Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Leopoldina beoordeling. Het aangekondigde slachtoffer

Leopoldina beoordeling. Het aangekondigde slachtoffer

Veröffentlicht am: 20. April 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een standpunt van Dagmar Henn.

Merkel’s propaganda-apparatuur werkt nog steeds. Nadat ze in maart door de Beierse regering tegen haar wil werd gedwongen, heeft de Berlijnse politieke acteurs een tegenaanval gelanceerd en de zielen van de mensen gemasseerd om zich onopvallend voor te bereiden op de opoffering van grotere groepen mensen.

Het eerste deel van de verhuizing was het zogenaamde ‘Leopoldina’-expertiseadvies (1). Naar verluidt een nationale academie voor wetenschappen, die sinds 1652 bestaat en waarvan de meeste mensen vreemd genoeg nooit hadden mogen horen. Geen wonder, het is een vereniging die enkele jaren geleden de titel van Nationale Academie kreeg van minister Schavan en die, om deze titel te rechtvaardigen, een beetje overheidsgeld krijgt. Maar dit is waarschijnlijk slechts een fractie van de eigenlijke financiering; de grotere brokken komen waarschijnlijk van de gebruikelijke verdachten, zoals Bertelsmann, Bosch of zelfs Soros, die via de tweede vereniging, de vriendenkring van de Leopoldina, bemiddeld zijn.

Wiens website (2) net op tijd in het digitale nirvana verdween voor de publicatie van dit rapport…Deze ‘Nationale Academie’ heeft tot nu toe alleen maar de aandacht getrokken door een ander rapport waarin het de sluiting van honderden klinieken (3) aanbeveelt, geheel in lijn met een soortgelijk onderzoek (4) van Bertelsmann. Zo kan het, ondanks zijn hoogdravende titel, veilig worden geplaatst in de gelederen van de neoliberale denktanks die bereidwillig de achtergrond vormen voor de handhaving van kapitaalbelangen. De kwaadaardigheid van het verslag komt vooral tot uiting in een passage: “De economische beleidsmaatregelen die tijdens de crisis zijn genomen, moeten zo snel mogelijk worden teruggeschroefd of aangepast ten gunste van een duurzame economische activiteit in het kader van een liberale marktordening. Het gaat onder meer om de terugtrekking van de staat uit bedrijven waar als gevolg van de crisis participaties zijn genomen, en om de vermindering van de overheidsschuld. De schuldrem moet worden gehandhaafd binnen het kader van de huidige regels en voorschriften.

De schuldrem moet worden gehandhaafd – dit moet eerst worden vertaald voor normale stervelingen. Dit betekent dat de lasten die nu op de resterende ambachten en gemeenten drukken, niet zullen worden gevolgd door een heropleving via investeringsprogramma’s, omdat er voor hen geen geld is dankzij de voortdurende schuldrem. Om de kleinere lokale structuren in stand te houden, zou niet alleen de schuldenrem moeten worden opgeheven, maar zouden ook de richtlijnen inzake overheidsopdrachten, die in heel Europa aanbestedingen voorschrijven, moeten worden opgeschort – het zou nodig zijn dat elke gemeente de lokaal bestaande ambachten en kleine bedrijven kan ondersteunen; in tegenstelling tot lokaal kan dit in het geheel niet werken. Sinds de belastinginkomsten van de gemeenten (5), die toch al vaak op de rand van het faillissement stonden, is er echter niets mogelijk zonder schulden aan te gaan of staats- of federale fondsen toe te wijzen…

De Leopoldina-paper laat zien dat de regering Merkel zich in eigen land net zo standvastig aan de neoliberale strategie houdt als op Europees niveau. In beide gevallen is dit een garantie voor een ramp. In plaats van de gelegenheid aan te grijpen om de openbare infrastructuur, die aan slijtage onderhevig is, te vernieuwen om de economie nieuw leven in te blazen, wordt het slijtprogramma voortgezet en alleen in het belang van de exportsector bestuurd. Het is te hopen dat Merkel op een gegeven moment zoiets als een gebarsten waterpijp in haar appartement krijgt en er achter komt dat het goed is dat er nog loodgieters in de buurt zijn, want de Poolse wil geen 14-daagse quarantaine accepteren voor de reparatie van haar pijp.

Maar terug naar ons propaganda offensief. Wat de omgang met het virus betreft, is dit document een terugkeer naar de fantasie van de kudde-immuniteit, geenszins een uitvoering van de strategie die met hamer en dans is beschreven (6). Met andere woorden, in plaats van de verspreiding van het virus zoveel mogelijk te stoppen, moet het geleidelijk aan vrij spel krijgen, met speciale bescherming van de “risicogroepen”. Een hele reeks recente resultaten, die natuurlijk nog niet kunnen worden bevestigd, doet ernstige twijfels rijzen over de vraag of er überhaupt wel immuniteit kan worden bereikt.

Aan de ene kant zijn patiënten die al genezen waren weer positief getest, en aan de andere kant zijn bij de eerste tests op antilichamen bij sommige van de voormalige patiënten helemaal geen antilichamen gevonden; er is geen permanente immuniteit tegen de naaste verwanten van dit virus, maar alleen immuniteit op korte termijn; het virus kan niet alleen de longen, maar ook de lever, het hart en de hersenen besmetten, en er zijn eerste aanwijzingen voor blijvende schade, zelfs bij patiënten die de ernstige vorm van de ziekte niet hebben hoeven te ondergaan.

Ook al zijn al deze bevindingen nog niet bevestigd vanwege de korte tijd dat de mensheid contact heeft gehad met dit virus, het is toch een vrij dik pakket, waarbij alle stukjes in één richting wijzen: de slimste strategie zou zijn geweest om de verspreiding zo grondig mogelijk te stoppen; de strategie die nog steeds mogelijk is, is hamer en dans; het idee van kudde-immuniteit heeft echter meer weg van een zelfmoordcontract. (Als kleine voetnoot in de kantlijn – Prof. Clemens Wendtner van het Tropisch Instituut van München, die momenteel een werkelijk representatief onderzoek uitvoert naar het besmettingspercentage in München en een van de adviseurs van de Beierse deelstaatregering is, maakte de Leopoldina geen deel meer uit van de werkgroep voor dit document, in tegenstelling tot de vroegere werkgroep over het onderwerp corona).

Over het zelfmoordpact – dat de Leopoldina-paper vergezelt – verscheen een oproep in de BILD (7) waarin verschillende zeer oude rijke en superrijke mensen verklaarden dat ze zichzelf graag zouden beschermen als de economie weer op gang kon komen. “Een versoepeling van de maatregelen lijkt mogelijk als het aantal infecties ver onder één komt en het aantal nieuwe infecties merkbaar begint te dalen. Om dit proces te ondersteunen, stellen wij voor Alle risicogroepen moeten zich dan vrijwillig blijven houden aan de geldende regelgeving en zich zo beschermen.

Welnu, voor de ondertekenaars van deze oproep, die waarschijnlijk spreken voor de bedrijven Siemens, Bertelsmann, Springer, SAP, BASF, Daimler, Bosch, en onder hen de verdelger Wolfgang Clement, is het persoonlijke risico vrij beperkt. Mevrouw Springer zou hooguit het sociale contact met het huispersoneel moeten verminderen en de dienstmeid moeten opdragen een mondbeschermer te dragen bij het serveren van haar thee in de tuin van de villa. Otto Schily, een andere populaire figuur, stelt het zo:

“Het voorjaarsverblijf in Toscane en Pasen met de kleinkinderen wordt dit jaar geannuleerd, evenals de professionele activiteiten buitenshuis voorlopig. Als dit helpt om de verspreiding van het Coronavirus tegen te gaan en zo een snelle herstart van de Duitse economie mogelijk te maken, zullen we dit offer graag brengen”.

Het is jammer dat de risicogroep ook de vroeg gepensioneerde mijnwerker met silicose of de voormalige verpleegkundige met hepatitis C omvat; dat de meerderheid van de ALG-II-ers boven de 50 waarschijnlijk ook tot de groep behoort, afgezien van mensen met een handicap en al diegenen wier immuunsysteem om een of andere reden verzwakt is. We zullen zien hoe de arbeidsbureaus reageren als hun ‘klanten’ zeggen dat ze het nu willen opgeven.

Redelijke schattingen wijzen erop dat slechts ongeveer 60% van de bevolking niet tot deze risicogroep behoort. In de BILD-beroep wordt beweerd dat het slechts om een paar zeer oude mensen gaat en het wordt gesproken door degenen die het zich gemakkelijk kunnen veroorloven om vrijwillig thuis te blijven, omdat de huishoudster toch boodschappen doet en er nog twintig ongelezen boeken in de bibliotheek liggen.

Maar de armen in deze maatschappij verliezen hoe dan ook. Ze verliezen hun inkomen als de banen verdwijnen, ze verliezen hun leven als de beperkingen te snel worden opgeheven. Want grappig genoeg kan men reageren met een ander papier van Leopoldina (8). “Tot de ziekten die vaker voorkomen bij mensen met een lage sociale status dan bij mensen met een gemiddelde en hoge sociale status behoren hart- en vaatziekten zoals hartaanvallen of beroertes, stofwisselingsziekten zoals diabetes mellitus, ademhalingsaandoeningen zoals chronische bronchitis of chronische obstructieve longziekten, aandoeningen van het bewegingsapparaat zoals artrose of osteoporose, en kankers zoals long-, maag- of darmkanker”. Ja, vaker en vroeger. De krant spreekt over de “verhoogde vroegtijdige sterfte van leden van de lagere sociale klassen”. Vertaald betekent dit dat bijna elke derde arme man sterft voordat hij zelfs de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Dit is de realiteit. In de VS sterven veel meer zwarten dan blanken (9) aan COVID-19 en op jongere leeftijd; een aantoonbaar verschil tussen arm en rijk dus.

Dit zijn overigens dezelfde mensen die op hun oude dag moeten blijven werken omdat hun pensioen te laag is, en die afhankelijk zijn van schoolborden om zich te voeden. Dubbelzinnig, zou men kunnen zeggen, omdat in beide versies, een voortzetting van de beperkingen ten aanzien van hamer en dans, evenals een onnozele kudde immunisatie strategie, het zijn zij die de rekening moeten betalen. Door gebrek, ziekte en dan, dankzij het behoud van de schuldrem, door hernieuwd gebrek.

Zijn we bereid te wedden dat de regering Merkel zal proberen om datgene wat ze achteraf als subsidies aan de bedrijven heeft uitgekeerd (als die er zijn) terug te verdienen door middel van sociale bezuinigingen, want we moeten toch allemaal offers brengen? Dat soortgelijke dingen zullen gebeuren in de gemeenten en de deelstaten, dankzij het gebrek aan middelen?

Deze oproep, in ieder geval, en de aangekondigde versoepeling door de federale overheid, speelt slechts een deel van het onteigende tegen het andere deel uit. Nee, we hoeven de vroeg gepensioneerde mijnwerker niet over het blad te laten springen om het leven van de serveerster in korte tijd veilig te stellen. De vraag is alleen of de sociale middelen worden gebruikt in het belang van het volk of in het belang van de kleine radicale minderheid van de superrijken. Het is ook mogelijk om een of meer langere fases van een lockdown te doorlopen als er daadwerkelijk in het levensonderhoud van iedereen wordt voorzien en de levering van alles wat nodig is door middel van een redelijke planning wordt gewaarborgd. Dit zal echter niet gebeuren met een ‘vrije marktordening’. Het kan niets anders doen dan de armen opofferen voor de rijken.

Bronnen: