Een commentaar van Mathias Bröckers.
“New Normals” of “Corona totalitarianists” is wat de in Berlijn gevestigde Amerikaanse satiricus CJ Hopkins de overgrote meerderheid van zijn tijdgenoten noemt, “wiens ideologische programma niets meer te maken heeft met een huidig virus of een huidig gevaar voor de volksgezondheid”. Want het is nu volkomen duidelijk voor iedereen die zijn verstand nog niet heeft verloren dat de apocalyptische ‘coronavirus pandemie’ een Trojaans paard was voor de introductie van de ‘nieuwe normaliteit’…”
Geen vriendelijke woorden en ronduit ketterij in tijden waarin de Kerk van de Angst onvoorwaardelijk pandemie predikt van alle mediapreekstoelen en geen enkele twijfel of zelfs tegenstrijdigheid tolereert. Hopkins heeft deze “New Normal Gleichschaltung” laten zien aan de hand van het voorbeeld van de recente “Reichstag Storm”, waarvan ik hier al heb aangegeven dat het een onhandige enscenering is. Onhandig, want zelfs een enkele foto maakt duidelijk hoe een Reich Citizen Mosquito (linksboven op de gekoppelde luchtfoto) hier in een nazi-olifant werd veranderd, maar uiterst effectief, omdat de wereldpers de olifant in het regeringsdistrict, de vreedzame massaprotesten tegen de noodverordeningen, eenvoudigweg kon verbleken. Of – omdat het formaat gewoonweg niet over het hoofd te zien was – kon het in een zak worden gestopt met de nazistische enscenering, die dan prachtig kon worden geslagen. Tot het punt dat de vraag waarom eigenlijk honderdduizenden de straat op gaan en of en in hoeverre hun eisen en zorgen gerechtvaardigd zijn, niet eens gesteld hoefde te worden.
Vragen zijn gevaarlijk, ze kunnen het ware geloof ondermijnen door de duivelse, dodelijke gevaren te bagatelliseren waartegen alleen de geboden en rituelen die door de Kerk van de Angst zijn ingevoerd, kunnen beschermen. Evenals de strijd tegen het gevaarlijke verkeerde geloof dat de waarschuwing voor een apocalyptisch groot gevaar inmiddels een vals alarm blijkt te zijn. Dergelijke valse alarmen komen altijd en overal voor en zijn geen schande, zeker niet voor degenen die erop reageren en passende maatregelen nemen om gevaar af te wenden. Nadat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de pandemie had uitgeroepen en internationale deskundigen een exponentiële groei en miljoenen doden hadden voorspeld, hadden de regeringen geen andere keuze dan uit te gaan van dit “ergste geval” en passende noodmaatregelen te nemen. Ook al zijn dit de meest drastische beperkingen van de basisrechten sinds het ontstaan van de Bondsrepubliek Duitsland, de lockdown/mask-verplichtingen/quarantainevoorschriften waren begrijpelijk: exponentiële verspreiding en overbelasting van de bedreigde gezondheidsstelsels. Omdat de bejaardentehuizen en verpleeghuizen niet op tijd konden reageren op het nieuwe griepvirus “Sars Cov-2” omdat er een tekort was aan maskers en ontsmettingsmiddelen, kwam de overgrote meerderheid van de “coronadoden” uit dergelijke instellingen en leeftijdsgroepen. Sinds mei is het schrikbeeld echter voorbij, het sterftecijfer is lager dan in voorgaande jaren zonder Covid en 124 van de 34.000 bedden op de intensive care in Duitsland zijn momenteel bezet door Covid-patiënten. De situatie is in de meeste Europese landen vergelijkbaar: De sterfgevallen zijn bijna verdwenen uit de coronastatistieken, en dit ondanks “toenemende nieuwe infecties”.
Men zou gemakkelijk tot de conclusie kunnen komen dat het risico op deze “infecties” vrij laag is en de vraag kunnen stellen of noodverordeningen en wettelijke beperkingen nog wel gepast zijn. Maar al deze vragen zijn pure blasfemie onder de “Getuigen Corona” die door landelijke paniekorkesten worden uitgezonden, de nieuwe normaliteit tolereert geen afwijkingen en als ze nog in het sportpaleis werden gepredikt, “Wil je totale bescherming tegen besmetting? Solidariteit en eenheid in de “oorlog tegen het virus” zijn een must, degenen die deze veronachtzamen zijn schuldig aan het verstoren van het leger en het in gevaar brengen van mensenlevens. Hoewel de grote demonstratie op 1 augustus niet leidde tot overbevolking in de ziekenhuizen of zelfs de begraafplaatsen, en de demonstratie op 29 augustus dat ook niet zal doen, houdt de Berlijnse Senaat zich niet voor de gek om verplichte maskers te bestellen voor toekomstige demonstraties tegen het gemaskerde bal.
En toch lijkt het einde van het circus in zicht: op 3 september meldt het Robert Koch Instituut voor het eerst een daling van het aantal doden: twee Corona-slachtoffers zijn blijkbaar herrezen. Slechte grappen over een aanval van de Covid-zombies kunnen echter blijkbaar geen einde maken aan de “epidemische situatie van nationaal belang” die de federale regering in maart heeft afgekondigd, net zo min als het feit dat het aantal “corona-doden” sinds de piek in maart met 97% is gedaald; hun aandeel in alle sterfgevallen ligt momenteel onder de 1%. Deze drastische terugval heeft echter niet verhinderd dat de officiële corona waarzeggers van de RKI sinds maart “het gevaar voor de gezondheid van de bevolking in Duitsland zo groot, voor risicogroepen zo groot” hebben ingeschat. Maar omdat bijna niemand meer ernstig ziek is of zelfs maar sterft aan Covid, wordt er nu geruzied met “steeds meer gevallen” – met een soort van dreigend gevaar moeten de “Corona Getuigen” aan het lijntje worden gehouden.
Maar zelfs deze pijler van de pandemie begint af te brokkelen, want na 6 maanden heeft zelfs de New York Times gemerkt wat Corona-critici als Wolfgang Wodarg altijd hebben gezegd: dat PCR-tests geen infectie of een ziekte meten, maar alleen de aanwezigheid van een DNA-shuttle, die Drosten et.al. heeft toegeschreven aan het Sars-Cov2-virus en Covid19. Zelfs de Nobelprijswinnende ontdekker van de “polimerase kettingreactie”, Karry Mullis, had altijd benadrukt dat zijn PCR-methode een laboratoriuminstrument voor genanalyse is en geen diagnostisch instrument voor ziekten. Een positieve test zegt dus zeker OPMERKING over de vraag of het virus zich in het lichaam heeft genesteld en of de hoeveelheid ervan voldoende is om anderen te besmetten. De “gevallen” of “nieuwe infecties” waarmee het publiek dagelijks bang is, zijn dus helemaal geen gevallen, omdat deze test niet kan meten of iemand geïnfecteerd of besmettelijk is. Maar alle nood- en quarantainevoorschriften zijn alleen gebaseerd op deze twijfelachtige basis.
“Maar wat als de “Covidiots” uiteindelijk gelijk hebben?” vroeg de “Neue Zürcher Zeitung” vorige week, waarschuwend dat “ingestorte communicatie over het virus” opnieuw moet worden opgebouwd. Zoals ik al zei, is het geen schande om te reageren op een vals alarm en maatregelen te nemen om gevaar af te wenden, maar het is schandalig om deze civiele bescherming voort te zetten als er helemaal geen sprake meer is van een ramp. Regeringen lijken zich echter te hebben gerealiseerd dat het in een kerk van angst mogelijk is om mooi te regeren en dankzij de “nieuwe normaliteit” krijgen ze goedkeuringspercentages waar ze anders niet eens van durven te dromen. Wanneer is het gebeurd dat 80% van de bevolking denkt dat drastische overheidsmaatregelen prima zijn en 20% van de bevolking wil nog strengere maatregelen op het gebied van coronahygiëne? Wat ook nieuw is aan de “nieuwe normaliteit” is dat deze 80% goedkeuring blijkbaar niet genoeg is; de hygiëne van “pathologisch totalitarisme” (CJ Hopkins) vraagt om 100%. Daarom moet de minderheid van de sceptici, twijfelaars en critici nog kleiner worden gemaakt dan ze zijn en – als dit niet echt werkt in een massademonstratie – in diskrediet worden gebracht door middel van Reichstag Storm enscenering.
Dit heeft dus niets te maken met een onderdrukking van de communicatie, die het schreeuwen van “Merkel-dictatuur!” evenzeer achterwege laat als dat van “Corona ontkenners!” en het conflict niet langer herleidt tot zulke absurde extreme standpunten. Want tussendoor is er dringend behoefte aan opheldering – vooral de aanpassing van de maatregelen aan de feitelijke gevaarssituatie en het zich afkeren van multimediale paniekzaaierij met willekeurige nummerconfetti. En die opheldering moet snel komen, want het grote einde van de pandemie moet nog komen. Niet in de vorm van een “tweede golf”, maar in de vorm van een echte pandemische economische crisis. De schulden en de gevolgen van lockdowns en quarantaines worden nog steeds witgewassen en de financiële markten worden kunstmatig verlucht door de gelddrukmachines van de centrale banken, maar in de reële economie is de Crah al gearriveerd. En vergeleken met deze crisis, was Corona gewoon een vrij onschuldig voorspel, bijna als een normale griep…
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: Veles Studio / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)