De Corona Pandemie 2020: de testcase voor het bedrijfsmodel voor infectieziekten

Het WHO-Pandemieplan.

Een commentaar van Franz Ruppert.

Toen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in 1946 werd opgericht, had zij de volgende definitie in haar masterplan: “Gezondheid is een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van ziekte of gebrek. Het genieten van de hoogst haalbare standaard van gezondheid is een van de fundamentele rechten van ieder mens, zonder onderscheid van ras, religie, politieke overtuiging, economische of sociale toestand”.

Sinds de WHO steeds meer onder invloed is gekomen van donaties van de industrie en dubieuze stichtingen, is zij meer en meer een lobbybond geworden en verkort zij daarom ook steeds vaker haar definitie van ziekte en gezondheid tot het medisch-biologische model van besmettelijke ziekten. Als gevolg daarvan zouden er vooral ziekteverwekkers zijn die moeten worden bestreden met vaccins en medicijnen. De zelfgenezende activiteiten van het lichaamseigen immuunsysteem, de psychologische, sociale, economische, voedings- en omgevingsfactoren die bepalend zijn voor de gezondheidstoestand van een persoon worden dus radicaal genegeerd. Daarom moeten voortaan grote bedragen aan openbare en particuliere middelen worden geïnvesteerd in de preventie van infecties en in het onderzoek naar en de verspreiding van vaccins, alsof het welzijn van de hele mensheid uitsluitend afhangt van een handjevol virussen. In 2019 heeft de WHO een overeenkomstig strategiedocument gepresenteerd:

 “De WHO heeft vandaag een mondiale influenzastrategie voor 2019-2030 goedgekeurd, die tot doel heeft mensen in alle landen te beschermen tegen de dreiging van de griep. De strategie is erop gericht seizoensgriep te voorkomen, de verspreiding van de griep van dieren naar mensen te beheersen en zich voor te bereiden op de volgende grieppandemie.

“De dreiging van een grieppandemie is altijd aanwezig”, zegt de directeur-generaal van de WHO, Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus. “Het risico dat een nieuw influenzavirus zich van dieren naar mensen verspreidt en een pandemie veroorzaakt, is altijd aanwezig. De vraag is niet of we een nieuwe pandemie krijgen, maar wanneer. We moeten waakzaam en voorbereid zijn – de kosten van een grote griepuitbraak zullen veel hoger zijn dan de kosten van preventie”.

Het doel van deze nieuwe WHO-strategie is duidelijk geformuleerd: Bewaking en controle van alle mensen over de hele wereld, wat vandaag de dag gemakkelijk te doen is met informatietechnologie en mobiele telefoons, en de productie van geneesmiddelen en vaccins die vervolgens elk jaar aan de hele wereldbevolking kunnen worden toegediend.

“De nieuwe strategie is de meest uitgebreide en verstrekkende die de WHO ooit voor de griep heeft ontwikkeld. Het bevat een manier om de bevolking elk jaar te beschermen en helpt bij de voorbereiding op een pandemie door de routineprogramma’s te versterken. Er zijn twee overkoepelende doelstellingen: 

1. Het opbouwen van een sterkere nationale capaciteit voor de bewaking van en reactie op ziekten, voor preventie en bestrijding, en voor paraatheid. Om dit te bereiken moet elk land een op maat gemaakt griepprogramma hebben dat bijdraagt aan de nationale en mondiale paraatheid en gezondheidsbeveiliging.
2. Betere instrumenten ontwikkelen om de dreiging van de griep te voorkomen, op te sporen, te controleren en te behandelen, zoals effectievere vaccins en antivirale geneesmiddelen, met als doel deze beschikbaar te maken voor alle landen”.

Voor de WHO maakt het niet uit of het geheel een griep- of een coronapandemie wordt genoemd – het belangrijkste is dat het pandemische masterplan wereldwijd wordt uitgerold. In een poging om in 2020 een geloofwaardig pleidooi te houden voor een pandemie met de onbewezen hypothese dat een virus zich heeft verspreid van dieren naar mensen, is deze keer gekozen voor een positief klinkende naam: “Corona”. In tegenstelling tot vroeger, toen er sprake was van een varkens-, vogel-, runder- of kameelgriep, kregen we meteen een gedenkwaardig beeld van de roodgloeiende Corona-bol, zodat iedereen zich gemakkelijk het vermeende dodelijke virus met zijn pieken op het oppervlak van de bol kon voorstellen.

De bewering dat virussen van dieren naar mensen springen is belangrijk voor de gehele infectieconstructie, omdat men kan beweren dat het menselijke immuunsysteem niet is voorbereid op een dergelijke virusaanval. Dit idee wordt zelfs gehandhaafd wanneer vervolgens in de praktijk wordt vastgesteld dat 95% van de mensen die besmet zijn met het vermeende dodelijke virus “Corona” geen ernstige schade aan hun gezondheid toebrengt.

De uitvoering ervan, bijvoorbeeld in Beieren

Het Beierse masterplan voor een influenzapandemie is een voorbeeld van een systematische en gedetailleerde uitvoering van de strategie van het WHO-masterplan voor de verklaring en de praktische uitvoering van een pandemie. Het bevat alle sleutelwoorden (“nieuw virus”, “hoge sterftecijfers”, “gezondheidszorgstelsels zijn overbelast” …), die in het jaar 2020 zullen worden gebruikt in het geval van een “coronapandemie”, om de bevolking de drastische maatregelen te rechtvaardigen om hun gebruikelijke vrijheden te beperken door middel van mantra-achtige herhalingen. De specifieke Beierse toets (“volksfeesten”) mag natuurlijk niet ontbreken.

Zo staat er in uittreksels uit dit Beierse kaderplan: “Een pandemie is een wereldwijde epidemie. Een grieppandemie wordt veroorzaakt door een nieuw type griepvirus. Aangezien deze nieuwe ziekteverwekker niet eerder in de menselijke populatie aanwezig was of al heel lang niet meer aanwezig is, is het immuunsysteem niet voorbereid. De mens wordt dus ook niet beschermd. Pandemieën kunnen dus leiden tot hogere ziekte- en sterftecijfers, die vele malen hoger zijn dan de jaarlijkse griepgolven. Zij kunnen dus leiden tot een extreme belasting van het medische zorgstelsel en de openbare gezondheidszorg (ÖGD) en zelfs een aanzienlijke bedreiging vormen voor de openbare orde en het functioneren van de gehele nationale economie. …

Algemene maatregelen hebben tot doel de infectiedynamiek in te dammen door de sociale contacten in de algemene bevolking of in specifieke groepen mensen te verminderen. Ze kunnen worden overwogen – alleen of als aanvulling op individuele maatregelen – om de verspreiding van de griep door nog gezonde of slechts licht zieke personen tegen te gaan. Door hun aard gaan ze gepaard met grote beperkingen van het openbare leven, hebben ze soms aanzienlijke economische of organisatorische gevolgen, kunnen ze in botsing komen met de grondrechten en zijn ze daarom uitsluitend voorbehouden aan situaties waarin minder drastische maatregelen niet volstaan. Het gaat bijvoorbeeld om evenementen of grote evenementen (bijvoorbeeld culturele, sportieve of politieke evenementen, markten, openbare festivals), die beperkt of verboden kunnen worden of die onderworpen kunnen worden aan eisen om infecties tot een minimum te beperken. De fundamentele rechten die in het geding zijn, zijn de vrijheid van meningsuiting, de artistieke vrijheid, de vrijheid van beroep; in het geval van politieke gebeurtenissen – ook de vrijheid van vergadering). Ook de sluiting van openbare of particuliere instellingen waarin een groter aantal mensen samenkomt, is mogelijk. …“

De Beierse regering is het ook volledig eens met de WHO wat betreft de oplossing van de pandemie:

“De mogelijkheid om de bevolking te vaccineren met een nieuw griepvirus in het geval van een pandemie is een belangrijke beschermingsmaatregel van elke moderne pandemieplanning. Tegen de achtergrond van de technische randvoorwaarden voor de productie van een pandemisch vaccin kunnen enkele maanden worden verwacht tussen de aanbeveling van de WHO en de volledige levering van het vaccin door de fabrikant (fig. 6.2). Hiermee moet rekening worden gehouden in de conceptuele planning voor de aanpak van een pandemie. Het doel is om de vaccinvoorraad voor die delen van de bevolking waarvoor vaccinatie wordt aanbevolen zo snel mogelijk te verzekeren”.

De Corona-pandemie in detail

Onder de naam “Corona” wordt momenteel een dergelijke pandemie uitgevoerd met de algemene staf. Hiervoor zijn de volgende ingrediënten nodig:

• SARS-CoV-2, een naar verluidt zeer besmettelijk dodelijk virus: Dit coronavirus wordt zonder meer niet geïdentificeerd als een RNA-sequentie, maar krijgt onmiddellijk een ziektenaam en wordt dus gedefinieerd als een specifieke ziekte: SARS-CoV-2 “Severe Acute Repiratory Syndrome Corona Virus 2” (Severe Acute Respiratory Syndrome Corona Virus, type 2). Het virus, dat allerlei gevolgen kan hebben, zoals helemaal geen symptomen, een lichte kras in de nek of een loopneus, moet daarom worden voorgesteld als het hebben van de allerergste gevolgen: Mensen kunnen zich doodstikken. Dit wekt onmiddellijk extreme existentiële angsten op in de communicatie.
• Covid 19, een ziekte die naar believen kan worden gedefinieerd: aangezien het virus zelf al de naam van een vreselijke ziekte draagt, heet de ziekte die ermee verbonden zou moeten zijn dan gewoon Covid 19, d.w.z. coronavirusziekte vanaf 2019. Dit heeft als bijkomend voordeel dat het alles kan betekenen wat men er in de praktijk van de pandemie onder zou willen brengen: het virus zou ook de hersenen, het hart, de nieren, enz. kunnen aantasten. Het belangrijkste is dat mensen de indruk hebben dat hij een onvoorspelbare schurk is die overal en altijd kan toeslaan.
• Een test die het virus en de infectie tegelijkertijd opspoort: Deze truc werd snel geleverd door Prof. Dr. Drosten, op 32-jarige leeftijd, al zeer gedecoreerd met bestellingen van farmaceutisch gerelateerde stichtingen, in zijn Berlijnse instituut zonder grote validatiestudies. Deze test wordt niet alleen genomen als bewijs voor de aanwezigheid van bepaalde delen van de basissequentie van een coronavirus. Het wordt al beschouwd als een test die het mogelijk maakt om de mogelijke infectieziekte SARS-CoV-2 of Covid-19 te diagnosticeren. Hoe meer tests er worden uitgevoerd, hoe meer gevallen van vermeende ziekte aan het licht komen.
• Een epidemie waarop het geval van de pandemie kan worden gebaseerd: In Duitsland was dit de seizoensgebonden griepepidemie. Het carnaval werd blijkbaar nog afgewacht nadat het nieuws uit China al bekend was, om de verspreiding van een duidelijk waarneembare besmettelijke ziekte te hebben.
• Een nieuw perspectief en nieuwe projecties voor het risico: een infectie met een coronavirus is al gedefinieerd als een mogelijke ziekte. Iedereen die besmet is, loopt dus ofwel het risico om ernstig ziek te worden, ofwel hijzelf vormt een risico op besmetting voor anderen die mogelijk ernstig ziek kunnen worden. Cijferspelletjes en extrapolatie met worst-case scenario’s helpen hier de angst in de bevolking aan te wakkeren. Met behulp van het concept van besmettelijkheid zijn alle gezonde mensen, of het nu kinderen of ouderen zijn, ook potentieel ziek en moeten ze preventief worden gecontroleerd en gecontroleerd. En als het vaccin eenmaal beschikbaar is, is het niet meer dan logisch dat ze ook gevaccineerd moeten worden.
  Het orthodoxe medische concept van “ziekten” dat kan worden geobjectiveerd

De zogenaamde “orthodoxe geneeskunde” heeft lange tijd op een verkorte wetenschappelijke manier geruzied en negeert bijvoorbeeld de psychologische invloeden op de menselijke gezondheid volledig. Het onderwerp van een mens, dat een persoon ego-functies, wil en bewustzijn heeft, behoeften en emoties en dat zijn hele levensgeschiedenis een grote invloed heeft op zijn gezondheidstoestand, wordt van ondergeschikt belang verklaard in deze richting van de geneeskunde. In plaats daarvan worden blijkbaar objectieve variabelen gemeten op een mens (bv. bloeddruk, insulinespiegels in het bloed). Deze worden geëvalueerd als tastbaar bewijs van zijn “ziekte” en vormen de basis voor zuiver fysieke en chemische behandelingen. De persoon in kwestie wordt een “patiënt” = “lijder” genoemd, ook al lijdt hij of zij helemaal niet aan iets heel anders of aan dit symptoom.

Het doel van de orthodoxe geneeskunde is niet om het welzijn van een persoon te verbeteren of zelfs om hem te ondersteunen in zijn persoonlijkheidsontwikkeling, maar om dergelijke vooraf gedefinieerde ziekteparameters in zijn lichaam te veranderen. Ziekte betekent “symptomen hebben” en gezondheid wordt dus in het kort gelijkgesteld aan het vrij zijn van symptomen van fysiek meetbare hoeveelheden.

Een dergelijke benadering, die de hele persoon in zijn of haar leefomgeving volledig negeert, leidt noodzakelijkerwijs tot nieuwe problemen die ontstaan door de onderdrukking en eliminatie van bepaalde symptomen. Dit leidt echter niet tot scepsis in de orthodoxe geneeskunde over de eigen aanpak van de behandeling. Het stimuleert eerder hun ambitie om nieuwe geneesmiddelen, operaties, bestralingen, enz. te vinden, zelfs tegen de zogenaamde “neveneffecten” van conventionele medische behandelingen.

In de psychiatrie worden “patiënten” bijvoorbeeld soms tien of meer drugs tegelijk voorgeschreven om de gevolgen van de effecten van andere drugs onder controle te houden. Als gevolg daarvan worden ze zelden symptoomvrij, maar krijgen ze steeds vaker de status van “chronisch ziek” naarmate ze langer onder psychiatrische behandeling zijn. Langdurige medicatie is dan zeker nodig. Het falen van de orthodoxe medische inspanningen wordt niet toegeschreven aan hun verkeerde ziektetheorie en de verwoestende praktijk van hun ziektebehandeling, maar aan de veronderstelde ongeneeslijkheid van de ziekten, dus aan de patiënten zelf. Een “mooi” voorbeeld van hoe de dader-slachtoffer-reversie werkt in getraumatiseerde samenlevingen.

In monetaire termen is deze bodemloze put van symptomen echter een goudmijn voor de actoren in zo’n “ziektesysteem”. Eenmaal een patiënt zijn betekent voor altijd een patiënt zijn, aan wie men zijn hele leven geld kan verdienen.

Om de beschuldiging te vermijden dat ik vraagtekens zet bij de eerlijke inspanningen van artsen om zieke mensen te helpen, wil ik een vraagteken zetten bij het hele systeem: Ik ken veel artsen in mijn privé- en beroepsomgeving, die ik als mens hoog in aanzien sta en die ik als zeer bekwaam beschouw. Als ze echter in een orthodoxe medische context werken, geven ze me allemaal toe dat ze zich gevangen voelen in dit systeem en dat dit niet is wat ze als artsen eigenlijk goed willen doen voor zieke mensen.

Wat is nieuw in de constructie “besmettelijke ziekten”?

Het concept van infectieziekte is enigszins nieuw in vergelijking met andere ziektemodellen binnen de orthodoxe geneeskunde. Terwijl voor de behandeling van “kanker”, “diabetes”, “obesitas”, “hoge bloeddruk”, “schizofrenie” of “depressie” etc., het begrip “besmettelijke ziekte” een noviteit is. mensen moeten op zijn minst fysieke of psychische afwijkingen vertonen waaraan ze lijden, deze omstandigheid is volledig afwezig in het geval van besmettelijke ziekten. Hier is het genoeg om erop te wijzen dat er een gevaarlijke ziekteverwekker is die aan alle mensen wereldwijd de eigenschap toekent dat ze potentieel besmettelijk zijn en andere potentieel besmettelijke ziekten, zodat ze kunnen worden gediagnosticeerd als besmettelijke ziekten. Ze zijn dus allemaal automatisch patiënten en moeten dus “behandeld” worden met mogelijke zogenaamde beschermende vaccinaties.

De logische truc om ziekten niet te claimen als iets wat door de orthodoxe geneeskunde is geconstrueerd, maar als iets natuurlijks, dat in de patiënt zelf ligt, wordt door de orthodoxe geneeskunde ook voor andere ziekten gebruikt. In plaats van te zeggen dat een persoon diagnostisch gezien een ziekte wordt toegeschreven die “kanker”, “diabetes”, “hoge bloeddruk” of “depressie” heet wanneer bepaalde fysieke of psychologische afwijkingen aanwezig zijn, wordt eenvoudigweg gezegd dat deze persoon “kanker”, “diabetes”, “hoge bloeddruk” of “depressie” heeft. Dit rechtvaardigt dan “medische behandeling” en de facturering ervan via ziektekostenverzekeraars in het kader van de staatsgezondheidsstelsels, die bijna overal ter wereld worden gedomineerd door de conventionele geneeskunde.

In deze context heeft de orthodoxe geneeskunde de laatste tijd steeds meer gebruik gemaakt van de truc om “ziekten” opnieuw te definiëren, onafhankelijk van het subjectieve lijden van de “patiënten”. Een manier om dit te doen is door de grenswaarden te verlagen, waardoor het aantal te behandelen “patiënten” plotseling toeneemt. De omzet en de winst van de medische industrie nemen door dergelijke statistische manipulaties enorm toe.

Het bedrijfsmodel voor infectieziekten

Als bedrijfsmodel hebben “infectieziekten” enorme voordelen voor de fabrikanten van zogenaamd antivirale middelen en vaccins:

• Het vaccinonderzoek wordt ondersteund door overheidssubsidies.
• De fabrikanten van de farmaceutische producten kunnen hun producten rechtstreeks aan de respectieve staten verkopen tegen monopolistische prijzen, omdat deze staten hun bevolking moeten beschermen.
• De rijkere landen, zoals bijvoorbeeld Duitsland, zouden ook de kosten voor de armere landen, zoals de Afrikaanse staten, moeten dragen.
• De risico’s voor de vergoeding van de schade door vaccinatie zijn ook voor rekening van de staatskas vanwege de urgentie om zo snel mogelijk over dergelijke vaccins te beschikken.
• Een grieppandemie of welke pandemie dan ook kan op elk moment door de WHO worden afgekondigd en maakt van vaccinatie een permanente zaak als preventieve maatregel.

Het is niet nodig om verplichte vaccinaties voor de getroffen mensen te bestellen, wat in ieder geval in landen als Duitsland niet zo gemakkelijk kan worden afgedwongen tegen de weerstand van de bevolking. Het volstaat om de in het pandemieplan genoemde beperkingen van de vrijheid van meningsuiting, de artistieke vrijheid, de vrijheid van beroep en de vrijheid van vergadering uit te voeren door middel van een wet ter bescherming tegen infecties tegen iedereen die zonder de beschermende vaccinatie geen immuniteit kan bewijzen.

Bij wijze van voorzorgsmaatregel oefent “Corona” al uit dat het bewijs van immuniteit slechts enkele dagen geldig is. Zelfs degenen die al getest zijn op het zogenaamde killer virus en geen symptomen vertoonden na 14 dagen quarantaine, of die nu zelfs antistoffen tegen SARS-CoV-2 in hun bloed hebben, wordt geen garantie op niet-besmettelijkheid of immuniteit voor het leven beloofd. Dit verraderlijke virus kan in de loop van de tijd nog gevaarlijker worden en dan in een tweede golf nog meer mensen doden. Voor de meeste mensen zal het instemmen met permanente vaccinaties dan de schijnbaar eenvoudigere manier zijn dan voortdurend onder druk te worden gezet om hun eigen immuniteit te bewijzen zonder vermeldingen in de elektronische vaccinatiekaart.

De coronapandemie is daarom nu de testcase voor de dappere nieuwe bestelling achteraf. De kosten en de schade van de pandemie van 2020 kunnen nu niet hoog genoeg zijn om de komende jaren vragen te kunnen stellen: Wat heb je liever? Weer een pandemie met een lockdown en alle kwellende maatregelen voor de bevolking of liever gezegd elk jaar, bij voorkeur aan het eind van het jaar de huidige griepvaccinatie voor jong en oud? Wellicht dan in Duitsland als kerstcadeaubon onder de kerstboom, mooi ingepakt. Zo maak je van gezonde mensen junkies die aan de inentingsnaald hangen!

De gemeenschap van slachtoffers en daders heeft in waanzin samengezworen…

Een van de grootste misvattingen onder de bevolking is nog steeds dat het coronavirus een natuurlijk fenomeen is dat zich van een vleermuis naar de mens heeft verspreid, waarop politici dringend moesten reageren om de bevolking te beschermen tegen miljoenen doden. Hoe drastischer de genomen maatregelen, hoe aannemelijker het hoge risico op het virus. Zelfs de voortzetting van de pandemieplannen met sociale afstand en verplichte maskers, hoewel er in Duitsland bijvoorbeeld geen ernstigere ziektegevallen meer zijn, wordt geïnterpreteerd als een reactie op een onvoorspelbaar virus dat dan in een tweede golf opnieuw zou kunnen toeslaan.

Ook het ontbreken van de voorspelde hoge sterftecijfers en het feit dat de intensive care units leeg blijven, wordt niet toegeschreven aan de verwachte zelfimunisatie van de bevolking in de loop van een griepepidemie, maar aan de drastische pandemische maatregelen. Zelfs het mislukken van de behandeling met kunstmatige ademhaling of chloroquine tabletten bij zieke mensen, veroorzaakt door de voordefinitie van het klinisch beeld “acuut ademhalingssyndroom” en de enorme schade die de sociale lockdown aan de voorheen gezonde ouderen, kinderen en werkende mensen aanrichtte, worden gewoonweg genegeerd en hardnekkig geregistreerd als gevolgen van het virus. Ook de economische schade en het gevaar van een enorme staatsschuld en een galopperende inflatie worden gewoonweg genegeerd of aan het virus toegeschreven.

In de taal van de psychotraumatologie noem ik dit de psychologische scheiding van de verwijzing naar de werkelijkheid. In deze coronapandemie vormen zowel de slachtoffers als de daders een onwankelbare, samenzweerderige gemeenschap die eenvoudigweg vervaagt of alle realiteiten die niet in haar interpretatie van het dodelijke virus passen, waanzinnig herinterpreteert. Ze sparen elkaar om hun slachtoffer en dader duidelijk te benoemen. Wie deze illusoire harmonie verstoort met kritische bevraging en verwijzingen naar de werkelijke oorzaken en gevolgen van dit waanzinnige project om het hele sociale leven in één klap op nul te zetten, is dan een kwaadaardige samenzweringstheoreticus die de goede mensen in hun handelen belemmert. Het inzicht dat de hele bevolking en een hele economie allang in beslag is genomen door profiteurs op het gebied van gezondheid en dat de heersende politici momenteel helpen om dit tot het uiterste te brengen door middel van het model van de besmettelijke ziekten, zou de kwestie van het systeem aan de orde stellen: Is deze overheersing van het volk nog steeds legitiem? Daarom draaien veel getroffenen dit inzicht nu om: Onze regering wordt geconfronteerd met een nieuwe situatie, ja, ze maakt fouten en overdrijft soms, maar in feite beschermt ze ons.

Ontwaak alstublieft uit de waanvoorstelling

Het ontwaken uit deze waanvoorstelling zal voor ons allen des te bitterder worden naarmate het einde ervan wordt uitgesteld. Vandaar mijn voorstel aan alle betrokkenen: doe het nu!

+++

Noot van de redactie: De audio-visie van dit artikel wijkt op onderdelen af van de schriftelijke bijdrage, die de bijgewerkte vorm weergeeft.

+++

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: ABO PHOTOGRAPHY / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK