Een commentaar van Milosz Matuschek.
De zaak van Julian Assange is geen proces. Het is een klotezooi. Als Assange wordt uitgeleverd, is de onderzoeksjournalistiek dood. Een ongevalsverslag.
(Collage: A.Koller)
Dit moet op een dag een procesverslag worden. Het is niet gelukt. Ooit vanwege Corona en ook omdat er uiteindelijk geen accreditatie uit Londen kwam. Het proces tegen Julian Assange is een ongeluk met een aankondiging. Een ongeluk dat opzettelijk is veroorzaakt. en daarom is dit een ongevalsverslag.
Er is een proces gaande in Londen op dit moment, het proces van de eeuw. Nou, weinig mensen hebben het gemerkt omdat er niet veel wordt gerapporteerd. Het gebeurt niet vaak dat een journalist die in de westerse wereld terechtstaat en die al jaren informatie publiceert over oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, massabewaking, corruptie en andere misstanden van algemeen belang – en daarvan wordt beschuldigd -, voor het gerecht komt. Dit zijn dingen die eigenlijk in de kranten zouden moeten worden onthuld.
Met licht tegen verval
Dit zijn dingen die af en toe in de krant stonden of staan, zoals de onthullingen van Daniel Ellsberg over de Pentagon Papers, de misstanden van de Vietnamoorlog of de onthullingen van de Snowden. Maar dit kan binnenkort geschiedenis worden als Assange wordt veroordeeld. De prijs voor het publiceren van echte informatie – Wikileaks heeft aantoonbaar nooit valse informatie gepubliceerd – zal te hoog zijn. Op dit moment is de prijs 175 jaar gevangenisstraf. Assange zal worden uitgeleverd aan de VS, waar hij wordt beschuldigd van spionage, op basis van een wet uit 1917. Het zou een precedent zijn, een overschrijding van alle grenzen.
Julian Assange is een persoon in wie de tijd een speciale manier heeft om samen te rennen. Hij is het hart en de geest van een organisatie die informatie van algemeen belang publiceert, hij staat aan het hoofd van een geheime dienst van de burgers. Assange wordt veel genoemd, maar hij is hoogstwaarschijnlijk een nomadisch filosoof van transparantie en machine wrecker, die met een zelfgemaakt programma een licht werpt op onaangename waarheden en daarmee ook het zelfbeeld van de westerse wereld in twijfel trekt. Hij is een anarcho-libertarische denker, een activist die technologische en journalistieke middelen gebruikt om waarheden in de openbare ruimte te brengen.
Volgens hem heeft dominantie een samenzwering nodig. Er is geen regel van velen over velen zonder samenzwering. Julian Assange haat de samenzwering van de machtigen tegen de velen. Het is een verraad aan de democratie. En hij is van plan om die samenzwering te ontmantelen. Wanneer de informatie tussen de samenzweerders stopt met stromen omdat hun kanalen worden vernietigd, wordt collusie onvermijdelijk minder, omdat het een risico wordt, totdat (het wordt gehoopt) het uiteindelijk bijna nul is. Volgens Assange kan samenzwering worden ingedamd door de dreiging van transparantie.
De Transparantie Revolutionair
Assange had geen luidruchtig manifest nodig voor zijn revolutie. Wikileaks was zijn manifest. Wikileaks is een asiel voor geclassificeerde informatie. Het werkt als een babyluikje op het internet. Een ongecensureerd, onvindbaar systeem voor de massale verspreiding van geheime documenten en hun analyse. Een virtuele fabriek van de waarheid. Elk lek toonde het krachtige: Ik zie wat je niet wist dat ik kon zien. Anders had je het misschien niet aangedurfd. En ik zal het aan iedereen laten zien. Je kunt er nooit meer zeker van zijn dat je iets misdadigs doet, of het nu gaat om oorlogsmisdaden door staten, belastingontduiking door banken of de methoden van Scientology.
Het is een belediging voor de machtigen. Het is een belediging. De ultieme oorlogsverklaring. “Een sociale beweging om geheimen te onthullen,” zei Assange, “zou veel regeringen die op hen vertrouwen om de realiteit te verbergen – waaronder de Amerikaanse regering.” De VS heeft Julian Assange en Wikileaks gezien als Openbare Vijand Nr. 1, de Bin Laden van het Informatietijdperk, sinds 2008.
Hoe voorkom je dan het verraad aan de democratie door machtige mensen? Lekken zijn een brutaal maar uiteindelijk het enige mogelijke en dus noodzakelijke middel. Ultima ratio. De onthullingen van Snowden zijn een goed voorbeeld: Snowden had geen andere keuze dan het datamateriaal over de massasurveillance van NSA & Co. te stelen. Hij moest het bewijs en het verraad van geheimen publiceren om de illegale massale bewaking van burgers over de hele wereld door hun regeringen aan de kaak te stellen. Als hij het aan slechts één journalist had gemeld, had de geheime dienst dit verslag kunnen tegenhouden met een verwijzing naar het verraad van geheimen, en dan zou het hele gebeuren weer verborgen zijn geweest met een verwijzing naar geheimhouding in een al even geheime rechtszaak. Geheim, geheim, weg. Niemand heeft het gezien. Het is zoals het is: hoe gevoeliger de informatie, hoe brutaler ze aan het licht moet worden gebracht, anders zal ze niet lang overleven.
Van een ster tot een dissident van het Westen…
Vanaf 2006 publiceerde Assange voor het eerst documenten over verkiezingsfraude in Kenia, de praktijken van Scientology en de belastingontduikingstactieken van banken. Hij werd gevierd en overladen met prijzen. Sinds zijn stichting in 2006, heeft Wikileaks meer journalistieke staatsgrepen dan de New York Times en de Washington Post in 30 jaar geland. Het tij keerde in 2010, toen Assange zijn blootstelling aan de VS begon te vergroten door middel van publicaties. Collateral Murder, de bekende video van de helikopteraanval op burgers in de Irak-oorlog, waarbij ook twee journalisten van Reuters omkwamen, ging de wereld rond.
Het Amerikaanse leger presenteerde foto’s aan decaan Yates, die destijds verantwoordelijk was voor de Reuters-aanval in Irak, en toonde Kalschnikoffs en raketwerpers om te laten zien dat de doden gewapend waren. Leugens in tijden van oorlog, zoals we vandaag de dag weten. Julian Assange was in feite de enige persoon ter wereld die de waarheid aan het licht bracht. Dan het Afghaanse oorlogsdagboek en de Irakese oorlogslogboeken, ongecensureerde frontlinierapporten, de Gitmo-dossiers over martelingen in Guantanamó, ten slotte de publicatie van diplomatieke zendingen van de laatste decennia (Cablegate).
Wat er sindsdien zou moeten gebeuren, kon al in 2012 ruwweg worden gelezen, opnieuw op Wikileaks, in privé-mails van het bedrijf “Stratfor”, dat bekend staat als de schaduw-CIA. “Laten we hem van het ene land naar het andere verplaatsen voor de komende 25 jaar en hem slaan met rechtszaken. Grijp alles wat hij en zijn familie bezit om iedereen die met Wikileaks verbonden is, te beschuldigen.
Assange had alle reden om achterdochtig te zijn, zelfs van zijn beste vrienden. Hij las gewoon zijn toekomst uit de enorme hoeveelheden geheime gegevens die zijn Wikileaks systeem op hem aanspoelde. Wantrouwen was zijn levensverzekering. En het volgen van het nieuws zou genoeg zijn geweest. Journalisten en politici hebben in het openbaar gezegd waarom “je niet gewoon die klootzak kan neerschieten”.
Zijn computers werden in beslag genomen, Wikileaks werd geïnfiltreerd door FBI-mensen en er werd wantrouwen gezaaid. Assange, die sinds 2012 in het politiek asiel in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen zit, wordt sinds 2015 24 uur per dag bewaakt door UC Global en zelfs zijn vergiftiging is in overweging genomen. Materiaal van een spionagethriller. Het is bijna onmogelijk om het goed te maken.
En nu een schijnproces
Het cynische hoogtepunt van het spektakel is nu de juridische en publieke behandeling van Assange. Dat dit proces überhaupt plaatsvindt is een farce. Eerst de hoogbeveiligde gevangenis Belmarsh in Londen en de maximumstraf van bijna 50 weken voor het overtreden van de borgtocht. Toen werd de eenzame opsluiting, de psychologische marteling, zoals deskundigen, artsen en de speciale rapporteur voor martelingen, Nils Melzer, vorig jaar onthuld. Er is geen twijfel mogelijk: Julian Assange is een politieke gevangene. Hij wordt vernederd, moet zich dagelijks uitkleden, wordt geröntgend. Wat denk je dat je zult vinden: een microfilm met een paar diplomatieke verzendingen in zijn rectum?
Assange werd in een maximaal beveiligde gevangenis geplaatst, eenzame opsluiting werd afgekondigd. Dat is niet normaal voor uitleveringsprocedures. Men stapelt procedurefouten op over procedurele fouten (toezicht, een bevooroordeelde rechter, schending van het recht op “gelijkheid van wapens” in het proces, geen toegang tot advocaten en documenten). Alleen al het feit dat Assange’s gesprekken met artsen, advocaten en vertrouwenspersonen op de ambassade werden bespioneerd, zou genoeg moeten zijn om het proces te laten barsten. Wie heeft er baat bij dit onwaardige spektakel? Waarom geeft de Britse staat zich op deze ongelofelijke manier bloot? Artsen, advocaten, kunstenaars, journalisten, politici protesteren, tekenen petitie na petitie. De druk op de Britse regering neemt toe.
Tijdens het proces zit Assange in een glazen kast als een terrorist. Communicatie met zijn advocaten: sterk beperkt. Al in de laatste maanden had hij nauwelijks gelegenheid om met zijn advocaten te praten. Zijn verloofde Stella Moris en vele anderen vechten voor zijn overleving. Het proces dat hem in de VS te wachten staat, zou worden gevoerd voor een roemloos spionagehof van het oostelijke district van Virginia, waarvan de jury’s meestal bestaan uit leden die dicht bij de regering staan. Er is nooit een vrijspraak geweest. Hij zou waarschijnlijk een levenslange gevangenisstraf niet overleven vanwege de verwachte zware omstandigheden in de gevangenis en zijn slechte gezondheid.
Lichtinstallatie voor Assange op de muren van de hoogbeveiligde gevangenis HMP Belmarsh vanaf voorjaar 2020 c) Pixelhelper, Dirk-Martin Heinzelmann
Officieel wordt hij ervan beschuldigd Chelsea (toen nog Bradley) te helpen een wachtwoord te kraken en levens in gevaar te brengen door onbewerkte informatie te publiceren. Er is echter nooit bewijs geleverd dat iemand ooit door Assange is geschaad. Aangezien de uitlevering op wankele grond plaatsvindt, wordt de aanklacht verlengd, pas in mei 2019, voor het laatst in juni 2020. Ze zoeken naar vuiligheid die nog steeds naar hem kan worden gegooid, maar vinden niets. Deze rechtszaak moet barsten. Assange moet worden vrijgelaten. Al het andere zou het Britse rechtssysteem belachelijk maken. Uitlevering op politieke gronden is niet mogelijk; bovendien verbiedt het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens uitlevering wanneer onder meer een persoon dreigt te worden onderworpen aan foltering of onmenselijke behandeling, en ontkenning van fundamentele procedurele rechten, zoals het recht op een behoorlijke verdediging. Hoe lang Assange überhaupt nog kan worden berecht is een andere zaak.
Klinische thermometer van de persvrijheid
Julian Assange, hij is al een symbool van de persvrijheid geworden. Opnieuw wordt het verstrijken van de tijd in zijn persoon gecondenseerd. Zijn voorbeeld wordt momenteel gebruikt om te onderhandelen over de huidige westerse status van de persvrijheid. Hij is nu de klinische thermometer van de vrije wereld. Concreet laat de manier waarop Assange nu wordt behandeld zien hoeveel informatie hij morgen als burger nog kan geven. Gevoelige informatie, geheime informatie, maar informatie die je nodig hebt om als burger beslissingen te nemen.
In een democratie staat deze onverbloemde toegang centraal. De burger is de soeverein. Wanneer regeringen of ambtenaren misdaden plegen en hun toevlucht nemen onder de bescherming van het staatsgeheim, wordt de band tussen de gerechtsdeurwaarders en de gerechtsdeurwaarders verbroken. In een democratie kan er geen sprake zijn van een legitieme bescherming van de geheimhouding van door individuen gepleegde misdaden. Een overheid die dit vertegenwoordigt voor het publiek is een top-down staatsgreep. Een justitieel systeem dat hiermee gepaard gaat wordt medeplichtig. En een publiek dat zwijgt over deze kwestie heeft de democratie niet begrepen en verdient het uiteindelijk ook niet.
Assange zal niet in de eerste plaats worden gestraft voor wat hij heeft gedaan. Ze proberen hem tegen te houden om ooit nog iets te publiceren. Voor mensen die de waarheid vrezen, is Assange een tikkende tijdbom. In een wereld vol leugens is iemand die een waarheidsmachine bestuurt gevaarlijk – en een van de machtigste mensen ter wereld. “Straf één, leer honderd”, zei Mao Tse-Tung. Dit is het educatieve spektakel en het signaal naar alle journalisten in de wereld. Jij bent de volgende.
Toen de eerste krant in 1690 in de VS verscheen, werd deze de volgende dag verboden. De oprichting van Wikileaks in 2006 was de geboorte van een nieuwe vorm van journalistiek. Net zoals de wetenschapper bewijs moet leveren als hij serieus genomen wil worden, zo moet de journalist dat ook doen. Zolang dit niet gebeurt, is er sprake van een directe machtsonevenwichtigheid. Lezers zijn niet in staat om te verifiëren wat ze te horen krijgen. Dit opent elke deur voor machtsmisbruik. In de 21e eeuw, na de Renaissance, het Humanisme en de Verlichting, en in het tijdperk van het internet, is de burger van het Westen nog steeds slechts een gelovige die veel te vaak vertrouwt op gecirculeerde illusies.
Dit is de pijnlijke boodschap van Julian Assange: we hebben geen idee van de werkelijkheid in haar volle omvang. Het vonnis zal op 4 januari 2021 worden uitgesproken en het proces kan dan worden voortgezet voor hogere rechtbanken. Het is ook dankzij deze beproeving dat de sluier rond de werkelijkheid zich elke dag meer voor onze ogen opent.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Dit artikel verscheen voor het eerst in het tijdschrift van de Berliner Zeitung op 10.10.2020. Het staat ook op de blog van de auteur op 11 oktober 2020: Free-Floating Intelligence.
+++
Foto bron: John Gomez/ shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)