Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Intimideren, belasteren, verdelen

Intimideren, belasteren, verdelen

Veröffentlicht am: 2. Juni 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

De climax van Verdeel en Overwin, of de zwanenzang van de elites?

Een standpunt van Jochen Mitschka.

Wie de afgelopen weken de media heeft gevolgd, kon niet meer opschieten met het schudden van zijn hoofd over de politiek-media-uniforme opinie. De top van haatzaaiende en maatschappelijk verdeelde beledigingen door tegenstanders van het overheidsbeleid in het geval van COVID-19, verspreidde zich vierentwintig uur per dag door de kwaliteitsmedia, ontketende zich uiteindelijk in brandbommen tegen voertuigen van de organisatoren van een demonstratie in Stuttgart. Terwijl nieuwe “fact-finders” en “anti-hate organisaties”, gefinancierd door belastinggeld of de vestiging, blijven beweren dat ze nu actie ondernemen tegen de haat op het net. Natuurlijk was alleen “haat” bedoeld als verzet tegen de mainstream. Niet de onrust die leidt tot sociale stigmatisering en erger nog tegen dissidenten.

En ik heb geen onmiddellijke reactie van verontwaardiging gehoord van politici of de media op de brandstichtingsaanvallen. Natuurlijk wordt lippendienst bewezen “tegen geweld” en wordt de gebruikelijke toespraak van Orwell verspreid in de geest van 1984. Tegelijkertijd circuleren er video’s die politieagenten afschilderen die het tonen van de basiswet verbieden. En het wordt duidelijk dat er een groeiende neiging is om mensen te intimideren om af te zien van de uitoefening van hun recht om te demonstreren.

Geen van de in de Bondsdag vertegenwoordigde partijen vond de moed om, tegen de conformistische druk van het populisme in, de positie van de corona politieke critici in de Bondsdag te dragen, met uitzondering van de AfD. Het is echter twijfelachtig of de partij dit heeft gedaan om dezelfde redenen die de critici wakker houden. Het gaat daarbij niet in de eerste plaats om de economische gevolgen, maar om de steeds hardere stelling dat er meer mensen zullen moeten lijden en sterven als gevolg van de stillegging dan mogelijk en waarschijnlijk is door een virus.

Tot slot kan deze eensgezindheid in de Bondsdag worden opgevat als een indicatie dat mijn hypothese juist is dat we worden gedomineerd door een consensus van de grote politieke partijen, die de facto een bevoegdheidsverdeling op basis van één pijler hebben ingevoerd (1).

Wat we op 17 mei 2019 al hadden meegemaakt, met de laster van de mensenrechtenbeweging BDS, wordt nu langzaamaan de politieke standaard. Uit mijn ervaringen in Vietnam en China moet ik concluderen dat de algemene politieke opvatting steeds minder verschilt van die van de afzonderlijke politieke partijen in deze landen. Er zijn ook stromingen in deze afzonderlijke partijen, die grote politieke verschillen vertegenwoordigen, maar die allemaal verenigd zijn door de wens om geen afstand te doen van de macht en die daarom in consensus zijn over belangrijke kwesties. Daar is echter de tegenovergestelde ontwikkeling te zien als in Duitsland. Terwijl in Duitsland praktisch geen enkele politicus zonder partij de sprong naar het parlement maakt, komen in Vietnam bijvoorbeeld steeds meer parlementsleden zonder partij in het parlement.

Daarom was de oprichting van een nieuwe partij in Duitsland, die de bezorgdheid van de mensen over de druk van de conformiteit in het parlement en de media formuleert, een logische stap. Het was te verwachten dat het dan van alle kanten zou worden aangevallen. Maar het is twijfelachtig of er überhaupt verandering mogelijk is door als partij deel te nemen aan dit parlementaire systeem zonder enige directe deelname van de kiezers.

We herinneren ons de uitspraken van de revolutionairen van 1968 met hun “mars door de instellingen”. Het resultaat was bijvoorbeeld een taxichauffeur, een stenengooier in sneakers, die gemuteerd is in een minister van Buitenlandse Zaken die de eerste oorlogen van Duitsland na 1945 heeft geduwd, en die uiteindelijk een trans-Atlantische lobbyist is geworden in een designpak. Het resultaat was een vredespartij, de Groenen, die gemuteerd is tot een partij die als geen ander militaire operaties en oorlogen toejuicht (2). En wat was er nog meer gebeurd met de Piratenpartij, die spoorloos verdween? Het was vernietigd door de infiltratie van anti-Duitsers in stilzwijgende samenzwering met carrières, terwijl de meeste van degenen die door de partij aan populariteit hadden gewonnen er snel in slaagden om de sprong te maken naar andere partijen of lucratieve posten in de regering, aan de regering gerelateerde organisaties of de media.

Maar misschien is de nieuwe partij “Widerstand2020”, de naam zou moeten muteren in “WIR2020”, in staat om te leren van de fouten uit het verleden. Wat ik tot nu toe van de hoofdrolspelers heb gehoord was in ieder geval authentiek, klonk eerlijk en oprecht. Maar of dergelijke karaktereigenschappen in het moeras van het leeuwenhol van de partij aristocratie kunnen zegevieren, hangt onder andere af van hoe de media, de leden en de kiezers zich gedragen.

Overwinning van “verdeel en heers” of achteruitgang van de vestiging?

Ik denk dat in deze weken zal worden besloten of de politiek en de media in staat zullen zijn om de bevolking volledig te onderwerpen, zodat elke afwijkende mening uit het officiële verhaal zal worden bestraft met uitsluiting van de samenleving. Met ontslagen bij banken, zoals reeds is gebeurd, met beperkingen op de schijn, met arbeidsverboden en alle maatregelen die bekend zijn van autoritaire regimes.

Of zal de volksbeweging in Duitsland groot genoeg worden en eisen dat politici ter verantwoording worden geroepen en zich verantwoorden voor hun acties en daden? Een beweging die eist dat overtredingen van de grondwet, of de basiswet, door politici uiteindelijk een strafbaar feit worden. Een beweging die erop aandringt dat het niet de partijen zijn die het primaat van de politiek voor zichzelf opeisen (3), maar dat de soeverein het volk is, de kiezers, die uiteindelijk de belangrijkste parameters van de politiek bepalen.

Als de beweging zich succesvol zou ontwikkelen, zou dit het tijdelijke einde van het politieke establishment kunnen betekenen. Tijdelijk, want men kan verwachten dat na een paar jaar oude machtsstructuren weer worden opgebouwd. Maar het zou een begin zijn.

De rol van de media

Marcus Klöckner beschreef heel mooi op multipolaire wijze hoe onze media momenteel werken:

“Wie zelfs met een lage stem aangeeft dat de keizer naakt zou kunnen zijn, dat de basisprincipes, de databank, die de politici ertoe brengen om massale schendingen van de grondrechten te plegen, iets te mager zijn, wordt door een redactioneel of ARD-commentaar de politieke verantwoordelijkheid zo goed als ontzegd. (5)

Vanaf het begin hebben alle grote mediahuizen geprobeerd om demonstraties tegen het coronabeleid van de regering te delegeren door middel van manipulatie en propaganda. Meestal werd gebruik gemaakt van framing: er werd gesproken over rechtsextremisten, esoterische spinners en samenzweringstheoretici die er daadwerkelijk waren. Ze werden vervolgens op één hoop gegooid met legitieme en op feiten gebaseerde kritiek, zodat alles tot pulp werd verheven en niet meer besproken hoefde te worden. Waar kan men een verandering in de rapportage verwachten?

De publieke media staan onder controle van de politieke partijen en zullen daarom tot het bittere einde het lied van de partijen zingen. Zij mogen pas na een periode van minimaal 5 tot 15 jaar kritisch rapporteren over belangrijke politieke ontwikkelingen. Het meest recente voorbeeld hiervan is de verslaggeving over de Kosovo-oorlog in “Het begon met een leugen”.

Over de Oekraïne in 2014 en de daarop volgende burgeroorlog, over Syrië en de als voorbeeld genoemde oorlog van Duitsland tegen het land, en alleen de Corona-politiek, zal pas over enkele jaren kritisch worden gerapporteerd. In het beste geval worden eenmalige uitzendingen van buitenlandse producties ‘s nachts of op special interest kanalen toegestaan als een vijgenblad.

Een goed voorbeeld van hoe de publieke media de richtlijnen van de politici zullen volgen, kan worden getoond. In 2017/2019 had SWR2 vrij interessante bijdragen over de invloed van Bill Gates op het wereldgezondheidsbeleid (4). Na zijn optreden op prime time op de Duitse openbare televisie was het beleid echter veranderd. Hoewel het niet mogelijk was om de bijdrage eenvoudigweg te verwijderen, probeerden ze de uitspraken te weerleggen met verschillende reclamebijlagen voor de lovende bijdragen van Bill Gates.

De hoop rust, als die er al is, dit keer op de privé-media. Terwijl de publieke media comfortabel worden gefinancierd met verplichte vergoedingen, moeten de particuliere media meer nadruk leggen op het tevredenstellen van de consument en dus op het behoud van de reclamewaarde. Bovendien zijn de politieke actoren minder bepalend voor de mondiale ondernemingen, zodat hun uitwisseling slechts tijdelijke irritatie veroorzaakt.

De hoop is laag, toegegeven. Immers, natuurlijk hebben de rijkste mensen ter wereld niet alleen machtige vrienden gemaakt, maar ook veel geld geïnvesteerd in het onderhoud van het medialandschap. Maar als de druk van de mediaconsumenten groot genoeg is, als de media sterk genoeg lijden onder een gebrek aan clicks en circulatie, dan zal de angst om invloed te verliezen toenemen. Dan kan er een ommekeer komen. Invloed verliezen is veel pijnlijker voor de media dan financiële verliezen.

Helaas is er een dilemma. Helaas zijn het vaak deze media die alleen de middelen hebben om de eerste berichten te produceren. Daarom is alternatieve berichtgeving over actuele gebeurtenissen vaak gebaseerd op deze media. Dit nieuws wordt dan bekritiseerd en vaak weerlegd door alternatieve media, maar tegelijkertijd wordt het aantal clicks of de oplage verhoogd door het noemen van de links of de krant.

Een verandering in de gewoonten, waarbij degenen die een vreemde taal spreken bij voorkeur op zoek gaan naar buitenlandse media voor de eerste berichten of de kwaliteitsmedia helemaal negeren, zou de economische druk op de lange termijn inderdaad kunnen verhogen, maar zou tegelijkertijd niet passen in de pretentie om alle partijen hun zegje te laten doen bij het vormen van hun eigen mening. Hier moet intensiever over worden nagedacht.

De rol van het volk

Om de rol van de media te beïnvloeden, waarbij ik, zoals hierboven uitgelegd, de particuliere en niet de publieke media als contactpersonen zie, spelen mensen een prominente rol. Ieder van ons. Een voorbeeld hiervan is deze e-mail aan SWR na de dekking van een demonstratie in Koblenz. Aangezien het een e-mail is en geen artikel, volgt hier de inhoud, als voorbeeld van hoe duizendvoudig kritiek er zonder haat of misbruik uit zou kunnen zien:

“Dames en heren,

(…) Ik was bij deze demonstratie met vrienden en collega’s, die ik liever allemaal zou classificeren als behorend tot het linkse intellectuele spectrum, inclusief artsen, psychotherapeuten, maatschappelijk werkers. Ik was van begin tot eind aanwezig en heb het evenement heel anders ervaren dan in uw verslag wordt gesuggereerd. Het richtte zich op de organisatoren, die vermoedelijk uit de rechtse hoek kwamen, de “Reichsbürger, samenzweringstheoretici en vaccinatietegenstanders”. Zoals mij door andere aanwezigen is verteld, lijkt het erop dat er onder de organisatoren wel degelijk mensen uit het rechtse spectrum zijn, wat mij bang maakte, maar ik heb geen enkele rechtsextremistische manifestatie gehoord. Ook heeft niemand zich uitgesproken tegen vaccinaties in het algemeen (alleen tegen verplichte vaccinaties) en de vrees voor een te grote invloed van superrijken zoals Bill Gates is, vanwege de bekende feiten (donaties aan de WHO, RKI en Charite bijvoorbeeld), op zijn minst begrijpelijk en bespreekbaar.

Het was uiterst vreedzaam, er werd gesproken over de te grote invloed van Bill Gates op het wereldwijde gezondheidsbeleid en de bezorgdheid over een verplichte vaccinatie. Dit werd ook gedaan naar aanleiding van het rampzalige paaszondag-interview met Bill Gates in de Tagesthemen, dat ook ik heb ervaren als pure propaganda zonder enige kritische journalistieke eis van Ingo Zamperoni. Ik zat zelf in shock voor het scherm en vroeg me af: “Oh mijn God! Hebben de samenzweringstheoretici gelijk? Hoe kan deze man beweren dat hij 7 miljard mensen op een geschatte totale bevolking van 7,7 miljard mensen kan vaccineren? Hoe kan ik dit anders verklaren dan door een geplande inenting? Ik werd bang. Niet van het virus. Het is de inenting. Tot overmaat van ramp waren zowel Söder (CSU) als Habeck (GREENS) in de media-aandacht “open” voor een verplichte vaccinatie! Als ik dan hoor dat er gesproken wordt over een RNA-vaccin, een volledig nieuw type vaccin zonder enige eerdere klinische ervaring, zodat we niets weten over de risico’s en de bijwerkingen ervan, en zeker niet over de gevolgen op de lange termijn, maakt de geplande verkorte goedkeuringstermijn mij nog onzekerder. In dit opzicht kan ik de bezorgdheid van de “vaccinatiecritici” zeker begrijpen! Maar in plaats van deze zorg serieus te nemen, waarvoor de ARD zelf de basis heeft gelegd, kun je niets anders bedenken dan de kritische eisen aan de vrijheid van beslissing met de term “vaccinatie tegenstander” van tafel te vegen! Is dat verlichting? Is dat journalistiek? Voldoet u aan uw mandaat voor een waarheidsgetrouwe en gedifferentieerde verslaglegging en de bevordering van het pluralisme in de meningsuiting, zoals dat hoort bij het uit de bijdrage gefinancierde “4de geweld” in een democratie?

Op dezelfde manier belastert u de kritiek op Bill Gates met het woord “samenzweringstheoreticus”. De dagbladen hebben de basis gelegd voor deze “samenzweringstheorie”! De Duden definieert samenzwering als “gezamenlijke planning van een onderneming tegen iemand of iets”. Welnu, als er een massale inenting van enkelen tegen de massa van de velen is gepland, is dat dan niet in overeenstemming met deze definitie? Als een strategiedocument van de Duitse regering in haar Corona-mediastrategie expliciet vermeldt dat het “worst-case scenario” moet worden gepresenteerd om “het gewenste schokeffect op de mensen” te bereiken en zo het vrije wetenschappelijke discours wordt onderdrukt, en wetenschappelijke opvattingen in tegendeel, zoals die van de gerenommeerde microbioloog en infectie-epidemioloog Sucharit Bhakdi, worden uitgesloten van de publieke discussie door twijfelachtige “fact-checks”, is dit dan geen samenzwering? Als de homepage van een Mr. Wodarg verlamd is, evenals het e-mailadres van een Mr. Bhakdi, als er censuur wordt geëist in sociale media, is dat dan ook geen samenzwering? En last but not least: Als de SWR een demo volledig verkeerd voorstelt, is dat dan niet ook een samenzwering?

Waarom heeft u eenzijdig beweerd dat dit een gebeurtenis was van “Reichsburgers, vaccinatietegenstanders en samenzweringstheoretici”? Waarom heeft u eenzijdig en leugenachtig verslag gedaan van “talrijke rellen en arrestaties”, die onder andere zijn ontstaan door “het tonen van de Hitlergroet”? In de tijd dat ik daar was, was er een incident dat werd veroorzaakt door het te harde optreden van een politieteam tegen een enkele demonstrant omdat hij geen masker droeg. Het bleek dat de demonstrant een medische verklaring had waarin stond dat hij als astmapatiënt zo’n masker niet kon dragen zonder het risico te lopen op een astma-aanval. De politie werd vriendelijk verzocht om naar de microfoon te komen voor een verklaring zonder dit aanbod te accepteren. De volgende opruiende oproepen tegen de politie werden door het event management op een volledig deëscalerende manier beantwoord met de stelling dat we allemaal een “menselijke familie” zijn en dat we ons niet moeten laten verdelen in geüniformeerde en niet-geüniformeerde mensen. Ik was er persoonlijk erg door geraakt, er staat niets over in hun verslaglegging.

Dergelijke berichtgeving maakt het voor mij niet bepaald gemakkelijk om de publieke media te vertrouwen. Ik was zo geschokt dat ik me ook afvroeg of ze over de Pegida-beweging, die nogal ver van mij af staat, op een al even eenzijdige lasterlijke manier verslag uitbrengen en de legitieme zorgen van de burgers gewoon negeren. Ik heb lang getwijfeld aan het feit dat er onder de demonstranten alleen maar “rechten” zijn.

Ik ben psycholoog en psychotherapeut. Als psychotherapeut probeer ik me in te leven in en inzicht te krijgen in de zeer individuele en subjectieve zorgen van mensen, ook al zijn die in tegenspraak met mijn eigen wereldbeeld. Als wetenschappelijk psycholoog begrijp ik iets van manipulatieve strategieën. En ik ben ontzet over het gedrag van de toonaangevende media, die de alternatieve media lasterlijk en ongedifferentieerd presenteren als “nepnieuwsmedia” en nooit moe worden van het verbergen, censureren en liegen.

Wat denk je te bereiken met zulke leugens? Niet alleen zult u gefrustreerde “boze burgers” van u wegjagen, maar ook zullen massa’s opgeleide, gedifferentieerde, meer linkse en vredesactivistische mensen zich steeds meer afkeren van de staatsmedia en dat doen ze nu al. We hebben mensen in het bijzonder geleerd om 100 meter tegen de wind in de geurmanipulatie en de conformiteit van de media te manipuleren. En we zijn dankbaar voor het eerlijke werk van eerbare journalisten zoals de goede Albrecht Müller met zijn beschouwende pagina’s, de Rubikon met mensen als Rainer Mausfeld, Daniele Ganser of Hans Joachim Maaz op de achtergrond, en ja, ook Ken Jebsen, die soms misschien een beetje emotioneel overreageert, maar die streeft naar echte verlichting als een gepassioneerde strijder voor vrede en democratie en die telkens weer spannende gasten interviewt. Het interview met professor Bhakdi is een echte delicatesse van kwaliteitsjournalistiek. De toonaangevende media kunnen er nog iets van leren! En zo kan goede Ken! Ook al heeft hij persoonlijk soms twijfelachtige opvattingen die je zeker zelf moet controleren.

Beste SWR-team! Ik zou opgelucht zijn als u deze rampzalige, eenzijdige, fragmentarische en leugenachtige (ik heb geen enkele Hitlergroet gezien en geen enkele arrestatie waargenomen) melding zou maken en een redelijke verklaring zou geven. Ik zou het op prijs stellen als u mijn vertrouwen in uw journalistieke werk in ieder geval een beetje zou herstellen. Misschien doen ze dit echt in de zorg voor rechtse samenzweringen, ik weet het niet. Maar dan hoop ik dat mijn presentatie u kan helpen om uw mediastrategie te heroverwegen en te beseffen dat u, in de zin van een self-fulfilling prophecy, degene bent die de demonen creëert waartegen u schrijft. (6)

Honderdduizenden, tienduizenden van dergelijke gegronde kritiek kunnen een verschil maken. Dus niet alleen kijken wat er op de demo gebeurt, maar ook het herwerken van de demo is belangrijk.

Conclusie

Er zijn veel publicaties die een fundamentele kritiek op het bestaande systeem en de onwetendheid van de politiek ten aanzien van de Basiswet beschrijven (7). Maar toch zijn de officiële media nodig om een kritische massa voor verandering te creëren.

Maar na de succesvolle positionering van jongens tegen gepensioneerden, vrouwen tegen mannen, links tegen rechts, conservatieven tegen migranten, is er nu een splitsing ontstaan binnen al deze groepen: Vaccinatie-aanhangers versus vaccinatiecritici. Hierdoor wordt elke afwijking van het overheidsbeleid geatomiseerd.

Dit hoogtepunt van “verdeel en heers” leidt niet noodzakelijkerwijs tot een zwanenzang van de elites, maar het zou de ogen kunnen openen van veel mensen die zich voordien niet bewust waren van dit feit. En als ze nu in actie komen en een tsunami van kritiek tegen de media veroorzaken, zal er misschien ooit iets gebeuren. Zodra het eerste zogenaamde kwaliteitsmedium het verhaal in twijfel begint te trekken, zullen anderen volgen. Laten we het eens proberen.

Bronnen: