Mijn immuunsysteem werkt fantastisch en is van mij!

Een commentaar van Franz Ruppert.

Het virus

Er zijn twee belangrijke factoren die een rol spelen bij het ontstaan van een infectie:

• Een infectieuze kiem (bacterie, schimmel, virus), die een ziekteverwekker wordt genoemd.
• Een gastheerlichaam (bijvoorbeeld een levend menselijk organisme) dat gekoloniseerd is door een potentiële ziekteverwekker.

De resulterende infecties, ziekten en sterfgevallen zijn afhankelijk van het type microbe en het immuunsysteem van het gastlichaam, d.w.z. de interactie tussen beide.

In de coronapandemie hebben we een coronavirus als potentiële ziekteverwekker. Coronavirussen zijn al lang bekend in de virologie. Ze muteren zoals alle virussen. Nu, blijkbaar aan het einde van 2019 en het begin van 2020, was er een “nieuw” coronavirus, waarvan de nieuwigheid waarschijnlijk bestond uit het hebben van licht gewijzigde grijphaken (“spike molecules”) waarmee het toegang kan krijgen tot de cellen van een menselijk gastlichaam. Als het erin slaagt zich te vestigen op een gastheerlichaam en zich daar te vermenigvuldigen door een groot aantal van zijn cellen binnen te dringen om ze ertoe te bewegen hun genetische structuur weer op te bouwen, dan is het ook mogelijk dat de gastheerlichamen deze nieuwe virussen uitscheiden, vooral met hun vochtige ademhalingslucht. Op deze manier kan dit type coronavirus zich van het ene naar het andere gastlichaam verplaatsen.

Het gastlichaam

Dus als we kijken naar het gastlichaam zijn er drie mogelijkheden:

• Een oppervlakkige kolonisatie van het gastlichaam met dit coronavirus.
• Een invasie van dit virus in de cellen van het gastlichaam.
• Een replicatie van dit virus door de cellen van het gastlichaam in grote aantallen.

Wat er gebeurt, hangt af van de reactie van het immuunsysteem van het gastlichaam:

• Het coronavirus blijft alleen op het lichaamsoppervlak achter als de B-cellen van het immuunsysteem voldoende antilichamen produceren om te voorkomen dat het virus met zijn pieken in de cellen terechtkomt.
• Het virus slaagt erin lichaamscellen te penetreren, maar de cellen worden door de zogenaamde helpercellen van het immuunsysteem zodanig versterkt dat ze de indringer op afstand kunnen houden zonder zelf te sterven.
• Het virus slaagt erin om in grote aantallen aan boord van de gastcellen te gaan, waardoor ze gedwongen worden zich te vermenigvuldigen, zodat ze zich niet meer kunnen verdedigen tegen het virus. Dan komen de T-killer cellen van het immuunsysteem van het gastlichaam in het spel en doden deze cellen die geïnfecteerd zijn met het coronavirus.
• Als deze infecties van cellen door het virus uit de hand lopen en de T-killer cellen niet meer in staat zijn om de geïnfecteerde cellen te doden, dan treedt een vierde fase van de immuunafweer in werking, de aasetercellen. Deze vernietigen nu zowel de geïnfecteerde als de gezonde cellen op de plaats van de infectie, bijvoorbeeld in de keel of de longen. Dit is een ultima ratio met de bedoeling het hele organisme te redden van zijn ondergang door lokale vernietiging van lichaamsweefsel. Dit is vaak succesvol en het gastlichaam heeft dan tijd nodig om te herstellen van zijn wonden. Ook kunnen er littekens achterblijven.

De relatie tussen ziekteverwekkers en immuunrespons

Omdat het dus gaat om de relatie tussen een virus en een gastlichaam, heeft het geen zin om een virus op zich te beschrijven als “nieuw”, “zeer besmettelijk” of zelfs “dodelijk”. Het coronavirus, waarvoor de pandemie werd uitgeroepen, werd in het begin gedefinieerd als de ziekteverwekker van een ernstige ademhalingsziekte: SARS = “Severe Acute Respiratory Syndrome”. Dit is misleidend omdat het idee ontstaat dat deze ziekteverwekker altijd en overal ernstige luchtwegaandoeningen kan en zal veroorzaken. Dit is echter alleen het geval als het immuunsysteem van een gastlichaam op alle vier de verdedigingsniveaus volledig tekortschiet. Dus

• verhindert niet dat de ziekteverwekker via de B-cellen in de lichaamscellen terechtkomt,
• geeft de lichaamscellen niet genoeg doping door de helpercellen te ondersteunen,
• de dodelijke cellen (…) slagen er niet snel genoeg in om overweldigde geïnfecteerde cellen te doden,
  de fagocyten niet in staat zijn om de lokale infectiehaarden in te dammen en in hun handelingen op grote schaal celweefsel te vernietigen om de rest van het organisme van de vernietiging te redden.

Wanneer dit coronavirus dus een coronavirusziekte (“coronavirusziekte = covid”) veroorzaakt, toont dit in eerste instantie alleen aan dat alle noodzakelijke stadia van de immuunafweer van een gastlichaam zeer actief zijn. Alleen als alle pogingen van het immuunsysteem om het virus in te dammen er niet in slagen de verspreiding van het virus in de gastheercellen te stoppen, kan het gastlichaam volledig falen. Hoe vaak dit gebeurt, hangt af van verschillende omstandigheden:

De algemene immuunstatus van het gastlichaam, die met name te wijten kan zijn aan de hoge leeftijd.
Andere spanningen op het immuunsysteem van het gastlichaam die worden veroorzaakt door andere factoren zoals giftige stoffen in de lucht die we inademen, voedsel, reeds bestaande ziekten, interpersoonlijke conflicten etc. met andere woorden, alles waarvan bekend is dat het het immuunsysteem van de mens verzwakt en zijn activiteiten blokkeert.
Verkeerde medische behandelingen en psychologische stress- en traumafactoren spelen hierbij ook een grote rol.
Corona patiënten en sterfgevallen?

Of er überhaupt sprake is van een specifieke coronavirusziekte (“Covid-19”) is twijfelachtig voor zover de hier genoemde symptomen (ontsteking van de mond, keel en longen) ook door andere oorzaken (bijv. bacteriën of griepvirussen) kunnen worden veroorzaakt. Als er zoiets als een snel optredend zuurstoftekort kan worden toegeschreven aan deze virale infectie, kan dit probleem waarschijnlijk het best worden verholpen door het toedienen van bloedverdunners en niet door noodbeademing op een longmachine.

Ook de toeschrijving van een overlijden aan dit coronavirus is willekeurig zolang er geen autopsieresultaat beschikbaar is voor de betreffende dode persoon, wat waarschijnlijk het zeldzaamste geval is. Zelfs met de jaarlijkse griepgolven wordt het aantal griepslachtoffers niet bewezen door autopsies in individuele gevallen, maar wordt het ruw geschat door een samenvattende beoordeling van het zogenaamde overmatige sterftecijfer. Omgekeerd is het niet mogelijk te bepalen hoeveel mensen niet ziek worden of daadwerkelijk van de dood worden gered als gevolg van een vrijwillige griepvaccinatie. Het geven van doodscijfers in verband met “corona” is dus niets anders dan wilde speculatie.

De rol van de geneeskunde

Medische behandelingen die het immuunsysteem in zijn werk belemmeren en verzwakken zijn van fundamenteel belang. Deze omvatten:

• Verlaging van de koorts, omdat de algemene verhoging van de lichaamstemperatuur dient om de activiteit van het immuunsysteem volgens de vuistregel te verhogen, 1 graad hogere lichaamstemperatuur = 100% verhoging van de activiteit van de immuunafweer.
• Het voorkomen van het verwijderen van geïnfecteerde en gedode cellen, bijvoorbeeld door middel van medicatie die hoesten onderdrukt en de “loop van de neus” blokkeert.
  In het algemeen, immunosuppressieve geneesmiddelen die snel “ontsteking” verwijderen.
• In het specifieke geval van corona blijkt dit ook chloroquine te zijn wanneer het wordt toegediend aan mensen die bepaalde eiwitten niet kunnen verdragen vanwege hun resistentie tegen malaria.
  Het verwachtingseffect speelt ook een rol: mensen die te horen krijgen dat ze een effectief middel hebben gekregen, zullen gezond worden, zelfs als er geen actief ingrediënt in dit middel zit. Dit wordt het placebo-effect genoemd. En omgekeerd worden mensen hopeloos en geven ze het op als een dokter hen vertelt dat ze nog maar zes maanden te leven hebben, bijvoorbeeld met deze kankerdiagnose. Dit wordt het nocebo-effect genoemd.

Om te voorkomen dat een besmettelijke ziekte ernstig of zelfs dodelijk wordt, moet de geneeskunde dus in de eerste plaats manieren vinden om het immuunsysteem te versterken en zo het zelfgenezend vermogen van het gastlichaam te bevorderen. Het maakt al een verschil als ik tegen iemand zeg: “Je bent ernstig ziek” of zeg: “Je immuunsysteem is op dit moment zeer actief om je weer gezond te maken”. De eerste verzwakt, de tweede versterkt het immuunsysteem. Een hoopvolle boodschap bevordert de bewuste en onbewuste verdediging van een persoon tegen een infectie.

Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor geestesziekten. Mensen die gediagnosticeerd zijn met “schizofrenie”, met de boodschap dat dit genetisch bepaald is en dat langdurige medicatie noodzakelijk is, zitten in een neerwaartse spiraal in hun leven. Als men daarentegen samen met hen op zoek gaat naar de levenshistorische oorzaak van hun symptomen, krijgen ze weer hoop en worden ze weer beter.

Is dit alles nu onbekend?

Toevallig krijg ik tegenwoordig een e-mailuitwisseling die me doorverwijst naar een T-online website. Er staat hier een artikel, gedateerd 27 november 2019, getiteld “Wat is een virale infectie en wanneer is men besmettelijk? Grotendeels feitelijk informatief, zegt het volgende:

Koude virussen “worden in de lucht verspreid als aërosolen wanneer je hoest of niest, en bereiken zo gemakkelijk anderen. Als je virussen in je mond krijgt, is dat geen probleem, want je slikt ze in met je speeksel en het maagzuur vernietigt de ziekteverwekkers. Daarom is het geen probleem om te drinken uit het glas van iemand anders die bijvoorbeeld verkouden is. Zelfs zoenen is dus op zich niet gevaarlijk. Het kan echter gebeuren dat druppels van de persoon met een verkoudheid in de neus of de ogen van de persoon aan de overkant komen als ze spreken – dit zijn de eigenlijke ingangspunten voor virussen uit de lucht.

Wanneer ben je besmettelijk? 

De incubatietijd van een koude infectie ligt meestal tussen één en vier dagen. Dit betekent dat men bijvoorbeeld geïnfecteerd is met rhinovirussen en 24 uur later kunnen de eerste symptomen zoals een verkoudheid, een kriebelende keel of vermoeidheid optreden. Zodra symptomen als niezen, niezen en hoesten optreden, bestaat er voor anderen een infectierisico. Houd daarom afstand en schud de handen niet. Nies of hoest niet in je hand, maar in de boef van je arm of in een zakdoek. Zodra de neus stopt met lopen en de acute fase voorbij is, wordt ook het risico op infectie geëlimineerd. Een virusgerelateerde koude-infectie duurt ongeveer zeven dagen. In de regel ben je alleen de eerste dagen besmettelijk.

Vermenigvuldiging van virussen

Zodra het virus een gastheercel heeft gevonden, begint het zich te implanteren. Eerst hecht het zich aan het celoppervlak. De virusmantel versmelt dan met de celwand en het virus introduceert zijn genetische informatie in de cel. De cel produceert dan nieuwe virussen, die vervolgens worden vrijgegeven.

Het immuunsysteem kan voorkomen dat virussen zich aan cellen hechten. Daartoe nemen de antilichamen van de immuuncellen de overeenkomstige receptoren van de virussen in beslag en blokkeren ze. Gastheercellen die al geïnfecteerd zijn, geven een boodschappensubstantie af aan de omringende cellen, die de proliferatie remt wanneer een virus hen besmet. Bovendien worden er immuuncellen aangetrokken, die de geïnfecteerde cellen vernietigen.

Op deze manier raakt het lichaam geleidelijk aan van de ziekteverwekker af en zakt de infectie weg. Een griep is dus meestal na ongeveer twee weken voorbij zonder dat er een behandeling nodig is. Maar het lichaam kan sommige ziekteverwekkers niet alleen bestrijden. Zo is er bijvoorbeeld het ebolavirus, dat de cellen zo snel vernietigt dat het immuunsysteem het niet kan bijbenen.

Het is nu bekend dat dit “nieuwe” coronavirus niet het risicopotentieel van het Ebolavirus heeft. Toch zijn er op 20 juni 2020, de dag waarop ik deze internetpagina oproept, naast het artikel van 27 november 2019, berichten zoals: “Risk Radar bewijst: Corona-gevallen schieten in deze districten omhoog” of “Corona-uitbraak: er zit vlees van de Tönnies-fabriek in deze merken”. Is deze verwarrende strategie bedoeld om de lezers van de t-online website het laatste beetje rationeel denken te ontnemen?

De rol van het testen

De detectie van het coronavirus in de huidige pandemische situatie gebeurt door middel van een PCR-test. Deze test kan alleen maar zeggen of fragmenten van het RNA van dit virus al dan niet met een bepaalde waarschijnlijkheid aanwezig zijn. “Positief” = fragmenten van het coronavirus zijn aanwezig. Deze test kan echter geen onderscheid maken tussen

• een oppervlakkige kolonisatie van het virus in een gastlichaam,
• een infectie van het gastlichaam die al plaatsvindt,
• de mate van infectie van een gastlichaam,
• de ziekte van een gastlichaam en
• van een infectie die al voorbij is.

Deze test kan niet differentiëren of de RNA-structuur van het virus aanwezig is omdat het gastlichaam net gekoloniseerd is door dit coronavirus of dat de RNA-fragmenten nog steeds aanwezig zijn als gevolg van een overlevende infectie van cellen. Het is daarom niet in staat om onderscheid te maken tussen coronavirussen met het potentieel voor nieuwe infecties en die welke al onschadelijk en “dood” zijn gemaakt door de effecten van het immuunsysteem. Virusfragmenten die nog steeds detecteerbaar zijn in de uitwerpselen van een persoon zijn niet besmettelijk.

Om na te gaan of iemand al een coronavirusinfectie heeft gehad en dus ook antilichamen tegen dit virus heeft gevormd, is een speciale test nodig die door het nemen van een bloedmonster bepaalt of daar antilichamen tegen dit coronavirus aantoonbaar zijn. Maar zelfs dan is het niet zeker of er immuniteit is voor dit coronavirus of voor een ander virus van de corona-familie.

In ieder geval is het een volledig kortzichtige argumentatie om te zeggen dat een positieve PCR-test een duidelijke indicatie is van een infectie en een teken van ziekte van de geteste persoon. Ook hier wordt de berekening volledig zonder de gastheer gemaakt, d.w.z. zijn immuunafweer. Zelfs hoogbejaarde mensen kunnen PCR-positief getest worden, maar toch “pumperl-gsund” zijn, zoals ze hier in Beieren zeggen.

Maatregelen die stress en trauma’s veroorzaken

Bij de coronapandemie in 2020 zal de nadruk liggen op maatregelen om te voorkomen dat het virus van persoon tot persoon wordt overgedragen, voornamelijk via druppels in de uitgeademde lucht. Daarom is

• Afstandsregels,
• Mond- en neusbescherming,
• Preventie van interpersoonlijke contacten,
• Frequente desinfectie van de handen besteld.

Dit kan in sommige gevallen de verspreiding van dit coronavirus voorkomen, maar het is naïef in zoverre dat dit virus zo sterk besmettelijk is dat het zich al in een mum van tijd over de hele wereld heeft verspreid.

Deze inperkingsstrategie zou ook op de lange termijn nooit werken als dit virus lange tijd zeer besmettelijk zou blijven, omdat er dan op elk moment nieuwe infectiebronnen kunnen ontstaan, waarvan theoretisch moet worden aangenomen dat ze zich opnieuw kunnen verspreiden om een wildvuur te vormen.

De neutralisatie van het ziektepotentieel van het coronapandemievirus, dat officieel SARS-CoV-2 wordt genoemd, kan dus alleen door het individuele immuunsysteem en het immuunsysteem van een heel collectief worden bereikt. Door dit coronavirus te herkennen en zich specifiek te richten op zijn immuunsysteem, beschermt de mens zichzelf tegen mogelijke infecties en mogelijke ziekten. Hij helpt daarmee te voorkomen dat anderen geïnfecteerd raken. Hiermee hebben we dan de zogenaamde “kudde-immuniteit” bereikt. Aangezien coronavirussen niet echt nieuw zijn voor het menselijke immuunsysteem, (…) is er al een zogenaamde kruis-immuniteit aanwezig, die in een populatie binnen enkele weken en dus relatief snel kan worden bereikt.

De huidige inperkingsmaatregelen hebben ook het grote nadeel dat ze het immuunsysteem van de getroffen mensen enorm verzwakken. Het menselijk immuunsysteem reageert op zowel fysieke als psychische stress:

Angst brengt een persoon onder druk. Het stresssysteem wordt dan versterkt door stresshormonen en de activiteit van het immuunsysteem wordt verminderd door de overmatige productie van cortisol.
Wekenlang opgesloten zitten, het voorkomen van beweging en sportactiviteiten gaat de vermindering van stress tegen.
Isolatie en eenzaamheid brengen mensen ook in een hoge staat van innerlijke stress.
Argumenten en conflicten maken mensen agressief en verhogen die stress.
Negatieve gedachten, bijvoorbeeld uitzichtloosheid met betrekking tot de professionele toekomst, verzwakken ook het immuunsysteem.
Naar mijn mening creëren de corona-pandemiemaatregelen zelfs een traumatiserende situatie waarin mensen zich machteloos voelen, overgeleverd aan de genade van anderen, die steeds hopelozer worden en dus in hoge stress verkeren, wat ze uiteindelijk alleen aankunnen door zich af te scheiden van hun gevoelens. Zo ontstaat er een scheiding van de verbinding tussen hun lichaam en hun geest. Het lichaam verliest zijn hoogste autoriteit, wat het vertelt wat goed is voor het lichaam en wat niet. Dit kan onder andere leiden tot overmatig eten, tot nog minder beweging, tot nog snellere irritatie bij interpersoonlijke conflicten, tot nog meer alcohol-, sigaretten- of medicijngebruik, enz. Vooral kinderen hebben ook last van de stress van volwassenen.

Kortom: hoe langer de pandemische inperkingsmaatregelen duren en hoe minder het definitieve einde ervan in zicht is, hoe meer gezondheidsschade er waarschijnlijk zal optreden, ongeacht het coronavirus. Ze voorkomen dat mensen hun anders bestaande problemen, conflicten en ziekten op de juiste manier aanpakken. Ze drijven velen in een existentiële ondergang en niet een paar zelfs in zelfmoord.

Bovendien worden ze uitgevoerd door degenen die vanuit hun politieke machtspositie de agenda van de WHO en de nationale pandemieplannen ten uitvoer leggen,

elke praktische weerstand, indien nodig door de politie,
het intellectuele verzet hiertegen wordt onderdrukt door een pers die uitsluitend de ideologie van het zeer gevaarlijke virus verspreidt en de beslissende rol van het immuunsysteem onderdrukt,
voor veel mensen raakt de hele situatie uit hun persoonlijke controle. Ze worden dan ofwel agressief en opstandig, ofwel glijden ze uit in een depressieve lethargie. Hoe langer de pandemische toestand blijft bestaan, hoe meer de hele samenleving zich daarin opsplitst,

die nog steeds in opstand komen tegen hun disempowerment en
degenen die ophouden voor zichzelf te denken, zich alleen maar te onderwerpen, en zich terug te trekken…
Waarom maken alleen vaccinaties een einde aan de pandemische toestand?

Het einde van de coronapandemie zal verrassend zijn…

door de WHO, die deze pandemie in maart van dit jaar heeft gelanceerd,
nationale pandemieplannen en
van veel regeringspolitici
houdt verband met het bestaan van een vaccin, de ontwikkeling van geneesmiddelen en zelfs de invoering van verplichte vaccinatie voor de hele wereldbevolking. Opnieuw wordt de berekening gemaakt zonder de gastheer. Het is alsof het immuunsysteem van iedereen ter wereld, zonder uitzondering, niet in staat is om met dit coronavirus en later met andere influenzavirussen die zich elk jaar over de hele wereld verspreiden, om te gaan. Wat duidelijk niet waar is, want

95% van de mensen die dit jaar met het coronavirus zijn gekoloniseerd, vertonen geen of slechts milde infectiesymptomen,
slechts een paar mensen hebben last van infecties met ziektesymptomen, en
slechts enkele sterven in een combinatie van ongunstige factoren in de aanwezigheid van de coronavirusbesmetting
Dit voedt het vermoeden dat deze pandemie niet meer is dan een massale inenting van alle aantoonbaar gezonde mensen. Dit biedt het vooruitzicht op miljardenwinsten voor bepaalde bedrijven die nu in de race zijn om het vaccin. De schade die door deze pandemie wordt veroorzaakt, kan niet groot genoeg zijn voor dit doel. Want alleen zo’n consequente meedogenloosheid voor de behoeften van het leven en de vrijheid van iedereen zal voldoende druk op de bevolking uitoefenen om de vaccinatie als laatste redmiddel te accepteren – voor deze coronapandemie en voor alle verdere griepepidemieën die elk jaar over de hele wereld zullen uitbreken.

Onteigening van mijn immuunsysteem door vaccinatie?

Immers, vaccinaties kunnen alleen het menselijke immuunsysteem aantasten. Of ze dit doen op een manier die dit immuunsysteem daadwerkelijk ondersteunt in zijn werk, of dat ze juist het wonderbaarlijke werk ervan belemmeren en beschadigen, is een volstrekt onbeantwoorde vraag. Tendensen in het onderzoek naar vaccins om niet alleen de activiteit van het immuunsysteem van gevaccineerde mensen met dode ziekteverwekkers te stimuleren, zoals tot nu toe het geval was, maar zelfs om het genetisch te manipuleren, zijn zeer verontrustend. Wolfgang Wodarg waarschuwt: “In sommige van de geplande of reeds lopende klinische studies worden de genetische processen van de celinterne communicatie dus verstoord, zodat onze lichaamscellen nieuwe stoffen produceren die eerder van buitenaf via vaccinaties werden toegediend. Onze cellen moeten worden geherprogrammeerd in bioreactoren voor de interne productie van vaccins.”

Bij de bespreking van de ontwikkeling van deze RNA-gebaseerde vaccins wordt privé toegegeven dat SARS-CoV-2 niet zo “nieuw” is als altijd wordt beweerd. “Wetenschappers van het Paul Ehrlich Institute (PEI) melden in een recente publicatie dat er bepaalde epitopen zijn die in hoge mate bewaard zijn gebleven tussen SARS-CoV-1 en SARS-CoV-2 (10). Dit kan betekenen dat vaccinaties die gericht zijn op dergelijke epitopen een kruisbeschermend effect kunnen hebben, d.w.z. dat ze bescherming kunnen bieden tegen verschillende coronavirussen en nieuw opkomende virusmutaties”. Een kruisbestuiving van ons immuunsysteem tegen reeds bestaande coronavirussen is tot nu toe expliciet ontkend om het unieke karakter van SARS-CoV-2 te benadrukken en de pandemische proclamatie te rechtvaardigen!

Op dit punt zou men zeker een parallel kunnen trekken met de ontwikkeling van genetisch gemodificeerde zaden. De rechtvaardiging hiervoor is ook dat bepaalde gewassen immuun moeten worden voor plagen en het gebruik van herbiciden. Boeren die genetisch gemodificeerd zaad gebruiken worden dus steeds afhankelijker van de zaadproducenten. Ze kunnen en mogen dan in de toekomst hun eigen zaden niet meer gebruiken. Hierdoor wordt hun kerncompetentie als landbouwer onteigend.

Moet dit in de toekomst ook met ons immuunsysteem gebeuren? Wordt mijn immuunsysteem momenteel door de staat overgelaten aan de vaccinfabrikanten en -verkopers om zaken mee te doen om het van mij af te pakken? Is wat in principe prachtig werkt, namelijk ons menselijk immuunsysteem, op een niet te voorziene manier te manipuleren, zodat we in de toekomst allemaal afhankelijk worden van dergelijke vaccinaties? Word ik zo stiekem van mijn eigen immuunsysteem beroofd?

De gezondheid en het welzijn van ons allemaal staat zeker niet op het spel in dit verraderlijk verfijnde nieuwe bedrijfsmodel.

De ontkenners van het immuunsysteem

De Corona Pandemic 2020 is gebaseerd op een coronavirus, dat is gestileerd als een extreem gevaar omdat tegelijkertijd het inperkend effect van ons menselijk immuunsysteem systematisch wordt ontkend. De zelfbescherming die de meeste mensen al hebben tegen zo’n virus en die, zoals te zien is, snel wordt opgebouwd, wordt consequent niet aangepakt. Integendeel, deze zelfbescherming wordt zelfs doelgericht en systematisch aangepakt door de pandemische maatregelen. “Kudde-immuniteit” wordt gedevalueerd als een verouderd idee. Alle mensen worden dus afgeschilderd als hulpeloos en overgeleverd aan de genade van dit coronavirus. Ze zijn ervan overtuigd dat ze uiteindelijk afhankelijk zijn van vaccinatie om hun leven en gezondheid te redden.

Naar mijn mening zijn de initiatiefnemers van de Corona-pandemie 2020 dan ook uitvinders van ziekten en sterftecijfers, paniekzaaiers en ontkenners van het immuunsysteem. Ze hebben bewust en onbewust samengezworen tegen het systematisch bagatelliseren en zelfs verzwakken van het menselijk immuunsysteem. Ze willen ons hun “moderne” vaccinaties verkopen en de staatskas op gigantische schaal plunderen, wat al begonnen is. Om dit nieuwe bedrijfsidee uit te voeren, accepteren ze zelfs wat ze beschouwen als slechts tijdelijke, immense economische kosten voor de momenteel nog relatief gezonde economieën. Of deze parasitaire berekening (…) tegen het gastlichaam, in dit geval een gezonde staat met een gezonde economie, zal werken, is geheel aan de sterren. Misschien zal dit zeer speciale gastlichaam binnenkort instorten onder de gigantische schuldenlast die wordt veroorzaakt door afpersingsvirussen van vaccins, en dan zal het failliet gaan en zijn interne samenhang verliezen. Wie baby’s, peuters, schoolkinderen, jongeren, studenten, werknemers, werknemers, moeders en vaders, oude en zieke mensen traumatiseert, traumatiseert een hele samenleving.

Drijvend in waanvoorstelling

Als iemand een oorlog voert tegen virussen, die per definitie geen onafhankelijke levende wezens zijn, maar alleen kunnen overleven in gastlichamen, dan is deze strijd ook altijd een campagne tegen levende organismen, dat wil zeggen tegen ons mensen. In de heksenjacht op deze onheilspellende virussen worden in extreme gevallen mensen gedood. Een maatschappij die de weg van de rationele argumentatie verlaat en dergelijke waanideeën van een zogenaamd onvoorspelbaar killer virus volgt, waarin gelovigen en ongelovigen elkaar vervolgens eerst met woorden en vervolgens met wapens bestrijden in relatie tot “Corona”, heeft geen toekomstperspectief dat het waard is om te leven. Dat is iets wat vooral de mensen hier in Duitsland hadden moeten leren van hun pijnlijke ervaringen met het fascisme en het communisme.

Ze bestaan immers nog steeds, de stemmen van verstandige wetenschappers: “SARS-CoV-2 is niet zozeer nieuw, maar een seizoensgebonden verkoudheidsvirus dat is gemuteerd en, net als alle andere verkoudheidsvirussen, in de zomer verdwijnt – wat nu bijna overal ter wereld kan worden waargenomen. Dit is de mening van Prof. Dr. Beda M. Stadler, die een goed verbonden immunoloog is in zijn vakgebied. Als echter in plaats van serieuze virologen, infectiologen en immunologen, slechts een paar pandemie-organisatoren, betaald en aangesteld door de pandemiemakers, de leiding hebben, dan gaan binnenkort overal de lichten uit!

Waarom doen er wereldwijd zoveel mensen mee?

Dat de argumenten van de pandemiemakers niet voldoen aan de normale wetenschappelijke normen is duidelijk na drie maanden “Corona”. Wie een beetje denkt, kan de manipulatie van cijfers en statistieken, de tegenstrijdigheden en inconsistenties in de tests en de willekeur van de maatregelen zien. Maar waarom doen zoveel mensen nog steeds mee en trekken ze bijvoorbeeld deze onuitsprekelijk lelijke maskers aan, waarvan de efficiëntie bijna nul is, zo niet zelfs min 5?

De dreiging met boetes voor administratieve overtredingen van de staat tot 25.000 € en hele fabriekssluitingen missen hier natuurlijk niet hun effect. Maar wat vooral werkt is het constante drumritme van paniekzaaierij, waarmee de dreiging van het virus tot in het kleinste detail wordt uitgepraat en uitgerold op alle kanalen van de reguliere pers. Het ontstaan van paniek heeft zelfs gevolgen voor degenen die zelf niet bang zijn voor hun gezondheid en hun leven.

Ik heb zelf ervaren dat mijn intellectuele afstand me in eerste instantie niet hielp om te voorkomen dat ik emotioneel in de war raakte door de stortvloed van paniekboodschappen. Pas toen ik in een therapeutisch werk een kind in mij ontdekte, dat kort na de geboorte bijna stierf van de honger en de eenzaamheid, kon deze paniekzaaierij mij niet meer zo veel pijn doen. Bij anderen werkte ik therapeutisch, het coronavirus stond voor een afwijzende moeder of een misbruiker.

Dus hier is mijn suggestie voor een kleine bewustzijnsoefening: neem een stoel die uw “ik” vertegenwoordigt en neem een andere stoel die “Corona”, “SARS-CoV-2”, “Covid-19” vertegenwoordigt of wat u ook met deze pandemie associeert. Vertel deze tweede stoel intuïtief aan uw eerste stoel. Begin dan met een van de twee stoelen, ga erop zitten en voel wat er opkomt. Als het eerst de ego-stoel was, schakel dan over naar de pandemiestoel en voel wat daar verschijnt. U kunt dan ook de stoelposities veranderen en eventueel meerdere keren heen en weer schakelen. Zorg ervoor dat het niet te veel voor u is en zoek indien nodig psychologische ondersteuning.

Ik vermoed dat omdat de traumatisering in de vroege kinderjaren een wereldwijde pandemie is, zelfs mensen in landen waar de overheid geen dwangmaatregelen voorschrijft, bang worden. Ze nemen zelfs vrijwillig afstand van hun partners en kinderen en dringen aan op regels van afstand. Dergelijke zelfopgewekte stilleggingen vinden ook plaats in bedrijven omdat collega’s niet meer te dicht bij elkaar willen komen uit angst voor besmetting. Vrienden uit Brazilië en Portugal hebben onlangs dergelijke ervaringen met mij gedeeld.

Mijn conclusie: ik hou van mezelf en bescherm mezelf!

Nu ik heb begrepen waar het om gaat, ben ik niet meer bang om te worden uitgesloten van de heersende opinie. Er zijn genoeg mensen zoals ik die geschokt zijn door deze Corona-pandemie en voor zichzelf beginnen te denken en vertrouwen hebben in hun gevoel dat er hier iets heel erg mis is. Ik weet dat ik in goed gezelschap ben.

Eigenlijk kan deze wereldwijd traumatiserende waanzin en de daaruit voortvloeiende mishandeling alleen maar het antwoord zijn: Ik heb nog steeds mijn eigen immuunsysteem, dat mij prachtig heeft gediend met betrekking tot dit Coronavirus en dat ook in de toekomst zal blijven doen. Als ik medische of psychologische hulp nodig heb, neem ik contact met je op. En, nee bedankt, ik heb deze corona-vaccinatie zeker niet nodig.

Om mijn fysieke en psychische immuunsysteem niet te blijven ondermijnen totdat deze pandemie voorbij is, doe ik het ondertussen zo rustig mogelijk. Ik verwacht niet dat mijn ogen de paniekfoto’s in de mainstream media zien, ik sluit mijn oren voor het getrommel van de paniekzaaiers. Zelfs een overdreven bangmakerij door sommigen die nu in het verzet zitten, doet me geen goed. Ik probeer mijn gezond verstand te bewaren door doordachte non-fictie boeken te lezen volgens het motto van de oude Kant van de Verlichting. In een artikel in het “Berliner Monatsschrift” schreef Immanuel Kant in 1783: “Het is niet het gebrek aan gezond verstand, maar de vastberadenheid en de moed om het te gebruiken zonder de leiding van een ander. Sapere aude! Heb de moed om je eigen intellect te gebruiken! is dus het motto van de Verlichting. Luiheid en lafheid zijn de redenen waarom zoveel mensen, die de natuur allang van buitenlandse begeleiding hebben bevrijd, toch graag minderjarig blijven voor de rest van hun leven; en waarom het zo gemakkelijk is voor anderen om zichzelf op te voeden als hun beschermers. Het is zo handig om minderjarig te zijn. Als ik een boek heb dat begrip voor mij heeft, een voorganger die een geweten voor mij heeft, een dokter die het dieet voor mij beoordeelt, enzovoort, dan hoef ik mijzelf niet te storen. Ik hoef niet te denken dat ik alleen maar kan betalen; anderen zullen de chagrijnige zaak al voor me overnemen.”

Dus vanaf nu doe ik zelf alleen nog maar wat goed is voor mij en mijn immuunsysteem. Ik behoud mijn persoonlijke levensvreugde door wat me direct omringt in levende wezens. Ik maak objectief duidelijk wat de realiteit is en wat waanideeën zijn vanuit mijn standpunt. Ik ga graag de dialoog aan met anderen die willen luisteren en zelf willen nadenken. Echte gezondheid en echte menselijke solidariteit kunnen alleen daar worden gevonden waar ook liefde voor de waarheid bestaat.

Bronnen:

Engelbrecht, T. & Köhnlein, C. (2020). Virus-Wahn. Lahnstein: emu-Verlags- und Betriebs-GmbH.

Fischer, G. & Riedesser, P. (1998). Lehrbuch der Psychotraumatologie. München: UTB Verlag.

Gresens, R. (2016). Intuitives Stillen. Dem eigenen Gefühl vertrauen. München: Kösel Verlag.

Hellinger, B. (1994). Ordnungen der Liebe. Heidelberg: Carl-Auer-Systeme Verlag.

Maaz, H.-J. (2020). Das gespaltene Land. München: C.H.Beck.

Mölling, K. (2020). Viren: Supermacht des Lebens. München: Beck Verlag.

Münzing-Ruf, I. (1991). So stärken Sie Ihr Immunsystem. München: Heyne Verlag.

Orwell, G. (2008). Nineteen Eighty-Four. London: Penguin Books.

Reiss, C. & Bhakdi, S. (2020). Corona Fehlalarm. Zahlen, Daten und Hintergründe. Berlin: Goldegg Verlag.

Ruppert, F. & Banzhaf, H. (Hg.) (2017). Mein Körper, mein Trauma, mein Ich. Anliegen aufstellen, aus der Traumabiografie aussteigen. München: Kösel Verlag.

Ruppert, F. (2018). Wer bin Ich in einer traumatisierten Gesellschaft? Wie Täter-Opfer-Dynamiken unser Leben bestimmen und wie wir daraus aussteigen. Stuttgart: Klett-Cotta Verlag.

Ruppert, F. (2020). Macht und Geld traumatisieren die Welt im Namen der Gesundheit. München: Eigenverlag.

Vester, F. (1991). Phänomen Stress. München: dtv-Verlag.

Watzlawick, P. (2018). Wie wirklich ist die Wirklichkeit? Wahn, Täuschung, Verstehen. München: Piper Verlag.

Wernicke, J. (Hg.) (2017). Lügen die Medien? Propaganda, Rudeljournalismus und der Kampf um die öffentliche Meinung. Frankfurt/M.: Westend Verlag.

Wodarg, W. (2015). Falscher Alarm: Die Schweinegrippe-Pandemie. In Borch-Jacobsen, M. (Hg.) (2015). BIG PHARMA, S. 310-325. München: Piper Verlag.

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: Benjavisa Ruangvaree Art / Shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK