Economische effecten van corona lockdowns | Door Christian Kreiß

Gegevens en feiten onder het tapijt geveegd door onze toonaangevende media

“We verhongeren miljoenen mensen omdat ze geïnfecteerd kunnen raken met Covid.”

Een standpunt van Christian Kreiß.

Volgens de UNO1 wordt bijna de helft van de beroepsbevolking in de wereld bedreigd met een existentiële bedreiging voor hun levensonderhoud door de wereldwijde corona lockdowns volgens het westerse model. De IAO in Genève meldt dat “1,6 van de twee miljard mensen die onregelmatig werken, d.w.z. zonder arbeidscontract, en die vaak van hand tot mond leven, in het bijzonder worden getroffen”: “Voor miljoenen werknemers betekent geen inkomen geen voedsel, geen zekerheid, geen toekomst. Miljoenen bedrijven over de hele wereld kunnen nauwelijks ademen. Ze hebben geen spaargeld of toegang tot krediet. Dit zijn de echte gezichten van de wereld van het werk. Als we ze nu niet helpen, gaan ze gewoon ten onder.” […] Het inkomen van deze mensen is wereldwijd met gemiddeld 60 procent gedaald, en in Afrika en Latijns-Amerika met meer dan 80 procent.2 De reden hiervoor is dat wereldwijd 436 miljoen bedrijven en zelfstandigen actief zijn in industrieën die bijzonder hard worden getroffen door de lockdownmaatregelen.

Volgens de Wall Street Journal zal het aantal hongerige mensen in de wereld verdubbelen van 130 naar 260 miljoen in 2020.3 De ervaring leert dat een groot aantal van hen kinderen zijn. Nogal wat van hen sterven altijd. We zullen dit jaar waarschijnlijk al enkele miljoenen extra hongersnoodgevallen zien, vooral kinderen, vooral meisjes, vooral zwarten en kleurlingen. De reden: de Covid-blokkademaatregelen, die gebaseerd waren op het westerse model en die in de meeste derdewereldlanden zonder meer zijn overgenomen. Ter vergelijking: het aantal coronaire sterfgevallen wereldwijd ligt momenteel net onder de 0,6 miljoen.4 De gemiddelde en mediane leeftijd van degenen die officieel zijn overleden op of met Covid is meer dan 80 jaar, en de meeste sterfgevallen van Covid werden voorafgegaan door ernstige ziekte. Daarentegen zijn de sterfgevallen door honger in de derde wereld vaak zeer jong, wat vooral kinderen treft. Waarschijnlijk worden meer dan honderd keer zoveel levensjaren vernietigd door de vrijheidsrovende Covid-beperkingen als er gered worden.

Een zeer oprechte journalist vatte de situatie onlangs goed samen: “Wij Corona-gelovigen konden onder geen beding voorzien dat deze dagloners, migrantenarbeiders, straatverkopers en andere krakkemikkige werknemers in de informele sector in de derde wereld na een paar dagen avondklok zouden verhongeren. We kunnen de vrijstellingsmaatregelen van de Corona dus niet opheffen. Nee, dan zullen de arme uitgehongerde mensen sterven aan Corona. Voordat ze sterven van Corona, is het beter dat ze verhongeren. Zolang ze maar niet sterven aan Corona. “5

Bijvoorbeeld: In India stortte de export en import in april 2020 in met 60 procent op jaarbasis. In mei waren de cijfers 37 procent (export) en 51 procent (import). Zo’n 100 miljoen indianen werden door de Covid-slotdowns naar de werkloosheid gestuurd.6

Volgens de Wall Street Journal hebben 36 derdewereldlanden te kampen met ernstige schuldproblemen. In het bankwezen: de kredietwaardigheid van veel obligaties is wankel. Ik was zeven jaar lang een investeringsbankier en ik denk dat deze financiële problemen voor sommige landen en honderden miljoenen mensen slecht zullen aflopen. Want de wereldeconomie en daarmee de winsten en kasstromen, dat wil zeggen het vermogen om schulden af te lossen, gaan omlaag, maar de uitstaande schulden blijven bestaan, of beter gezegd: ze schieten op dit moment zelfs omhoog. Dit kan nauwelijks functioneren zonder schuldkwijtschelding, schuldkwijtschelding, schuldkwijtschelding of insolventie. Deze leiden vaak tot financiële crises, valutaturbulentie en import/exportproblemen in de betrokken landen. Dit gaat meestal gepaard met hoge werkloosheid, armoede, ellende en sociale onrust. De reden voor de komende obligatiecrisis: corona lockdowns wereldwijd langs westerse lijnen, in navolging van ons voorbeeld. Het gevolg is dat we in de arme landen van deze wereld op enorme schaal ellende, lijden en dood veroorzaken.

De situatie in de VS: Tussen 21 maart en 4 juli 2020 hebben zich in de VS 50 miljoen mensen als werkloos geregistreerd.7 Het officiële werkloosheidspercentage in juni 2020 was 11,1 procent, met een jeugdwerkloosheid van 20,7 procent.8 Deskundigen wijzen er echter op dat het officiële werkloosheidspercentage te laag is. Volgens de Wall Street Journal kon meer dan 30 procent van de 16- tot 19-jarigen in de VS in mei geen baan vinden. Bijzonder hard getroffen: zwarten. Eind april 2020 was ongeveer 40 procent van de Amerikaanse huishoudens met kinderen jonger dan 13 jaar “voedselonzeker”, d.w.z. dat de ondervraagde moeders niet wisten hoe ze hun kinderen moesten voeden. Het percentage moeders met kinderen jonger dan 13 jaar die meldden dat het voedsel dat ze kochten niet genoeg was, steeg met 170 procent in vergelijking met 2018.9

Een van de redenen: Nog voor de huidige lockdown-geïnduceerde economische depressie was het vermogen van de laagste 20 procent van de Amerikaanse huishoudens – tussen 2007 en 2019 – volgens de Wall Street Journal met ongeveer een derde gedaald en was hun inkomen in deze 12 jaar in reële termen met 2 procent gedaald.10 Toen kwam de lockdown-down. Het heeft het onderste vijfde deel van de Amerikaanse bevolking hard getroffen, met name de minderheden, zwarten en kleurlingen. Volgens de Wall Street Journal is de werkloosheid in het onderste kwart van de Amerikaanse bevolking met meer dan 30 procent veel hoger dan het nationale gemiddelde, omdat ongeschoolde banen vaak zeer servicegericht zijn en er weinig kantoor aan huis is.

Een blik op Duitsland: het officiële werkloosheidscijfer in mei was 3,9 procent. Dit komt overeen met 2,85 miljoen mensen.11 Daarnaast waren er in april 6,8 miljoen mensen met werktijdverkorting (recentere gegevens zijn helaas niet beschikbaar).12 Dit betekent dat er ongeveer 9,7 miljoen van de in totaal ongeveer 45 miljoen werknemers in Duitsland werkzaam waren. Dit betekent dat meer dan 21 procent van de werknemers in april niet of niet volledig normaal heeft gewerkt. Dit zijn echter allemaal uiteindelijk slechts schattingen. Volgens de werkgeversgerichte denktank Agenda Oostenrijk bedroeg de arbeidstijdverkorting en de werkloosheid in Duitsland in april samen 30 procent. Ter vergelijking: in Zweden was het cijfer 14 procent.13

In Baden-Württemberg werd in april elk vierde productiebedrijf gesloten. Van januari tot april daalden de orders die de industrie in heel Duitsland ontving met 38 procent op jaarbasis. In mei waren ze 29 procent lager dan het jaar ervoor. In de automobielindustrie lagen de nieuwe orders in april 47 procent onder het niveau van februari 2020.14 Dit voorspelt niet veel goeds voor de komende maanden op de arbeidsmarkt. Daimler kondigde op 11 juli aan dat 15.000 banen zouden worden geschrapt.15

De export en import zal tegen mei 2020 geïmplodeerd zijn.16 Naar mijn inschatting hebben de meeste mensen in ons land zich nog niet gerealiseerd dat de huidige crisis de arbeidsmarkt pas in de komende maanden volledig zal treffen en enkele jaren zal duren. Veel mensen worden gesust in de illusie dat alles snel weer normaal zal worden. De kortetermijnbeloning – zo verstandig als deze maatregel is – is in psychologisch opzicht tot op zekere hoogte opium voor de werknemers. Het verdooft hen van de echte ernst van de situatie. Veel mensen geloven nog steeds in een soort V opleving, steil naar beneden met de economie en dan weer steil naar boven, en zijn bang voor een “tweede golf” van coronabesmettingen. Naar mijn mening is dit volkomen absurd. Een “tweede golf” is grotendeels ongevaarlijk voor de overgrote meerderheid van de mensen, voor meer dan 80 procent volgens Johns Hopkins University17 , namelijk jonge, gezonde, niet-multimorbide pre-sickers, net als de eerste golf. Maar niet de komende crash op de arbeidsmarkt. Mensen zouden daar terecht bang voor kunnen zijn. De angst is volledig misplaatst. En dit is geen toeval, maar wordt bewust en weloverwogen tot stand gebracht, omdat sommige financiële spelers er op gigantische schaal van profiteren.18

De verkeerde inschatting van de toekomstige economische ontwikkeling is vooral het werk van economen. Op enkele uitzonderingen na, bijvoorbeeld het hoofd van het ifo-instituut, heeft de overgrote meerderheid van de hoofdeconomen de omvang van de huidige crisis volledig onderschat, net als in 2007. De reden hiervoor is volgens mij dat de onderliggende wiskundige economische modellen gebaseerd zijn op valse, schadelijke, ideologische veronderstellingen en daarom bepaalde gevaarlijke structurele misontwikkelingen niet kunnen detecteren.19 Dit is als een matte bril op voor bepaalde vragen.

Hier zijn een paar voorbeelden: Op 20 maart 2020 voorspelde het Internationaal Monetair Fonds voor Italië een daling van het BBP met 0,6 procent in 2020.20 Ondertussen wordt de krimp geschat op meer dan 10 procent. Op 4.4.2020 voorspelde het IMF dat het mondiale BBP met drie procent zou krimpen.21 Ook dit is nu achterhaald. Onze economische wijzen, de Duitse raad van economische deskundigen, voorspelde op 30 maart een daling van het BBP met 2,8 procent in Duitsland, “gevolgd door een snelle opleving”. De neergang zou lang niet zo erg zijn als in 2009, zo werd gezegd, “er zijn geen massale structurele verstoringen”.22 Naar mijn mening is dit een volstrekt onjuiste prognose. In de crisis van 2007-2009 is het economisch gezien al helemaal fout gegaan. De titel van een artikel in de conservatieve Zwitserse NZZ op 13.3.2020 is zeer toepasselijk: “Blinde Economen”. De NZZ-economen waren echter niet beter dan anderen in hun analyses en prognoses. Ze dragen met name een bijzonder dikke matte bril met de neoliberale economische dogma’s.

In de tussentijd komen er andere tonen van de belangrijkste Amerikaanse grootbanken. “Onze beoordeling van de lengte en diepte van de economische neergang is ernstig verslechterd” werd geciteerd door Charles Scharf, hoofd van de grote Amerikaanse bank Wells Fargo, in de Wall Street Journal op 14.7.2020. De drie grote banken JPMorgan Chase, Citigroup en Wells Fargo hebben nu een voorziening van 83 miljard dollar getroffen voor verwachte kredietverzuim. Het hoofd van JPMorgan Chase, James Dimon, werd in hetzelfde Wall Street Journal artikel geciteerd als: “Dit is geen normale recessie. De echte neergang moet nog komen “23 Dit wijst op de kern van de zaak: Dit is geen normale recessie. Dit is iets heel anders. Het is niet voor niets dat JPMorgan Chase meer dan 2000 miljard dollar in contanten had toen de crisis begon. Naar mijn mening draagt James Dimon, net als sommige andere spelers op Wall Street, GEEN matte bril, maar ziet hij de komende ontwikkelingen wel heel duidelijk. Hoe meer de grote menigte economen zich vergist en deze misvattingen in de grote media worden verspreid, des te beter kunnen er afspraken worden gemaakt als je weet waar de reis ECHT naartoe gaat.

Last but not least toont de vergelijking met Zweden aan dat de Zweedse economie het veel beter doet dan de Duitse economie door haar gematigde corona-beleid, hoewel de meeste toonaangevende media voortdurend het tegenovergestelde van de waarheid melden. De economische groei in Duitsland bedroeg in het eerste kwartaal van 2020 min 2,3% op jaarbasis, in Zweden was dat plus 0,4%.24 De autoaankopen in Duitsland lieten in de maanden maart-juni een dramatische daling zien, terwijl er in Zweden slechts een relatief gematigde daling was, die niet half zo sterk was als in Duitsland. De invoer, die een goede indicator is voor de binnenlandse vraag, heeft in Duitsland een dramatische terugval gekend tot het niveau van 2014, terwijl hij in Zweden veel minder sterk is gedaald en tot het niveau van 2017 is gedaald. Andere cijfers, zoals de verkeersbewegingen of het elektriciteitsverbruik, tonen ook aan dat Zweden de crisis economisch veel beter heeft doorstaan dan bijvoorbeeld Oostenrijk25 , dat soortgelijke covid-blokkeringsmaatregelen heeft genomen als Duitsland.

Waarom heb ik deze cijfers samengesteld? Omdat ze systematisch – en met systematisch bedoel ik bewust, opzettelijk en gepland – onder het tapijt worden geveegd en in de toonaangevende media worden gezwegen. Daar is een reden voor. Omdat de niet-inachtneming en niet-rapportage van deze cijfers, gegevens en feiten bedoeld is om het gemeenschappelijke verhaal te bevestigen over de noodzaak en juistheid van de lockdownmaatregelen van de overheid die de grondrechten beperken. Alleen door deze tragische wereldwijde ontwikkelingen uit te sluiten, kunnen we in ons land (en in talloze andere landen) nog steeds de talrijke beperkingen van Covid rechtvaardigen: De onmenselijke, onzinnige maskerplicht, die ons voortdurend in angst moet houden; de surveillance Corona-app, die ons voortdurend moet herinneren aan het gevaar en de talloze andere nog steeds onterecht bestaande vrijheidsbeperkende regelingen.

Deze feiten, cijfers en gegevens tonen aan dat de vrijheidsbeperkende Covid-maatregelen die in ons land en wereldwijd worden toegepast, volstrekt disproportioneel waren en zijn. Ze veroorzaken veel meer schade dan dat ze er baat bij hebben. Het middel is vele malen erger dan de ziekte Corona. Ik wil daarom nogmaals de alternatieve journalist Jens Wernicke citeren, die de feiten van de zaak heel goed op een rijtje zet. We verhongeren miljoenen mensen omdat ze anders besmet zouden kunnen raken met Covid.

Aan de auteur:
Prof. Dr. Christian Kreiß, geboren 1962: Studeerde en promoveerde in de economie en economische geschiedenis aan de LMU München. Negen jaar beroepsactiviteit als bankier, waarvan zeven jaar als investeringsbankier. Sinds 2002 hoogleraar aan de Hogeschool Aalen voor Financiën en Economie. Auteur van zes boeken: Winstmanie – Waarom een meer humane economie de moeite waard is (2013); Geplande slijtage – Hoe de industrie ons drijft tot meer en snellere consumptie – en hoe we die kunnen weerstaan (2014); Gekocht onderzoek – Wetenschap in dienst van bedrijven (2015); Reclame geen dank – Waarom we veel beter zouden kunnen leven zonder reclame (2016); Business Administration Blinds Usurping Lamenting – Hoe Business Administration bijdraagt aan de brutalisering van de samenleving (2019, samen met Heinz Siebenbrock); The Mephisto Principle in our Economy (2019). Drie uitnodigingen aan de Duitse Bondsdag als onafhankelijke deskundige (via drie verschillende politieke partijen), lid van ver.di. Talrijke televisie-, radio- en tijdschriftinterviews, openbare lezingen en publicaties.

Homepage www.menschengerechtewirtschaft.de

Contact: christian.kreiss@hs-aalen.de

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: dodotone / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK