsbeleid, opeens redders. En dat allemaal dankzij “communicatie” zoals uitgelegd door het evenement van 201.

De concurrentie van waarden

In de discussie over een “Wereldregering voor Gezondheid” komen twee fundamentele waarden en overtuigingen samen. Ten eerste moeten de voorstanders van een wereldwijd gecentraliseerd gezondheidsbeleid zich laten uitleggen dat het geen wereldregering zou zijn, maar een werelddictatuur. Niemand heeft deze organisatie immers democratisch gekozen. Ten tweede moet het duidelijk zijn dat hoe groter een organisatie wordt, des te meer ze zich van de mensen distantieert en des te minder door hen wordt gecontroleerd. Dat gezegd hebbende, vervaagt het argument van de voorstanders. Ze zeggen dat een gecentraliseerde organisatie van de gezondheid in de handen van “specialisten” de kwalitatief best mogelijke oplossing voor gezondheidsproblemen zou zijn.

De tegenstanders leggen daarentegen uit dat de verschillen in culturen, sociale systemen en technische omstandigheden zo verschillend zouden zijn dat het onmogelijk zou zijn om gezondheidsproblemen beter op te lossen door middel van mondiaal beheer dan door middel van gedecentraliseerd beheer. Nog belangrijker is echter het argument dat de bewering dat een wereldwijde “overheid” het leven van mensen tot in het kleinste detail zou moeten bepalen, volledig in strijd is met het grondrecht van vrije ontwikkeling van de persoonlijkheid.

Maar natuurlijk zal de poging doorgaan, surfend op crises, om de mensen de indruk te geven dat alles beter georganiseerd zou zijn als het alleen door een vastberaden groep specialisten ten behoeve van de mensheid zou worden genomen.

Maar laat je hier niet door verblinden. Naar mijn mening zijn bijna alle grote doorbraken in de wetenschap bestreden door individuen of “verzetsgroepen”. In het geval van beslissingen van oligarchen, hoe goed ze ook bedoeld zijn, of specialisten, die een wereldwijde doctrine opbouwen die niet in twijfel getrokken kan worden, wordt onenigheid en dus vooruitgang van kennis onmogelijk.

Blijf alert!