Hoe is het ontstaan en wat zegt dit over de persvrijheid in de VS?
Een standpunt van Thomas Röper
Het geschil tussen China en de VS, dat nu heeft geleid tot de wederzijdse uitzetting van journalisten, begon al begin februari. Op 4 februari publiceerde de Wall Street Journal een commentaar onder de kop “China is de ‘echte zieke man’ van Azië”. Het artikel bevatte veel kritiek op China, onder andere de Chinese autoriteiten werden ervan beschuldigd veel te aarzelend te hebben gereageerd op de corona-uitbarsting.
Vanuit het perspectief van vandaag, wanneer we kunnen zien hoe westerse landen, waaronder de VS, halsoverkop, ongecoördineerd, inconsequent en veel te laat op de pandemie reageren, is het artikel bijna belachelijk. Maar toen, begin februari, stond China op zijn kop, de quarantaine was net ingevoerd en China voelde zich vernederd door het commentaar, sprak zelfs over racisme en eiste een verontschuldiging van de krant, die natuurlijk niet bestond.
Toen, op 19 februari, gebeurden er twee dingen tegelijk en het is niet eenvoudig om te bepalen wat de kip was en wat het ei was. Ik herinner me dat het de Verenigde Staten waren die de Chinese journalisten op 19 februari hebben uitgezet en het werk van de Chinese media in de Verenigde Staten hebben beperkt. Andere bronnen zeiden dat China eerst drie journalisten uit de “Wall Street Journal” van het land verdreef in antwoord op de opmerking.
Bij RT-Deutsch kon men bijvoorbeeld op donderdag lezen:
“De wederzijdse uitzettingen van journalisten begonnen in februari toen de Chinese autoriteiten drie journalisten van de Wall Street Journal vijf dagen de tijd gaven om het land te verlaten. Met deze maatregel reageerde Peking op een opinieartikel in de krant, waarin China werd beschreven als de “echt zieke man van Azië”. De krant weigerde zijn verontschuldigingen aan te bieden voor het artikel. Kort daarna hebben de VS het aantal journalisten dat voor vier Chinese staatsmediabedrijven in de VS mag werken, drastisch verminderd. Ze hebben het aantal toegestane journalisten teruggebracht van 160 naar 100 en de duur van het verblijf.”
Ook het Russische persbureau TASS schreef donderdag hetzelfde als RT-Deutsch: China zette eerst Amerikaanse journalisten uit, waarna de VS met beperkingen reageerde op Chinese journalisten.
Het probleem is dat ik me het verhaal ook herinner en volgens mijn herinnering was het andersom: eerst beperkten de VS het werk van de Chinezen en vervolgens verdreven de Chinezen de drie Amerikaanse journalisten. Mijn geheugen wordt bevestigd door de Spiegel, van alle dingen. Het had er in twee artikelen op 19 februari over gerapporteerd. Het eerste artikel verscheen om 3.17 uur ‘s nachts onder het kopje “Propaganda-apparaat” – de VS willen de Chinese staatsmedia sterker controleren”. In het artikel kon men lezen:
“De Amerikaanse regering classificeert China’s staatsmedia nu als directe organen van het communistische leiderschap in Peking. De nieuwe wettelijke status zal gepaard gaan met massale controles.”
In het artikel werd opgesomd hoe de Chinese media vanaf dat moment in de VS kunnen worden geïntimideerd. Toen ik dat destijds las, wilde ik erover schrijven, omdat ik het als een grote tegenstrijdigheid beschouw als de VS zichzelf een bolwerk van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting noemt, maar tegelijkertijd het werk van media die een afwijkende mening hebben, beperkt. Maar om een of andere reden ben ik er toen niet aan toegekomen om er over te schrijven.
Ook op 19 februari, maar pas om 12.35 uur, publiceerde Der Spiegel een tweede artikel over dit onderwerp. Onder de kop “Wegens commentaar op het coronavirus – China verdrijft drie Amerikaanse journalisten” kon men lezen
“De Chinese regering had bij de “Wall Street Journal” geprotesteerd tegen het artikel, eiste een publieke en formele verontschuldiging en een onderzoek naar de verantwoordelijkheden. Maar de krant had niets gedaan. Tegen deze achtergrond had de Chinese regering besloten de accreditatie van drie correspondenten in te trekken. (…) Eerder had de Amerikaanse regering aangekondigd dat zij van plan was meer controle uit te oefenen op de Chinese staatsmedia. Journalisten die onder andere voor het Chinese persbureau Xinhua in de VS werken, moeten zich daar melden bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Zowel de volgorde waarin de artikelen op die dag verschenen als de formulering in Der Spiegel dat de Amerikaanse regering “eerder” maatregelen tegen de Chinese media had aangekondigd, bevestigen mijn herinnering aan de chronologie van die dag.
Bovendien hebben de VS op die dag niet gemeld dat zij ook strafmaatregelen zouden opleggen als reactie op de uitzetting van de Chinese journalisten uit de VS. In plaats daarvan zeiden ze dat ze actie wilden ondernemen tegen “Chinese propaganda”. Er werd geen melding gemaakt van een reactie op de Chinese uitzetting van de Amerikaanse journalisten.
In de VS worden impopulaire media steeds meer onderdrukt. In het land, dat zichzelf viert als een bolwerk van de vrijheid van meningsuiting en pers, zijn de Russische media geclassificeerd als “buitenlandse agenten”, wat hun werk enorm belemmert. Tegelijkertijd geeft de VS zelf openlijk toe dat ze elk jaar miljarden hebben uitgegeven om propaganda tegen landen als Rusland en China te steunen en te financieren.
Dit maakt de beweringen van de VS dat ze het serieus menen met de persvrijheid, een schijnvertoning. En de maatregelen die op 19 februari zijn genomen, spreken ook een duidelijke taal. Terwijl China drie journalisten uit een krant heeft gezet omdat de krant zich niet wilde verontschuldigen voor een commentaar, heeft de VS het werk van alle Chinese staatsmedia in de VS massaal beperkt en de uitzetting op korte termijn van 60 van de 160 geaccrediteerde journalisten aangekondigd.
China kan terecht worden bekritiseerd om de maatregelen die het heeft genomen om drie journalisten te verdrijven die niets met het commentaar te maken hebben vanwege een commentaar in een krant. Het moet echter ook gezegd worden dat de Amerikaanse maatregel veel strenger was dan de Chinese maatregel.
China heeft bijna een maand gewacht om te reageren op de actie van de VS. Op 17 maart reageerde China op de Amerikaanse maatregelen en trok ook de accreditaties van veel Amerikaanse journalisten van The New York Times, Washington Post en The Wall Street Journal in. De Verenigde Staten, die deze “mediaoorlog” zijn begonnen, presenteren zich echter als slachtoffer. Der Spiegel citeerde de reactie van de VS:
“De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo bekritiseerde nu de reactie van China. “Ik hoop dat ze zich zullen herbezinnen,” zei hij in Washington. Hij klaagde dat de vergelijking met de Amerikaanse maatregelen slap was. In de VS, zei hij, zijn er geen enkele beperkingen op de persvrijheid.”
En hoewel Der Spiegel geen bezwaar heeft tegen de beperkingen voor Russische of Chinese journalisten in de VS, stapelde het zich op na de reactie van China op woensdag. Onder de kop “Beijing verdrijft Amerikaanse journalisten – “Deze actie verduistert China” verscheen een ander artikel over dit onderwerp.
Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat Spiegel grotendeels de waarheid spreekt over de feiten in het artikel. Op één uitzondering na: De Spiegellezer leert vandaag niets over het feit dat de VS Chinese journalisten deporteren. De lezer moet zich daaraan herinneren; Der Spiegel schrijft alleen over een sterkere regulering van de Chinese media. Dat klinkt onschadelijker dan “verdrijving” en zo klinkt het in Der Spiegel:
“China wil journalisten uit de grote Amerikaanse kranten verdrijven. Het is een vergelding: pas recentelijk heeft Washington het werk van de Chinese staatsmedia in de VS sterker gereguleerd. Nu protesteren de correspondenten.
Helemaal aan het eind van het artikel stond de volgende zin, die de lezer, die niets weet over de uitzetting van de Chinese journalisten, tegen China moet nemen:
“Volgens de FCCC moeten ten minste 13 Amerikaanse journalisten China verlaten.”
Der Spiegel meldt in het artikel terecht dat China reageert op de Amerikaanse maatregel. Maar wat Der Spiegel voor zijn lezers heeft achtergehouden, is dat de VS 60 journalisten wil verdrijven. Anti-Mirror lezers kunnen nu zelf bedenken of de reactie van China op de uitzetting van 13 Amerikaanse journalisten – in reactie op de uitzetting van 60 Chinese journalisten door de VS – gerechtvaardigd of te hard is.
De lezers van Spiegel kunnen hier niet over nadenken, want Spiegel heeft in alle artikelen over dit onderwerp consequent uit de lucht gegrepen dat de VS de Chinese journalisten überhaupt deporteren. En Spiegel heeft het nummer nooit in het bijzonder genoemd. In alle Spiegel-artikelen over dit onderwerp wordt alleen gesproken over “beperkingen” of “meer controle” van de “Chinese staatsmedia”.
En dat kwade, Chinese “staatsmedia” moeten worden gecontroleerd is iets wat mensen die door Der Spiegel zijn geïndoctrineerd waarschijnlijk zelfs zeer redelijk vinden.
+++
Met dank aan de auteurs voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Dit artikel verscheen voor het eerst op 19.03.2020 op ANTI-SPIEGEL
+++
Foto bron: DanielW / Shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)