Hong Kong en Minneapolis

Een standpunt van Rüdiger Pauls.

Twee steden staan wereldwijd in het middelpunt van de belangstelling. Ze staan niet alleen. Ze staan voor fundamentele zaken. In Minneapolis wordt het sociale verval van het Westen, met name van de leidende macht USA, onthuld. Hong Kong is een manifestatie van zijn angst voor dit verval. Hong Kong bewijst de machteloosheid van het Westen ten opzichte van China.

Amerikaanse omstandigheden

Meer dan 100.000 coronadoden, ongeveer 40 miljoen werklozen, steeds rijker en steeds armer. Dit is de situatie in het land van de kansen. Maar de mogelijkheden zijn alleen voor investeerders en kapitaalbezitters onbegrensd. Alle andere bereiken zeer snel de grenzen van de Amerikaanse manier van leven. Vooral de zwarte burgers verzinken steeds meer in de ellende. Hun aantal werklozen is meer dan twee keer zo hoog als hun aandeel in de Amerikaanse bevolking. Dezelfde verhouding geldt voor hun doden als gevolg van de Corona-epidemie en het politiegeweld.
In het moederland van de westerse waarden lijken deze niet te gelden voor een groot deel van de eigen bevolking.

De mensenrechten, die de Verenigde Staten, niet alleen onder Trump, herhaaldelijk hebben proberen af te dwingen tegen Rusland en China, zouden voor de woordvoerders in het Witte Huis het gemakkelijkst in eigen land kunnen worden uitgevoerd. Om nog maar te zwijgen van Guantanamo, dat nu volledig is verdwenen uit de westerse hypocrisie op het gebied van de mensenrechten. Niet dat dit probleem is opgelost. De woordvoerders zijn niet meer geïnteresseerd en de alternatieve woordvoerders ook niet.

In Minneapolis verspreidt de woede en wanhoop over de sociale omstandigheden zich, maar niet alleen daar. Het feit dat de herhaalde dood van een zwarte Amerikaanse burger door politiegeweld een dergelijke golf van verontwaardiging heeft veroorzaakt, maakt duidelijk dat dit een landelijk probleem is.

De Amerikaanse samenleving valt uiteen onder de druk van de werkloosheid, de ellendige gezondheidssituatie, de tienduizend doden door corona, het verval van steden en infrastructuur, de criminaliteit, de achteruitgang van de industrie en, in toenemende mate, van de landbouw. De VS verschijnt steeds duidelijker als een opgeblazen heteluchtballon waaruit de lucht ontsnapt.

Ongepast

Vermoedelijk zullen de protesten snel afnemen, zoals ze altijd deden nadat de woede was uitgeput. Ze lopen zichzelf dood omdat er geen duidelijk doel is. En vooral: er is geen organisatie die het protest kan bundelen en een richting kan geven zoals in de tijd van Martin Luther King en de burgerrechtenbeweging. De groepen in de afzonderlijke steden lijken op dit moment nog grotendeels op eigen benen te staan.

Het is een spontaan protest, veroorzaakt door een actuele gebeurtenis. Er is geen sprake van een landelijke eenwording van vraag en aanbod. Er is een gebrek aan politieke organisatie en de overkoepelende organisatie waaraan de velen zich vrijwillig ondergeschikt maken in de wetenschap dat hun gecoördineerd gedrag en acties hun macht en kansen op succes zullen vergroten. Schande is geen doel.

Het zal het voor de regering en haar paramilitaire krachten gemakkelijk maken om de controle te behouden en de overhand te krijgen. Zelfs als er sprake is van burgeroorlog-achtige omstandigheden, is de Amerikaanse regering nog niet onder druk komen te staan. De regering zet de Nationale Garde in, dreigt militair geweld te gebruiken en trekt meer dan duizend soldaten uit het reguliere leger bij elkaar. Dat is meer dan bij sommige buitenlandse missies.

Nu is de situatie zeker niet zo ernstig als Trump lijkt te zien, en daarom zijn zelfs veteranen-generaals fel gekant tegen het inzetten van reguliere troepen tegen hun eigen volk. Maar dat doen ze niet uit fundamentele overwegingen, niet omdat het in tegenspraak zou zijn met de westerse mensenrechtenoproepen die al jaren vanuit de hoofdsteden van het Westen in de hoofden van de mensen doordringen.

Zij verzetten zich tegen het gebruik van militair geweld omdat dit in de gegeven omstandigheden niet gepast is, omdat, zoals generaal Martin Dempsey zei, “Amerika geen slagveld is” (1). Minister van Defensie Esper bevestigde ook: “De inzet van actieve soldaten thuis moet alleen een laatste redmiddel zijn in de meest urgente en extreme situaties… Wij bevinden ons momenteel niet in een dergelijke situatie” (2). De dag ervoor had Esper echter een heel andere mening geuit. Op dat moment was hij nog steeds in overeenstemming met zijn opperbevelhebber Trump dat het nodig was om “het slagveld te domineren” (3).

Het gebruik van militair geweld tegen de eigen bevolking is daarom in principe niet taboe, maar hangt alleen af van de situatie. In dit principe zijn de meningen van de zittende minister van Defensie en de veteranengeneraals het met elkaar eens. De verschillen tussen hen bestaan uitsluitend uit de beoordeling van de situatie, die de generaals tot hun kritiek had gebracht.

Misschien waren het juist deze ervaren militairen die wilden voorkomen dat de herinnering aan de tijd dat de Amerikaanse presidenten ooit honderden demonstranten karateerden omdat ze protesteerden voor de burgerrechten en tegen de Vietnamoorlog. Mensenrechten of geen mensenrechten.

Op dat moment leek het erop dat het schieten op de eigen mensen als passend werd beschouwd voor de situatie. Dus als de omstandigheden vandaag de dag anders waren geweest, zou zelfs de hoge waarde van de mensenrechtenoriëntatie, die men graag in het gezicht van andere staatshoofden wrijft, geen obstakel zijn geweest om te investeren in het eigen volk.

Van balken en splinters

Maar gelden dergelijke afwegingen tussen het recht op vrijheid van de burgers en de bescherming van de staat alleen voor de democratieën van het Westen? Geldt hetzelfde recht om de stabiliteit van de eigen staat en samenleving te willen waarborgen niet ook voor de Chinese staat en Hongkong? Terwijl in Minneapolis en andere Amerikaanse steden demonstranten demonstreren voor burgerlijke vrijheden, in elkaar worden geslagen door de Amerikaanse politie en worden vernederd door de Amerikaanse leiding, voert de president van de Verenigde Staten toch campagne voor burgerlijke vrijheden, niet in Minneapolis maar in Hongkong.

Hij dreigt China met verdere sancties als de Chinese regering in Hongkong hetzelfde doet als de Amerikaanse regering in Minneapolis en een honderdtal andere Amerikaanse steden, namelijk om de openbare orde te handhaven. Na de rellen van vorig jaar in Hongkong, met gewelddadige incidenten, wil de Chinese regering een nieuwe veiligheidswet invoeren om te voorkomen dat dergelijke dingen opnieuw gebeuren. Is een dergelijke actie alleen voor de staten van de waarde West?

Het is nog niet bekend wat deze wet zal bevatten, aangezien deze nog niet is gepubliceerd. Maar de media in het Westen weten al heel goed dat het de vrijheden van de burgers zal beperken. Alleen critici van deze wet hebben hun zegje gedaan in de stemmingsverslagen in de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ook zij zijn zich nog niet bewust van de inhoud ervan, maar toch krijgen ze ruimschoots de gelegenheid om hun angsten te uiten.

Maar hoe zit het met de mensen in Hongkong die meer veiligheid willen na het geweld en de rellen van vorig jaar? Ze komen niet voor in de berichten in de westerse media. Men doet alsof er geen aanhangers zijn in Hongkong en China. Het stilzwijgen van dergelijke stemmen wekt de indruk dat er alleen maar critici en tegenstanders van de wet en de regeringen in Hongkong en China zijn. Misschien zijn de westerse mediavertegenwoordigers ook wel zo verblind door de bar in hun eigen ogen dat ze alleen nog maar waarnemen wat ze willen waarnemen.

De zwakte van het Westen

Het Westen van de Waarden lijkt met name bezorgd over het feit dat de Chinese regering de invloed van NGO’s op de zaken van Hongkong probeert te beteugelen. Tijdens de rellen hadden zij een aanzienlijke invloed op de zogenaamde democratische beweging(4). Uit berichten in de FAZ blijkt dat de krant zelf ook voortdurend in contact stond met hun vertegenwoordigers. En wie weet hoe sterk hun invloed op hen was.

Hoe zouden de vertegenwoordigers van de waarde van het Westen reageren als de lokale Corona-demonstraties werden beïnvloed door Chinees- of Russisch-gesponsorde NGO’s? Voor Duitse mediavertegenwoordigers en politici is alleen al het bestaan en de tegenpubliciteit van de Russische media RT en Spoetnik een doorn in het oog van de Duitse mediavertegenwoordigers en politici. En tot nu toe konden ze niet worden beschuldigd of bewezen van beïnvloeding in de stijl van de westerse NGO’s.

Zelfs tijdens de Corona-crisis en de huidige onrust in de VS heeft geen enkele westerse regering China kunnen beschuldigen van het uitbuiten van de zwakte van de westerse staten om invloed te krijgen en de situatie verder te destabiliseren. Deze terughoudendheid dringt zich niet op aan het Westen van waarden. Pogingen om in te grijpen in Hongkong en China gaan onverminderd door, evenals het voornemen om de economische ontwikkeling van het land te belemmeren.

De snelle economische ontwikkeling ervan is immers de echte achtergrond van de spanningen met China en de pogingen van het Westen om zich ermee te bemoeien. China staat op het punt om de technologische leider in de wereld te worden en het Westen in te halen op elk gebied van economische ontwikkeling. China slaagt hierin door zich te concentreren op zijn eigen kracht en mogelijkheden, ondersteund door de eenheid van zijn samenleving. Het Westen is niet meer in staat om een vergelijkbare kracht te ontwikkelen.

Haar samenlevingen worden opgegeten door de tegenstrijdige belangen van maatschappelijke groeperingen. Ze zijn dus niet meer in staat om het eens te worden over gemeenschappelijke doelen waaraan alle leden van de samenleving ondergeschikt zijn, omdat ze daarin ook het gemeenschappelijke voordeel zien. Op dit niveau is West-China niet gegroeid. En omdat het land niet krachtig kan worden tegengewerkt, blijft er niets anders over dan de ontwikkeling van China te dwarsbomen.

De mensenrechten van anderen

De opstand van de Catalanen, de protesten van de gele vesten in Frankrijk, in Duitsland tegen de Corona-maatregelen en in de VS tegen het politiegeweld tonen het uiteenvallen van de westerse samenlevingen aan. Hoe moeilijker het wordt om de uiteenlopende belangen in toom te houden, hoe meer de regeringen van het Westen van waarden hun toevlucht nemen tot de middelen die het altijd heeft gepresenteerd als maatregelen van onrechtvaardige staten. Dit maakt het des te moeilijker om de verschillen tussen het eigen gedrag en dat van de staten en regeringen die worden beschuldigd van het negeren van de mensenrechten in beeld te brengen.

In dit opzicht is de dreigende situatie in de VS, Duitsland, Frankrijk en Spanje verre van vergelijkbaar met de aanvallen die Syrië, Venezuela, Iran en uiteindelijk ook China’s Hongkong hebben ondergaan. In de westerse staten wordt de overheid alleen maar geconfronteerd met de ontevredenheid van delen van de eigen bevolking over de staat van de samenleving. Er zijn geen externe krachten aan het werk.

Er zijn geen milities die van buitenaf worden gefinancierd en van wapens worden voorzien. Er zijn geen buitenlandse troepen in het land. Er zijn geen bases van vijandige staten in de buurt van de grens en richten hun wapens op hun eigen grondgebied. Er zijn geen NGO’s, zelfs niet gesteund door buitenlandse krachten. Er zijn zelfs geen sancties van buitenlandse zijde. Toch zijn de defensieve maatregelen van de staten van de waarde West nauwelijks te onderscheiden van die van de zwaar beproefde “schurkenstaten”.

Maar nog steeds voelt geen enkele andere regering zich geroepen om de staten van het Westen van waarden tot de orde te roepen als ze hun burgers als vijanden behandelen. Noch China, Rusland, Venezuela, Iran, Syrië, Noord-Korea, Libië of alle andere staten hebben het vermoeden dat ze de westerse landen de les moeten lezen, regels moeten opstellen of hen moeten aansporen zich te gedragen en te handelen volgens de waarden die hen van buitenaf worden aangereikt.

Dus terwijl het Westen, onder het mom van mensenrechten, steeds weer gelooft dat het zijn eigen ideeën over sociaal samenleven aan andere volkeren mag opleggen, wordt het deze pogingen tot inmenging door de onderdrukten grotendeels bespaard. Op welke basis vindt het Westen dat het toegestaan is om anderen te dicteren hoe ze hun sociale leven moeten vormgeven? Zouden de westerse staten zich laten ompraten in hun interne sociale leven?

Maar wat is het verschil tussen de gewelddadige demonstranten in Minneapolis of destijds in Parijs en Catalonië en die in Hongkong? Wat onderscheidt de inzet van de politie, de Nationale Garde en mogelijk het Amerikaanse leger in de zogenaamde rechtsstaat van die van de veiligheidstroepen in Hongkong, die deel uitmaken van de “onrechtvaardige staat” China? Dit wordt steeds moeilijker uit te leggen aan de vertegenwoordigers van de waarde West. In plaats van overtuigende opvattingen nemen geloof en dogma’s het over.

En hoe moeilijker deze propagandistische koorddanserij wordt, hoe onbegrijpelijker en verwarrender de pogingen van de opinieleiders in het Westen worden om hun acties uit te leggen en te rechtvaardigen. De anti-Chinese propaganda openbaart zich meer en meer als een mengeling van afgunst en hulpeloosheid. Het verandert niets aan de situatie in China. Het gaat er alleen om het denken van mensen in de eigen invloedssfeer te beïnvloeden. Het heeft niets te maken met mensenrechten.

Iedereen die de mensenrechten echt serieus neemt, moet in eigen land beginnen. Ze moeten de mensen in hun eigen land een betrouwbare basis voor het leven geven, zodat ze niet bang hoeven te zijn voor hun baan en zich geen zorgen hoeven te maken over de toekomst van hun kinderen, telkens als er sprake is van een economische terugval. Het moet ervoor zorgen dat er bij epidemieën voldoende bedden, beademingsapparatuur, beschermingsmaskers en gezond verplegend personeel aanwezig zijn. Het moet ervoor zorgen dat mensen veilig kunnen zijn voor staatsgeweld en misdaad. Het moet ervoor zorgen dat mensen in vrede kunnen samenleven.

Als mensen in veilige omstandigheden leven, zullen waarden ook werken.

Bronnen:

1. Frankfurter Allgemeine Zeitung vom 5.6.20: Aufstand der alten Generäle
2. ebenda
3. ebenda
4. siehe dazu: https://ruedigerraulsblog.wordpress.com/2019/08/12/facebook-revolten/
   https://ruedigerraulsblog.wordpress.com/2019/08/20/zuendeln-in-hongkong/

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: Creative Photo Corner / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

 

 

 

 

 

 

 

 

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK