Een standpunt van Nicolas Riedl.
Minimumafstanden zijn een integraal onderdeel van de zogenaamde “nieuwe normaliteit”, die waarschijnlijk van “tijdelijke aard” is. Burgers die leven of overleven onder het gezondheidsregime van Merkel worden opgeroepen om een minimale afstand van 1,5 meter tot al hun medemensen aan te houden. De maatschappij is geatomiseerd door de afstanden en geanonimiseerd door de dappere helften in het gezicht. De Corona maatregelen zijn de Mentos snoepjes in de colafles van de democratie. Het samenkomen, het samen organiseren in de analoge wereld is gecriminaliseerd en daarmee is een elementaire basis van de democratie blijvend beschadigd.
Alsof de scheidslijnen tussen de burgers nog niet breed en diep genoeg zijn, bereidt Berlijn zich nu voor op een nieuwe veiligheidskloof. Er wordt een veiligheidsafstand van 10 meter breed en 2,5 meter diep gecreëerd in de vorm van een gracht rond de Bondsdag om de volksvertegenwoordigers – die doen wat ze moeten doen – te beschermen tegen de bevolking die hen door middel van verkiezingen in het ambt heeft gehesen. Onder deze gracht wordt een tunnel voor bezoekers gebouwd. (1) Of een ophaalbrug voor lobbyisten ook deel uitmaakt van het project is nog niet bevestigd.
Met een beangstigende snelheid worden ideeën omgezet in echte projecten, die voorheen alleen in scripts voor Monty Python-films te vinden waren. Je moet deze ongesteldheid langzaam laten smelten op je tong. Op de gevel van de Duitse Bondsdag staat geschreven: “Aan het Duitse volk”. Het Duitse volk, dat nu ondergronds moet gaan, wil de plaats bezoeken waar de vertegenwoordigers van het door hen gekozen volk hun verkiezingsmandaat zouden vervullen. De plaats van de democratische processen is afgeschermd van de eigenlijke soevereiniteit van een democratie, het volk. De glazen koepel van de Rijksdag, als symbool van transparantie, zal uiteindelijk slechts een symbool blijven. Want echt kijken naar wat er binnenin gebeurt is tot nu toe uiterst moeizaam geweest en wordt niet bepaald gemakkelijk gemaakt door een gracht.
Sinds 2018 is er echter niet alleen een adelaar in de parlementaire kamer van de Bondsdag, maar ook boven de koepel van de Rijksdag. Deze adelaar cirkelt er overheen en scant alles wat er in de Bundestag met zijn adelaarsogen gebeurt met behulp van een digitale contactlens. En deze adelaar zal dat – dankzij zijn vleugels – nog steeds kunnen doen, ook al is de Bondsdag omgeven door een slotgracht. Deze adelaar draagt de naam “DEMOCRACY App”.
De app, die sinds 2018 door de non-profitorganisatie DEMOCRACY Deutschland e.V. wordt aangeboden, biedt haar gebruikers de transparantie die de staat aan haar burgers verschuldigd is. (2) De DEMOCRACY App geeft gedetailleerde informatie over welke wetten gepland zijn of in welke onderhandelingsstatus ze zijn. Maar een van de essentiële functies – en dat is hier cruciaal – is de mogelijkheid voor gebruikers om zelf te stemmen over de wetsontwerpen met een goedkeuring, een afwijzing of een onthouding. De resultaten kunnen dan worden vergeleken met de gemeenschap in heel Duitsland en in hun eigen kiesdistrict.
De resultaten zijn vaak verbluffend vanwege de discrepantie met de soms zeer tegenstrijdige stemresultaten van de Bondsdag. Dit is met name duidelijk in het geval van wetsontwerpen met betrekking tot Corona.
Laat de volgende vergelijkingen gewoon voor zich spreken:
82 procent van de 3.787 gebruikers stemde voor de motie over “Noodhulp voor zorgzame familieleden tijdens de Covid-19 pandemie” en 56 procent in de Bondsdag stemde tegen. (3)
Een motie getiteld “Bescherm de diversiteit van de media en de journalistiek in de Corona-crisis – de democratie heeft een kritisch publiek nodig” werd gesteund door 83 procent van de 6.526 gebruikers, terwijl 69 procent ertegen stemde in de Bondsdag. (4)
Wie zou geen “betrouwbare gegevens over de verspreiding van COVID-19 in Duitsland” willen? Zeker in een tijd waarin men het gevoel krijgt dat de RKI wordt geleid door professor Trelawney. In ieder geval heeft 56 procent van de vertegenwoordigers in de Bondsdag tegengestemd. Aan de andere kant eiste 74 procent van de 7.653 gebruikers in de app dit bij de stemming. (5)
En hoe zit dat? “Beperking van de vergunning van het Bondsministerie van Volksgezondheid – Intrekking van de bepaling van de epidemiologische situatie van nationaal belang”. Van de 8.557 kiezers steunde 77 procent dit. De Bondsdag sloot met 87 procent bijna unaniem tegen. (6)
Het verschil was nogal pikant toen het ging om de stemming over de “Tweede wet voor de bescherming van de bevolking in geval van een epidemische situatie van nationale betekenis”. Met andere woorden, de schandalige wet die in eerste instantie de immuniteitskaart bevatte, die vervolgens onder druk van de straat weer voorlopig werd verwijderd. Jens Spahn blijft zich echter aan deze wet houden. (7) In ieder geval heeft 52 procent van de Bundestag voor deze wet gestemd. Deze keer hebben maar liefst 11.115 gebruikers op de DEMOCRACY-app gestemd, waarvan maar liefst 95 procent tegen. (8)
Bovenstaande voorbeelden tonen in alle duidelijkheid aan dat een breuk rond de Bundestag zich alleen materieel manifesteert wat er de laatste tijd op het metaniveau van uiteenlopende wensen tussen het volk en de volksvertegenwoordigers bestaat. De kloof tussen de wil van het volk en de wil van de volksvertegenwoordigers is onmiskenbaar!
Voorstanders van deze regering kunnen nu bezwaar maken tegen het feit dat de resultaten van deze app helemaal niet representatief zijn, of het feit dat er helemaal geen gegevens worden verzameld, wat nodig zou zijn om de aantallen gebruikers van de DEMOCRACY app als representatief weer te geven. Dat klopt, voorlopig. Deze noodzakelijke gegevens worden niet verzameld omdat de Duitse geschiedenis, en in het bijzonder de geschiedenis van de Weimarrepubliek, toekomstige generaties waarschuwt om niet lichtvaardig om te gaan met dergelijke gevoelige gegevens over de politieke houding van individuen. In de verkeerde handen – bijvoorbeeld van een totalitarisme dat zich in de nabije toekomst zal vestigen – zouden deze gegevens de geuren zijn die onder de neus van de vechthonden van het systeem zouden worden gelegd om ze de geur van de onaangename mensen op te laten pikken waarop gejaagd moet worden.
Degenen die nu aandringen op vertegenwoordiging kunnen de landelijke resultaten vergelijken met die in hun kiesdistrict en zullen dan merken dat ze relatief vergelijkbaar zijn, wat op zijn minst een kleine indicator van vertegenwoordiging is. Maar representatie of niet. In plaats van het haar in de soep te zoeken, moet men hier wijzen op het voor de hand liggende feit dat de soepkom meer haar bevat dan soep. Vooral bij de omstreden tweede wet ter bescherming van de bevolking in geval van een epidemie van nationaal belang is de trend meer dan duidelijk. 95 procent heeft tegengestemd! Zelfs als dit resultaat zou worden gecorrigeerd met de representatieparameters, waardoor het weigeringspercentage met één Jens Spahn-derde (9) zou dalen, zou het weigeringspercentage nog steeds 62 procent bedragen en dus significant zijn.
In dit alles heeft de AfD een bijzondere rol te spelen. In bovenstaande voorbeelden is vaak een parallel te zien tussen de stemresultaten van de gemeenschap en de AfD. Echter, de cross-front detectives kunnen hun handen in hun zakken laten zitten in plaats van ze zelf tevreden in te wrijven. Dit komt omdat de AfD ofwel schizofreen ofwel extreem sluw is. Waarschijnlijk eerder het laatste. Terwijl het in sommige van de zojuist genoemde voorbeelden zichzelf als een oppositie ensceneert, vecht het in andere wetsontwerpen voor precies dezelfde zaak waartegen het zich anders verzet. Dit is natuurlijk een zeer slimme dubbele strategie.
We kunnen met grote zekerheid zeggen wat de AfD echt wil. Voor de AfD zijn de in de Corona-verordeningen verankerde vrijheidsbeperkingen en bewakingsmogelijkheden wat Markus Söder zag in de levensgrote Franz-Josef-Strauß-poster in zijn kinderkamer (10): het mission statement waar je naartoe gaat, het doel dat je nastreeft. Onderweg kan de AfD de rol van een oppositie spelen en tegelijkertijd politieke moties formuleren om te bereiken wat de partij beweert te bestrijden. (11) De partijen van het centrum kunnen er prat op gaan dat ze de wetten die de AfD steunt, verwerpen en zich zo presenteren als moedige strijders tegen het fascisme, terwijl de AfD juist voor dit doel de weg vrijmaakt met grondwettelijk verlof en corona-apps.
Dit doet een beetje denken aan het spel dat de grote mogendheden spelen in 1984 van George Orwells. Ze bevinden zich in een voortdurend lauwwarme, krijgshaftige pseudo-oorlog tegen elkaar, die uiteindelijk alleen maar tot doel heeft om de legitimiteit aan het thuisfront te versterken, zichzelf als de goeden te ensceneren en zo wederzijds te stabiliseren. En zo geven de gevestigde partijen en de AfD de ballen ook aan elkaar door om ze uiteindelijk in het fascismemandje te laten zinken. Maar genoeg over de AfD, laten we teruggaan naar de echte kern van de zaak, het reactievermogen tussen de burgers en het parlement.
Zijn dergelijke verschillen tussen de wil van het volk en de wil van de kiezers een nieuw fenomeen van de Corona-crisis? Natuurlijk niet! In de recente geschiedenis van de DEMOCRACY App werden in de vraag over de opschorting van de sancties tegen Rusland, (12) het gratis openbaar vervoerstarief (13) of de uitbreiding van de BAFöG soortgelijke discrepanties aan het licht gebracht. (14)
Het geheel is allesbehalve een nieuw fenomeen. Een studie van 2016 van de Universiteit van Osnabrück, getiteld “Systematisch verkeerde beslissingen?
Het reactievermogen van de Duitse politiek van 1998 tot 2015” komt tot de conclusie dat de parlementaire besluiten inderdaad rekening houden met de wil van de Duitse bevolking (…) maar alleen met de wil van de hogere inkomens. Dit komt natuurlijk niet overeen met het basisidee van een democratie, hoe je de theorie van de democratie en de geschiedenis ook verdraait. Er wordt duidelijk gesteld dat de macht afkomstig is van het volk en niet van de loonlijst en de rente-inkomsten.
Een van de fundamentele problemen is dus dat een adequate vertegenwoordiging een zaak is van de eigen portemonnee, die voor de meeste mensen in dit land steeds meer aan gewicht inboet. En dit is niet alleen omdat het geld momenteel massaal wordt bestreden. Maar wat is anders de reden voor het gebrek aan reactievermogen? Is het misschien omdat er onvoldoende en onvoldoende communicatie is tussen de vertegenwoordigers en het volk? Om precies te zijn, communicatie, een uitwisseling van meningen, is helemaal niet gewenst. Daarvoor hoef je alleen maar naar politici te luisteren als ze toespraken houden die niet voor het grote publiek bedoeld zijn. Kenmerkend is een toespraak van Angela Merkel, die zij in maart 2010 hield bij de presentatie van het Allensbach Jaarboek van de Publieke Opiniepeilingen “De Berlijnse Republiek”. Als u nog niet bekend bent met de toespraak, doet u er goed aan een gezichtsmasker op te zetten, zodat uw kaken er niet af vallen vanwege de schandalige inhoud van deze uitspraak.
“Ik ben er ook diep van overtuigd dat het juist is dat we een representatieve democratie hebben en geen plebiscitaire democratie, en dat de representatieve democratie ons de mogelijkheid biedt om beslissingen te nemen voor bepaalde perioden, om deze beslissingen vervolgens binnen deze perioden te bevorderen en zo van mening te veranderen. Terugkijkend op de geschiedenis van de Bondsrepubliek kunnen we zeggen dat alle belangrijke beslissingen niet met een demoscopische meerderheid zijn genomen. De invoering van de sociale markteconomie, de herbewapening, de oostelijke verdragen, het dubbele besluit van de NAVO, het vasthouden aan de eenheid, de invoering van de euro en ook de toenemende verantwoordelijkheid van de Bundeswehr in de wereld – bijna al deze besluiten zijn tegen de meerderheid van de Duitsers genomen. Pas achteraf is de houding van de Duitsers in veel gevallen veranderd. Ik denk ook dat het redelijk is dat de bevolking eerst naar het resultaat van een maatregel kijkt en zich er vervolgens een mening over vormt. Ik denk dat dit een uitdrukking is van het primaat van de politiek. En dat moet ook gehandhaafd blijven.
We kunnen dit ook zeggen met betrekking tot de huidige besluiten die de afgelopen jaren zijn genomen – in de fase die in dit jaarboek wordt beschreven: met betrekking tot de hervorming van de basiszekerheid in het beroepsleven – moeten we hier nog aan werken; in de enquêtes hierover zien we rond het jaar 2004 bezuinigingen, waarvan sommige zeer moeilijk, op de pensioenen op 67 jaar, de Afghanistan-missie, de redding van de banken met miljarden euro’s aan belastinggeld en nog veel meer. Daarom ben ik heel ontspannen als ik zie dat zelfs de projecten van de christelijk-liberale coalitie vandaag de dag niet meteen een meerderheid kunnen vinden, bijvoorbeeld het algemene energiebeleidsconcept met inbegrip van langere bedrijfstijden van kerncentrales, de afwijzing van landelijke wettelijke minimumlonen, de hervorming van de wettelijke ziektekostenverzekering, de kapitaaldekking in de verpleegkundige zorgverzekering, de strikte naleving – hoewel de goedkeuring hiervoor waarschijnlijk nog steeds het grootst is – van de schuldrem. (15)
Merkel zegt hier heel openlijk dat ze niet eens de wil van het volk wil uitvoeren, maar dat ze de wil van het volk wil beïnvloeden om uit te voeren wat volgens haar het juiste is om te doen. Het is alsof een ober in een restaurant zijn gasten tegen hun zin wil overhalen om een ander gerecht te kiezen omdat het voor de ober beter smaakt of makkelijker te bereiden is.
Het democratisch tekort is duidelijk en daarom moet er, vanuit het oogpunt van de begunstigden van deze disfunctionele democratie, nu een gracht worden gegraven op de plaats waar vroeger een muur stond. Want vroeg of laat komt de woede van de mensen vrij. En daar wil men op voorbereid zijn.
We zien dat we een radicale heroverweging van onze maatschappijvorm niet kunnen vermijden, juist om dergelijke escalaties te voorkomen. Dit systeem is nu in alle zichtbaarheid achterhaald. In de woorden van Antonio Gramsci, we bevinden ons in een tijd waarin de oude wereld stervende is, maar de nieuwe nog niet is geboren. Dit is de tijd van de monsters. En deze monsters moeten worden vastgeketend, zodat ze niet nog meer mensen in lijden en ellende kunnen storten. De eerste stap in die richting is al als een gebedsmolen voorgedragen, maar het kan niet vaak genoeg herhaald worden:
We hebben een Corona onderzoekscommissie nodig.
Bronnen:
(1) https://www.abendblatt.de/politik/article226529987/Bundestag-soll-besser-geschuetzt-werden-mit-einem-Graben.html
(2) https://www.democracy-deutschland.de/
(13) https://democracy-app.de/antrag/233636/nulltarif-im-oeffentlichen-nahverkehr-schrittweise-einfuehren
(14) https://democracy-app.de/antrag/231355/bafoeg-sichern-und-ausbauen
(15) vgl. Elsässer, Lea; Hense, Svenja; Schäfer, Armin: Systematisch verzerrte Entscheidungen? Die Responsitivtät der deutschen Politik von 1998 bis 2015. URL: https://www.bmas.de/DE/Service/Medien/Publikationen/a-305-4-endbericht-systematisch-verzerrte-entscheidungen.html
(16) siehe Reden von Angela Merkel am 3. März 2010 zur Vorstellung des Allensbacher Jahrbuchs der Demoskopie „Die Berliner Republik“ am 3. März 2010 in Berlin, abgerufen vom Bulletin der Bundesregierung, S. 2-3. URL: https://www.bundesregierung.de/resource/blob/975954/770314/2b01a87d270d15afb0d02da54d2121d0/21-2-bk-data.pdf?download=1.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Foto bron: paul prescott / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)