Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Komt de staatshandeling voor Corona-slachtoffers ook in Duitsland? | Door Bernhard Loyen

Komt de staatshandeling voor Corona-slachtoffers ook in Duitsland? | Door Bernhard Loyen

Veröffentlicht am: 24. Juli 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Wanneer slagen mensen in het proces van “bewustwording”?

Een commentaar van Bernhard Loyen.

Ja, de time-out was ontspannend. Al in november vorig jaar gepland en geboekt. Een bezoek aan de prachtige Catalaanse stad Barcelona, maar wonen en ontspannen in een kleine buitenwijk van deze metropool van bijna 5,6 miljoen inwoners. Het zou een informatieve 14 dagen worden.

Spanje, bijna 47 miljoen inwoners. Naast Italië, een van de vermeende Corona-hotspots in Europa. Eind april werden ruim 200.000 infecties gemeld. De maatregelen zijn al vanaf maart, radicaal. In Spanje gold een van de strengste regels ter wereld. Vanaf 14 maart was er een eerste avondklok van 15 dagen. Wandelingen en buitensporten waren ten strengste verboden.

Mensen mochten hier alleen van afwijken in noodgevallen, voor het boodschappen doen of wanneer ze naar de apotheek, het ziekenhuis of het werk moesten rijden. Getroffen – volwassenen, jongeren, kinderen. Alledaagse realiteit – zware interventie door overheidsinstellingen. Niet-naleving of verzet tegen de instructies van de verantwoordelijke autoriteiten in een staat van alertheid kan leiden tot boetes tot vier jaar gevangenisstraf en een boete van 600 tot 30.000 euro (1).

Eind april vond een lichte ontspanning plaats. Officieel klonk het zo, citaat: Het nieuwe reglement bepaalt dat tot 3 kinderen onder de 14 jaar het appartement gedurende 1 uur mogen verlaten onder begeleiding van een volwassene (die geen ouder hoeft te zijn). De uitgang is toegestaan van 9 uur ‘s morgens tot 21 uur ‘s avonds binnen een straal van 1 kilometer van het appartement. Kinderen mogen speelgoed en scooters meenemen (2). De maskerplicht geldt vanaf de leeftijd van 6 jaar.

Hebben weken van een permanent bedreigingsscenario, de vraag naar drastische persoonlijkheidsbeperkingen, hun effect? Ja, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. De mensen leken bang, gehoorzaam, onzeker en in een permanente staat van spanning om de nog steeds geldende hygiënevoorschriften te overtreden. Na 14 weken mochten zij zich begin juni eindelijk weer vrij bewegen, dat wil zeggen door het hele land. De grenzen werden ook heropend voor toeristen. De daaruit voortvloeiende individuele economische schade heeft de essentie van een anders open en hartelijke mentaliteit zichtbaar gedeprimeerd.

Toen ik op de luchthaven van Barcelona op Spaanse bodem kwam, besefte ik dat het een bijzondere 14 dagen zou worden. Ik was in staat om het dagelijkse masker af te doen op de dag van aankomst, op een korte voedselinname na, naar de luchthaven van Berlijn, de luchthaven van München, de luchthaven van Barcelona, twee vluchten met tussenstop, een taxirit en een ontvangst met masker, met de aanvankelijke onzekerheid van de verhuurder, na niet minder dan acht uur. Nieuwe normaliteit juni 2020.

De ritten op het publiek, zeer schoon en perfect georganiseerd voorstads- en ondergrondse treinen brachten de eerste indrukken over. Op elk station, in elke treincoupé, de permanente herinnering en herinnering aan de veronderstelde coronapandemie. Soms vriendelijk, soms veeleisend, soms als poster, als digitale display, als kleine film. Voortdurende confrontatie en intimidatie. Maskers waren alleen verplicht bij het betreden van een pand of bij het gebruik van een vervoermiddel. Zonder uitzondering. Bovendien moesten in de meeste winkels, plaatsen, bezienswaardigheden en gebouwen de handen na binnenkomst worden gedesinfecteerd. Af en toe was er de vraag om wegwerphandschoenen te dragen in kruidenierswinkels.

Voor het merendeel van de inwoners was er duidelijk geen sprake van oppositie. Velen vonden het onbegrijpelijk om dit in twijfel te trekken. Een derde van de mensen droeg vrijwillig hun dagelijkse maskers op straat. Zelfs in het prachtige Park Güell, bijna verlaten voor de andere omstandigheden, op meer dan 30 graden bezoekers met alledaagse maskers. Discussies werden afgewezen. Uit overtuiging, uit ontslag. Om zich wekenlang te laten betuttelen. Als we het steeds weer horen, kunnen we er dan al zeker van zijn dat het voorbij is? De mensen zijn te roekeloos. Is het nodig om elkaar op de normale manier te kussen en te zoenen, volgens de traditie? Nee, of misschien wel ja? In straten, op pleinen, om steeds weer geobserveerd te worden. We kunnen, we willen. Ze mochten niet en werden op hun plaats gezet met een nieuwe regeling. Gestraft. De reden – een zogenaamd nieuwe snelle toename van coronabesmettingen. In een café zat de vrouw naast me. Ik zat te dicht bij haar.

Zoals overal, dezelfde discussie. Gedocumenteerde coronabesmettingen betekenen voorlopig positieve testresultaten. Geen getallen of verklaringen van fout-positieve, symptoomvrije patiënten. De reden voor de hernieuwde rage, onder andere voor de metropool Barcelona? In Segrià (regio Catalonië) zijn volgens de autoriteiten begin juli in totaal 365 nieuwe gevallen van besmetting geregistreerd. In ziekenhuizen werden 28 mensen met COVID-19 behandeld, waarvan zes op de intensive care (3). Segrià ligt op 173 km van Barcelona. 28 mensen kunnen zich dus gewend voelen om het bestaan van 5,6 miljoen mensen in Barcelona te beperken door middel van politieke maatregelen kort daarna. Het is veelzeggend dat sinds 9 juli de lokale bevolking en bezoekers ook buitenshuis een mond- en neusbeschermer moeten dragen. Dat betekent weer met weggaan, met deels stroomsterkte 30 graden in de schaduw – masker op. Waar men zich ook bevindt in deze prachtige stad – masker op. Bij de stadsstranden kon het masker pas na het betreden van het zand worden afgezet. De patrouillepolitie die er voor stond, herinnerde zich op zijn minst vriendelijk aan het dragen van het masker. Wie wil discussiëren wordt zwaar berispt. Boete deze keer, mogelijk 100 Euro.

Een paar dagen na mijn terugkeer werd de soft-lockdown besteld. Voorlopig bevelen de autoriteiten de inwoners van Barcelona en 17 omliggende gemeenten aan om het huis alleen te verlaten om te werken en te winkelen. Het is nog steeds een aanbeveling. Desalniettemin zien de meeste mensen hun verminderde gemaskerde normaliteit, het dagelijks leven met de belangrijkste inkomensfactor toerisme weer aan de horizon verdwijnen. Een grondig rampzalige stemming, die ik vanuit Berlijn herkende met een soortgelijk stadsconcept.

De agressiviteit van de wereldwijde maskerdiscussie, de starre individuele vraag naar deze maatregel, de bijkomende dreiging, namelijk het opleggen van boetes, lijkt nu een wanhopig corona-activisme van de kant van de veeleisende politici. Alledaagse maskers in het openbaar worden verondersteld het bestaan van het coronavirus visueel te bewijzen voor iedereen, om de burgers te herinneren aan het bestaan ervan op een dagelijkse basis. De cijfers zijn eenvoudigweg niet meer voldoende voor het radicale karakter van de maatregelen. Daarom moeten er elke dag negatieve berichten worden verstuurd. Mensen willen ze niet meer horen, lezen of noteren. Of er nu twee, tweehonderd of tweeduizend nieuwe infecties zijn. Wat bedoelen ze? Voorlopig niets, behalve het indrukken van de paniekknop. Zwaai alarm in kalme zeeën. Het gaat om de negatieve krantenkop, het gehoopte slechte gevoel onder lezers en luisteraars. Slecht. Corona houdt je in de gaten, houdt me in de gaten. Herinnering. Vermaning. Probeer gewoon niet te ontspannen, te voelen, te leven.

Waarom werd het publiek niet vanaf de eerste dag op de hoogte gebracht van de cijfers en de terugvorderingspercentages?

Positieve gegevens en de bijbehorende effecten op burgers zouden gewoonweg contraproductief zijn voor bangmakerij en gewenste intimidatie. Angst wekt emoties op. Dit is een belangrijk instrument voor het bereiken van de doelstellingen van deze crisis, die niet virologisch veroorzaakt is, maar politiek geordend. Nu zijn de mensen stil en tolereren ze goed gedrag, maar er sluipt een lichte onrust en koppigheid in de inerte massa van de burgers. De weinigen die een duidelijk standpunt innemen, bijvoorbeeld door het masker weg te laten, worden steeds harder aangevallen. In de klassieke en sociale media, in de commentaren. In discussies op straat, in de trein. Is de reden te vinden in de afgunst van de beweging, mentaal, verbaal en uiterlijk, in plaats van stilzwijgend te blijven bestaan?

Dit onbehagen moet ook in Brussel gevoeld zijn. Het was een kwestie van reageren. De huidige cijfers zijn niet bedoeld om de gewenste reactie uit te lokken. Welk land wordt geacht bijzonder geschokt te zijn, in het bijzonder gestraft door het Coronavirus? Spanje. De huidige cijfers: Mensen die besmet zijn, dat wil zeggen mensen die positief getest zijn: 264.836.

Klein neveneffect op de periferie, dus niet van het virus, maar van de politiek. In de Baskische regio van Spanje zijn medio juli regionale verkiezingen gehouden. Het Baskische bestuur liet weten dat ongeveer 200 coronaviruspatiënten hun stemrecht bij de regionale verkiezingen niet konden uitoefenen omdat ze een besmettelijke ziekte hebben. Citaat: “Er zijn mensen met tuberculose, een gebroken heup, een hartaanval, een beroerte of een hersenbloeding. In dit land hebben we mensen met ziekten die, net als Covid, kunnen voorkomen dat ze een stemming per post voorbereiden, en dat zullen ze ook niet kunnen (4). Dit was begin juli het geval met de Baskische minister van Volksgezondheid, Murga. Maatregelen kunnen onuitputtelijk zijn, je hoeft ze alleen maar voor te schrijven. Toleratie is nu bijna voorgeprogrammeerd.

150.376 Spanjaarden worden momenteel geacht zich te hebben hersteld, d.w.z. volledig te zijn hersteld. Doden met of door Corona: 28.424. De discussies over de werkelijke achtergrond van de wereldwijde doodsstatistieken, dat wil zeggen of het nu gaat om SARS-CoV-2 of om Covid-19, zouden in dit verband ook voor Spanje moeten gelden. Zijn dit, voor alle tragedies van alle overledenen, aantallen schokkende dimensies? In een land van 47 miljoen mensen. Voor de Spaanse regering, blijkbaar. Een groot gebaar was dus nodig om de nieuwe regelgeving te rechtvaardigen. Iets indrukwekkender dan de huidige cijfers. Dus op 16 juli werd het genoemd – staatswet voor de Corona-sterfgevallen in Spanje. Was de rouw in stilte, intern, dus Spanje voor zichzelf? Verre van dat, Deutsche Welle meldt zich, citaat:

Het hele EU-leiderschapsgebouw en de Spaanse koning legt witte rozen neer. Het is een dag van rouw in Spanje, dat een van de meest getroffen landen van Europa is. Uiteindelijk is er stilte (5).

De stilte over wat? Dat alles niet kan zijn zoals het wordt gepresenteerd?

Hoe wordt deze productie aan de Duitsers verkocht? De Tagesschau dezent boulevardesk, citaat: “Het is een van de bijzonder ontroerende momenten van deze ochtend: Koning Felipe VI rent met zijn dochter Leonor naar de vlam die is aangestoken ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Ze leggen een witte roos neer. Ze dragen allebei zwarte ademhalingsmaskers, passend bij de gelegenheid. Ongeveer 400 gasten zijn hier op het voorplein van het Koninklijk Paleis in Madrid bijeengekomen om de slachtoffers te herdenken – onder wie Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, en Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO (6).

Zij werden vergezeld door de voorzitter van de Raad van de EU, Charles Michel, de voorzitter van het Europees Parlement, David Sassoli, en de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus. Waarom deze delegatie op hoog niveau? Is de enscenering, de noodzaak, ontworpen in Brussel? Deutsche Welle kon nog gedetailleerder rapporteren, citaat: “Met deze staatshandeling wilde de regering de doden niet alleen herdenken en het gezondheidspersoneel bedanken. Zij wilde ook hulde brengen aan de prestaties van de bevolking tijdens de pandemie.

De verdienste om alles stilzwijgend te hebben doorstaan? Wat is het sterftecijfer in Spanje, in termen van vertraagde behandelingen, uitgestelde operaties, verpleging van onbekende zelfmoorden? De economische en psychologische slachtoffers. Ook dit is een wereldwijde realiteit van neveneffecten van deze crisis. De onbekende metastasen van de wereldwijde politieke maatregelen, niet uitgaande van het SARS-CoV-2-virus.

Zou het daarom een beetje “dank je wel” kunnen zijn voor het op één na hoogste bedrag uit het EU-pakket van het wederopbouwfonds, na alle 77,3 miljard euro (7)? Het evenement heeft prachtige foto’s en indrukken achtergelaten. Ook in de Federale Kanselarij. Het hoofd van de Kanselarij, Helge Braun, liet daarop op 19.07. een aankondiging doen via de BILD krant, citaat:

BILD: Spanje dacht met een staatshandeling van Corona Death. Kun je je zoiets ook voor Duitsland voorstellen?

Braun: “Ja. Met alle vreugde over de lage infectiecijfers moeten we een signaal afgeven dat de doden niet vergeten worden. Dat vind ik heel belangrijk. Naar mijn mening zou het een goed teken kunnen zijn voor het einde van de pandemie om zich op een waardige manier op deze herinnering te concentreren”(8).

Wie bepaalt het laatste punt. Duidelijk de willekeur van de politiek, niet de huidige cijfers. Een staatsbegrafenis is een plechtige gebeurtenis ter ere van een persoon of een buitengewone gebeurtenis die van belang is voor een staat. Kenmerken van een staatshandeling zijn een uitgebreide ceremonie, een representatief kader en de aanwezigheid van hoge ambtenaren (9).

Sinds de oprichting van de Bondsrepubliek Duitsland bestaan er op basis van de gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan. 1974: 25e verjaardag van de inwerkingtreding van de basiswet, 1989: 40e verjaardag van het bestaan van de Bondsrepubliek Duitsland, 1990: dag van de Duitse eenheid, 1995: 50e verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog, 1999: 50e verjaardag van het bestaan van de Bondsrepubliek Duitsland, 2005: staatshandeling ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de overstromingsramp op de kusten van de Indische Oceaan, 2009: 60e verjaardag van het bestaan van de Bondsrepubliek Duitsland (10).

En nu, als gevolg van een kunstmatige crisis (verkocht als een buitengewone gebeurtenis), is, gezien de nog steeds onverklaarbare doodsomstandigheden van op dit moment 9102 overledenen, van de bijna 83 miljoen Duitsers, een staatshandeling denkbaar? Wat een klucht! Foto’s van een staatshandeling worden verondersteld indruk te maken. Er gebeuren grote dingen in het land. We willen de burgers duidelijk maken dat wij, de regering, aan uw kant staan. In voor- en tegenspoed. De waarheid is dat ze al wekenlang een wereldwijde orkestratie orkestreren, ook in dit land.

Elk jaar sterven in Duitsland meer dan 120.000 mensen aan de gevolgen van tabaksgebruik (11). Staatswet?
Er zijn 40.000 amputaties per jaar als gevolg van diabetes, elk uur sterven er drie mensen aan diabetes (12). Staatswet?
Elk jaar sterven in Duitsland 74.000 mensen aan alcohol. Staatswet?

Pas na afloop van het decreet zullen de definitieve cijfers het totale aantal van alle slachtoffers van de Corona-crisis weergeven. Het ministerie van Volksgezondheid heeft in de eerste helft van het jaar al 31,4 miljoen euro geïnvesteerd om maatregelen tegen de coronacrisis te bevorderen. Het BMG verwacht nog steeds hoge uitgaven, citeer: de tweede golf, die vanuit epidemiologisch oogpunt te verwachten is, moet worden tegengegaan “met de instrumenten” “die al werden gebruikt bij het beheer van de eerste fase” (11). De overheidshandeling kan dus nog steeds flexibel worden uitgesteld. Godzijdank zijn er de onnauwkeurige cijfers en tot nu toe werkt een meerderheid van de bevolking nog steeds mee. Citaat:

Het proces van groeiend bewustzijn is niets anders dan het proces van ontwaken, waarbij men de ogen opent en ziet wat er in het verschiet ligt.

Bewustwording betekent het opgeven van illusies en is, voor zover het lukt, een proces van bevrijding.

(Erich Fromm, 1968. Uit – De revolutie van de hoop)

Het betekent dat we de hoop niet opgeven. Om de oude normaliteit terug te winnen. Nieuwe normaliteit kan onze toekomst niet zijn.

Bronnen: