Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
De val van Beiroet | Door Karl Bernd Esser

De val van Beiroet | Door Karl Bernd Esser

Veröffentlicht am: 13. August 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een explosie als een kernproef.

Een standpunt van Karl Bernd Esser.

De sterkste explosie in de geschiedenis van Libanon vond plaats op 4 augustus. De echo’s waren te horen binnen een straal van 20 kilometer. De inwoners van de hoofdstad van Cyprus, Nicosia, voelden ook de explosie ondanks de afstand van 250 kilometer in Beiroet.

De chronologie van de gebeurtenissen in de haven van Beiroet

Igor Greschushkin, een Russisch staatsburger uit Chabarovsk, die nu met zijn vrouw Irina in Cyprus woont en daar optreedt als directeur van UNIMAR SERVICE Ltd., kreeg in 2013 een opdracht om 2.750 ton ammoniumnitraat van Georgië naar Afrika te vervoeren van het Georgische bedrijf Rustavi Azot LLC. Ter vergelijking: Amatol is een militair explosief en een oorlogsgerelateerde uitrekking van het zeer dure TNT met gewaardeerd ammoniumnitraat (kunstmestcomponent) vond niet alleen in het Duitse Rijk plaats. Het mengsel Amatol is slechts iets minder explosief dan TNT, het TNT-equivalent is 0,8.

Het schip van Greschushkin genaamd MV RHOSUS voer op 23 september 2013 onder de vlag van Moldavië van Batumi in Georgië naar Biera in Mozambique. Volgens het Moldavische scheepsregister was MV RHOSUS eigendom van het Panamese geregistreerde bedrijf BRIARWOOD CORPORATION en werd het gecharterd door het bedrijf TETO SHIPPING LIMITED op de Amerikaanse Marshalleilanden, waarvan de manager Igor Greschushkin was. Het schip was niet in de beste staat en de geschatte waarde was ongeveer 350 duizend dollar. Voor de levering van de lading van Batumi aan Mozambique ontving rederij Greschushkin een miljoen dollar. De roestige oude zielsverkoopster, gebouwd in 1986, brak bijna uit elkaar zodat ze op 21 november 2013 in Beiroet moest aanleggen voor herstellingen. De lading werd geïnspecteerd en vastgehouden nadat de havenautoriteit verklaarde dat “voor het vervoer vereiste documenten en veiligheidsmaatregelen” ontbraken. Rederij Greschushkin was zijn schuldeisers in Georgië veel geld schuldig, dus werd het schip namens een advocatenkantoor door de Libanese autoriteiten in beslag genomen. De scheepseigenaar heeft ook geen geld beschikbaar gesteld voor reparaties. Er was ook een tweede bemanning aan boord, die loon verschuldigd was aan de werkgever TETO. Het schip was in een onzeewaardige conditie en kon de haven niet meer verlaten. De havengelden waren zeer hoog en de schulden voor de ankerplaats groeiden met de dag. “Het schip raakte snel uitgeput van drinkwater, geld en voedsel”, aldus een online memo van Baroudi & Associates, een Libanees advocatenkantoor dat de opdracht kreeg om het schip in beslag te nemen namens “verschillende” naamloze schuldeisers.

Maar de schuldeisers waren ook oplichters, ze wilden niet met de in beslag genomen goederen omgaan, ze dachten alleen maar aan het bergen van het oude wrak. De scheepseigenaar Igor Greschushkin en zijn bedrijf TETO SHIPPING Ltd. hebben een slechte reputatie. Zeelieden melden maandenlang salarisverlies en de slechte staat van het schip. TETO SHIPPING Ltd. werd in 2012 opgericht op de Amerikaanse Marshalleilanden en bestaat niet meer sinds september 2014.

De Libanese autoriteiten waren ook oplichters, ze losten de lading gewoon in een magazijn in de haven bij aanlegplaats 12 en sloegen ook alles op wat zich nog in het schip bevond naast de 2.750 ton salpeter – inclusief een lading vuurwerk en eventueel munitie. Volgens de Naval Traffic Service, die de locatie van MV RHOSUS voor het laatst heeft geregistreerd in 2014, lag het schip inderdaad in hangaar 12 waar de explosie plaatsvond.

De matrozen van MV RHOSUS waren 11 maanden aan boord – van het najaar van 2013 tot 2014 – en bewaakten de lading onder zeer moeilijke omstandigheden zonder enige steun voor het leven. De ontvanger van de lading in Mozambique weigerde te zoeken naar een ander schip dat van Mozambique naar Beiroet vaart om de lading op te halen. Dus de bemanning van MV RHOSUS kwam vast te zitten in de haven van Beiroet. Geen geld verdiend, geen onderhoud: de rederij zelf was gestopt met de financiering van de communicatiemiddelen – telefoon, internet, Inmarsat (satellietcommunicatie). De scheepseigenaar wilde blijkbaar zijn miljoen voor zichzelf houden. Als klap op de vuurpijl hebben de lokale emigratieautoriteiten alle documenten van de zeelieden in beslag genomen.

De Libanese autoriteiten stemden er uiteindelijk mee in dat zes van de tien zeelieden het land mochten verlaten, de anderen werden bijna een jaar “vastgehouden” op het schip, meldt de SEAFARERS JOURNAL op 19 september 2014.

“Aanvankelijk waren er acht Oekraïense zeelieden aan boord,” zei Natalya Klamm, directeur van het Odessa Assol Seamen Aid Fund. Het fonds heeft de zeelieden materiële hulp geboden bij het aanvullen van hun mobiele telefoonrekeningen. Dit stelde de bemanningsleden in staat om permanent contact te leggen met hun familieleden, diplomaten en een advocaat. Nadat de zeelieden zich met onze hulp tot de Oekraïense consul hadden gewend, konden vijf van onze landgenoten naar huis terugkeren. Een matroos stierf aan een beroerte. Om het schip in leven te houden bleven er vier bemanningsleden aan boord: drie Oekraïners en de Russische kapitein. Terwijl de eigenaar Greschushkin zichzelf failliet verklaarde en het schip voorgoed “verliet”. Nadat ook de zeelieden het schip uiteindelijk hadden verlaten, besloten de havenautoriteiten in Beiroet de lading in de loods op pier 12 te laten liggen als zekerheid voor de niet-betaling van de havengelden en andere schulden.

Twee jaar geleden zonk MV RHOSUS in dezelfde haven waar nu de enorme explosiekrater zich bevindt. De legitieme vraag is: welke gevaarlijke chemicaliën of explosieven waren nog aan boord van het gezonken wrak?

De directeur-generaal van de Libanese douane Badri Dahir is inmiddels gearresteerd. Hij zei: “De rechterlijke macht van het land is zes keer geïnformeerd over de gevaarlijke chemische stoffen die in dit pakhuis in de Libanese hoofdstad zijn opgeslagen”. De eerste waarschuwing voor het potentiële gevaar van de in de haven opgeslagen chemicaliën kwam op 27 juni 2014 van de toenmalige directeur van de Libanese douane, Shafik Mirhi, volgens Al-Jazeera. In een brief die in 2016 werd verstuurd, staat

“Gezien het ernstige risico om deze explosieven in de hangar van pier 12 te deponeren onder ongeschikte klimatologische omstandigheden, herhalen wij ons verzoek om het havenbestuur te verzoeken deze goederen onmiddellijk opnieuw uit te voeren, deze lading te verkopen aan de Libanese Explosievenmaatschappij Ltd. of ze te verplaatsen om de veiligheid van de haven en haar bewoners te waarborgen”.

De douanebeambten hebben de komende drie jaar – op 5 december 2014, 6 mei 2015, 20 mei 2016, 13 oktober 2016 en 27 oktober 2017 – nog minstens vijf brieven gestuurd met het verzoek om de explosieven onverwijld uit de haven te verplaatsen. Shafik Mirhi is ook gearresteerd.

“Het gevaar”, vertelde Badri Dahir, de huidige directeur van de Libanese douane, woensdag aan de Libanese omroep LBCI, “was bekend bij alle verantwoordelijken”. Alle drie de verantwoordelijken werden tegelijkertijd gearresteerd samen met de rijke havendirecteur Hassan Kuraitim.

Verschillende Europese veiligheidsautoriteiten wijzen erop dat de sjiits-Libanese terroristische organisatie Hezbollah de afgelopen jaren heeft geprobeerd grote hoeveelheden van de explosieve chemische stof aan te schaffen. Een soortgelijke operatie is ook in Duitsland uitgevoerd. Na een tip van de Israëlische partnerdienst Mossad hebben de Duitse inlichtingendiensten volgens de “TIMES OF ISRAEL” vastgesteld dat een grote hoeveelheid met ammoniumnitraat gevulde koude kompressen tussen 2012 en 2016 bij een Zuid-Duits vrachtvervoersbedrijf in opdracht van Hezbollah is opgeslagen. Het doel hiervan, zo wordt vertrouwelijk gezegd, was de bouw van bommen. Het ammoniumnitraat zou hiervoor echter nog steeds gescheiden moeten worden.

Intussen waren deze enkele honderden kilo’s koelverpakkingen niet in Duitsland opgeslagen, maar geleverd. Het Bureau voor de bescherming van de grondwet schat het aantal Hezbollah-sympathisanten in Duitsland op 1.050 personen. Ongeveer een kwart – 11 van de 45 clangroepen – zijn geclassificeerd als Libanees in het situatieverslag 2018 van de Federale Criminele Politie over de georganiseerde misdaad. De verhouding is nog duidelijker voor de dominante nationaliteiten: volgens het Bundeskriminalamt (BKA) is ongeveer 40 procent van de verdachte clancriminelen Libanees. Er gebeurt niets in de import- en exportbusiness in de haven van Beiroet zonder de kennis van Hezbollah.

Voor Libanon-experts is het uiterst onwaarschijnlijk dat de organisatie niet op zijn minst op de hoogte was van de opslag van de chemische stof. De persoon die de haven van Beiroet daadwerkelijk beheert is Wafiq Safa, het hoofd van de beveiliging van Hezbollah en de zwager van Hasan Nasrallah, de secretaris-generaal van Hezbollah. Sara is op haar beurt getrouwd met de zus van Nasrallah. Misschien wilden ze bewust de gemakkelijk toegankelijke opslagplaats voor explosieven openhouden voor Hezbollah?

Het ammoniumnitraat, dat officieel slechts als eenvoudige salpeter wordt aangeduid, lag zes jaar lang onbewaakt in dit eenvoudige pakhuis op pier 12 totdat het tot ontploffing werd gebracht, terwijl tegelijkertijd de ijzeren opslagrekken en de toegangsdeuren verroesten. Havendirecteur Hassan Kuraitim deelde de onderzoeksautoriteit mee dat het ammoniumnitraat in overeenstemming met de beslissing van de rechtbank was gelost en dat er geen vrije toegang was tot de in beslag genomen lading in de lichtmetalen hal. De opslagfaciliteiten van het ammoniumnitraat moesten blijkbaar worden gerepareerd en dus werden goedkope, incompetente knutselaars of clandestiene werkers, die nu lassers worden genoemd, door het havenbestuur gebruikt.

Men kan ervan uitgaan dat tijdens onprofessionele laswerkzaamheden de oude onbeveiligde zakken door rondvliegende vonken in brand zijn gestoken en zich vervolgens extreem snel over het hele magazijn hebben verspreid. Bijna het hele pakhuisdistrict was uiteindelijk in brand geraakt en zo explodeerde 2750 ton nitraat op een verwoestende manier en vernietigde grote delen van Beiroet.

16 werknemers van het havenbestuur werden gearresteerd op donderdag 6 augustus 2020, de waarnemende militaire rechter Fady Rakiki kondigde volgens een rapport van het Libanese staatsnieuwsagentschap NNA – volgens de officiële versie …

De inwoners hebben de haven van Beiroet “de grot van Ali Baba en de 40 rovers” genoemd omdat daar de afgelopen decennia naar verluidt een grote hoeveelheid overheidsgeld is gestolen.

De beschuldigingen omvatten eisen voor miljarden dollars aan belastinginkomsten, die de invoer als gevolg van wijdverbreide criminele systemen (maffia en Hezbollah) onderschatten en daardoor nooit in de staatskas zijn terechtgekomen, alsmede beschuldigingen van systematische corruptie in de vorm van omkoping om de douanerechten te verminderen of volledig te ontduiken.

De vergelijking van de vernietiging in Beiroet met de dropping van de eerste atoombom op 6 augustus 1945 boven het Japanse Hiroshima en zijn toen overwegend houten gebouwen met een “luchtdetonatie” is enigszins misleidend. De atoombommen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op Hiroshima en Nagasaki werden gedropt, hadden explosieve energieën van respectievelijk 15 kt (Little Boy) en 21 kt (Fat Man) en ontploften op een hoogte van 580 en 503 meter. In Beiroet veroorzaakte de explosie in Warehouse 12 een zogenaamde “gronddetonatie” en dus een schokgolf van de vergelijkbare kracht van ongeveer drie kiloton (3.000 kg) TNT, wat een vijfde is van de omvang van de kernexplosie in Hiroshima. Deze waarde is gelijk aan de schade die door de detonatie wordt veroorzaakt.

De eenvoudige vorm van gronddetonatie, d.w.z. om kernwapens direct op het doel te laten ontploffen, is niet de meest effectieve. Kernexplosies ontwikkelen hun grootste destructieve kracht wanneer ze in de lucht worden ontstoken, zoals in Hiroshima en Nagasaki. Vanuit tactisch oogpunt is een dergelijke toepassing meestal effectiever. Grond- en ondergrondse explosies zijn slechts in enkele bijzondere gevallen effectiever, bijvoorbeeld als bunkerbreker.

In Beiroet toont de gebeurtenis echter de kracht die de drukgolf kan ontwikkelen op het detonatiepunt (nulpunt) van zo’n krachtige explosieve detonatie. Bovendien had Beiroet het geluk dat de enorme graansilo aan de haven een deel van de drukgolf tegenhield. Zelfs op een afstand van 20 km werden de ruiten door de drukgolf vernield. Glassplinters en vliegend puin treffen de onvoorbereide bevolking van Beiroet in hun permanente structuren zoals betonnen en bakstenen huizen en op straat. De pakhuizen in de haven werden volledig vernield op enkele gebouwen van gewapend beton en staalskelet na bij “Ground Zero”.

Militaire deskundigen zeggen dat de grootste schade van een explosie wordt veroorzaakt in de bebouwde kom door de drukgolf. Het veroorzaakt plotselinge sterke drukschommelingen (statische overdruk en onderdruk) en orkaanachtige winden (dynamische druk). De statische overdruk vernietigt vooral gesloten gebouwen met grote holtes, d.w.z. voornamelijk huizen, terwijl de orkaanachtige wind “over” mensen, dieren, bomen en lichte gebouwen blaast. De statische onderdruk, die de overdrukfase volgt en gepaard gaat met zwakkere winden in de richting van het explosiecentrum, is meestal verwaarloosbaar in termen van schade. Vooral de maximale druk speelt hierbij een belangrijke rol: als de belastingsgrens wordt overschreden, bijvoorbeeld voor de betonnen muren van een gebouw, treedt de breuk binnen zeer korte tijd op. Toch heeft ook de duur van de drukgolf een zekere betekenis. Volgens A. Bühl (1972) heeft een overdruk van 0,3 atü (ca. 30 kPa) van een explosie in het megatongebied een vergelijkbaar effect op burgerhuizen als een drukgolf van 0,5 atü (ca. 50 kPa) van een explosie in het kilotongebied.

Op de plaats van de explosie ontstond een onverklaarbare 150 m brede krater, die zich na de ontploffing met zeewater vulde. Deskundigen puzzelen, want bij een statische overdruk van ongeveer 10 GPa wordt een grotere krater gevormd. Volgens de tabel in Wikipedia resulteert een explosieve kracht van 500 kt in een kraterdiameter van 118 m. Hoe kon de grote krater in Beiroet alleen worden gevormd met de opgegeven hoeveelheden ammoniumnitraat?

Robert Baer, een voormalig hooggeplaatst CIA-agent die jarenlang in het Midden-Oosten werkte, merkte op – de explosie lijkt een ongeluk te zijn geweest, maar hij is er niet van overtuigd dat ammoniumnitraat de enige oorzaak was. Hij wees op video’s van vermeend vuurwerk dat in een witte rookwolk explodeerde vlak voor de eigenlijke explosie, toen een oranjekleurige rookkolom daarna de lucht in schoot. Baer vertelde CNN dat dit “vuurwerk” waarschijnlijk meer leek op munitie, die was opgeslagen als onderdeel van het salpeterdepot samen met militaire explosieven. “Uit de kleur van de rook, was het duidelijk een militair explosief,” zei hij. “Het was meestal geen meststof zoals ammoniumnitraat. Ik ben er vrij zeker van dat het niet zo was.” Bovendien kan je geen vuurwerk gebruiken om het ammoniumnitraat (NH4NO3) te ontsteken, je hebt een hoog explosieve detonator zoals munitie nodig. “Het ziet er bijna uit als een ongeluk,” zei hij. “Het was incompetentie en misschien corruptie, maar de vraag is of het ook militaire explosieven waren, naar wie het ging of waarom het daar werd opgeslagen.”

Robert Baer voegde eraan toe dat het waarschijnlijk jaren zou duren om de waarheid over de oorzaak van de explosie te weten te komen, als die ooit zou worden onthuld, omdat “niemand zal willen toegeven dat het havenbestuur ook meer dan 6 jaar lang militaire explosieven in de haven heeft bewaard”.

De fabrikant ORICA MINING SERVICES in Australië (die te zien is op foto’s van de zakken van 1 ton) stelt dat NITROPRIL HD alleen wordt gebruikt als commercieel explosief in de mijnbouw en in steengroeven. De veiligheidsinstructies van het originele product luiden: “Kan onder opsluiting en hoge temperatuur exploderen, maar zal niet gemakkelijk exploderen. Kan ontploffen als gevolg van nabijgelegen detonaties”. Een ORICA veiligheidsmededeling stelt het TNT (militair explosief) equivalent voor een explosie van NITROPRIL in grote zakken op 15%. 2.750 ton NITROPRIL komt dus overeen met 412,5 ton TNT-equivalent.

Traditionele nalatigheid wilde geen aandacht besteden aan de ORICA-waarschuwingen dat in een verwarmd magazijn met een hoge luchtvochtigheid explosieven in zeer korte tijd nauwelijks nitroglycerine zweten, vooral onder deze omstandigheden, en dat bovendien alleen al de zonnestraling tot een explosie kan leiden.

In zekere zin was de explosie in Beiroet veel sterker dan 412,5 ton TNT-equivalent. Deze fysieke waarde komt niet overeen met de grote krater, de krachtige drukgolf en zijn verwoesting, en de kleur van de oranje-bruine detonatiewolk. Er moet dus een ander explosief of munitie betrokken zijn geweest bij de detonatie.

Een soortgelijk incident als in Beiroet deed zich op 11 juli 2011 voor op Cyprus, toen een massale explosie een munitiedepot op de marinebasis Evangelos Florakis op Cyprus trof. De ramp werd waarschijnlijk veroorzaakt door een bosbrand. Zowel de commandant van de Cypriotische vloot als de commandant van de basis en andere militairen en brandweerlieden werden gedood. De kerncentrale van het eiland ernaast werd ook vernietigd (zie satellietfoto’s HELLAS SAT voor/na. Gekoppeld in het artikel).

De ontploffing werd veroorzaakt door 98 containers met Iraanse munitie en explosievenkratten met meer dan 2.000 ton explosieven, die Cyprus in januari 2009 in beslag nam op weg naar Syrië. De 98 containers bleven onbeschermd op de marinebasis. Deskundigen en ook de commandant die later bij de explosie om het leven kwam, spraken over het explosiegevaar, vooral omdat de houten munitiekisten in de container op slechts 300 m afstand van de Vassiliko-centrale stonden. Onbeschermd werden de containers blootgesteld aan het weer, vooral aan de hitte. De totale schade op het eiland bedroeg op dat moment 992 miljoen dollar.

Interessant is de informatie in de Wikipedia-lijst van de grootste wereldwijde niet-nucleaire explosies. De explosie in Beiroet staat daar al vermeld. Tot op heden waren er ongeveer 170 doden en 5.200 gewonden en ongeveer 300.000 daklozen, waarvan 50.000 kinderen. Er worden nog steeds ongeveer 100 mensen vermist. De explosie veroorzaakte een geschatte materiële schade van ongeveer 4-6 miljard euro, zegt de burgemeester.

Het ammoniumnitraat is door de Internationale Bank van Mozambique aangekocht voor Fábrica de Explosivos de Moçambique (FEM), een bedrijf dat commerciële explosieven produceert, volgens Baroudi and Partners – het Libanese advocatenkantoor dat de bemanning van het schip vertegenwoordigt in een verklaring van 5 augustus 2020. CORNELDER, het bedrijf dat de haven van Beira beheert, is nooit op de hoogte gebracht van de aankomst van een schip met 2.750 ton ammoniumnitraat in Mozambique.

“Normaal gesproken worden we op de hoogte gebracht voordat een schip aankomt. In dit geval hebben we nooit een melding ontvangen van een schip dat met deze namen en deze lading in de haven van Beira is aangekomen”, aldus António Libombo, adjunct-directeur van CORNELDER. Hij beheert de haven van Beira sinds 1998, en het ministerie van Vervoer en Communicatie van Mozambique zei ook dat het dit jaar niet op de hoogte was gesteld van een schip met deze lading.

De Explosievenfabriek van Mozambique (FEM) bevestigde deze zondag (09.08) dat zij de 2.750 ton ammoniumnitraat had besteld en merkte op dat de door de Libanese autoriteiten in beslag genomen lading was vervangen door een andere lading zoals NITROPRIL HD, zoals blijkt uit de opdruk van de explosievenzakken van ORICA MINING SERVICES op foto’s. De bestelling werd in 2013 door FEM geplaatst bij het Georgische bedrijf SAVORA, en de geplande loslocatie was de haven van Beira in Mozambique, volgens de officiële bron van het Mozambikaanse bedrijf LUSA.

De lading van de explosievenfabrikant Rustavi Azot LLC werd echter “nooit geleverd”, omdat het schip MV RHOSUS in opdracht van de lokale autoriteiten in Beiroet werd vastgehouden. Met het oog op de aanhouding van het schip in Beiroet heeft SAVORO uiteindelijk een nieuwe lading ammoniumnitraat door een ander schip gestuurd. FEM heeft deze leverancier echter in de steek gelaten vanwege het “niet nakomen” van de levertijden. FEM is eigendom van Moura, Silva & Filhos, met het hoofdkantoor in Póvoa de Lanhoso, district Braga.

Als niemand in Mozambique wachtte op het ammoniumnitraat uit Georgië, was het stoppen van het schip in Beiroet “wegens een technisch mankement” dan slechts een truc om de lading daar af te leveren?

Wie heeft de lading van 2.750 ton Georgische explosieven gelost of opgehaald bij MV RHOSUS? Op een gegeven moment werd Hangar 12 weer tot de rand gevuld met 2750 ton ammoniumnitraat, dit keer met NITROPRIL HD explosieven van het Australische bedrijf ORICA MINING SERVICES, zoals te zien is op foto’s van de zakken die tot de verwoestende explosie hebben geleid.

Er zijn nog veel vragen open: Was het echt een tragisch ongeluk of was het een heimelijke aanval?