Een hersendode moloch genaamd Nato…

Een commentaar van Mathias Bröckers.

Omdat de huidige enquêteresultaten altijd met de nodige voorzichtigheid moeten worden behandeld, nemen we er eerst een uit het verleden (1). In 2015 zei 58 procent van het land dat in het geval van een “ernstig militair conflict” tussen Rusland en een buurland van de NAVO, Duitsland de bondgenoot niet militair te hulp moet schieten. Ook in andere landen was de bereidheid om te voldoen aan de bijstandsverplichting van artikel 5 van het NAVO-verdrag niet erg groot, maar nergens was de scepsis ten aanzien van de NAVO sterker dan in Duitsland.

Er zijn goede redenen voor dit verlies aan vertrouwen, die minder te vinden zijn in de ziel van de Duitser Michael dan in de transformatie van de NAVO van een defensief bondgenootschap tijdens de Koude Oorlog naar een internationale interventiemacht. De aanval op Joegoslavië in 1999, die in strijd was met het internationaal recht en die de rood-groene federale regering wilde legitimeren door het Hitler-spook op te roepen (2 ), moet worden geregistreerd als het begin van deze verandering. En wie vandaag de dag het resultaat van deze “bevrijding van Kosovo” bezoekt – en weinig meer vindt dan een gigantische Amerikaanse militaire basis en een maffiastaat met drugshandel – moet eigenlijk niet verbaasd zijn dat de reputatie van de NAVO niet meer zo ver weg is. Deze associatie gaat niet over democratie/vrijheid/mensenrechten, maar over macht en zakelijke belangen – die de Verenigde Staten ook na de oorlog in Joegoslavië openlijk hebben verklaard: het ging om het corrigeren van het strategische falen van Eisenhower om aan het einde van de Tweede Wereldoorlog een Amerikaanse basis op te zetten voor de controle over Oost-Europa (3). Deze “correctie” is sindsdien voortgezet met de uitbreiding van de NAVO naar vele andere Oost-Europese landen en is nog steeds aan de gang in Oekraïne.

Dat de meerderheid van de Duitsers in 2015 niet meer bereid was om deze agressieve “verdedigingsalliantie” te helpen, heeft dus minder te maken met een gebrek aan hulpvaardigheid of een overdaad aan lafheid dan met een realistische inschatting van de situatie. Een onderzoek naar de vraag of de NAVO niet moet worden ontbonden en omgevormd tot een militaire alliantie waarbij Rusland en China betrokken zijn, zou waarschijnlijk absoluut in staat zijn om een meerderheid te behalen. Vooral sinds de sympathie voor het Noord-Atlantisch Vertrouwen Bondgenootschap verder is afgenomen – hoewel tweederde van de Duitsers er nog steeds voorstander van is om in de NAVO te blijven, is de goedkeuring in Frankrijk, Engeland en alle andere EU-landen echter duidelijk afgenomen (4). En het zal ook niet stijgen als de NAVO nu deelneemt aan de grootste Amerikaanse manoeuvre in Europa in 25 jaar, die onder de naam “US Defender Europe 2020” in de Baltische staten, Polen en Georgië moet worden uitgevoerd om te oefenen in het zo snel mogelijk verplaatsen van troepen en zwaar materieel over de Atlantische Oceaan en door Europa naar de Russische grens. De Bundeswehr verklaarde met deze exercitie dat “de VS zich duidelijk inzetten voor de veiligheid van Europa”.

Dat deze veiligheid vanuit het oosten, vanuit Rusland, bedreigd zou worden, is het centrale vijandbeeld en het verhaal waarmee de NAVO haar bestaan en haar voortdurend groeiende budget, dat nu 1000 miljard, 1 biljoen, euro per jaar bedraagt, rechtvaardigt. Het feit dat de Franse president Macron deze Moloch onlangs als “hersendood” beschreef, ging niet goed samen met sommige NAVO-leden, maar het geldt wel voor het bondgenootschap dat tijdens de Koude Oorlog werd opgericht: de vijand in het Oosten, een “agressief Rusland”, is geprogrammeerd in het DNA van de NAVO, en zonder dat stort het bedrijfsmodel ervan onmiddellijk in elkaar. Daarom moet de vijand voortdurend worden opgeroepen en gehallucineerd, ook al is hij er niet of biedt hij zelfs ontwapening en vredesonderhandelingen aan. Deze zijn een rood vod voor de Moloch, want ze betekenen verlies van de verkoop – “veiligheid” en “vrede” kan alleen worden bereikt voor hem met meer en meer wapens.

59 jaar geleden, in januari 1961, sprak de Amerikaanse president Eisenhower in zijn afscheidsrede over deze Moloch, die hij het “militair-industrieel complex” noemde:

“In de regering moeten we in ons denken voorzichtig zijn met het binnendringen van de ongerechtvaardigde invloeden van het militair-industriële complex, of die nu bedoeld zijn of niet. Het gevaar van een onheilspellende toename van ongeoorloofde macht bestaat en zal blijven bestaan. We mogen niet toestaan dat het gewicht van deze combinatie onze vrijheden en democratische processen in gevaar brengt. We moeten niets als veilig beschouwen. Alleen een waakzame en deskundige burgerij kan zorgen voor een evenwichtige combinatie van het grote industriële en militaire defensieapparaat met onze vreedzame methoden en doelstellingen, zodat veiligheid en vrijheid samen kunnen floreren”.

Eisenhower was een militair door en door en alles behalve een peacenik. Hoe echt de Moloch waar hij voor waarschuwde was, zien we meer dan een halve eeuw later – alleen al in Amerika moet elk jaar 900 miljard dollar aan hem worden opgeofferd, 50 miljard in Duitsland. En hij eist steeds meer. En omdat hij meer en meer geld en meer macht kreeg, is de Moloch van het militair-industrieel complex ook geïnfiltreerd in de politiek en de media. Wat een echt “goed geïnformeerde” burgerij met succes voorkomt, omdat de Vietcong/Taliban/ Saddam/Putin – schurken permanent aan hen worden voorgesteld als een megadreiging. Alleen dit permanente alarmisme houdt de Moloch in leven. Die echt veiligheid en vrijheid – vrede! – in plaats van meer en meer gigantische offers te brengen aan een hersendood monster – moet je er niet meer bang voor zijn.

Bronnen:

1. https://www.spiegel.de/politik/ausland/nato-mehrheit-der-deutschen-wuerde-partner-nicht-verteidigen-a-1038017.html
2. https://www.nachdenkseiten.de/?p=26380
3. http://www.medienanalyse-international.de/wimmer.html
4. https://www.faz.net/aktuell/politik/umfrage-nato-verliert-in-buendnisstaaten-an-rueckhalt-16124173.html

+++

Mathias Bröckers heeft onlangs “Don’t Kill The Messenger – Freedom for Julian Assange” gepubliceerd met Westendverlag. Hij blogt op broeckers.com

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Beeldreferentie: M-SUR / Shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK