Een commentaar van Anselm Lenz.
De Corona-crisis is een poging om de ineenstorting van het financiële marktkapitalisme, dat sinds medio 2009 opdoemt, te overschaduwen. Het zeer grote geld wil naar een nieuwe fase van zijn overheersing over ons toe. De basiswetgeving en -wetenschap zijn niets anders dan betekenisloze accessoires. De oppositie wordt vervolgd tot het openen van pogroms tegen oppositieleden.
Maar de overheid, haar vrienden en de gelijkgestemde media-huizen hebben hun berekeningen gedaan zonder de mensen. Zelfs ARD’s focus op de protesten voor de Basiswet onder de titel “Niet zonder ons!” ziet het verzet in de bevolking al oplopen tot 33 procent. Als zo’n figuur niet meer verborgen kan worden in de partij-functionele televisie, weten we dat vanaf nu niet alleen de dapperste van de dapperen aan onze kant staat, maar ook de kant van de oppositie.
De oppositie zal het hoofd blijven bieden aan de meest ernstige pesterijen. Aangezien wij van nichtohneuns.de op 28 maart 2020 op onze Rosa-Luxemburg-Platz in Berlijn basiswetten wilden verspreiden om onze regering te herinneren aan de rechten van de vrijheid, is de ene na de andere intimidatiemaatregel tegen ons gericht.
Nachtelijke huisbezoeken door ambtenaren verkleed als dronken bende’s of prostituees. De beschrijving van ons weekblad “Democratisch Verzet” als “met virussen besmet materiaal” – in combinatie met het verbod om het te verspreiden. Een door de regering uitgesloten zone rond de Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz in Berlijn die nooit eerder in de geschiedenis van de Bondsrepubliek is gezien.
Het verbod om in het openbaar te spreken voor de redactie van het Democratisch Verzet. Willekeurige arrestaties. Een campagne van laster, opruiing en haat in de taz, de Bild, de SZ, de ZDF, Markus Lanz, in grote delen van ons door GEZ gefinancierde radiostation en, last but not least, het zelfs officieel door Bill Gates gefinancierde tijdschrift Der Spiegel, dat nu het vlaggenschip van het neo-feodalisme en het pre-fascisme moet worden genoemd.
De taz heeft in zijn woensdagnummer opnieuw opgehitst tegen oppositieleden en journalisten. Deze keer de lieve varkens van de collega’s werden gehinderd door het feit dat een krant wordt geproduceerd in een appartement in de Berlijnse wijk Wedding, die onlangs meer dan tien keer de oplage van de taz had: Der demokratische Widerstand. Ze klaagden dat in het bruiloftsappartement
- besproken op het balkon
- een journalist die sigaretten rookt
- dat zou mogelijk een joint kunnen zijn
- opgeslagen op de binnenplaats op een pallet met kranten
- en in het algemeen was een “pöhse”-redactie niet goed genoeg…
- de buren zijn allemaal woedend.
De cross-check in de middag onthulde: puff-puff. Hallo, hoe gaat het? We willen ons graag voorstellen. Resultaat: De buren zijn ALLEEN, maar één op de eerste verdieping is helemaal niet geërgerd. Velen van hen staan zelfs duidelijk aan onze kant.
Een van hen overhandigt ons zelfs een briefje van vijftig euro: “Voor de donatiedoos, leg gewoon een stapel nieuwe nummers voor mijn deur, ik zal ze over het bedrijf verdelen! Ga door, mensen!” De taz heeft weer eens bewezen te liegen – en eigenlijk weten alle lezers die het zinkende schip in drommen verlaten dit, zoals werd geleerd van de taz toren in de Friedrichstraße. Volgens het rapport hebben duizenden vrouwelijke abonnees al ontslag genomen en heeft een driecijferig aantal vrouwelijke aandeelhouders de coöperatie verlaten. Het papier zal het niet veel langer uithouden.
Aan de andere kant stromen honderden artsen en advocaten naar de oppositie toe, niet een paar voormalige en zelfs huidige abonnees van de krant. Wat voor de taz geldt, geldt niet minder voor andere mediagroepen. Vanuit de jonge wereld komen zowel journalisten als abonnees naar het verzet. Mensen komen naar ons toe vanuit het dagblad Die Welt, vanuit de SZ, vanuit bijna alle partijen en achtergronden.
Hun belang is de republiek: scheiding der machten, democratie en nieuwe verkiezingen. Onze regering heeft geen mandaat voor haar maatregelen. Ze eisen samen met ons: nieuwe verkiezingen en een onderzoekscommissie voor Corona. Zij willen ook dat de herstructurering van de economische wetgeving op zijn minst een democratische basis krijgt. Politieke transparantie, een open debat in de beste zin van het woord en serieus wetenschappelijk onderzoek zijn zeer belangrijk!
Het lijdt dus geen twijfel dat de Verlichting zal zegevieren. De enige vraag is wat de vijanden van de Verlichting, de bewonderaars van de technologiegoeroes en de regeringsfans met ons, de oppositie, zullen doen totdat hun politieke en mediale nederlaag zeker is.
Hun doel wordt steeds duidelijker: ze willen kleine en middelgrote handelaren, bedrijven die geen directe toegang hebben tot de kapitaalmarkt, freelancers, restauranthouders, hoteliers, boeren en, in het algemeen, alle kleine en middelgrote ondernemingen – met andere woorden, al degenen die het leven in steden en gemeenschappen zo de moeite waard maken om te leven – afmaken. Uiteindelijk wilden Ursula von der Leyen en haar handlangers zelfs het minimumloon verlagen.
“Als dit waanzin is, heeft het methode,” zoals William Shakespeare in het begin van de zeventiende eeuw schreef in het licht van dergelijke criminele energie. Dan is het probleem, net als nu, niet de vreedzame samenzweringstheoretici en freaks, die misschien af en toe een beetje te ver denken. Maar eerder de echte horror, laster en terreur van de heersende klassen – die zich beroepen op nobele motieven en nog meer leed veroorzaken in het proces, in plaats van simpelweg op te geven en de dialoog te zoeken. Zoals Shakespeare’s Hamlet. – En eigenlijk is deze literaire figuur nog te edel om te worden vergeleken met de neo-feodalisten en bewakingsstaatfans van het heden. Dit zijn gewoonweg autoritaire karakters.
Maar wat hebben al deze woorden voor zin en de wetenschap dat we uiteindelijk meer gelijk dan ongelijk zullen hebben. Dat onze tegenstander liegt. Die goede wil heeft de overhand.
Terwijl kinderen terecht inbreken in hun speeltuinen om hun vrienden te knuffelen, en terwijl mannen en vrouwen in de hoofdstad volledig op gespannen voet staan met de vraag of de proportionaliteit in de strijd tegen griep wordt gehandhaafd, is de verantwoordelijke hoofdstadsfractie bezig tijd te kopen. Namelijk de tijd die het nodig heeft om zijn door de crisis geteisterde regel aan te passen.
Om ervoor te zorgen dat deze tijd wordt toegekend, handelen het politiek-media-kartel en zijn aanhangers nu bewust met verkeerd geïnterpreteerde gegevens, die ook bedoeld zijn om de wereldwijde actie tegen de democratie en de deskundigheid te legitimeren. Ze liegen voor het behoud van de macht van hun eigen kringen – of die waartoe ze voelen dat ze behoren.
Want de heersende oneerlijkheid in medische en constitutionele kwesties is zo duidelijk dat duizenden artsen, advocaten en zelfs een paar onafhankelijke journalisten wereldwijd zich er onmiddellijk tegen verzetten. Niemand van ons is alleen. En we zullen uiteindelijk gelijk hebben en een paar onafhankelijke onderscheidingen krijgen.
Hebben we er iets aan? Deze kennis?
Dat het ongrondwettelijk gesloten kartel de strijd voor de waarheid en de wetenschap niet kan winnen.
En daarom – aandacht! – dat is waarschijnlijk niet eens de bedoeling. De nederlaag van de lagere rangen van het machtskartel wordt meegewogen.
De handlangers van de elite zullen terug moeten roeien, onderzoekscommissies onder ogen moeten zien en in een langdurig proces op zijn minst grote fouten en zelfs leugens moeten toegeven – ze zullen uiteindelijk verdwijnen, zoals bondsminister Horst Seehofer onlangs heeft toegegeven. Over een jaar neemt hij ontslag en dan wordt hij nooit meer gehoord. Tot die tijd wil hij de oppositie goed in de gaten houden, hij laat los, en dat betekent: vervolging. Deze mensen zijn alsof ze op de rails staan. Ze willen doorgaan met hun waanideeën.
Tot de maniakken behoren bijvoorbeeld ook de federale minister van Volksgezondheid Jens Spahn, enkele figuren uit de uitvoerende macht zoals de presidenten van de lokale politie of hoge ambtenaren, en een groot aantal parlementsleden en vertegenwoordigers van de media uit de tweede rij van de hoofdmedia. Ze zijn allemaal de pionnenoffers.
Cijfers zoals Markus Lanz van ZDF of de relatief irrelevante journalist Peter Laudenbach van het dagblad taz zijn voor het politiek-media-kartel zeer gemakkelijk inwisselbaar. Hun eigen vervangbaarheid verklaart de volatiliteit en de anticiperende gehoorzaamheid op het moment van de crisis.
Beide collega’s, als je ze zo wilt noemen, behoren tot de scherpste en meest fanatieke oproerkraaiers tegen de oppositie in het medialandschap van de Bondsrepubliek Duitsland in 2020, van de belangrijkste vertegenwoordigers van een monocultuur met afstemming op de koers van de regering, tot pogromoproepen tegen collega’s uit de industrie zoals hierboven beschreven.
De populariteit van het TV-gezicht Markus Lanz bijvoorbeeld is uitsluitend gebaseerd op zijn aanwezigheid en een aantal soft skills. En liever niet op waarnemingsvermogen of zelfs karakterintegriteit in doorslaggevende situaties. De opkomst van de media-invloed van zo’n clown ontstaat uit zichzelf, door benoeming en eeuwige herhaling, niet uit kwalificatie, argumenten, relevantie of zelfs interne democratie. Maar de interne democratie zou een zeer belangrijke rol moeten spelen, in ieder geval in de publieke omroep, want we betalen er allemaal voor via een verplichte heffing. Dit heeft alleen zin als alle maatschappelijke trends voldoende zijn vertegenwoordigd en als er eerlijk journalistiek werk wordt verricht in het algemeen belang.
Helaas is dat in de Corona-crisis niet of nauwelijks het geval, omdat partijen veel te veel invloed hebben op de organisatie van de publieke omroep, waardoor deze een gecorrumpeerde publieke dienst is, die per definitie als door de overheid gefinancierde – en dus onafhankelijke – omroep niet zou moeten zijn. Het moet veelvormig zijn. De differentiatie van het debat moet worden gewaarborgd door verschillende verantwoordelijkheden. Geen uniform omroepbeleid, maar echte politieke en personele diversiteit. Een professionele burgerradio, ook voor degenen die zich helemaal geen burger willen noemen, omdat ze niet weten dat dit een zeer goed begrip is in de zin van burgers sinds de Verlichting en de Franse Revolutie.
Dat het ook heel anders kan, bleek uit de televisie van de Bayerische Rundfunk. Nog in januari zond de BR een lange reportage uit over de bespotting van al diegenen die “Corona” gevaarlijk hadden verklaard: De term “samenzweringstheoreticus” werd meermaals gebruikt. Pas toen de regering een 180 graden draai maakte, draaide de hoofdstroom de bladzijde om. Tot precies het andere uiterste en met al het verbale en zelfs huiselijke geweld van de inlichtingendienst.
Nogmaals: In januari stond de GEZ-radio nog steeds aan onze kant. En toen ging het volledig uit en stond het bijna zonder uitzondering tegenover de wetenschappelijke gemeenschap. Ik vraag me af of iemand van de regering ons dat heeft verteld? Of ze volgen allemaal een kudde-impuls zoals lemmingen?
Hoe dan ook, de omkering van de publiekrechtelijke autoriteiten laat al zien hoe betekenisloos het concept van de samenzweringstheorie is. Het is zo hol als een vacuüm.
In het Handboek van de Sociologie werd de term al in de jaren zeventig van de vorige eeuw gebruikt als een overheidstechniek om tegenstemmen te brandmerken. Of om het in een plaatje te zetten; de heerser zegt: “Oh onzin, ik ben helemaal geen heerser en ik wil alleen het beste voor je! Wie mij van slechte bedoelingen beschuldigt is een samenzweringstheoreticus en wil alleen maar de regering omverwerpen!”
Hij heeft gelijk. In een democratie maakt het echter deel uit van het proces dat heersers – en ook hele kasten en klassen van heersers – kunnen worden afgezet en vervangen wanneer het volk ze niet meer wil.
Het is bijvoorbeeld irrelevant of de heerser door het volk wordt gezien als een weerzinwekkende vaccinatie- en technologiegoeroe die geen democratische legitimatie en zelfs geen expertise heeft voor zijn buitensporige aanspraak op macht, of – analytisch gezien correct – wordt beschreven als een inwisselbare vertegenwoordiger van het globaliseerbare kapitaal van de 21e eeuw. Wezen bepaalt het bewustzijn.
Maar het proces laat nog meer zien hoe extreem – men zou moeten zeggen in principe extremistisch – grote delen van de gevestigde media en politieke groeperingen zijn. Ze zijn in een staat van extreme schommelingen: de kudde loopt van het ene uiterste naar het andere, niet wetend waarheen. Het heeft geen analytische instrumenten, dus het kan niets meer herkennen, kan niets meer relativeren en is bezig elkaar en alle anderen te beledigen.
De nevenschade wordt in aanmerking genomen en volgt een instrumentele redenering, een logica van verliezen en winsten. Om de macht te behouden werd het laatste restant van de eigen argumentatieve geloofwaardigheid, figuurlijk, overboord gegooid. Deze restanten van de geloofwaardigheid zijn uiteraard niet bedoeld om in de toekomst te worden gebruikt.
Daarom werd kort na de verandering van het verhaal van het Corona gevaar gezegd dat de Corona dictatuur op een of andere manier moest worden bestendigd. Het westerse model van de republiek, de openbare discussie, de verkiezingen en de vrije prijsstelling kan dus voorlopig als voorbij worden beschouwd. Het wordt momenteel vervangen door iets dat veel erger is. Een combinatie van bewaking, angst, fysieke controle, technologie, vaste prijzen en een sociaal beloningssysteem.
De Italiaanse sociaal analist Giorgio Agamben noemt dit biopolitiek. In een notendop: De uitbuiting van mensen door mensen onder het voorwendsel dat het voor onze bescherming is. Biopolitiek heeft echter nog minder te maken met socialisme dan de Bondsrepubliek zoals die tot maart 2020 bestond.
Toch lijkt de hoop dat Angela Merkel nu in sommige delen van links in Duitsland naar het socialisme wordt geleid, aanwezig te zijn. Dit komt waarschijnlijk omdat er 5.000 euro eenmalig aan nationale freelancers is uitbetaald en het Peter Hartz-geld wat eenvoudiger is uitbetaald.
Alleen mensen zoals de leider van de Linkse Partij, Katja Kipping, die gelooft dat met het minimumloon en een paar kleuterschoolplaatsen de systematisch gecreëerde ellende is overwonnen, kunnen met de gieter genieten van dit soort tegenopstanden. Sinds de overwinning van de groene Kipping-vleugel op de Wagenknechtse basis heeft de Linkse Partij het pad van de SPD gevolgd. En deze weg leidt, net als bij de Franse PS, zeer snel naar de laatste onwaarschijnlijkheid en van daaruit nog sneller onder de drempel van vijf procent.
Maar eigenlijk is dit ook niet relevant, want in de Corona-crisis hebben de leden van alle partijen jammerlijk gefaald. De zogenaamde strijd tegen het terrorisme door het beperken van de grondrechten en het rechtvaardigen van oorlogen is nu vervangen door de bedreiging van de eigen bevolking: We moeten niet langer bang zijn voor verre dictators en hun terroristische aanslagen. We worden nu verondersteld te vrezen voor het leven en de ledematen, omdat we op verschillende niveaus worden bedreigd door onze eigen regering en haar bedrijfsvrienden met een angst voor virussen.
De invoering van dit nieuwe model van overheersing, de angstvlucht door middel van gezondheidsbedreigingen, wordt momenteel overgenomen door regeringen die niets anders zijn dan speeltjes voor het kapitaal.
Na enkele maanden zullen ze hun ontslag moeten indienen omdat ze de protesten, de deskundigheid van de medische beroepsgroep, de onderzoekscommissies en de duizenden grondwettelijke klachten en particuliere aanklachten niet zullen kunnen weerstaan. Dit slachtoffer is ook geprijsd in, nevenschade. Het zou mogelijk moeten zijn om enkele commissariaten of goedbetaalde zetels in de adviesraad van de stichting te vinden voor de leden van de overheid.
Terwijl de burgers zullen proberen hun schade tijdens de Corona-periode aan te vechten tegen hun verantwoordelijke regeringen en de leden van de regering persoonlijk verantwoordelijk zullen worden gehouden, zal een wereldwijd neo-feodalisme zich eindelijk proberen te installeren.
Tegen de prijs van individuele kleine overwinningen tegen de zogenaamd verantwoordelijke, zullen de onverantwoordelijke proberen de bevolking voor te bereiden op de nieuwe fase van hun heerschappij – en dat doen ze nu al. Want de ultra-inflatoire uitbreiding van de geldvoorraad om de crisis van de elites te betalen is al een breuk met elke vorm van eerlijkheid.
Ursula von der Leyen, de hogepriesteres van de EU die onlangs betrokken was bij een omkopingszaak, liet zich onlangs op de televisie uitzenden, waar ze allerlei getallen met negen nullen las. Zonder discussie, zonder verkiezingen, wordt een nieuw soort oorlogseconomie geïntroduceerd op een ongekende schaal. Het is een oorlog om de eigen macht te behouden en de macht van financiers en vrienden – met de geldpers – te behouden.
In dit opzicht is de dreiging van verplichte vaccinatie niet de belangrijkste bedoeling. Na Corona is de verplichte vaccinatie de tweede windmolen waartegen de democraten moeten vechten, terwijl het monopolistische kapitalisme zich op een nieuwe leest wil schoeien. De verplichte vaccinatie moet en zal worden afgewend, maar niet de beperking van de grondrechten. De nieuwe totalitairen hebben behoefte aan onbekwame patiënten tot wie de hele mensheid zich moet wenden – met mensen die de wetenschap, het debat, de republiek en de democratie hoog in het vaandel hebben staan, willen ze niet verder.
De macht toont ons allen momenteel zijn lelijkheid. Macht doet dit niet vrijwillig: dit systeem in al zijn complexiteit staat onder extreme druk.
Als een gigantische lekkende onderzeeër moest hij met een grote krakende oprisping naar boven komen – en nu staat hij voor onze ogen, die meestal op de oppervlakte varen, als een enorme afstotelijke mega-machine. Deze onderzeeër ziet eruit als een enorm halfdood dier dat de ergste geuren van de onderwaterwereld heeft meegebracht. Uit de bruutte romp komen gedempte kreten die uit een andere wereld lijken te komen.
We zijn verbaasd als we het op onze boten zien: het is roken, spottend en stomen op de Titanic. Officieren, uitgeput en uitgeput, bestormen het dek en schreeuwen. Op hun revers plakken ze de insignes van de macht uit een wereld die ten onder gaat: partij insignes in alle kleuren, de logo’s van de door het bedrijf gefinancierde media, de staatszenders, de grote banken en bedrijven.
Hun boodschap: “Alarm, alarm, je moet nu niet naar ons kijken, jullie zijn allemaal erg ziek of bedreigd door ziekte! Je zou kunnen sterven! Geloof ons alsjeblieft, want we weten het! We krijgen onze onderzeeër alweer fit en we begrijpen ook dat u nu – eh – een medisch product wilt hebben. Wat dacht je van een druppel? Of een vaccinatie? Eventjes maar, onze scheepsdokter is al onderweg met de spuit, hou je stil en hou je rustig achter het masker, dat jullie allemaal gevraagd worden te kopen. Vraag naar de verplichte vaccinatie, want u wilt ons genezingsproduct. In ieder geval is je paniek gerechtvaardigd, ga door, paniek! We zullen je iets leuks verkopen.
Zo’n duidelijke fraude, zo’n oorlog tegen het volk, het machtssysteem openbaart zich pas als het echt serieus is. Laten we barmhartig zijn en onze vorm, onze beschaving, onze vrede bewaren. Dus de zegeningen van de republiek, de scheiding der machten en de democratie.
Anselm Lenz is journalist en redacteur van de krant “Democratisch Verzet”.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Foto bron: nito / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)