Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
De digitale staatsgreep en het verdwijnen van de kwaliteit van leven | Door Hermann Ploppa

De digitale staatsgreep en het verdwijnen van de kwaliteit van leven | Door Hermann Ploppa

Veröffentlicht am: 29. September 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

En hoe we daarop reageren.

Een commentaar van Hermann Ploppa

Onlangs ontving ik een nieuwsbrief van Lobbycontrol. Lobbycontrol (1) is een onafhankelijke niet-gouvernementele organisatie die observeert hoe bepaalde machthebbers achter de schermen discreet gebruik maken van giften en financiële bijdragen om onze gekozen vertegenwoordigers en ambtenaren van ministeries te overtuigen om bepaalde belangen na te streven die niet noodzakelijkerwijs de onze zijn. Dat is niet in ons belang. Wij zijn immers de opperste vorst. We hebben politici gekozen om onze belangen te vertegenwoordigen. En niet de belangen van zelfgekozen oligarchen. Lobbycontrol probeert, alleen gefinancierd door particuliere donaties, de nu ondoordringbare jungle van de naar schatting 35.000 lobbyisten met de Brusselse EU-bureaucratie wat zichtbaarder te maken.

En als onze politici zo graag mensen van de straat willen verdrijven, van openbare plaatsen, zelfs van hun werkplek onder het mom van een vermeende corona-pandemie, en ze naar huis willen verbannen, bang voor horrorpropaganda; als onze politici zo graag een geïsoleerde, dappere nieuwe wereld van het digitale rompleven willen voorschrijven als alternatief; dan kan dit misschien belachelijke redenen hebben. Omdat de lobbycontrole ons de naakte feiten laat zien:

“Met de Corona-crisis was er een digitaliseringspuls die ons allemaal liet zien hoe we nieuwe technologieën kunnen gebruiken en hoe ze ons dagelijks leven vormgeven. Voor de grote bedrijven was dit ook een groeispurt, zij behoren tot de weinigen die van de crisis hebben geprofiteerd”. (2)

Dat zegt Lobbycontrol in zijn huidige nieuwsbrief. Uitgedrukt in cijfers: Google geeft dit jaar acht miljoen euro uit om de EU-besluitvormers in Brussel in het voordeel van Google te beïnvloeden; Microsoft (d.w.z. onze vriend Bill Gates) beïnvloedt de Eurocraten met een miezerige vijf miljoen euro. Facebook volgt met 4,25 miljoen euro, Apple met twee miljoen, en Amazon met 1,75 miljoen euro.

Het moet gezegd worden dat dit een verstandige besteding van geld is, althans in commerciële zin. De groei van de nieuwe digitale mondiale ondernemingen is op zich al een briljante zelfstarter. Maar de ontwikkeling kan worden versneld als het politieke apparaat kan worden overgehaald om bestaande “analoge” structuren met bijbehorende regelgeving, wetten en door de media gesteunde angstcampagnes extra te verpletteren.

Dat is niet nieuw. Keer op keer in de geschiedenis heeft het politieke geweld op brute wijze structuren vernietigd die nog steeds levensvatbaar waren. Het moderne industriële proletariaat zou de stoommachines niet hebben kunnen bedienen als de vrije boeren niet van tevoren van hun land waren verdreven. De goudkoorts in Europa, die in de vroegmoderne tijd een revolutie in het monetaire systeem teweegbracht, zou niet mogelijk zijn geweest zonder de brute uitroeiing van inheemse culturen in Latijns-Amerika. De Silezische wevers werden op brute wijze verdreven om plaats te maken voor gemechaniseerde weefgetouwen. Alles wat ons als organische technische vooruitgang en vreedzame evolutie wordt verkocht, was in plaats daarvan het resultaat van “creatieve vernietiging” of creatieve vernietiging, zoals de socioloog Schumpeter het ooit zei. “Gewurgd en verrot wat sterk en goed was…”, schreef de singer-songwriter Hannes Wader, iets levendiger in zijn lied “Schon so lang”. Dit is precies wat er voor onze ogen gebeurt.

De digitale bedrijven zijn de nieuwe verhuurders van deze wereld.

Door het sociaal akkoord om hen tot het einde der tijden eer te bewijzen, ook wel royalty’s genoemd, voor hun octrooien, hebben we deze futuristische klootzakken zodanig gekoesterd dat ze ons nu niet alleen willen domineren, maar ook willen transformeren en manipuleren. Daarom zijn deze giften van miljoen dollar voor de Brusselse eurocraten in hun ogen natuurlijk een verstandige en goede uitgave voor hun eigen investeringsplannen.

In feite zijn de digitale groepen, dankzij onze eerbetuigingen, krachtiger dan alle zogenaamde “analoge” groepen, waarvan de monsterlijke kracht ons net genoeg schrik aanjaagt. Het Militair Industrieel Complex kan alleen maar groen van jaloezie zijn, bijvoorbeeld Boeing met zijn belabberde 76,6 miljard dollar jaaromzet in 2019 (3). Apple kan met zijn 260,17 miljard dollar in 2019 slechts minachtend lachen. De andere digitale reuzen, alle cijfers voor 2019: Microsoft met 125,84 miljard dollar; maar dit jaar alleen al heeft Microsoft 143,02 miljard dollar verdiend. Het digitale postorderbedrijf Amazon was in 2019 de tophond met 280 miljard dollar. Google zamelde 160 miljard dollar in, en Mark Zuckerberg’s Facebook haalde in dezelfde periode ook 70,7 miljard dollar op. De nieuwe Internet gawk, youtube, neemt genoegen met een schamele 15 miljard dollar vorig jaar.

Is het met zoveel financiële macht verwonderlijk dat een zogenaamd serieuze wetenschapper als Christian Drosten door de Charité wordt verheven tot de status van de Paus van de Epidemieën van de Bondsrepubliek Duitsland, begiftigd met de macht van een Zonnekoning, met de immuniteit om zijn critici zonder enige twijfel te ontslaan? En zoals mijn collega Bernhard Loyen in een minutieuze verzameling van gouden woorden van de grote voorzitter Drosten (4) kon laten zien, scheidde hij zelf maar al te vaak absoluut betekenisloze aforismen waaruit zelfs de meest geoefende taalkundigen geen enkele inhoud kunnen halen. Zo komt het, blijkbaar opgevuld met vele miljoenen euro’s uit de potten van de digitale bedrijven, dat een niet-sensorische paus en zijn dierenarts kardinaal, RKI-baas Lothar Wiehler, ongestraft de expertises van gerespecteerde deskundigen kan negeren. Steeds meer wetenschappers barsten echter uit hun nek, zoals onlangs nog het Evidence-Based Medicine Network (5). Het feit dat honderden, zelfs duizenden hooggeplaatste deskundigen niet eens gehoord worden door onze federale regering of de EU-bureaucratie is niet langer aanvaardbaar. Maar de naakte macht van de monetaire feiten, zie hierboven, maakt het mogelijk.

Waarom gebeurt er tot nu toe zo weinig in onze maatschappij? Natuurlijk heb ik nog nooit in mijn leven zoveel mensen op straat gezien die fundamenteel protesteerden tegen de onmenselijke, diep gecorrumpeerde onzin van onze elites. En wie kan niet meer geïntimideerd worden. En de miljoenen mensen die nu de straat op durven gaan staan voor nog meer miljoenen medeburgers die nu niet durven en het protest liever via livestream volgen.

Waarom protesteren de ondernemers dan niet eindelijk op een breed front? Honderdduizenden van dit gilde zullen deze herfst insolvent worden en zich dan moeten aansluiten bij het grijze leger van de onteigenden, net zoals de vrije boeren ooit moesten migreren naar het industriële proletariaat. Het wrede Corona-regime onteigent duizenden restauranthouders, winkeliers en andere dienstverleners. Dit is al duidelijk. Waarom verzetten ze zich dan niet? Wanneer de bekendste Duitse curator Frank Kebekus, die de insolventieketen Kaufhof-Karstadt-Galerie behandelde, hen op basis van solide informatie vertelt dat er dit najaar een “tsunami van kleine en micro-ondernemingen” in het verschiet ligt (6)?

Misschien omdat er altijd representatieve organen van bepaalde beroepsgroepen zijn die gewoon geacht worden hun leden het zwijgen op te leggen. Ondernemers zijn noodzakelijkerwijs georganiseerd in de Kamer van Koophandel en Industrie. Er zijn ondernemers die zich hier al jaren fel tegen verzetten en die zich organiseren in het Bundesverband für freie Kammern e.V. (7) en zelfs een eigen tijdschrift met de geestige naam “Der Kammerjäger” (8) uitgeven. De IHK zou eigenlijk politiek neutraal moeten zijn als verplicht orgaan. Dat weerhoudt de IHK er echter niet van om vrolijk reclame te maken voor fossiele brandstoffen en kernenergie (9). In de vervolgopleidingen van de IHK vindt men vooral marktradicale en latente sociaal-arwinistische posities.

De ondernemer concurreert met andere ondernemers en de concurrentie wordt logischerwijs bepaald door het feit dat een van hen ten onder gaat. Zo eenvoudig is het. Solidariteit komt alleen tot uiting in de strijd tegen de vakbonden en hun “buitensporige” looneisen.

Een beter beeld wordt gegeven door het Bundesverband Mittelständische Wirtschaft (BVMW). Een vrijwillige vereniging van kleine en middelgrote ondernemingen, kortom: KMU. In mei van dit jaar heeft de BVMW in een open brief aan de bondskanselier opgeroepen tot een onmiddellijke beëindiging van de lockdown (10):

“Met grote zorg voor de toekomst van dit land en voor de welvaart van zijn burgers doen wij een beroep op politici: maak een einde aan de eenzijdige fixatie op een puur virologisch standpunt en daarmee aan het gevaarlijke spel van spelen met de toekomstige kansen van dit land. Het lot van het Duitse midden- en kleinbedrijf staat op het spel. Til de lockdown op voordat het te laat is! … Ondanks een reddingspakket van de staat van meer dan een biljoen euro dreigt een golf van faillissementen van onbekende omvang die het bestaan van honderdduizenden mensen binnen enkele weken kan vernietigen.

Reactie van mevrouw Merkel: onbekend. Inmiddels is de BVMW ook milder geworden in haar retoriek naar de Corona-politici toe. Als gevolg van de Corona-crisis eisen de experts van de BVMW een zekere ontglobalisering en in plaats daarvan een draai naar meer regionale economie. Anderzijds ziet het Bundesverband Mittelständische Wirtschaft de alomtegenwoordige digitalisering van de samenleving ook als onvermijdelijk. Het MKB zou zich moeten openstellen voor 5G, kunstmatige intelligentie en het internet van de dingen (11). Analoge industrieën vallen aan de kant. Dit heeft een effect, zoals blijkt uit een onderzoek van het managementadviesbureau McKinsey (12): “37 % van de KMO’s wil processen automatiseren als antwoord op de crisis, 45 % wil investeren in 5G, 36 % in het internet van de dingen (ivd) en ook 36 % in kunstmatige intelligentie (AI)”. En: “flexibele manieren van werken” zullen ook na een eventueel einde van Corona gehandhaafd blijven.

Dus de hersenspoeling werkt. Is het dan niet te stoppen dat onze steden desolaat worden en dat geïsoleerde arbeiders vanuit huis werken en uiteindelijk vervangen worden door nog goedkopere arbeidskrachten uit India? Dat kinderen het liefst “thuisonderwijs” doen en dan rondhuppelen als volslagen contactloze wezens?
Er is hoop, ook in het bedrijfsleven. Want op dit moment is er een initiatief opgericht met de naam “Unternehmer Stehen Auf” (Entrepreneurs Stand Up) dat de uitdagingen op een meer fundamentele en offensieve manier durft aan te gaan (13). In een open brief van “Unternehmer Stehen Auf” aan minister van Economie Altmeier staat

“Wij, de ondernemers, nemen de verantwoordelijkheid voor onszelf en ook voor onze werknemers en dus voor vele burgers van dit land en hun gezinnen, dag na dag.

Wij genereren het bruto nationaal product van dit land en voor onze samenleving.

In de loop van de nacht werden we geconfronteerd met een situatie die de gedeeltelijke ineenstorting van onze bedrijven betekende. En dit waarschijnlijk vanwege een vals pandemiealarm!

Zo heeft uw actievermogen ons als ondernemers extra kosten en een ongelooflijk hoge tijdsbesteding opgeleverd door de overgang van de belasting op de toegevoegde waarde van 19% naar 16%, zodat de overheidssubsidies op niets zijn uitgelopen.

Uw activisme maakt van mensen die onafhankelijk handelen petitionarissen en brengt hen in een economisch hachelijke situatie waarvan deze mensen moeilijk kunnen herstellen… We eisen een onmiddellijke stopzetting van de Corona-maatregelen. Op dit moment worden 3 mensen / dag in Duitsland verondersteld te sterven aan Corona! Hoeveel ondernemers per dag plegen wereldwijd zelfmoord?”

De aanpak van “Entrepreneurs Stand Up” is uiteindelijk niet bekrompen in termen van sociaal beleid, maar maakt de aansluiting en solidariteit met andere getroffen bevolkingsgroepen mogelijk. Want ook ondernemers kunnen alleen maar gedijen in een harmonisch op elkaar afgestemde omgeving. Onze samenleving stottert al lange tijd omdat de eenmakende band tussen de verschillende groepen systematisch is verbroken door de marktradicale whippersnappers.

Laten we ons eens voorstellen wat er in deze maatschappij kapot gaat als de middenklasse in de maatschappij, namelijk de bijdrage van het midden- en kleinbedrijf, wordt geëlimineerd, zoals nu het geval is:

Uit de cijfers (14 ) die voor 2015 zijn berekend, blijkt dat de activiteiten van het MKB van cruciaal belang zijn voor het welzijn van onze samenleving: zij vertegenwoordigen 99,6 % van alle BTW-plichtige ondernemingen in Duitsland, en 58,5 % van alle werknemers is onderworpen aan socialezekerheidsbijdragen. Zij genereren 35 % van alle verkopen en leiden 81,8 % van alle stagiairs op. Deze cijfers tonen duidelijk aan dat het midden- en kleinbedrijf bijna alleen verantwoordelijk is voor de infrastructuur die onmisbaar is voor de welvaart van een intacte samenleving (belastingbetalingen, opleiding van de volgende generatie werknemers), terwijl de grote bedrijven, kartels en ondernemingen mogen kiezen (tweederde van de omzet en de winst) zonder een significante bijdrage te leveren aan het behoud van de samenleving. De kleine en middelgrote handelsondernemingen vangen zo ook sociale problemen op, zoals die welke worden veroorzaakt door een al te schaamteloze polarisatie tussen arm en rijk, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten.

We hebben het nog steeds in handen om de krankzinnige vernietiging van onze beschaving door de Grote Herprogrammering te stoppen (zo kan de agenda van de digitale fascisten van het World Economic Forum in het Duits worden geformuleerd) en om ons te verzetten tegen een Nieuwe Wereldorde die door ons op een democratische manier aan de basis wordt ontwikkeld tot de dappere nieuwe Kafka-wereld. De moedige advocaat Dr. Reiner Fuellmich gaat in het offensief en klaagt Drosten, Wiehler en de federale overheid aan voor Amerikaanse en Canadese rechtbanken in een gigantische collectieve rechtszaak voor massale schade (15).

Op deze manier kan een willekeurig aantal deelnemers zich aansluiten bij een schadeclaim. In de jaren negentig leidde deze class action ertoe dat de sigarettenindustrie miljarden dollars aan schadevergoeding moest betalen aan de eisers. In het geval van de door advocaat Dr. Reiner Fuellmich aangespannen collectieve rechtszaak is het uitgangspunt het gebruik van PCR-tests, die door de overheid worden aangevoerd als bewijs van een vermeende pandemische dreiging, om de regelgeving die de economie verlamt te rechtvaardigen. Aangezien de door Christian Drosten ontwikkelde PCR-tests ook in de VS en Canada worden gebruikt, is de schadeclaim gericht tegen de PCR-ontwikkelaar Drosten en het hoofd van het Robert Koch Instituut Lothar Wiehler en tegen de uitvoerende federale overheid. Kleine en middelgrote ondernemingen kunnen zich ook aansluiten bij dit class action suit. Als de rechtszaak succesvol is, zou de schadevergoeding echter uit overheidsmiddelen worden betaald, aangezien het RKI een federale instantie is. De te betalen miljarden zouden gemakkelijk uit de begroting van het ministerie van Defensie kunnen worden gehaald.

Er is dus veel aan de hand. Er is veel beweging. Het belangrijkste is dat we nu niet uit elkaar gaan. Middelgrote ondernemers, arbeiders, werknemers, leerlingen en studenten hebben een gemeenschappelijk doel: namelijk het behoud en de ontwikkeling van onze gemeenschappelijke beschaving, onze gemeenschappelijke ecosfeer, onze gemeenschappelijke geesten en zielen. En dat doen ze wereldwijd.

Bronnen en aantekeningen: