Een standpunt van Anna Zollner.
Als persoon A besluit persoon B te vermoorden en vervolgens deze daad pleegt, spreekt men van moord. Moord is een strafbaar feit en zal door de wet worden vervolgd. Wie moordt, komt meestal in de gevangenis terecht, zodat hij zijn vrijheid verliest. Het idee hierachter is om te handelen als een afschrikmiddel en het voorkomen van burgerwachtrechtvaardigheid. Alleen de staat heeft het recht om persoon A te veroordelen voor een strafbaar feit en de juiste straf vast te stellen.
Om van moord te kunnen spreken, moet de intentie worden bewezen. Persoon A moet de moord gepland hebben. Dit wordt beschouwd als bijzonder koelbloedig en wordt zwaarder gestraft dan het doden van een persoon in het heetst van de strijd. Als in een ruzie of een vechtpartij de flarden vliegen en de ene persoon een andere persoon zo erg verwondt dat deze sterft, spreekt men meestal van doodslag. Als er een wapen is gebruikt, heeft dat weer invloed op de zin.
Verwaarloosde moord wordt meestal beschouwd als een moord op persoon A die persoon B bijna per ongeluk doodt. Een chauffeur die tijdens het rijden een sms’je schrijft en een fietser mist die later overlijdt, wordt niet beschuldigd van moord. Verwaarloosbare moord in ieder geval.
Op 3 januari 2020 gaat een blanke man naar zijn kantoor om een moord te plegen. Het slachtoffer heeft een allochtone achtergrond en is al lang een doorn in het oog van de man. Als hij besluit de buitenlander te vermoorden, is hij niet alleen. Hij krijgt hulp van zijn collega’s. Ze bespioneren het slachtoffer al heel lang, ze weten wanneer de man waar is. De meest moderne wapens worden gebruikt. De misdaad, de moord, was niet alleen in koelen bloede gepland, maar men moet de misdaad achteraf bekennen. In het openbaar. Het gaat om een voorbeeld om de wereld te laten zien dat we niet om gerechtigheid geven. We doden wanneer het ons uitkomt. Kort voordat het slachtoffer, de man met een allochtone achtergrond, wordt vermoord, wachten de collega’s op kantoor op het handsignaal van hun baas. Hij kon ook niet besluiten om af te zien van de ijskoude moord. Maar hij besluit zijn lang gekoesterde wens uit te voeren. Een kort handsignaal en vanaf een hoogte van enkele kilometers worden hellevuurraketten losgelaten. Onder de vleugels van in totaal drie drones uit de Amerikaanse productie worden ze “Grim Reaper” genoemd. Seconden later wordt het slachtoffer versnipperd. Het slachtoffer is de Iraanse Kassem Soleimani. Een generaal uit Iran op een officieel staatsbezoek aan het buurland Irak.
Maar niet alleen Soleimani werd vermoord. De raketten versnipperden alles binnen een straal van 100 meter toen ze de autocolonne raakten waarmee Soleimani onderweg was. Zijn gastheer, een hoge Iraakse ambtenaar en de bestuurder van de auto zijn ook vermoord. Even later verscheen de dader voor de camera’s.
Het is een blanke man die momenteel het ambt van de Amerikaanse president bekleedt. Donald Trump. Trump geeft de moord officieel toe en sluit zijn videoboodschap af door te zeggen: “We hebben hem betrapt.”
Daarna wordt de misdaad breed besproken in de westerse media. Het woord moord of wetsovertreding wordt consequent vermeden. In plaats daarvan wordt de moord eerder verdedigd. Onder de kop “De valse held” verdedigt de ZEIT de moordenaar Donald Trump, omdat het slachtoffer een Iraanse militair zou zijn geweest. Men zou het simpeler kunnen zeggen: als een blanke man een persoon met een migratieachtergrond vermoordt, dan is dat niet de mooie Engelse manier, maar af en toe moet het er wel in zitten om zich boven de wet te stellen. Dan is moord geen moord, maar verdediging. Einde van de aankondiging.
Er is geen verontwaardiging in de Duitse media over de moord. Er zijn geen demonstraties.
Ook wordt het kantoor van Donald Trump niet overvallen door een Amerikaanse SEK-troep en wordt de dader niet gearresteerd. Nee. In plaats daarvan bespreekt het Westen of de moordenaar zichzelf een gunst heeft bewezen door deze moord voor de volgende ambtstermijn, of dat het nu moeilijker zal zijn dan een moordenaar te bekennen om de VS weer te leiden.
Op 19 februari 2020 verlaat een blanke man zijn appartement om een moord te plegen. De slachtoffers zullen een allochtone achtergrond hebben en zijn al lang een doorn in het oog van de man.
De dader zal wapens gebruiken. De daad, de moord, was in koelen bloede gepland en de man heeft vooraf een 24 pagina’s tellend manifest op het net gepubliceerd.
Even later rijdt de man met zijn auto naar een shisha bar en café in Hanau om daar lukraak op mensen te schieten. Negen mensen zijn vermoord. Onder hen Afghanen en Koerden.
Na de misdaad rijdt de blanke man terug naar huis.
Als de SEK later aankomt en het appartement bestormt, vindt ze de dader en zijn moeder dood.
Blijkbaar schoot Tobias R., 43 jaar oud, eerst zijn moeder en daarna zichzelf neer na de moorden in Hanau.
Wie het manifest van de man leest, kan niet anders dan twijfelen aan zijn gemoedstoestand. Als hij levend was betrapt, zou hij, net als Breivik, op zijn gemoedstoestand zijn onderzocht voordat hij werd beoordeeld. Mensen die bijvoorbeeld aan schizofrenie lijden, zijn slechts gedeeltelijk verantwoordelijk voor hun daden. Ze worden beschouwd als geestelijk gestoord en worden niet in een klassieke gevangenis gezet, maar brengen meestal de rest van hun leven door in een gesloten psychiatrische afdeling.
Sinds de moord op Hanau heeft er een orkaan gewoed in het Duitse Persbos en de sociale media.
Dit is een haatmisdaad, dat is afgesproken. De dader wordt geclassificeerd als een rechtsextremist. Nu moet iedereen weten hoe ver we zijn gekomen, is de algemene mening, alsof de NSU nooit heeft bestaan.
De NSU moord serie werd “begeleid” door de staat en sleepte zich jarenlang voort. De daders waren blanke Duitsers, de slachtoffers hadden meestal een migratie-achtergrond. De dossiers van de NSU zijn nu officieel voor 120 jaar opgesloten.
Ziet transparantie er zo uit? Doet de staat echt iets tegen rechtse geweldplegers? En staat moord echt gelijk aan moord in onze media?
We weten het antwoord. Moord is een permanent politiek instrument. Soms wordt het geaccepteerd of ronduit gevierd, noodzakelijk geacht of gebagatelliseerd als “zelfverdediging”, soms wordt het veroordeeld, veroorzaakt het verontwaardiging en wordt ons gevraagd ertegen op te staan.
Iedereen die niet opkomt voor Hanau maakt zichzelf nu verdacht. Degenen die voor Soleimani durfden op te komen, maakten zichzelf ook verdacht. Moord is niet alleen moord en de wet kan worden overtreden of vertrapt, afhankelijk van de sociale functie.
Tobias R. is schuldig. Of hij nu verward is of niet, hij heeft de wet overtreden door de wet in eigen hand te nemen. Basismotieven.
Donald Trump is niet schuldig. Verward of niet, hij brak de wet door de wet in eigen hand te nemen. basismotieven.
Tobias R., net als Donald Trump, vermoordde blanke migranten.
Trump had moorden gepleegd. Tobias deed de moord zelf. Beiden gaven zichzelf de bevoegdheid en besloten om een moord te plegen.
Als Tobias R. de shisha-raketten met Hellfire-raketten van grote hoogte had aangevallen en namens Donald Trump had gehandeld, zouden de slachtoffers geen probleem zijn. Ook de migratie-achtergrond zou geen rol spelen. De biechtbrief van Tobias R. zou dan niet verward zijn, maar een officiële verklaring en de reden zou “in Hanau terroristen geneutraliseerd zijn”. “We hebben je afgemaakt.”
Wie dan de straat op zou gaan om te protesteren voor het internationaal recht, zou een terroristenbegrijper zijn. De pers zou hem onder collectief vuur nemen.
Moord is in de eerste plaats een kwestie van persoonlijke status en het overtreden van de wet is een dagelijkse aangelegenheid.
In de komende weken zullen er veel berichten zijn over Hanau. Dan ebt het ineens weg en het volgende verhaal is de grote opwinding voor een paar dagen.
Terwijl we deze regels lezen, worden mensen die niet zo bekend zijn als Soleimani vermoord door Amerikaanse drones. Ze hebben allemaal een allochtone achtergrond en de man die de moorden heeft gepleegd is blank. Hij woont in het Witte Huis en hij kan er zeker van zijn dat we nooit achter de XXL-moorden zullen komen, maar ook dat we het niet zullen vragen.
Al deze moorden worden uitgevoerd via het Duitse Ramstein. Ramstein ligt op 154 km afstand van Hanau.
Of men deze parallellen mag trekken?
Nee. Ze leiden tot het toegeven dat als het gaat om moord en gerechtigheid we op een ticket van Verlogen naar Bigott zitten.
Over een paar dagen is Hanau uit de media, terwijl de toekomstige Ramstein-slachtoffers het nooit zullen halen.
Feit is dat politici, als het gaat om burgerwachtrecht op politiek niveau, zich al jaren boven de wet stellen en willekeurig over leven en dood beslissen. Ze komen er mee weg. Deze boodschap heeft de mensen bereikt, aan de basis. Wie kan er handelen.
Willekeurige zelfbevrediging is niet langer een op zichzelf staand incident. De tragische gebeurtenis in Hanau laat dat zien.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Beeldreferentie: screenshot YT WNS
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)