Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
De kosten van oorlogen na 9/11: 6,4 biljoen dollar – 3,4 miljoen doden.

De kosten van oorlogen na 9/11: 6,4 biljoen dollar – 3,4 miljoen doden.

Veröffentlicht am: 25. November 2019 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een opmerking van Hermann Ploppa.

Op 13 november van dit jaar vond een groots moment van de waarheid plaats in het midden van de vestiging in Washington. De democratische senator Jack Reed van de kleinste Amerikaanse staat Rhode Islands had twee deskundigen van de Brown University van zijn geboortestad Providence uitgenodigd. Neta Crawford en Catherine Lutz zijn mede-directeuren van het Cost of War project aan de Brown University. Zij confronteerden de vestiging in Washington met het naakte feit dat sinds 11 september 2001 naar schatting 801.000 mensen zijn omgekomen in de oorlogen tegen het terrorisme. (1)

De auteurs maakten duidelijk dat alleen die oorlogsslachtoffers werden geteld die direct betrokken waren bij oorlogshandelingen. Het aantal oorlogsdoden zou vele malen hoger liggen als de mensen die geen adequate medische zorg kregen vanwege de verwoesting van de civiele infrastructuur als gevolg van de oorlog, erbij zouden komen. Neta Crawford schat de kosten van de oorlogen na 11 september 2001 op een totaal van 6,4 biljoen (Amerikaanse: biljoen) dollar. (2)

Daarvan is 5,4 biljoen euro afkomstig van militaire operaties in niet minder dan 80 landen die de VS sinds 2001 bij hun oorlogen hebben betrokken. In 2059 zal nog eens een triljoen euro moeten worden ingezameld om Amerikaanse oorlogsveteranen te bevoorraden. De auteurs hechten belang aan de stelling dat deze oorlogen niet aan de VS zijn opgelegd, maar willekeurig (“uit vrije wil”) zijn uitgelokt.

En degenen die verantwoordelijk zijn voor deze oorlogen, die even overbodig als letterlijk rampzalig zijn, zijn buitengewoon bedreven in het verbergen van deze kosten voor de ogen van de bevolking. Voor het belastingjaar 2018 had het Amerikaanse ministerie van Defensie de mensen buiten het land verteld dat de belastingdruk van de buitenlandse oorlogen tegen terreur wereldwijd precies 7.623 dollar per Amerikaanse burger in dat jaar bedroeg. Dat is al schaamteloos genoeg. Elk jaar voor oorlogen in landen waarvan de exacte locatie nauwelijks door een Amerikaans staatsburger kan worden genoemd, om nog maar te zwijgen van de exacte redenen waarom Amerikaanse soldaten zich daar zeer bewapend moeten gedragen om evenveel uit te geven als voor een tweedehands auto van de middenklasse, is al moeilijk genoeg om te bemiddelen. Dit is een van de redenen waarom de afstand van de burgers tot hun federale regering in Washington steeds groter wordt. Maar volgens Crawford noemt het Pentagon alleen de directe kosten voor de Overseas Contingency Operations in het buitenland. Maar de werkelijke kosten worden, zoals Crawford zorgvuldig bewijst, vooral verdeeld over allerlei ministeries: Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid, het ministerie van Buitenlandse Zaken en, niet te vergeten, het ministerie van Veteranen, dat zeer belangrijk is in de VS. Als je dit alles bij elkaar optelt, komt er elk jaar één gloednieuwe middenklasser voor elke Amerikaanse burger bij elkaar.

Sinds 11 september 2001 heeft de oorlog tussen de VS en de rest van de wereld een radicaal nieuwe kwaliteit gekregen. De eerdere Amerikaanse oorlogen werden gefinancierd door belastingverhogingen en door de uitgifte van oorlogsobligaties. Belastingverhogingen zijn uiterst impopulair onder Amerikaanse burgers. Dit is een van de belangrijkste redenen voor de opkomst van rechtse populistische bewegingen zoals de Tea Party, waarvan de aanhangers liever de staat helemaal afschaffen en het Washingtonse establishment direct op de maan neerschieten. Misschien zou George Bush II. zeer snel hebben gefaald als hij nieuwe belastingdruk had opgelegd aan Amerikaanse burgers voor de zinloze en ruïneuze oorlogen in de wijde wereld. Daarom hebben Bush en zijn promptlers Rumsfeld en Cheney hun toevlucht genomen tot de middelen van extreme staatsschuld. Men kan veel minder leuke dingen zeggen over Bush’s voorganger Bill Clinton. Maar hij had niet alleen de begroting van de VS bevrijd van schulden. Toen hij het kantoor aan Bush overdroeg, liet de staatsbegroting een dikke plus zien. De kunstmatige en ongeremde staatsschuld heeft een onweerstaanbare charme voor de financiële wereld. Omdat de staat de VS nu samen met zijn burgers is verzonken in de bonte belangen van de particuliere banken. En het is het waard. Zoals Crawford uitlegt, heeft alleen al de schuldendienst van de Amerikaanse oorlogsmachine sinds 2001 925 miljard dollar bijgedragen aan de totale kosten van de Global War on Terror. En, zo vervolgt de auteur, zelfs als de VS zich van de ene op de andere dag zouden terugtrekken uit de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme, dan zouden ze er in termen van kosten generaties lang niet meer uit kunnen komen. De schuldendienst voor rente en samengestelde rente wordt gehandhaafd. En ook de nazorg voor de verminkte en ernstig getraumatiseerde Amerikaanse soldaten – tot hun dood.

Dit brengt ons bij de fysieke en psychologische kosten van de GWOT, zoals de Amerikanen de Global War on Terror in hun korte woede de Global War on Terror noemen. En over de infrastructurele gevolgen. De Brown University in Providence, overigens een van de oudste en meest eerbiedwaardige universiteiten in de VS, schat het dodental op 801.000 mensen, alleen al in directe gevechten. En ze schatten, laten we herhalen, dat het aantal doden als gevolg van de vernietiging van infrastructuur “veel hoger” is. Dit is ook in Washington’s politieke baan terechtgekomen. Op die 13 november sprak Neta Crawford ook in de middag voor de Congressional Progressive Caucus, een groep congresleden van beide huizen van de Democratische Partij, wiens leden de propagandamiddelen van het Pentagon Wikipedia belasteren als “antisemieten”. (3) De professor van Rhode Island presenteerde een document over de milieuvernietiging veroorzaakt door de GWOT. (4)

Progressieve congresleden streven er al lang naar om sociale rechtvaardigheid, vredesbeleid en aandacht voor minderheden in de politiek te brengen. De online krant The Hill behoort ook tot de omgeving van de bedachtzame mensen. De Heuvel verwijst naar Capitol Hill, de heuvel waarop het Washington Congres gebouw Capitol staat. Zij willen met name invloed uitoefenen op de parlementsleden en hun medewerkers. En zo verscheen op 13 november in The Hill een naar Amerikaanse maatstaven ongewoon gevoelig artikel over het lijden van de wereldwijde slachtoffers van de GWOT in The Hill: “Bereken de kosten van de oorlog: het is tijd om (eindelijk) de verantwoordelijkheid te nemen”. (5)

Hier wordt in detail gerapporteerd, welke gigantische gevolgen de oorlog heeft voor de bevolking van de VS: “Miljoenen mensen zijn getroffen over de hele VS, de collectieve schade is nauwelijks meer representatief”. Een vijfde van alle oorlogsveteranen uit de post-9/11 oorlogen lijdt aan posttraumatische stoornissen – uitgedrukt in cijfers: 400.000 zielige Amerikaanse burgers. Bovendien is het aantal zelfmoorden onder veteranen enorm toegenomen. Tegenwoordig sterven er meer GI’s door zelfmoord dan door een gevecht. Oorlogsrepatiënten gebruiken vaker geweld tegen hun familieleden dan andere medeburgers, en ze plegen vaker misdrijven en velen van hen komen op straat terecht. (6)

Maar de onrust onder de mensen in de door het monster GWOT geruïneerde landen is nog groter. Anna Badkhen rapporteert hierover al in 2012 zeer levendig en empathisch in het tweede centrale orgaan van de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen (7), de Buitenlandse Politiek (8). Badhken rapporteert namens de Amerikaanse regering over een onderzoeksrapport. Volgens het rapport was 42% van de Afghanen al in 2002, toen de VS nog maar net “begonnen” waren met de oorlog tegen het terrorisme, in het oog springend geworden met posttraumatische onrust. En meer dan twee derde van de Afghanen leed aan een ernstige depressie. Tussen 30% en 70% van de mensen in landen waar het militair-industrieel complex zijn oorlog tegen het terrorisme voert “dragen de littekens van posttraumatische onrust en depressie”. Sinds 9/11 is een trend geradicaliseerd die al eerder zichtbaar was. In de Eerste Wereldoorlog werd de oorlog nog steeds gevoerd in speciale gebieden, bijvoorbeeld in de loopgraven van Noord-Frankrijk. De burgerbevolking bleef grotendeels gespaard van de gevechten. In de Tweede Wereldoorlog was de burgerbevolking al veel sterker betrokken bij de gevechten door bombardementen. “Maar na bijna 50 jaar Koude Oorlog en 10 jaar oorlog tegen terreur, is de oorlog die we voeren persoonlijker geworden. De terroristische slagvelden hebben geen frontlinies. Afschuwelijke kerkgenootschapsoorlogen brengen buren in conflict met buren. Slachtoffers van genocidecampagnes kennen hun kwelgeest vaak bij naam en toenaam. Men gelooft dat in de recente oorlogen minstens negen van de tien slachtoffers burgers zijn.” Er is ook geen “Marshallplan” volgens hetwelk de steden en dorpen en velden die in het land verwoest zijn, weer opgebouwd kunnen worden. Voor de geestelijk geruïneerde Afghanen, bijvoorbeeld, waren er in 2012 slechts 200 slechtere bedden dan de rechtervleugelbedden in psychiatrische instellingen.

En de krant The Hill vertelt het congreslid: niet alleen dat één op de vijf Irakezen aan ernstige psychische stoornissen lijdt. De situatie is nog slechter voor jongeren, van wie 56 procent last heeft van posttraumatische stoornissen. En 12,5 miljoen mensen uit Irak, Afghanistan, Pakistan en Jemen zijn op de vlucht voor de oorlogsslachting in hun thuisland. The Hill: “Hebben we niet de verplichting om onze individuele en collectieve verantwoordelijkheid te nemen voor de vernielingen die door onze overheid worden veroorzaakt? Het was het geld van onze belastingbetalers en onze stilzwijgende instemming die deze oorlogen in de eerste plaats mogelijk maakten. Hoewel de VS duidelijk niet de enige partij is die verantwoordelijk is voor de schade die de oorlogen na 9/11 hebben aangericht, zijn de leiders van de VS in de eerste plaats verantwoordelijk voor het ontketenen van catastrofale oorlogen, die in ieder geval niet onvermijdelijk waren, maar het resultaat van bewuste beslissingen”.

Dringend laattijdige inzichten uit de Verenigde Staten van Amerika. Het is, zoals altijd, twijfelachtig of deze stemmen van rede enige kans hebben om het tij in Washington te keren voordat de grote implosie zich voordoet.

Auteur Hermann Ploppa heeft zojuist zijn laatste boek “Der Griff nach Eurasien – Die Hintergründe des Ewigen Krieges gegen Russland” gepubliceerd, dat rechtstreeks bij de auteur kan worden besteld: liepsenverlag@gmail.com.

Bronnen: