Waar u ook vandaan komt en waar u ook heen wilt, het zou geen slecht idee zijn geweest om een einde te maken aan de steeds zinlozer wordende versnelling en een grootschalig moratorium af te kondigen om een vrij debat en vrije besluitvorming tot stand te brengen met het oog op bepaalde sociale uitdagingen – zoals arbeidstijdverkorting, beschaafde vormen van verdeling van arbeid en kapitaal, constructieve oplossingen voor milieucrises en echte, op solidariteit gebaseerde ontwikkelingshulp.
Geconfronteerd met de keuze om het democratische principe uit te breiden, kozen de eeuwige verliezers echter voor hun eigen irrationele coronadebacle. Moet iedereen mee? Meer als een gijzeling.
Anselm Lenz’s standpunt,
Redacteur van het weekblad Democratisch Verzet.
Aan het einde van het Corona-fiasco zal er een totale omwenteling zijn; geen enkel televisiegezicht zal hetzelfde zijn. Een hele intellectuele klasse heeft al afstand gedaan, een deel van de wetenschap heeft haar missie verraden. En de professionele politici van het Westen van nu kunnen zich nauwelijks staande houden met intriges en puur geweld.
Wat een exorbitante en in deze vorm dan toch ondroombaar crashen in de bodemloze. Wie had gedacht dat zo’n uitgebreide ineenstorting van de elites mogelijk zou zijn? In principe een zeer beschamende gebeurtenis voor de hele mensheid en in dit opzicht in ieder geval vergelijkbaar met de historische nazi’s. Marlene Dietrich zingt op de achtergrond: “Wanneer zullen we het ooit begrijpen?”
Aan de andere kant hebben zich in Frankrijk, Engeland, Duitsland en alle andere landen die door het Corona-regime zijn getroffen, nieuwe democratische bewegingen gevestigd, die eisen dat men zich afwendt van het principe van het antagonisme, om het beproefde te verdedigen en het democratisch ontwaken aan te durven in plaats van een terugval in een nieuw duister tijdperk. Een harde knipoog naar de politieke mediakast, technologie, internet, controle- en farmaceutische bedrijven en antidemocratische structuren zoals militaire allianties, de Europese Unie, het IMF en de Wereldbank is noodzakelijk.
Een inzicht waarvoor men niet hoeft te studeren, maar alleen maar aandachtig de wereld rond kan kijken. Degenen die dat doen, krijgen de betovering van de “antisemiet” door vertegenwoordigers van de bovengenoemde instellingen en hun gerechtsgebouwen in Duitsland; dit heeft de term opgeblazen tot een loutere belediging. Niet voor niets verschijnt het woord op schoolpleinen, als ze nog open zijn, in het beste geval met de rang van een blonde grap: als een afgezaagde smakeloosheid uit een verleden dat geen verband houdt met de eigen realiteit.
Het Corona-regime is niet links en de democratische beweging in Duitsland is niet rechts en wordt ook niet gekenmerkt door groepsgerichte misantropie. In andere landen wordt dit contrast ook niet geclaimd. Het verzet tegen de bewuste vernietiging van de grondrechten om het bank- en schuldregime te verbergen, dat in het derde kwartaal van 2019 wereldwijd is losgebarsten, wordt niet geassocieerd met rechts-radicalisme of zelfs de Holocaust, noch in Tel Aviv, noch in Parijs, niet in Rome en niet in Londen. Dit is een typisch Duitse specialiteit, een heel eigenaardig speciaal pad.
Elders is er te veel respect voor dergelijke snotterige laster, die de geschiedenis instrumenteert en tegen de medemens in het heden keert, die wordt gebruikt tegen groepen waarmee men zal moeten blijven leven. In Duitsland gaat het weer eens om de vernietiging van een vermeende vijand. Deze vijand staat al aan de rechterkant sinds de regering en haar dameslikkers aan de linkerkant elkaar twintig jaar lang dood hebben omarmd, tot op de dag van vandaag is er onder Corona niets asocialer denkbaar dan de leiding van de georganiseerde linkerzijde. Aan de basis is de situatie natuurlijk anders.
De collaterale schade, de proportionaliteit en de gevolgen op lange termijn lijken onder Corona volledig irrelevant te zijn, het belangrijkste is om te ontvlammen. Verrassend genoeg werkt de overheid nu zelf proactief aan het verdampen van de fundamenten van de samenleving. Het lijkt er bijna op dat echt hatelijke hardcore Generatie Xers en een paar gefrustreerde mensen in de jaren zestig hun maoïstische streak hebben ontdekt.
Ze hebben een leider; de toekomst wordt niet verondersteld universeel en menselijk te zijn, maar: “De toekomst is vrouwelijk”, zeggen ze. Dit is nieuw uit de VS: “Black lives matter.” Dit is natuurlijk net zo geloofwaardig als een verzekeringspolis tegen de revolutie. Zolang iemand kan worden uitgesloten van de New Deal, zit er altijd genoeg winst in. Ondertussen is er net iets minder fortuin te verdienen onder zwarten en vrouwen – en minder georganiseerd democratisch verzet. Dus je bindt de anderen vast. Daar zijn historische redenen voor; het echte evenwicht van de belangen was nooit, op geen enkel moment, althans niet in de hoofden van degenen die beweren de New Deal te leiden.
De regering laat mensen beledigen en aan de kaak stellen
En zo laat men zich door het kwaad omringen, laat men een salonpianist meespelen en herhaalt men het verhaal. Alle nazi’s behalve mama! Nu moet men de eigen mensen in het land treffen, in de geest van het goede, natuurlijk. Dat je slechte dingen moet doen om goede dingen te bereiken is de oudste truc van de georganiseerde moordenaars, bedriegers en verraders.
Maar laster slaat terug, in de eerste plaats in de vorm van een nieuwe vorming van politieke banden en een aanpassing van de voorwaarden in de werkelijkheid: wie of wat is een ernstige bedreiging voor een vreedzaam leven in vrede, vrijheid en sociale compensatie voor iedereen? Wie staat er open voor echte discussie en vertrek – en wie dompelt er aan de andere kant mensen onder in avondklok, onbekwaamheid en de vernietiging van de basis van het bestaan met waanideeën en psychologische oorlogsvoering?
Wie wil de mensen als zodanig bij het schrobben van de nek nemen, ze mangelen, opsluiten, censureren, onderdrukken en nummeren als een stuk vee, ze controleren en vaccineren in overeenstemming met de markt? Wie wil totalitaire controle over mijn lichaam, mijn gezicht, mijn biometrie, mijn beroepskeuze, mijn bewegingsvrijheid, mijn brieven, mijn e-mails, al mijn communicatie, mijn inkomsten, mijn uitgaven, mijn vriendschappen, mijn gedachten en tenslotte ook over mijn kinderen? Wie of wat durft er zelfs maar aan te denken om zoiets ongestraft te willen doen?
Tijd voor een echt woord
Sinds eind maart 2020 staan mensen van alle politieke kleuren en achtergronden op tegen de meest fanatieke en omvattende aanval op de waardigheid en, nog meer, op het menselijk bestaan sinds 1945. Verenigd in het besef dat de beginselen van de beschaving moeten worden verdedigd tegen een intellectueel, psychologisch en sociaal ineenstortende elite, die als een bezetene vecht.
Het volk als zodanig verschijnt weer op het wereldtoneel op het moment van de poging om het doelgericht te vernietigen als de enige drager van de democratie, het economische leven en de culturele productie – en dat in al zijn kleurigheid. De republiek vormt zich – historisch gezien en op dit moment – tegen het rijk. Wat slechts vaag verbonden is, komt samen op het moment van de dreiging van het onmenselijke, het robotachtige, het cynische en het gewelddadige.
Het rijk probeert deze menselijke impuls te instrumentaliseren op de manier van de historische fascisten. Solidariteit tegenover de dreigende dood van het virus moet schaamteloos worden uitgebuit om met geweld een slimme bedrijfsdictatuur te vestigen: Koud, modern en duur. Voorlopig volgen de verdomde en verzwakte mensen het eenvoudigere machtsaanbod van de regering. Dit zal worden teruggedraaid, de enige vraag is wanneer.
De hel op aarde
Na de “Donkere Winter”, de duistere winter die al maandenlang murmelend wordt opgeroepen, zou er een soort Google-natie moeten zijn met een ingebouwd hulpsysteem in elk lichaam, op elk digitaal account, met totalitaire bewaking, die alles en iedereen bespioneert, en een brute kracht militair arsenaal dat nu de oorlog naar binnen leidt. In plaats van landen als Afghanistan, Irak, Libië enzovoort binnen te vallen, worden de mensen in hun eigen land nu geacht te geloven.
Een oorlog tegen mensen die nu niet meer nodig zijn als arbeiders bij de machines en koffiezetapparaten in de kantoortorens, maar in het beste geval als stormtroopers, als beveiligers, dus als particuliere beveiligers tegen de andere nutteloze mensen. Het zwaarbevochten principe van de redelijk vrije burger maakt plaats voor het menselijke beeld van een beheerst stuk vlees met een gezichtsluier. Het mollige leven zou moeten plaatsvinden in de nieuwe neo-feudalistische klasse en alleen daar. Dr. No doet de groeten.
Het falen van de vertegenwoordiging heeft geleid tot de verandering van het initiatief. De mensenrechten worden in Duitsland niet meer verdedigd door degenen die in ruil daarvoor een beroep doen op de tijdelijk verslagen helden en heldinnen van de geschiedenis. Men laat de Coronazi gewoon uit. Onlangs heeft ook het Federaal Constitutioneel Hof afscheid genomen van zijn taak en zich openlijk verzet tegen de basiswet, toen het de demonstratie van de democratische beweging met 20.000 werknemers in Bremen in strijd met de grondwet verbood, maar een demonstratie van de regering met 50 tot 70 werknemers op dezelfde plaats toestond.
Het proces was voorbereid door een personeelslid in de stijl van een Midden-Amerikaanse bananenrepubliek in mei 2020, toen de advocaat en CDU-professionele politicus Stephan Harbarth werd benoemd tot de nieuwe president van het hoogste gerechtshof. Harbarth wordt beschouwd als een bedrijfslobbyist van de zuiverste soort zonder de minste scrupules als het gaat om mensen, bijvoorbeeld in verband met de cum-ex-misdaden.
Proportionaliteit? Geen probleem voor Harbarth, nooit geweest. Natuurlijk is zo’n leven als een liksteen van de machtigen een triest leven, een leven dat losstaat van de ervaring van liefde of van echt, waardevol en gedeeld genot. Voorlopig zijn de feitelijke macht en het verlangen naar de pure uitoefening van geweld zonder enige mate van beschaving aan de kant van mensen als de voormalige bank, bewapening en bedrijfsjurist, die al als CDU-lid van de Bondsdag astronomische “extra inkomsten” hebben ontvangen.
Een donkere winter? De Darth Vader Merkel (Anti-)Fa is er!
Corona biedt ook een paar aanwijzingen voor lagere loonschalen om autoritaire verlangens uit te leven. In Duitsland is het fenomeen “Antifa” alleen zichtbaar in het heden als een agressief project van verongelukte rijke kinderen uit gebroken academische families. Het label “Antifa” lijkt een Gucci-tas te zijn voor degenen die het gevoel hebben dat noch hun eigen talent, noch het privé-leven van hun ouders genoeg zal zijn om hun geclaimde sociale status in de toekomst veilig te stellen.
Via de omweg van de politiek-media-kaste zoeken ze eerst de weg in morele zelfrealisatie – waarbij ze de verlichting van hun eigen familiegeschiedenis volledig omzeilen – en ten slotte in het gebruik van geweld tegen alles en iedereen die zich niet of niet meer onderwerpt aan hun meestal ongesorteerde en korte gedachtengang.
Laten we het uitpraten: Het gaat om de Groenen, de partij die radicaler is dan de FDP, oorlogszuchtiger en moorddadiger dan Hillary Clinton, kouder berekenend dan Vladimir Poetin en schaamtelozer dan Britney Spears. En weet voortdurend te trompetteren van bizarre seksonderwerpen terwijl de tranen over de wangen rollen. Een club van borderliners.
Het doel van de Alliance Green Rich Kids Antifa is puur kapitalisme, van gated community tot 50 cent fooi voor de tuinman uit Senegal die de eer heeft om hun bloemen te besproeien. De liefde voor het waanzinnige thema diversiteit eindigt na het einde van het egoïstische schot aan de poort. Regel met liefde en zonnebloemen.
Eén ding is zeker voor hen: zonder enige natuurlijke autoriteit of zelfs maar acceptatie door de bevolking door middel van speciale vaardigheden of intelligentie, zouden loontrekkers, arbeiders en boeren hen niet alleen moeten voeden – dat zou nog steeds begrijpelijk en trouwens ook mogelijk zijn – maar hen moeten erkennen als een verheven kaste van priesters, geboren om over hen te heersen en uiteindelijk over de hele planeet te heersen. Mensen beweren dat het nu hun eigen beurt is om te onderdrukken, omdat ze ooit onderdrukt werden, en in ruil daarvoor lijken ze zich te identificeren met slachtoffers uit het verleden.
Regel om te beschermen
In één woord, de dochters en zonen willen in principe prinsessen en prinsen spelen voor de rest van hun leven, dat wil zeggen, regeren als leenheren. Dit is natuurlijk het tegenovergestelde van de historische antifa, die in het voordeel was van de bourgeoisie en dus van het beschaafde leven – “nobody’s master, nobody’s servant!” – tegen de nazi-terreur. En daarvoor van Jehovah’s Getuigen over waarde-conservatieve ambtenaren, van monarchisten tot liberalen en anarchisten, sociaal-democraten en communisten, samengebracht om de burgerlijke Weimar Republiek en haar grondwet te verdedigen tegen “het radicale kwaad” (Hannah Arendt). Het bleek: u had toen in alle opzichten gelijk, wie zou dat betwisten?
Het is hetzelfde in het heden, alleen de labels zijn veranderd. Degenen die opkomen voor de waarden van de democratische basisrechten en deze verdedigen tegen elke vorm van noodtoestand hebben beide voeten op de grond van de basiswet. En dus aan de kant van de eerlijke, de vreedzame, de begripvolle, de democratische, de progressieve en de filantropische in de geschiedenis en in het heden – wanneer zijn grondwettelijke beginselen meer nodig dan in het moment van crisis, conflict, ja, de dreigende burgeroorlog?
Onder het trefwoord Corona is de ineenstorting van hele wereldbeelden nu al negen maanden aan de orde. Het wordt zichtbaar dat het nieuwe fascisme in Duitsland onder het masker van het antifascisme komt. Dat is jammer voor iedereen die het ooit serieus nam. In de fanatieke vernietiging van alle beschavende dammen nemen de Coronisten vanaf het begin bijna alle middelen in beslag om hun leugen erdoor te krijgen. Alsof er een strijd zonder alternatief voor de strijd is, een eindoverwinning te behalen, de oplossing van alle problemen te bewerkstelligen met een roundhouse kick en alles en iedereen vrij te laten voor sociale vernietiging, die niet mee marcheert in de mars van de perverse maskerdwang en degenen die bereid zijn om te vaccineren. Die zich niet laten meeslepen door de moedwillige en diep kwaadaardige vernietiging van het beschaafde leven.
Ondertussen staat hun aanval op de mensenrechten op wankele grond: er wordt beweerd dat het een vreselijke epidemie is die de dood van grote aantallen mensen veroorzaakt. Het is van meet af aan bekend dat dit eenvoudigweg niet het geval is, dat het Covid 19-schandaal een PCR-testpandemie is en dat de angst van de bevolking bewust werd en wordt aangewakkerd door de regering en de mediaconcerns. Nu in een vorm die niet eens zijn eigen belachelijkheid kan verbergen.
Achter de bewuste sociale ineenstorting in veel, niet alle landen van de wereld zitten farmaceutische lobby’s, internetbedrijven en een deel van het haperende Amerikaanse rijk. Hun gemeenschappelijke doel is niet de bescherming van het klimaat. In delen van de klimaatbeweging werd al jaren gediscussieerd over de vraag of de mensen nog een crisis nodig hadden om te leren de overmatige exploitatie van hun eigen planeet te boven te komen.
Bedrijven als Google, Amazon, Microsoft, Pfizer en de Deep State in de VS en de EU houden zich echter niet bezig met het behoud van grondstoffen, een omschakeling van de productie en de ontmanteling van het leger. Ze voeren een totale economische oorlog tegen de middenklasse in Amerika, net als de andere landen in het Westen. De militaire onderwerping van grote delen van de wereld werd in het verleden gevolgd door de invoering van een financieel hulpsysteem via banken en de geforceerde wereldvaluta, de dollar.
Na de ineenstorting van het systematische financiële monopolie van dit hegemoniale systeem vanaf 2007 werd een nieuwe tribute machine gepland, die nu blijkbaar wereldwijd zal worden uitgerold. Het Amerikaanse systeem en zijn satrapen voeren momenteel, net als de EU, een oorlog tegen hun eigen bourgeoisie, dat wil zeggen tegen degenen die professor David Graeber 12 jaar geleden “de 99 procent” noemde. Graeber stelde de neo-fascistische wereldoverheersing van de financiële en bedrijfskaste en haar gewillige uitvoerders tegenover een kleinere en meer democratische, althans beschaafde manier van leven.
De professor van de London School of Economics and Political Science stierf op 2 september 2020 in Venetië om nog onbekende redenen. David Graeber is 59 jaar geworden. Zijn werk “Schuld – de eerste 5000 jaar”, waarin hij de heerschappij van de munt en de politieke en economische instrumentalisering van het schuldensysteem tot de afschaffing van de goudstandaard in 1971 onophoudelijk blootlegde, werd bijzonder populair.
Het einde van het monetaire systeem van Bretton Woods, zo’n vijf decennia geleden, was “het begin van iets” waarvan het einde “nog niet kan worden vastgesteld”. In de nazomer van 2020 liet David Graeber een gezin, zijn studenten en een lezerspubliek over de hele wereld achter, in de hoop een antwoord te vinden op de overlappende overproductie- en oorlogscrises, de hongersnood op het zuidelijk halfrond en de politieke mediakast van het Westen, die al manisch-depressief was voor de ineenstorting van de Corona, d.w.z. afwisselend agressief geladen of volledig slappe.
Graeber was ook in andere opzichten een rolmodel: degenen die ons willen aanmoedigen om een nieuw tijdperk in te gaan stellen zich met aanvaardbare manieren aan ons voor in plaats van beledigd en vervolgd te worden. Het enige goede om te weten is dat het Corona-regime het niet zal kunnen volhouden. Laten we ons voorbereiden. Het is misschien niet zo snel als we dachten.
+++
De boeken “Sabotaged Reality” van Marcus B. Klöckner en “Machtelite” van Charles Wright Mills worden in dit verband aanbevolen.
+++
Het weekblad “Democratisch Verzet” is gegroeid van een informatieve folder tot het hoogst haalbare weekblad van de republiek in april 2020. Gedurende 29 edities heeft de krant mensen bereikt door middel van belangenbehartiging in het hele land, die anders uitsluitend zouden worden blootgesteld aan overheids- en bedrijfspropaganda. De redactie van het weekblad Democratisch Verzet is afhankelijk van giften via crowdfunding aan Anselm Lenz / Bestuur KDW e.V. GB77 REVO 0099 7016 8700 94 (Euro-rekening in Engeland) of bij voorkeur als beschermheer.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: Ju1978 / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)