Op een dag zullen de hacks van de zelfbenoemde “kwaliteitsmedia” in het beste geval alleen nog maar onder een pseudoniem werken in opdracht kunnen publiceren.
Een standpunt van Gerd Reuther.
Bijna onopgemerkt door het publiek heeft zich een nieuwe soort journalisten gevestigd. Ze weigeren verbanden te leggen en conclusies te trekken, ook al zijn die duidelijk of zelfs dwingend. Zelfs bewijzen van oorzakelijk verband tellen niet mee. Het is immers een feit dat we in het beste van alle werelden leven en kwade bedoelingen bestaan alleen in het fantasieëngenre. In het beste geval vertegenwoordigen lobbyisten hun belangen, maar ze spannen nooit samen.
Verbindingen zijn niet voor iedereen weggelegd. Het is te gemakkelijk om relaties te vinden die niet bekend moeten zijn bij het doen van onderzoek of het stellen van vragen over de voordelen van processen.
Onderzoeksjournalisten hebben altijd met hun leven betaald voor hun werk. Dit kan niet gebeuren met de soort van de appeasement journalist. Het beweegt zich altijd in het coördinatensysteem van het officiële taalreglement. Je kunt niet op iemands voeten stappen met macht en invloed.
Wat heeft het voor zin? Samenzweringen en intriges bestaan toch alleen in sprookjes, romans en de geesten van fantasierijke tijdgenoten? Een samenzwering moet plaatsvinden op een open podium zoals de moord op Julius Caesar met 60 mensen om geloofwaardig over te komen.
John F. Kennedy en zijn broer Robert werden daarentegen elk vermoord door één enkele dader die slechts vanuit één positie vanuit verschillende richtingen op hun slachtoffers hoefde te schieten. De wereld van de appeasement journalisten is zo simpel als dat. Of zo abstrueus. Geen wonder dat niemand van het gilde de verhalen van Claas Relotius verdacht vond.
Als er überhaupt een oorzaak is voor een proces, dan is het het beste dat het uit de natuur komt. Niet-industriële koolwaterstoffen vormen een gevaar voor het wereldklimaat; het is kooldioxide zonder welke planten niet kunnen bestaan. De huidige pandemie wordt veroorzaakt door een virus dat als een vlo van een vleermuis naar de mens is gesprongen.
Hooikoorts en astma worden veroorzaakt door pollen, huisstof en mijten, maar hebben in ieder geval niets te maken met stikstofoxiden van automotoren of fijn stof van verbrandingsprocessen en verkeer. En als kinderen nu herhaaldelijk mysterieuze vasculaire ontstekingen ontwikkelen, dan kan het alleen nog maar het SARS-COV-2-virus zijn. In feite is dit echter een ongewenst effect van veel vaccinaties, dat zelfs in de bijsluiters wordt vermeld of tot voor kort werd vermeld (1).
In het algemeen zijn de appeasers erg terughoudend om te praten als er problemen ontstaan.
Sluitingen van scholen? Geen probleem, het is allemaal digitaal. Opgesloten oude mensen? Beter om te overleven dan bezocht te worden door familieleden. 150 miljard nieuwe schulden? Laten we met onze linkerhand afrekenen. Weer een lockdown in de herfst? We doen het op één wang. Beperkingen van de burgerlijke vrijheden? Een pandemie is geen kinderverjaardagsfeestje! Hoe zit het met verwijderingen van YouTube, Twitter en Facebook? Vals nieuws van gekke mensen valt niet onder de vrijheid van meningsuiting.
Moeten er verantwoordelijke en schuldige mensen zijn, alleen maar omdat miljarden dollars in handen veranderen, de winsten van een bedrijf plotseling door het dak gaan of mensen voortijdig sterven? Dergelijke speculaties ontstaan alleen als steeds meer leken zonder fatsoenlijk onderwijs artikelen schrijven. Met de nodige fine-tuning in de cadresmederijen van de kerk en de kliek zou dit niet gebeurd zijn. Een verantwoordelijke journalist vraagt immers eerst aan zijn cliënt naar de kwintessens die aan het eind van zijn artikel moet staan voordat hij begint.
Onderzoek, denk en zeg wat wat is. Dat was gisteren. Vandaag gaat het om het juiste verhaal, waarvoor de feiten op hun plaats moeten zijn.
Appeasement journalisten maken hun geld makkelijker, maar slapen onrustiger. In het onderbewustzijn kan het ‘s nachts rommelen als het rudimentaire geweten zich afvraagt of het niet een beetje gewaagd was om Bill Gates een filantroop te noemen of om de lezers te verkopen dat met duizenden Aziatische wilde dierenmarkten, een Chinees hoogbeveiligd laboratorium voor virussen toevallig in Wuhan is. Creatieve journalistiek heeft zijn prijs.
Maar pas op, op een gegeven moment zullen de schrijvers van de zelfbenoemde “kwaliteitsmedia” in het beste geval alleen nog maar onder een pseudoniem kunnen werken in opdracht kunnen publiceren.
Gerd Reuther is universitair docent en specialist in radiologie. In 2005 ontving hij de Eugenie- en Felix Wachsmannprijs van de Duitse Radiologische Vereniging voor zijn prestaties. Hij heeft ongeveer 100 artikelen gepubliceerd in nationale en internationale tijdschriften en boeken en twee eigen boeken. Hij geeft ook lezingen over de rol van de geneeskunde in de samenleving.
Bron:
(1) https://www.rubikon.news/artikel/der-sundenbock-4
+++
Noot over het Rubikon-artikel: De huidige tekst is voor het eerst gepubliceerd in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse”, in wiens adviesraad Daniele Ganser en Rainer Mausfeld onder andere actief zijn. Aangezien de publicatie onder een vrije licentie (Creative Commons) plaatsvond, neemt KenFM deze tekst over voor secundair gebruik en wijst er expliciet op dat het Rubicon ook afhankelijk is van donaties en ondersteuning nodig heeft. We hebben veel alternatieve media nodig!
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op 01.06.2020 door Rubikon – Magazin für die kritische Masse.
+++
Foto bron: qvist / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)