Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
De top van de hypocrisie

De top van de hypocrisie

Veröffentlicht am: 24. Februar 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een commentaar van Rainer Rupp.

“Breaking Taboos”, “Embankment”, “Outrage”.

Met het oog op het geheime akkoord over de verkiezing van de minister-president in het Thüringer staatsparlement op 5 februari tussen de nationaal-conservatieve CDU, de neoliberale FDP en de neoliberaal-nationalistische AfD, kwam er geen einde aan de morele verontwaardiging van de zelfverklaarde “politiek fatsoenlijke”. Het deed er niet toe dat ondanks de grote gevierde verontwaardiging van de gevestigde politieke elites en de nooit aflatende media-aandacht, de verkiezing van de minister-president plaatsvond met strikte inachtneming van de democratische regels. Het beste bewijs hiervan is dat geen van de critici de verkiezingsuitslag heeft bekritiseerd op grond van de veronachtzaming van de democratische regels.

Toch werd de regionale verkiezing in Thüringen door de grootse partijelites in Berlijn en hun mediagerechtshof afgeschilderd als een staatsgreep, een soort staatsgreep door de AfD tegen onze heilige “liberale democratie”. Toch hebben mevrouw Merkel en haar hardwerkende helpers in de afgelopen 15 jaar ons land allang omgevormd tot een “marktgedreven”, neoliberaal-geglobaliseerde democratie, waarvoor de kiezers naar verluidt “geen alternatief” hebben. In verband met de Griekse financiële crisis had de toenmalige federale minister van Financiën, Dr. Schäuble, dit ondubbelzinnig aan het Griekse volk uitgelegd.

Op dat moment had de linkse, EU-kritische Syriza-partij de meeste stemmen gekregen bij de verkiezingen voor het beëindigen van het brute beleid van pensioenverlagingen en welvaartsverlagingen. In antwoord daarop had Schäuble de Grieken gewaarschuwd dat ze konden “stemmen wat ze wilden”, maar de TROIKA van de EU, de ECB en het IMF, gesteund door Berlijn, zou ervoor zorgen dat hetzelfde beleid zou worden voortgezet. Deze uitspraak van edeldemocraat Schäuble werd later door de linkse politicus Gregor Gysi in een toespraak in de Bondsdag (1 ) veroordeeld als “een aanval op de democratie en de democratische verkiezingen”.

Misschien moet Gysi ook worden herinnerd aan zijn toespraak van toen over de opwinding van links over de verkiezing van de minister-president in Thüringen. Maar – dit is het verontwaardigde bezwaar – dit keer is het iets heel anders, want het is de AfD die ervan profiteert. Aha, dus de democratische spelregels gelden niet voor partijen die populair zijn onder delen van het volk, maar die de zelfbenoemde nobele democraten niet bevallen. Maar dan, als rechtvaardiging voor de ondemocratische aanpak, is er het bekende killerargument dat de AfD helemaal geen democratische partij is en dat haar leden en kiezers nazi’s en racisten in de wol geverfd zijn.

Dit wordt eenvoudigweg geclaimd door CDU/CSU, SPD, FDP, Greens en Left Party-leden en dag in dag uit door de media gepardonneerd. Er is geen rechtsgrondslag voor. Misschien zal een blik op de criteria die het Federaal Grondwettelijk Hof destijds heeft uitgewerkt in verband met het verbodsproces van de NPD als anti-constitutioneel, meer duidelijkheid brengen.

Als de AfD inderdaad – zoals beweerd – ongrondwettelijk zou zijn, zou het een partij moeten zijn “die gericht is op de opheffing van de bestaande liberale democratische basisorde” op basis van de criteria van het Federaal Grondwettelijk Hof, en die voornemens is “de bestaande grondwettelijke orde te vervangen door een autoritaire natiestaat die gericht is op de etnisch gedefinieerde “nationale gemeenschap”””. Bovendien zou hun politieke concept de “menselijke waardigheid” moeten schenden en “onverenigbaar zijn met het beginsel van de democratie”. (Uit de uitspraak van het Federale Constitutionele Hof van 17.01.2017).

De Tweede Senaat van het Federaal Grondwettelijk Hof had op dat moment “de ontvankelijke motie van de Bundesrat om de NPD ongrondwettig te verklaren … unaniem verworpen. De redenen voor de afwijzing waren onder meer de volgende

a) de kerncentrale is zinloos.
b) “dat er (op dit moment) een gebrek is aan concreet bewijs van het gewicht”, “waardoor het mogelijk lijkt dat hun acties tot succes zullen leiden.
en

c) dat de leidinggevende organen van de NPD zo sterk waren afgewisseld met agenten van de Verfassungsschutz dat het niet meer mogelijk was om precies te onderscheiden welke acties en politieke standpunten van de NPD werkelijk afkomstig waren van de NPD en niet van de Verfassungsschutz. Daarom had de Verfassungsschutz, die de facto de NPD controleerde en verantwoordelijk was voor haar acties, eigenlijk moeten worden verboden.
Als het alternatief voor Duitsland werkelijk het grote gevaar voor onze democratie vormt, zoals door alle partijen wordt beweerd, dan is de vraag gerechtvaardigd: waarom wordt er geen nieuwe motie voor een verbod ingediend bij het Constitutioneel Hof van de Bondsrepubliek Duitsland? Analoog aan het NPD-oordeel kan dit verschillende redenen hebben:

Aangezien de AfD, in tegenstelling tot de NPD, allesbehalve betekenisvol is wat betreft de omvang en het politieke optreden, is dit punt niet van toepassing.
Is het dan, net als bij de NPD, te wijten aan het gebrek aan voldoende, concrete bewijzen van het gewicht?
Of geldt het voorbeeld van de NPD ook voor de AfD, namelijk dat de infiltratie van haar leidinggevend personeel door agenten van het federaal bureau voor de bescherming van de grondwet zo sterk is dat een aanvraag voor een verbod van de AfD geen kans krijgt en dus ook niet wordt ingediend.
Zolang het AfD echter niet verboden is, behoort het net als elke andere partij tot het partijsysteem van de burgerdemocratie. En vergeet niet: democratie is wanneer de burger en de kiezer de soeverein in het land zijn en niet de partijelite. Democratie betekent ook dat de partijelites de verkiezingsuitslag moeten accepteren die hen niet bevalt.

Waar in het politieke spectrum zou men bijvoorbeeld een systeem vinden waarin de regeringsleider op staatsbezoek is in zuidelijk Afrika en van daaruit de verkiezingsuitslag ongeldig verklaart in een provincie in eigen land, waarna alle ondergeschikte functionarissen in eigen land de van veraf gedicteerde wil van de regeringsleider onmiddellijk gehoorzaam uitvoeren? Is dit democratie? En tot overmaat van ramp wordt dit voorbeeld van autoritair bewind vervolgens toegejuicht door de zogenaamd vrije en onafhankelijke media.

Stel je voor dat de Russische “schurk” Poetin en niet onze heilige kanselier Merkel zoiets had gedaan.

Professor Mausfeld heeft op de bezinningspagina’s (2) opgemerkt dat de huidige verontwaardiging over de “dambreuk” in Thüringen “vergevorderd” is. Hij ging verder:

“De strijd van de politieke machtscentra tegen rechts was en is in werkelijkheid altijd een strijd tegen links. Het is beschamend hoe gehaast grote delen van links vallen voor het aas van de uitgestoken woorden, en hoe arm in arm met Merkel en Seehofer ze hun vastberadenheid tonen in de strijd tegen rechts – elke echt linkse persoon zou het moeten voelen als een belediging als de machtige oproep aan hem om te vechten tegen rechts! Met deze strategie is het neoliberale centrum erin geslaagd om links in een permanente angst te plaatsen om zich open te stellen voor rechts en het te beroven van belangrijke kernpunten.

Zonder na te denken hebben veel, maar al te veel linksen zich laten meeslepen door de nog steeds voortdurende stroom van verontwaardiging. Ze waren meteen klaar om naar de barricades te gaan en de door het neoliberale establishment gewenste politieke stenen te gooien. Helaas zijn de meesten er vast van overtuigd dat ze aan de kant van het goede staan. En alles werd gedaan om hen te versterken in dit geloof.

Zelfs de vakbondskoepelorganisatie DGB bood op tal van plaatsen in Hessen comfortabele bussen aan voor gratis retourritten (3) naar Erfurt voor de schandalige demonstratie tegen rechtsextremisten. Daarnaast werden ook bussen van Hessen naar Erfurt gefinancierd door het Fritz Bauer Instituut, de Bernd Reisig Foundation, Aufstehen gegen Rassismus Rhein-Main, medico international, attac Frankfurt, Demokult e.V. van de “Unteilbar” alliantie en anderen.

Met de demonstratie onder het motto “Nichtmituns – Geen pact met fascisten – nooit” wilden de Gut-Wessis duidelijk de rechtse Thüringer kiezers weer op het pad van de “democratische deugden” brengen. De arrogante holle frasen die ze gebruikten waren echter niet geschikt voor dit doel, vooral omdat ze elke AfD-kiezer veranderden in een nazi met wie men niet praat en in wiens mening men niet geïnteresseerd is: Hier zijn enkele citaten uit de linkse gesprekken:

“Binnen de FDP en CDU is er een bereidheid om samen te werken met de AfD. We zijn diep verontwaardigd. Het gevolg voor alle democraten moet zijn: Er mag geen sprake zijn van samenwerking met de AfD – niet op federaal, niet op staatsniveau en niet op lokaal niveau! Wie met fascisten omgaat, heeft de hele solidaire samenleving tegen zich! We zullen luidkeels protesteren.

Veel van de luidruchtig agerende linksen noemen zichzelf graag tolerant. Dit drukt echter zeer eenzijdig uit. Buitenparlementair links lijkt zich zo volledig te richten op de strijd tegen de vermeende fascisten van de AfD dat het niet meer in staat is tot enig significant protest tegen de neoliberale uitbuitende en agressieve buitenlandse politiek van de Duitse regering en bondskanselier Merkel.

Er zijn toch zeker mensen in de AfD tot aan de top van de leiding, die zich uitleven in fascistische of nationalistische ideeën. Maar zulke mensen stonden vele tientallen jaren lang in grote getale aan de top van de staats-ondersteunende, zogenaamd zo democratische partijen van de Federale Republiek, vooral in de CDU/CSU en FDP. Echte fascisten, diep in de wol geverfd, met echt bloed aan hun handen, klommen naar de hoogste posities in partij en staat. Op dat moment zou niemand in de staatsondersteunende mainstream hebben geschreven: “Wie met fascisten omgaat, heeft de hele solidaire samenleving tegen zich in het harnas gejaagd! Het tegenovergestelde was in feite het geval.

Tot ver in de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft de hele “solidaire samenleving” van de Bondsrepubliek uitstekende pacten gesloten met de oude nazi’s. Ik denk spontaan aan de “nazirechter” Hans Filbinger, die in het CDU tot aan de minister-president van Baden-Württemberg kwam – ondanks zijn nazi-verleden, dat in nauwere kringen bekend is, inclusief de doodvonnissen die hij uitsprak. Het was de toneelschrijver Rolf Hochhuth die Filbinger in 1978 voor het eerst publiekelijk ontmaskerde als een “verschrikkelijke advocaat”.

Maar er was ook de voormalige CDU-president Heinrich Lübke, die als architect en locatiemanager in het concentratiekamp Mittelbau-Dora had gewerkt. De historicus Jens-Christian Wagner bewees dit alles precies in 2001 in het boek “Produktion des Todes – Das KZ Mittelbau-Dora”. Hier is de term afkomstig van de bondspresident en de voormalige directeur van de concentratiecamping Lübke.

Karl Carstens was een andere nazi van het eerste uur die na de oorlog de bondspresident haalde. In 1933 was hij lid van de Nazi Storm Detachment SA en daarna in de NSDAP tot 1945. Later had de “solidaire vereniging” van de oude nazi’s de CDU-politicus eerst president van de Duitse Bondsdag gemaakt en daarna, van 1976-1979, bondspresident.

Een link naar de lijst van voormalige leden van de NSDAP (4), die decennialang na 1945 in de Bondsrepubliek politiek actief waren in hoge en hoogste functies, is aan het einde van de tekst bijgevoegd:

Deze lijst laat zien hoe extreemrechtse of rechts-extremistische opvattingen sinds het begin van de Bondsrepubliek stevig verankerd zijn en zijn in de partijen van het zogenaamde ‘midden’. Maar ook SPD en groene toppolitici hebben geen problemen om samen te werken met fascisten, zoals bijvoorbeeld met de echte fascistische criminelen in de Oekraïne. Daar lieten de Duitse modeldemocraten, waaronder bondspresident Steinmeier (SPD), zich zelfs zien op foto’s van de Duitse ambassade in Kiev, in intieme harmonie met brute Oekraïense nazi’s en racisten. Ze hebben miljoenen van ons belastinggeld aan hen geplaveid als steun voor hun brute oorlogscampagnes tegen hun dissidente medeburgers in het oosten van Oekraïne.

De opname van hun partij in de zogenaamde “democratische meerderheid” in Thüringen, met de deelname van de CDU, die nu aan de kant van de linkse partij wordt besproken, gaat voorbij aan de gevaarlijke rol die deze partijen van het “midden” in de Bondsrepubliek hebben gespeeld. Alleen via hen was het grootkapitaal in staat om de bijtende ideologie van het neoliberalisme op alle niveaus van de samenleving en de economie af te dwingen. In de persoon van Friedrich Merz (CDU) is deze onderlinge afhankelijkheid pas onlangs weer duidelijk geworden, schrijft Andreas Wehr (5), mede-oprichter van het Marx-Engels-Zentrum Berlijn.

Ook op het gebied van het buitenlands beleid zijn “de partijen van de Unie de meest vastberaden verdedigers van de NAVO en de massale herbewapening”, zegt Wehr. “Ze pleiten voor de uitbreiding van de Bundeswehr-missies wereldwijd, en in hun agressieve houding ten opzichte van Rusland en China zullen ze door niemand worden overtroffen. Zij blijven immers de inlichtingendiensten en de Bundeswehr controleren. Zij zetten de uitbreiding van de EU voort als een antidemocratisch project. Deze krachten zijn nog steeds veel sterker dan de gehele 33.000 leden die in de AfD zijn georganiseerd”, meent Wehr.

Dit is iets waar elke activist rekening mee moet houden als de machthebbers hem oproepen om tegen rechts te vechten! Verreweg de grootste bedreiging voor onze samenleving voor democratie en vrede komt van het neoliberale “centrum” en niet van de AfD, die door dit centrum in een marionet wordt veranderd.

Bronnen:

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Referentie foto: / Shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.