Een standpunt van Christian Kreiß.
De laatste editie van het jaarlijkse Allianz Global Wealth Report werd gepubliceerd op 23.9. Het rapport van de grootste Duitse verzekeringsgroep, die zich bezighoudt met de ontwikkeling van particulier vermogen wereldwijd, is in meerdere opzichten interessant.
Een van de eerste koppen van het verslag luidt: Crisis? Welke crisis? Er staat dat Covid-19 de diepste recessie in 100 jaar heeft veroorzaakt, maar dat dit geen negatieve invloed heeft gehad op het privévermogen. Integendeel. Eind juni 2020 waren de financiële activa in de wereld 1,5 procent hoger dan eind 2019, vooral door een sterke stijging van de bankdeposito’s. De financiële activa van het bedrijf zijn in de loop der jaren toegenomen. Het is zeer waarschijnlijk dat de particuliere financiële activa eind 2020 hoger zullen zijn dan eind 2019.
Dit is een zeer opmerkelijke uitspraak. Hoewel de reële wereldeconomie de ergste crash van de moderne tijd beleeft, met het aantal hongerende mensen en de armoede en ellende op aarde die met een ongekende snelheid en op een enorme schaal toenemen, nemen de particuliere financiële activa toe. De crisis van de eeuw treft dus niet alle burgers van de aarde op dezelfde of zelfs soortgelijke wijze, maar de rijken van deze aarde lijken zelfs te profiteren van de crisis. Want particuliere financiële activa zijn in de handen van relatief weinig mensen: Volgens het Allianz-rapport bezit de top 1% van de wereldburgers 44% van de wereldrijkdom, de top 10% bezit 84%.
Dit brengt ons bij de tweede interessante verklaring van het welvaartsverslag. Het aandeel van de wereldwijde rijkdom dat in handen is van de top één procent van de mensen is sinds de millenniumwisseling gestegen van 41 naar 44 procent. “Dus de superrijken lijken inderdaad steeds verder weg te komen van de rest van de samenleving”, zegt het rapport letterlijk.
Dit is een opmerkelijke uitspraak. De superrijken bewegen zich steeds verder weg van de rest van de samenleving. Met andere woorden, binnen de top van de piramide zijn er machtsverschuivingen ten gunste van de zeer, zeer rijken. Er is dus een machtsconcentratie binnen de miljonairswereld.
Een vergelijkbare indicatie van een machtsverschuiving binnen de miljonairs-gemeenschap werd gegeven door inequality.org in juni 2020, volgens welke de top één procent van de Amerikanen 39 procent van alle aandelen bezat aan het eind van de jaren tachtig. Medio 2020 was hun aandeel gestegen tot 50 procent. Dus steeds meer economische macht is geconcentreerd in steeds minder mensen.
Concentratieprocessen vinden echter niet alleen plaats binnen de relatief grote groep van miljonairs, maar er is ook een opwaartse machtsverschuiving binnen de miljardairgemeenschap. Inequality.org rapporteerde op 31.8.2020 dat in 1982 de rijkste 400 Amerikanen op de toenmalige Forbes-lijst 0,93 procent van de Amerikaanse activa bezaten. In augustus 2020 bezaten de rijkste 10 Amerikanen hetzelfde aandeel van de Amerikaanse activa, oftewel ongeveer 853 miljard dollar. Vandaag de dag hebben tien Amerikaanse burgers dus hetzelfde aandeel in de rijkdom als 400 op dat moment, wat betekent dat de concentratie van de rijkdom aan de top van de VS verveertigvoudigd is. Laten we even pauzeren. Sinds 1982 is de concentratie van de rijkdom, en daarmee de machtsconcentratie, in de top van de VS veertig keer zo groot geworden. Dit is een enorme toename van de economische macht.
En een derde verklaring in het Allianz Global Wealth Report is opmerkelijk. Onder het kopje “Rijkdomverdeling – Trend Reversal” stelt het rapport dat in 2019 het aantal leden van de mondiale welvarende middenklasse voor het eerst dramatisch zal zijn gedaald ten opzichte van het voorgaande jaar, van meer dan een miljard mensen tot minder dan 800 miljoen. Dit zijn indrukwekkende cijfers. Meer dan 200 miljoen mensen zijn in een jaar tijd – voor het Corona-tijdperk – uit de welvarende middenklasse gevallen. Volgens Allianz is de belangrijkste reden hiervoor dat de welvaartskloof tussen arme en rijke landen groter wordt. De arme landen lopen achter op de geïndustrialiseerde landen in termen van rijkdom. De auteurs van de studie spreken van een trendbreuk sinds 2016, die waarschijnlijk nog zal worden versterkt door Covid-19, omdat de coronamaatregelen de armen in de wereld harder treffen en de wereldhandel er sterk onder lijdt.
Terloops moet worden opgemerkt dat het Allianz Global Wealth Report Covid-19 op misleidende wijze de schuld geeft van de crisis van de eeuw. Dit is echter verkeerd. Het is niet het virus, maar de dwangmaatregelen van de overheid die de aarde in deze wereldwijde economische crisis hebben gestort en alle ellende hebben veroorzaakt. Zoals het voorbeeld van Zweden laat zien, had het virus politiek en sociaal heel anders aangepakt kunnen worden. Dan zou de economische crash niet zo erg zijn geweest, zoals het voorbeeld van Zweden ook laat zien.
Terug naar de concentratie van de rijkdom. In een studie van ETH Zürich werd al in 2011 geconcludeerd dat 737 topaandeelhouders in staat zijn om ongeveer een derde van het sociale product van de wereld te controleren. Een derde van het nationale product in de wereld wordt gecontroleerd door een goede 737 bedrijven – dit suggereert dat deze eigenaren zich in een vrij machtige positie bevinden. De auteurs van de studie voegen daar echter aan toe dat de werkelijke, echte controlebevoegdheid van de top-eigenaren in werkelijkheid tien keer zo groot is als de zuivere concentratie van de rijkdom. Zo zou de top 70 tot 80 van de belangrijkste eigenaars ter wereld ongeveer een derde van het sociale product van de wereld in handen hebben. Deze controlerende macht is sindsdien waarschijnlijk nog meer geconcentreerd, vooral als we kijken naar de fondsen en de particulieren die de eigenaars zijn van de bedrijven.
Als gevolg van de coronamaatregelen van de staat en de unieke wereldwijde economische crisis die zij hebben veroorzaakt, zijn de miljardairs veel rijker geworden. De 643 Amerikaanse miljardairs hebben een vermogensgroei van 29 procent of 845 miljard dollar bereikt tot ongeveer 3.800 miljard dollar vanaf 18 maart, d.w.z. kort voor het begin van de corona lockdowns in de westerse wereld, tot 15 september 2020. De 15 rijkste Amerikanen alleen al verhoogden hun vermogen met bijna 50 procent tot 1.225 miljard dollar in deze zes maanden.
Oligarchen zoals Jeff Bezos zagen hun vermogen in de Corona-periode met 65 procent toenemen tot 186 miljard dollar. Mark Zuckerberg verhoogde zijn activa met 84 percenten tot $101 miljard in de laatste zes maanden en Elon Musk verviervoudigde bijna zijn activa tot ongeveer $92 miljard. Elon Musk werd als een staatshoofd ontvangen tijdens zijn bezoek aan Duitsland in de zomer van 2020 – hoewel niemand hem ooit democratisch heeft gekozen.
De beroemdste en waarschijnlijk meest invloedrijke oligarch van allemaal is echter waarschijnlijk nog steeds Bill Gates, die zijn fortuin in de Corona-periode met 19 procent verhoogde tot 116 miljard dollar. Zelfs de oligarch Bill Gates is nog nooit door iemand democratisch gekozen. Maar zijn invloed op onze gezondheidsbeslissingen en die in de wereld is enorm. Ook hij wordt in Duitsland ontvangen als een staatshoofd, niet vanwege zijn competentie op het gebied van gezondheid – die allesbehalve aanwezig is – maar vanwege zijn pure kapitaalkracht. Niets anders. Dat is de enige reden.
Want pure economische macht vertaalt zich meestal gemakkelijk in mediamacht en politieke macht. Ik wil graag de socioloog Krysmanski citeren, die de politieke en sociale invloed van grote bedragen al goed samenvatte in zijn boek “0,1 procent – het rijk van de miljardairs” dat in 2012 werd gepubliceerd:
“Miljonairs bepalen – via een netwerk van stichtingen en organisaties en via de informatie-industrie – het onderwijssysteem van hele landen; zij bezitten privé-universiteiten, grote delen van de gezondheidszorg, de belangrijkste kranten-, televisie- en filmbedrijven. Ze hebben privé-legers. Wetenschappelijke adviseurs, kunst- en cultuurstrategen, politici worden zonder veel onderscheid “gekocht”.
Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz ziet de democratie ook bedreigd door de enorme invloed van miljardairs op verschillende gebieden van het leven, maar vooral op de media. Hij noemt een hoofdstuk van zijn boek “The Price of Inequality”, gepubliceerd in 2012, “Democracy in danger”. Met reden.
Conclusie:
De machtsconcentratie is de afgelopen decennia dramatisch toegenomen. De door de staat geordende, vrijheidsrovende Corona dwangmaatregelen versnellen dit proces enorm. De maskers vallen. De laatste maanden is het steeds duidelijker geworden waar de politieke weg naartoe gaat: naar een oligarchie, een regel van de weinige superrijken, dat wil zeggen naar de gelddictatuur of het financiële fascisme. De democratie wordt steeds meer afgeschaft. En wordt afgeschaft. Want voor enkelen is het erg handig.
Aan de auteur:
Prof. Dr. Christian Kreiß, geboren 1962: Studies en doctoraat in de economie en economische geschiedenis aan de LMU München. Negen jaar beroepsactiviteit als bankier, waarvan zeven jaar als investeringsbankier. Sinds 2002 hoogleraar aan de Hogeschool Aalen voor Financiën en Economie. Auteur van zeven boeken: Gekaufte Wissenschaft (2020); Das Mephisto-Prinzip in unserer Wirtschaft (2019); BWL Blenden Wuchern Lamentieren (2019, samen met Heinz Siebenbrock); Werbung nein danke (2016); Gekaufte Forschung (2015); Geplanter Verschleiß (2014); Profitwahn (2013). Drie uitnodigingen aan de Duitse Bondsdag als onafhankelijk expert (Groenen, Links, SPD), vakbondslid van ver.di. Talrijke televisie-, radio- en tijdschriftinterviews, openbare lezingen en publicaties. Homepage www.menschengerechtewirtschaft.de
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Foto bron: Volodymyr Zakharov / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)