Geweldloos verzet

Wij zijn degene waar we op wachten. Als we het niet doen, zal niemand het voor ons doen.

Een opmerking van Rüdiger Lenz.

Ik heb er lang over nagedacht om iets te schrijven over Corona en de hele pandemische oplichterij. Nu schrijf ik toch, maar het wordt een artikel dat de mogelijkheden voor demonstraties wil laten zien. En ze zullen anders zijn dan die welke op dit moment in heel Duitsland plaatsvinden en steeds meer worden. Deze demonstraties zijn goed. Maar we moeten eindelijk een strategische benadering kiezen en niet alleen maar een willekeurige. Fouten die in de vredesbeweging 2.0 zijn gemaakt, mogen zo mogelijk niet worden herhaald.

Het niet-strijdpad komt tevoorschijn

De auteur van deze lijnen, die sommige mensen uit de vredesbeweging, anderen als publicisten op KenFM en anderen niet eens kennen, geeft fulltime seminars, houdt workshops, is onderweg als docent, is consultant en therapeut en traint sociale agenten, zelfverdedigingstrainers en personeelsconsultants in niet-competitieve zaken. Van 1987 tot 2010 leidde de auteur een onafhankelijke sportschool voor verschillende soorten zelfverdediging, waaronder Taekwon-Do, Shaolin Kung Fu, maar ook Kendo en Iaido, de kunst van het tekenen van het zwaard. Sinds zijn achttiende is de auteur trainer voor vechtsporten en heeft hij samen met zijn trainer verschillende scholen in Nordrhein-Westfalen opgericht. Al veertig jaar lang staat hij voor mensen en lost hij samen met hen hun problemen op. De auteur heeft talrijke onderscheidingen ontvangen in de verschillende vechtsportdisciplines, waarvan hij er twee de titel van grootmeester heeft. Hij maakte onder andere deel uit van het nationale team van de toen nieuw opgerichte Duitse Taekwon-Do-Unie, nam deel aan nationale en internationale kampioenschappen in full contactsporten toen hij aanzienlijk jonger was dan nu. De auteur was de eerste Duitse Taekwondoka die samen met het Zuid-Koreaanse nationale team shows hield in Duitsland. Waar de auteur vandaag de dag nog steeds behoorlijk trots op is. De auteur schrijft dit niet om te pronken en te pronken. Hij schrijft dit omdat de meeste lezers hier denken dat de auteur een journalist of andere expert op dit gebied is. De auteur is een manusje-van-alles, een overlevende, die voortdurend nieuwe dingen realiseert, vooral hijzelf. De auteur heeft hierover drie boeken geschreven. Alles wat de auteur vandaag de dag doet is altijd onderhevig aan de belangstelling voor het non-combat principe, dat hij in 2003 heeft opgericht, omdat hij een theorie heeft samengevat over hoe je innerlijke vrede kunt bereiken met gewelddadige mensen. De auteur werd vergezeld door Dr. Michael Heilemann, een psychologische psychotherapeut, die in het begin van de jaren tachtig de inmiddels zeer bekende anti-agressie training AAT in JA-Hameln, de grootste jeugdgevangenis van Europa, oprichtte. De auteur ontwikkelde een systemische theorie binnen de speltheorie voor het non-combat principe, waarmee hij kon bewijzen dat coöperatieve spellen altijd voorlopen op spellen die de nadruk leggen op het gevecht. Ze creëren een toegevoegde waarde voor de groep, die geen gevechtsgerichte attitudes kan creëren. Daartoe werkte de auteur eerst als deëscalatietrainer in de handhaving en in het trainingsteam van Dr. Michael Heilemann voor gecertificeerde anti-agressietrainers. Kort daarna werkte hij zelfs als therapeut voor gewelddadige delinquenten, wat hij nu nog steeds is. Al deze conclusies, die niet aan de universiteiten kunnen worden beleefd, zoals sommige professoren aan de auteur hebben uitgelegd, hebben het mogelijk gemaakt om een geweldloze theorie en praktijk te creëren over hoe de geweldsproblemen van de geweldplegers op vreedzame wijze kunnen worden opgelost. Zelfs als ze geweld gebruiken. Dit is nog nooit eerder gedaan in de FRG. De auteur leerde dit uit het feit dat veel bekende professoren hem uitnodigden op universiteiten om deel te nemen aan werkgroepen voor meer praktische en theoretische samenwerking, om zo een toegevoegde waarde te krijgen in de anti-gewelddadige programma’s (sociale training). Dit alles gebeurde voor de tijd in de vredesbeweging, inderdaad, werd voor de auteur de reden om in de eerste plaats in de vredesbeweging te gaan. De auteur is ervan overtuigd dat hij weet hoe hij vrede in de mensen kan creëren. En niet alleen theoretisch, maar veel praktischer. Maar als je de omleiding van energieën uit zelfverdediging goed beheerst, zul je dit principe heel gemakkelijk begrijpen. En voor wie denkt, hoe moeten krijgskunstenaars zoiets kunnen doen, is het proefschrift Kampf Kunst als Therapie, van Dr. Jörg-Michael Wolters een aanrader. Of het proefschrift van Dr. Ralf Pfeifer, Structure and Mechanics of Martial Arts, waarin Pfeifer het kaf van het koren uitstekend scheidt in de vechtkunst en zelfverdediging. We bevelen ook een boekje aan van Winfried Wagner, Kriegerin des Lichts, der Liebe und des Lebens, waarin Wagner, die Aikido traint en opleidt, handelt over transpersoonlijke concepten van vechtkunst en de sporen van Karlfried Graf von Dürkheim volgt. Samenvattend is het resultaat dat het ene niet voortdurend in een duel hoeft te lopen om het andere te verslaan, omdat dit altijd het gevaar van zelfverwonding met zich meebrengt. Men kan ook methoden van constante ontwijking leren, die de dader niet toestaan om zijn negatieve energieën over te dragen. Dit kan fysiek, verbaal, non-verbaal, mentaal-cognitief en emotioneel worden geleerd door om te gaan met het non-combat principe. Als men dit leert, krijgen alle poorten van de conflictoplossing, de copingstrategieën open en het eigen leven een ongedroomde dynamiek die ervoor zorgt dat men problemen wil oplossen. Dit is precies het tegenovergestelde van wat de meeste mensen leven. De angst voor het leven, voor het niet realiseren van iets, verandert in een verlangen om het leven in eigen handen te nemen en in eigen kracht te komen. Het intellect komt niet in deze sferen, dus het komt niet met je mee als je dit aan iemand probeert uit te leggen. Je moet het doen, de niet-strijder. Dat is de logica ervan, het doen, niet het praten en discussiëren.

En nu ter zake: dit principe is de kern van geweldloos verzet, de methode maakt het mogelijk. Het is de weg van Ghandi die eindigde met de bevrijding van India als kolonie van Groot-Brittannië. Begrijp alsjeblieft eerst alleen het principe, want daar gaat het mij om.

De weg naar de menselijke familie

Dat je een niet-strijder bent, betekent niet dat je nooit meer hoeft te vechten. Ook de niet-strijder kan en zal vechten, dit wordt vaak verkeerd begrepen. Het non-combat principe legt de essentiële kern van onze cognitieve en emotionele behoefte om te vechten bloot en biedt zijn tegenhanger, onze eigen menselijkheid, in plaats van de strijd van de energiediefstal. Dit heeft enorme positieve gevolgen voor iedereen die ermee te maken heeft. Als je intensiever met het principe van de mensheid omgaat, word je in alle situaties een conflictoplosser. Men komt steeds dichter bij Gandhi, om een bekende vredesactivist te noemen, en steeds verder. Wat, als je vandaag de dag over de hele wereld kijkt, het grootste gebreksverschijnsel is van onze soort. De auteur ziet strijd en oorlog als het effect van één en dezelfde oorzaak van alle beschavingsziekten. Strijd en oorlog zijn ziekteveroorzakende en ziekelijke illusies die ons verblinden voor zijn alternatief, de mensheid. De auteur ziet oorlog als een ziekte, maar ook als een strijd, die uit angst wordt gevoerd. Alleen hieruit groeit ons mensdom, het verlangen naar een vervulde vrede met zichzelf, dan met anderen en dus met het directe volk. Oorlog en strijd komen voort uit onze innerlijke demonen, die ons al eeuwenlang beletten om volledig menselijk te worden. Tot op de dag van vandaag heeft de mens de weg van de transgeneratieve traumatisering gekozen, wat betekent dat hij aan de ene kant oorlogen heeft meegemaakt en aan de andere kant de trauma’s die hij daar heeft meegemaakt om door te geven aan de volgende generatie. En dit niet alleen vanwege de vele oorlogen die hier in Europa pas in 1945 tot op heden zijn beëindigd, maar nog meer vanwege de zichzelf in stand houdende onderwijs- en opleidingssystemen die uit de oorlog zijn voortgekomen en tot op de dag van vandaag zijn overgeleverd. Strijd en oorlog zijn de essentiële onderdelen van wat ons als een gigantische sterke magneet bindt aan het duel, aan de strijd als het primaat van het vooruitkomen met alles en iedereen, en impregneert ons leven als een vechtersprincipe. Wij geloven dat vechten normaal is en de manier om de kwaliteit van leven te bereiken. En dus is alles wat we doen een uitbloei van deze krachten, die alles met deze destructieve krachten als volledige normaliteit in ons hebben gegraveerd. Voor de meeste mensen is het erg moeilijk, zelfs onmogelijk, om het dagelijks leven, het leven en het ideaal zonder strijd te realiseren. Daarom is de mens in eerste instantie blind voor het geweldloze pad van Gandhi en voor het niet-gevechtspad. Oorlog en strijd voorkomen onze menselijkheid en scheiden van ons wat de vredesonderzoeker Dr. Daniel Ganser de menselijke familie noemt. Ze voorkomen vrede in ons en om ons heen. Het idee van de menselijke familie is een herinnering aan wat ons allen werkelijk beweegt in onze eigen innerlijke kern. Na een vredelievend en naburig, behulpzaam samenzijn. Darwin vergiste zich niet in zijn strijdtheorie binnen zijn evolutietheorie, omdat hij deze stelling al heel vroeg na zijn grote werk verwierp. Maar deze afwijzing is tot op de dag van vandaag door de biologen van die tijd en de educatieve elite genegeerd. Biologen waarderen vandaag de dag de symbiontische planeet en zijn symbiontische levensvormen, waaraan ze de term halobionten hebben gegeven (5). En vreemd genoeg vonden ze dat de meeste bacteriën en virussen het leven op deze planeet in de eerste plaats mogelijk maakten en uiteindelijk onze soort baren. Virussen, Dr. Drosten, zijn niet alleen het zout van het leven, ze zijn aanpasbaar, niet ziek. Dit geldt ook voor alle coronavirussen, waarvan de nieuwkomer SARS-COV-2 zich al heel goed wil aanpassen in plaats van een doodsvirus te worden.

Leer, de tegenkracht is niet de vijand van het geweld…

Mensen geven niet langer de schuld aan geweld of volledig onbezonnen gedrag, dat voor velen een eigen valkuil kan worden, een wangedrag van catastrofale proporties, maar ze groeien in geweldloosheid en worden automatisch meer en meer menselijk. Dit mens worden laat alle mogelijkheden in de mens na verloop van tijd los. Potentiëlen waarvan niemand enige kennis heeft die in onze tijd niet op deze manier te werk gaat. Waarbij de term non-combat niet relevant is. Wat belangrijk is, is de manier om er te komen, niet de naam of het concept. Ik heb voor deze term gekozen omdat ik in de gevangenis heb gewerkt met gewelddadige delinquenten en als sociaal trainer had ik een concept nodig, een handboek dat in het milieu direct te begrijpen en toe te wijzen was. Wat erg behulpzaam was. Het niet-competitieve pad heeft niets te maken met het zwakker en zwakker worden, wat vaak wordt geclaimd door degenen die er niets van weten en in hun interpretaties alleen worden beïnvloed door het paar termen niet-competitief. Niet vechten betekent niet dat er nooit meer wordt gevochten of dat ik liever in elkaar wordt geslagen of gedood dan dat ik terug moet vechten. Integendeel. Ik schrijf dit hier in het begin, omdat ik in de loop der tijd veel critici heb leren kennen van de weg van de geweldloosheid op het net, van wie echter geen van allen de kennis had die ik heb. Dat besefte ik al snel toen ik met zulke critici ging communiceren. En deze kan ik onmogelijk in een korte tekst als deze presenteren. Daarom word ik vaak geconfronteerd met arrogantie. Bij het lezen van mijn boeken, die ik vrij beschikbaar heb gesteld als PDF-documenten, word ik beschuldigd van het maken van geld. Maar niemand verdient geld met PDF-documenten. Mensen die zelf niet onderweg zijn, zoals ik en vele anderen, kunnen dit alleen maar verkeerd begrijpen, ik heb vaak de indruk. Laten we het nu hebben over het geweldloze of niet-gewelddadige verzet, dat de regels, wetten en het opheffen van de regering onder bondskanselier Angela Merkel in de samenleving dwingt en waarop ik elke Duitse burger en niet-Duitse burger aanroep: Verzet moet geweldloos zijn en blijven, dat is het gebod voor alle acties die in het verzet plaatsvinden. Ik wil een regel geven voor het volgende: Geen microfoons, geen podium, niemand staat op, praat of speelt muziek en iedereen luistert. Alle aanwezigen zouden moeten handelen als één lichaam en één geest, indien mogelijk. Samenwerking, symbiose, in plaats van vechten en argumenteren. We geven de politie geen ruimte om tegen ons in te grijpen, omdat we geen gewelddadige scenario’s creëren. We zullen alles vermijden wat tegenwicht biedt en niets doen. In die zin is wat de natuurkundige Hans-Peter Dürr zei, tegenkracht is niet de vijand van geweld, waar. Want hij zei niets anders dan dat je de tegenkrachten kunt transformeren of absorberen, omleiden door ze te gebruiken voor je eigen strategie en kracht. Dit is het hart van alle niet-competitieve kunst en moderne deëscalatie. Je zou dit zelf kunnen leren als je dat zou willen. Je zou ook kunnen zeggen dat tegenenergie niet de vijand van energie is, omdat energie op zich neutraal is, net zoals kracht op zich neutraal is. Alleen wij mensen maken er een gevecht van door middel van onze emoties, waarbij we altijd de energieën, d.w.z. de kracht van de tegenstander, als mogelijkheden van onze verdediging nemen, blokkeren, d.w.z. ons verzetten tegen de resulterende massakracht (massatijden versnelling is gelijk aan macht) en zo vaak grote schade toebrengen aan onszelf. Onze kennis is sterk, maar onze emoties zijn vaak een valstrik waarin we vallen, omdat ze de geest kunnen overstemmen. Dit is ook hun principe in vele delen van de krijgskunst, maar niet in realistische zelfverdediging, waar ik het principe van de tegenkracht aan ontleende.

Hun realiteit is niet onze realiteit of de mijne

Laten we terugblikken. Ten eerste hebben artsen, epidemiologen, virologen, spoedartsen, huisartsen en pathologen zeer goed educatief werk verricht op het net. In de mainstream heeft het een of het ander ook zijn zegje gedaan in het programma Markus Lanz. Het werk van deze mensen heeft onze ogen geopend voor het feit dat a) achter de pandemie en de stillegging een agenda schuilgaat die te maken heeft met veel geld, met verplichte vaccinaties, beurzen en weddenschappen op de grote financiële markten, zoals onlangs op de meest schandelijke wijze aan het licht is gekomen door bijvoorbeeld het kanaal Monitor (1). De medische wereld is klaar met het onderwerp. Hun golf van onderwijs heeft een positieve golf van onderwijs op het internet gecreëerd zoals ik nog nooit heb meegemaakt sinds ik lid ben geworden van de onderwijs- en vredesbeweging. Zij zijn medische helden van de Verlichting geworden, vooral Wolfgang Wodarg, Sucharit Bhakdi en Bodo Schiffmann. Nieuw in deze groep is Dr. Katrin Haas, die desalniettemin spreekt en het ontslag eist van Dr. Merkel en Jens Spahn (2). Maar nu moet dezelfde golf van verlichting komen van de advocaten en de politie. U moet deze rechtsstaat redden, zijn grondwet en zijn onvervreemdbare rechten verdedigen. U moet nu opstaan, in opstand komen en wet en orde eisen zoals het was voor de intrekking, in zijn geheel. We hebben de verontwaardiging van de rechterlijke macht en de politiediensten nodig, uw verontwaardiging, landelijk. Ik wil niet verkeerd begrepen worden! Als een virus of bacterie ons op pandemische wijze aanvalt, die net als ebola, tyfus, de malariapathogeen of andere zeer bedreigende virussen of bacteriën de hele mensheid dreigt te treffen, zou ik de eerste zijn om dergelijke maatregelen te accepteren en te verspreiden, zoals we nu allemaal lijden. Ook ik zou me niet willen verenigen. Maar dat is helemaal niet het geval. SARS-COV-2 is sinds uiterlijk eind maart in zijn zomerslaap. Dat blijkt uit de wetenschappelijke cijfers en statistieken van het Robert Koch Instituut, die bijna dagelijks voor iedereen beschikbaar zijn in de video’s over dit onderwerp van Dr. Bodo Schiffmann (3). Het dragen van maskers is complete onzin, afstand houden is ook complete onzin (6). Ik volg de hygiënevoorschriften al sinds ik als tiener werd ingelicht, omdat ik sinds mijn twaalfde jaar last heb van allergische astma en hooikoorts. Ik ben dus een risicopatiënt vanuit het oogpunt van de coronavirussen zelf. Elke winter houd ik afstand en ontmoet ik weinig mensen, maar niemand heeft het nog gemerkt, want ik doe het preventief en praat er niet over.

Bewustwording van succes en kruisbestuiving

We hebben een beweging nodig waarin het bewustzijn van strategie en succes de boventoon voert, geen ongedifferentieerd activisme dat de zaak dient maar niet tot succes leidt. Die strategie hebben we nog niet. Kai Stuhl begon het in Berlijn op Rosa Luxemburg-Platz in de zin van meditaties voor de Basiswet. In Hamelen zal waarschijnlijk ook zo’n groep worden georganiseerd, waaraan ik dan ook regelmatig zal deelnemen. Wat we nodig hebben zijn kruisbestuivingen. Wat zijn dat? Dit zijn gebeurtenissen die gelijktijdig en ook achtereenvolgens plaatsvinden met de gebruikelijke demonstratiestrategieën die we tot nu toe hebben gekend, dat wil zeggen de heel normale demonstraties, zoals die momenteel plaatsvinden in Chemnitz, München en Berlijn. Alle evenementen vinden plaats zonder geweld, dus volgens het non-combat principe en het Ghandi principe. Alles zou moeten gebeuren zonder de roep om “we zijn dit of dat”. Alle gebeurtenissen dienen strikt te voldoen aan het principe van geweldloosheid, wat inhoudt dat de tegenpartij, meestal de politie, ook zal worden gesignaleerd: …dat we in vrede zijn Dat maakt, op de lange termijn, iets met de politie. Het uitoefenen van geweld zonder een (professionele) reactie op geweld laat de dader in de steek, en het geweld dat wordt uitgeoefend heeft effect op de dader in de loop van de tijd en met doorzettingsvermogen. Als rechtvaardiging voor de gewelddadige handeling heeft het effect op de dader zodra hij of zij een reactie in de vorm van geweld ontvangt. Dit is de duelstrategie, die altijd de reactie op het uitlokken van geweld nodig heeft om redenen voor rechtvaardiging vast te stellen en om geweld als middel voor het eigen handelen te legitimeren. Ook de politie werkt volgens dit principe, waarbij overigens alle gewelddaden van mensen functioneren. Op deze manier zal het geweldsmonopolie altijd winnen en zal het nooit leren zichzelf in twijfel te trekken. Dat leidt dan tot een escalatie van het geweld, zelfs onder de demonstranten. Het doorbreken van deze cyclus is de geweldloze methode van noncombat en leidt automatisch tot Gandhi’s pad van Satyagraha, het pad van de waarheid als een innerlijke houding en dus een weerspiegeling van het gedrag naar buiten toe (4). Ik heb dit aangepast en overgedragen aan onze maatschappij en het verder ontwikkeld (wat ik in eerste instantie niet van plan was en ook niet wist) als het non-combat principe. Het werkt heel goed met gewelddadige daders en dus ook heel fundamenteel met bijna alle mensen die zich bewust zijn van hun cognitie. Als we eensgezind handelen volgens het principe van geweld, verliezen we groots. Ik zal nooit met zoiets meegaan, want het is niet succesvol om tegen King Kong te vechten als ik alleen de grootte van zijn teen tegen hem heb. Gandhi won omdat hij dit herkende en dit principe in tal van strategieën toepaste. De staat wil ons in zijn strijd dwingen, ons in zijn ring (vechtomgeving) gooien, omdat hij heel goed weet dat hij zo wint, want zo heeft hij altijd gewonnen. Als we dat doen, verliezen we volledig. Wie dit niet begrijpt, moet het leren en niet opnieuw met de gebruikelijke idiotie, tegen het principe in. Het is geen strategie van NWO, maar met volledig begrip en vermogen is het precies het tegenovergestelde. In de dader, dat wil zeggen in de persoon die bereid is om geweld te gebruiken, opent het zijn innerlijke deur naar empathie met het slachtoffer, de onderdrukten, en dus zijn medemenselijkheid voor de betreffende situatie is alleen mogelijk en klaar om te handelen, of open om te handelen. Elke dadertherapeut weet één ding over de effectiviteit van alle geweldplegers: zonder empathie voor de slachtoffersituatie is er geen weg naar een dader-slachtoffer-bewustzijn in de dader mogelijk. En dit is onze sleutel, onze gouden weg, om hen naar onze kant te trekken, om hen één te laten worden met onze behoeften in hun medemensen, als we vaardig te werk gaan.

Boris Jeltsin paste dit principe toe op het moment dat Michael Gorbatsjov werd gegrepen en gevangen genomen en hij stond voor de tanks. Dat maakte een einde aan de staatsgreep en Gorbatsjov werd bevrijd. Napoleon werd niet bij Waterloo verslagen, maar in Rusland. Daar heeft de Russische veldmaarschalk Michail Illarionovitsj Koetoezov niet tegen hem gevochten, maar Napoleon laten vallen in een niet-bestrijdingsstrategie, de tactiek van het vermijden van frontale botsingen, waarbij Napoleon in de Russische winter en in het brandende Moskou bijna zijn hele leger verloor. Alleen dit maakte Waterloo mogelijk. Er zijn tal van niet-bestrijdingsstrategieën, vooral in China, waarvan wij hier in Duitsland vrijwel niets weten en daarom zijn tactiek niet begrijpen. Heb je ooit gehoord van de 36 slimmigheden die aan elk Chinees kind op de basisschool in China worden geleerd? Of van Sun Tsu’s Art of War, die wemelt van de krijgskunst van het niet vechten als eerste weg? In Europa zijn er bijna geen volwassen ontwikkelde gedachten over zo’n kunst. In Azië daarentegen, waar de sluwheid van de kunst is vastgesteld en dit gedrag daar niet wordt bekritiseerd, omdat iedereen daar op deze manier handelt als hij op weg is naar macht en belangen; en dit is precies de Europese blinde vlek van strategieën in de omgang met China.

Vecht terug, Merkel heeft geen missie van God…

Nu hebben we de advocaten, de politie en de schoolautoriteiten, de scholen, de schoolhoofden en de ouderraden, de vertegenwoordigers van de ouders nodig. We moeten met de advocaten praten, voor hun gebouwen gaan staan en hen er vreedzaam en beleefd van overtuigen dat wij, dat wil zeggen de maatschappij, op hun protest wachten. Dan moeten we de schoolautoriteiten en de schoolhoofden duidelijk maken dat we de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen niet in gevaar willen blijven brengen. We willen eindelijk de scholen weer open zien gaan, zodat de lessen en afstuderen goed verlopen. Stap één is voor artsen en dergelijke, stap twee is voor advocaten, stap drie is voor politiebureaus, stap vier is voor scholen en stap vijf is voor de gebedshuizen van alle religieuze gemeenschappen, met de Nikolai-kerk in Leipzig als belangrijkste symbool. Ze moeten en moeten opnieuw openen en hun werk doen. We moeten dus naar de bisschoppen en de andere religieuze leiders gaan en hen duidelijk maken dat God geen pauze wil, en dat Hij er ook nooit een heeft bevolen. God is altijd en alles, en wie dat niet begrijpt, er tegenin gaat of Gods wil beperkt, die moeten we met vreedzame middelen, bij wijze van spreken door Gods wil, ervan overtuigen dat God dat niet wil. Gods werk kent geen pauze, geen verslapping van onze gebeden en geen klein geloof. God is alles of het goddelijke is alles, God is er bijna altijd. Merkel heeft geen mandaat van God gekregen. De staat staat boven de kerk, ja, maar de gelovige moet altijd toegang hebben tot zijn God en daarom moet hij naar zijn kerk kunnen gaan. Hem mag nooit de toegang tot zijn religiositeit worden ontzegd.

Alles wat ik hier beschrijf is altijd onderworpen aan het non-combat principe, het Gandhi principe, niet om geweld uit te zenden, niet in taal, niet in gebaar, niet met het lichaam, niet non-verbaal, maar altijd empathisch tot aan de grens van de tegenstander. Als we dat nu niet doen, dan was dat waarschijnlijk al enkele generaties zo met de rest van de democratie. We moeten de schoolautoriteiten, de schoolhoofden, de leerkrachten en de ouders overtuigen van de educatieve realiteit van de kinderen, van het feit dat onze maatschappij alleen kan blijven bestaan als de toekomstige generaties een opleiding krijgen en uitzicht hebben op een goede baan, die de maatschappij dan economisch op gang houdt, de zogenaamde gang van zaken. Anders zal alles ineenstorten, ook hun leven, ons hele leven en onze welvaart.

Empathie waar het pijn doet

Een allereerste stap naar alles wat ik tot nu toe heb beschreven en wat door u verder kan worden gedacht en ontwikkeld is de unie, de eenheid van alle alternatieve media, of in ieder geval een zeer groot deel van de alternatieve media en hun alfa-schrijvers, de alfa-moderatoren. We moeten eindelijk leren om samen te werken, de interne conflicten opzij te zetten en eensgezind voor hetzelfde te staan. Moed is goed voor je, zegt de Rubicon. Alleen samen zullen we de taak die voor ons ligt onder de knie krijgen. Als we dat niet doen, zullen we zeker allemaal samen omkomen en verpletterd worden in het spel van verdeel en heers. Daarom hebben we een unie nodig, een unie van alternatieve media en netwerken die zich bezighouden met de waarheid, democratie en vredesbeweging. Dit zal waarschijnlijk de moeilijkste van alle stappen zijn, omdat het nodig is om interpersoonlijke verschillen en anderszijn te overwinnen en empathie toe te passen waar het pijn doet (volgens Jens Lehrich) en waar men het snel zou willen wegduwen. We moeten netwerken voor de taken en doelen en met elkaar en voor elkaar uitwisselen voor deze doelen. Samen zijn we een niet te verwaarlozen menigte en een niet te verwaarlozen kracht die zich zal laten horen en waar velen zich bij zullen aansluiten.

Geen amandelkerntaal

Stap vijf, is om jezelf te organiseren in elke stad, wijk, provincie, enz., om in groepen vreedzaam te verzamelen voor de bemiddeling elke zaterdag van 15.30 tot 16.30 uur, met de openingsmuziek van Pippi Langkous, zoals voorgesteld en geoefend door Kai Stoel. Iedereen kan meedoen aan de meditatie of zitten, kinderen, tieners, volwassenen, gepensioneerden, enz. We zijn één menselijke familie, dit is ons aanbod van vrede aan alle mensen. We houden geen borden omhoog, we schreeuwen niet rond, het gaat niet om het ego en het kijken in een camera. Ik, wij allemaal, moet nu absoluut opkomen voor een We willen ons leven terug, terug, we houden ons allemaal in. We filmen onszelf via de smartphone en zetten ons op het internet. Zodra iemand zich als aanvoerder presenteert, wordt hij toch al door de pers uit elkaar geplukt, als een bruine infectieketen enz. Je kent het spel. We praten alleen met de advocaten, de artsen, de politie, de schoolambtenaren, en/of de schoolmedewerkers, de vertegenwoordigers van de kerk over onze zorg, want het is de zorg van de hele samenleving. Vechten, schreeuwen en dringend vooruit willen komen, wordt gezien als een rechtvaardiging voor het gebruik van geweld. Alle houdingen en alle gedrag dat op een agressieve manier wordt begrepen door anderen, door de hoeders van de orde en door allen die we willen en moeten overtuigen, zullen een ring creëren als reactie daarop, waarbij via de duelsituatie er geen discussie meer is, maar alleen de eigen mening over die van de ander wordt gevierd als de overwinning van het betere argument. Als dat gebeurt, hebben we verloren. Wie op deze manier te werk gaat, zal verliezen. Ik noem dit de amandelkerntaal en verwijs hier naar hersenonderzoek. Zijn ring is het duel, de dueltaal.

Laten we de overgebleven democratie redden

Het doel van al onze zorgen is om het dagelijks leven nieuw leven in te blazen met de basiswet, met het afwenden van een eventuele inentingsplicht voor iedereen en met het mandaat aan het Duitse parlement om diep na te denken over hun fouten. Het doel is dat iedereen ruim voor de lockdown, de drieëntwintigste maart 2020, leeft, toen alles op negende maart 2020 begon met de eerste maatregelen, het afsluiten van alle gebeurtenissen van duizend mensen. Voordien werden vakantiegangers in quarantaine geplaatst. We klagen niet, wat zelfs voor mij moeilijk zal zijn. We blijven allemaal gefocust op de stappen waar nog veel meer aan toegevoegd moeten worden. Maar ik wil ze hier niet alleen presenteren. Wat we doen moet van ons allemaal komen. Er moet niet één persoon zijn die al deze stappen bepaalt, maar er moet een groep mensen zijn die überhaupt vooruitgang kan boeken en samen oplossingen kan vinden om de doelen te bereiken. Dit vereist meer van een persoon met ervaring in geweldloze tactieken en vreedzame strategieën dan van een persoon die wordt beschouwd als zeer intelligent, maar nog niet erg goed onderlegd in deze materie. Mijn voorstellen zijn slechts voorstellen voor een begin van onze bevrijding van alle onrechtvaardige middelen die de staat momenteel aanbiedt om het onrecht te laten gebeuren. We hebben allemaal een totaliteit in gedachten, een Merkel en Spahn dictatuur.

Laten we hun tactiek omkeren…

Wat we missen, dat is wat ik deze keer wilde schrijven, want de tijd dringt intussen voor ons, ook al worden wij, de verlichte, niet eindelijk wakker in de zin van geweldloosheid en de bijbehorende maatregelen. Helaas zijn velen van ons zelf nog steeds het slapende schaap. Ik kom uit de vredesbeweging en ik heb zelf gemerkt dat demonstraties op de oude manier niets doen, behalve dat ze ons opsplitsen en uiteen laten vallen in de strijd. Ik doe hier geen tweede keer aan mee. Daarom hebben we, als we willen slagen, een andere strategie nodig. Ik heb goede successen geboekt met mijn principe en ik weet, ook al willen velen het principe in zijn tegendeel begrijpen, dat we zullen slagen voor onze belangen. We zouden veel verliezen als we andere, gewelddadige methoden zouden gebruiken, zoals waarschijnlijk opnieuw zal worden aangetoond door linkse groeperingen op 1 mei. Ik verbied geweld, en alle vormen van geweld. Ik verbied geen zelfverdediging. Ik heb het immers zelf decennialang gedaan. Als we de Republiek verliezen, verliezen we de rest van de democratie. Als we de mensheid verliezen, verliezen we het idee van onverschrokkenheid. We verliezen dus regelrecht aan de financiële aristocratie die dit in scène zet. We kunnen de snuit die ze om ons heen binden veranderen en het ons nuttig maken door het ons teken te maken, individueel of in een groep, zoals de spottende booby uit de bekende trilogie. We kunnen hun diepgaand psychologisch spel doorzien en omkeren. We kunnen het zien als de beschermheilige van ons oude leven, een niet-strijder vecht er ook voor, maar dan wel met geweldloze strategieën. Een teken voor een beweging in Duitsland, die dan het teken wordt van een wereldwijde beweging. We kunnen proberen, met een heldere geest, hun strategie voor ons te gebruiken en hen te verslaan met hun wapens. Dat kan nog steeds. Als we nu onze hersenen niet gebruiken en onze emoties een beetje temmen, een beetje schreef ik, dan zijn vrijheid, vrije meningsuiting en alternatieve mediavrijheid slecht. We zien wat we vandaag doen als een volgende stap, die zijn eerste stap zette in 1789 toen de Bastille werd bestormd. Want daar zijn de wolven bang voor. Onze echte bevrijding, als vrije mensen, niet als onvrije burgers die instaan voor de schade die ze hebben aangericht, van hun juk. We scheuren onze persona, dat wil zeggen het masker, van ons af en houden het vast als symbool voor ons allemaal. Ons symbool hiervoor is het gezichtsmasker, het masker, we hebben geen ander nodig. Laten we hun tactiek omkeren en weten dat hun denksporten voorbij zijn. Laten we onze vrijheid nu op de proef stellen! Als we dat nu niet doen, zullen onze kinderen en kleinkinderen nooit meer de vrijheid kennen.

Bronnen:

(1) https://www.youtube.com/watch?v=7AU8iGKxq1I

(2) https://www.youtube.com/watch?v=cg5r7jeDbmk

(3) https://www.youtube.com/channel/UCfPIdT5vkOwQyDAtyhxaFzw/videos

(4) https://de.wikipedia.org/wiki/Satyagraha

(5) https://kenfm.de/m-pathie-bernhard-kegel/ 

(6) https://www.youtube.com/watch?v=9p8ZPHydQs0&feature=youtu.be

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.

+++

Afbeeldingsreferentie: frankie's / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK