Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Ja, ik haat het.

Ja, ik haat het.

Veröffentlicht am: 4. Februar 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een commentaar van Dagmar Henn.

De klasse van de oligarchen, die hun rijkdom vergroten met honger en oorlogen. Hun politieke lakeien. Hun professionele hersenvernevelaars.

En ik haast me. Omdat ik wil dat de mensen dit juk van zich afschudden.

Ik haat de oorlogszuchtigen van de NAVO. En ik vind het leuk om die haat te verspreiden. Het zou mijn wens zijn dat je in hun armen zou vallen, hun activiteiten zou beëindigen.

Zal het de villa’s morgen doen verbranden? Ik denk het niet. De effecten van mijn opruiende inspanningen zijn zeer beperkt, ik kan het lot van Marie Antoinette nog steeds als lichtend voorbeeld gebruiken, de guillotine voor het Reichstag gebouw blijft onbebouwd. Waarom? Want het verband tussen woord en daad is niet zo eenvoudig, noch in het positieve, noch in het negatieve.

Ik schrijf dit alleen maar omdat deze termen ‘haat’ en ‘onrust’ de laatste jaren een soort Leatherman zijn geworden voor de beperking van democratische rechten. Ja, ik meende wat ik hierboven zei. Maar ik bedoelde ze ook als illustratief voorbeeld van hoe onduidelijke termen zijn vastgesteld die desnoods over bijna elke duidelijkere politieke uitspraak kunnen worden uitgegleden. Facebook zou Tucholsky verwijderen, met een beroep op de Network Enforcement Act.

De lijst van leden (1) op basis waarvan netwerkexploitanten worden opgeroepen om te censureren is lang. Iedereen die wil kan het opzoeken. Het is interessant om te lezen als je het een beetje tegen de stroom in leest. Zo gaat § 86 van het Duitse wetboek van strafrecht over “de verspreiding van propagandamateriaal van ongrondwettelijke organisaties”, maar het definieert ook wat dergelijk propagandamateriaal is – “geschriften waarvan de inhoud gericht is tegen (…) het idee van internationale verstandhouding”. Als dit serieus zou worden genomen, zouden alle berichtgeving van de bedrijfsmedia over Rusland in de afgelopen jaren onder deze paragrafen vallen. In dit geval kan een blinde man met een stok zien dat dit niet door de wetgever wordt bedoeld.

Interessant in dit geval is ook § 100a de “verraderlijke vervalsing”. Wie doet “onjuiste beweringen van feitelijke aard, die, indien zij oprecht of waar zijn, van belang zouden zijn voor de buitenlandse veiligheid of de betrekkingen van de Bondsrepubliek Duitsland met een buitenlandse mogendheid, (…) publiekelijk bekend om aan een buitenlandse mogendheid te doen alsof het om echte voorwerpen of feiten gaat en daardoor het gevaar van een ernstig nadeel voor de buitenlandse veiligheid of de betrekkingen van de Bondsrepubliek Duitsland met een buitenlandse mogendheid veroorzaakt” – wat was dat ook alweer met de Tiergarten-moord? Werd niet beweerd dat Rusland niet aan het onderzoek had bijgedragen zonder dat daar een verzoek om was ingediend? Zijn er niet twee Russische diplomaten uitgewezen op basis van deze valse bewering? Is het mogelijk om een dergelijke uitzetting op een andere manier te beschrijven dan als “een nadeel voor de betrekkingen van de Bondsrepubliek Duitsland met een buitenlandse mogendheid”?

Hoe dan ook, het staat vast dat er in deze gevallen geen onderzoek naar de misdaden zal worden ingesteld en dat de overeenkomstige posten op de sociale netwerken niet zullen worden geschrapt. Maar hopelijk zijn de voorbeelden genoeg om te bewijzen wat men met deze paragrafen kan doen als men dat wil. En dat is precies waar het probleem ligt. Het is immers een kwestie van vrijheid van meningsuiting.

Degenen die zichzelf als politieke linksen zien, hebben zich op het tuinpad laten leiden met de woorden ‘haat’ en ‘haat’. Men is vergeten dat het woord ‘roerganger’ historisch gezien een woord was dat de nazi’s gebruikten voor de communisten. Men kan luisteren naar de Duitse Symfonie van Hanns Eisler, met de zetting van het Brechtse gedicht ‘Begrafenis van het roerwerk in een zinken kist’ (2), om de herinnering op te frissen. Ja, met ijver heeft men een wapen gesmeed waarin men zich net zo goed kan storten. Je hoeft maar tien seconden te besteden om je een door de NAVO gecontroleerde massale toepassing van paragraaf 100a voor te stellen. En hop, elke informatie over de imperialistische machinaties, over oorlogsleugens en huurlingenlegers – is eenvoudigweg verboden. En wordt vooraf gecensureerd. Dat is wat er gebeurt in de sociale netwerken.

Misschien helpt het proces van Linksunten-Indymedia (3), omdat het denken weer rechtgetrokken kan worden. Het portaal werd verboden in de nasleep van de G20-top, omdat het zou oproepen tot gewelddaden tegen de politie. Maar Indymedia is in principe gewoon een platform waar iedereen berichten kan plaatsen; een soort modern prikbord. Een van de belangrijkste beschuldigingen tegen linksonder Indymedia was dat ze biechtbrieven hadden gepubliceerd. Dit is een normale persactiviteit; in de jaren zeventig van de vorige eeuw waren er gevallen waarin dit zelfs in de bedrijfspers gebeurde. Dit portaal mag dan onsmakelijk zijn, en ik ben het zeker eens met weinig van de overtuigingen van het autonome spectrum, maar het zijn altijd en fundamenteel slechts woorden en documentatie waaruit heel andere debatten kunnen voortkomen.

Er is een juridische valkuil opgezet voor de mensen die betrokken zijn bij de portaalsite door een procedure te starten voor de oprichting van een criminele organisatie en tegelijkertijd de portaalsite te verbieden op basis van de wet op de verenigingen, niet op basis van de wet op de media. In de verbodsprocedure is het beroep tegen het verbod van de vereniging, dat bedoeld was om het portaal te beschermen, nu verworpen voor de federale administratieve rechtbank, omdat de eisers zich niet hebben geïdentificeerd als leden van de vereniging – geconstrueerd door de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken de Maziere – en in de strafprocedure hangt hun verdediging af van het bewijs dat zij dat niet zijn geweest (4). Ze hadden daarom de keuze om de poort te redden en er zelf voor naar de gevangenis te gaan, of om zichzelf te redden en de poort te veroordelen. De eigenlijk centrale vraag, die tot het terrein van het mediarecht behoort: welke publicaties behoren nog steeds tot de persvrijheid en welke niet, is dankzij deze slimme constructie in de hele procedure tot nu toe niet eens opgeroepen en zal alleen maar worden gehoord als de betrokkenen de dure stap voor het Constitutionele Hof durven te zetten.

In het geval van Left-Bottom Indymedia zijn in ieder geval enkele van de bekende slaapkoppen wakker geworden, zoals Reporters Without Borders, die anders door de Assange-zaak heen slapen en zich graag onthouden van stemming over de persvrijheid in Oekraïne. Linksunten-Indymedia is echter niet het eerste geval waarin deze truc om de kwestie van de persvrijheid te omzeilen is toegepast. Het proces in deze zaak was gericht tegen een rechtse partij, Altermedia, en tijdens dit proces waren er geen enkele bezwaren ter verdediging van de persvrijheid. Altermedia was nu echt walgelijk, maar het zou mogelijk zijn geweest om het te sluiten met een duidelijke, juridisch controleerbare rechtvaardiging, verwijzend naar fascistische inhoud, en niet met een truc. Maar wat deze republiek schuwt als de duivel, is een precieze definitie van wat fascistische inhoud is. Men zou ook wel eens te gemakkelijk in de problemen komen.

De vrijheid van meningsuiting in dit land bevindt zich in zeer gevaarlijke wateren. De bedrijfsmedia staan allemaal aan de kant van de tegenstanders. De mate waarin de toeschrijving van ‘haat en haat’ wordt bedoeld, is te zien in een voorbeeld uit de brochure ‘No Hate Speech'(5), aanbevolen door onder andere het NRW Staatsblad voor de Media. Het volgende wordt als voorbeeld (6) gegeven van een voorbeeldige reactie op ‘haatzaaien’:

“Gebruikerscommentaar: “Wie Ken Jebsen tot het transversale front rekent, heeft de fout dat hij alleen maar over hem heeft gehoord of gelezen in plaats van dat hij over hem heeft gelezen of gehoord. Degenen die regelmatig naar KenFM kijken en de problemen aanpakken, vinden deze laster alleen maar amusant.

Antwoord Spiegel Online: Precies, want zoals we allemaal weten, vertelt Ken Jebsen de waarheid, terwijl de media van het kwaadaardige systeem op afstand worden bestuurd door de reptielen van de Federale Kanselarij. Of zo.”

Deze beledigende en irrationele reactie van de Spiegel online redactie op een redelijke, rationele opmerking wordt door de auteurs geclassificeerd als een reactie ‘met humor of door het vragen van geldig bewijs voor de claims’.

Een exacte definitie voor ‘haat’ en ‘haat’ kon ik met de beste wil van de wereld niet vinden. Dit is opzettelijk. Vermoedelijk zouden de verdedigers van Linksunten-Indymedia zich waarschijnlijk verdedigen tegen bescherming op een portaal als KenFm. Maar dat is precies waar het probleem ligt. Je hoeft maar een beetje met de vlag ‘Against Rrrrachts’ te zwaaien, en de linkerzijde van vandaag slikt elke stap tegen de burgerrechten in. Zonder ook maar te denken aan het feit dat deze messen in twee richtingen snijden, en dat ze uiteindelijk door de hele Duitse geschiedenis heen altijd vooral naar links zijn gericht.