Een commentaar van Rainer Rupp.
Het Amerikaanse mediatijdschrift “Columbia Journalism Review (CJR)”, dat om de zes maanden verschijnt en ondertussen online wordt bijgewerkt, is een product van de “Columbia School of Journalism”, die deel uitmaakt van de gerenommeerde Columbia University in New York. In het verleden heeft het CJR Journalism Magazine zich zelden onderscheiden van de uniforme brij die dag in dag uit door de zelfbenoemde neoliberale “kwaliteitsmedia” in de keel van het Amerikaanse volk wordt gestopt.
Maar CJR magazine, net als de andere blinde kippen New York Times, Washington Post, en de CCN nepnieuwszender, vindt af en toe een kern van waarheid. Dit was onlangs het geval toen Tim Schwab op 21 augustus een artikel publiceerde in CJR Magazine over zijn onderzoek naar de financiële invloed van de “Bill and Melinda Gates Foundation” op de media-aandacht voor de Stichting in de Verenigde Staten, Europa en daarbuiten.
De onderzoeksjournalist Schwab begint zijn artikel met een sterk voorbeeld in de vorm van National Public Radio (NPR), een Amerikaanse vereniging van publieke en private radiostations. Hij volgt een programma van de NPR-journalist die een project onder leiding van Harvard University presenteerde onder de titel “The Seattle Housing Experiment”.
Het project was een illusoire poging om huisvesting te vinden voor gezinnen met een laag inkomen in welvarende buurten die hun kinderen toegang zouden geven tot betere scholen en andere mogelijkheden om “de cyclus van armoede te doorbreken”. Volgens de onderzoekers die in het programma worden geciteerd, zouden deze kinderen dan in de loop van hun leven $183.000 meer kunnen verdienen – een prognose die meer typisch is voor politici dan voor wetenschappers, vooral omdat het huisvestingsprogramma zich nog niet eens in de experimentele fase bevindt. Maar dit wordt slechts terloops vermeld.
Belangrijk is dat in dit verhaal, dat het hart van de doe-het-zelvers verwarmt met zoveel liefdadigheid, de charitatieve “Bill & Melinda Gates Foundation” wordt genoemd als de enige aanhanger van het project. En dit twee keer. Want het NPR-station wordt ook ruimhartig gesteund door de Gates Foundation, die aan het eind van de NPR-uitzending wordt aangesproken: “En we moeten er rekening mee houden dat de Gates Foundation een financiële steunpilaar is van NPR”.
Op de vraag van Schwab bevestigde NPR-verslaggever Pam Fessler dat het geld van de Gates Foundation “niet uitmaakt waarom we dit verhaal verslaan”. Toch wijst Schwab erop dat “dit verhaal slechts één van de honderden die NPR heeft geproduceerd over de Gates Foundation en de projecten die zij financiert, met inbegrip van talloze welwillende bijdragen die zijn geschreven vanuit het perspectief van de Gates Foundation.
Schwab voegt daar letterlijk aan toe: “Onlangs heb ik bijna twintigduizend liefdadigheidsdonaties onderzocht die de Gates Foundation eind juni aan de media heeft gegeven, en daarbij kwam ik erachter dat er meer dan 250 miljoen dollar wordt uitgegeven aan journalistiek. Een snelle opmerking: Gates is verre van de enige miljardair die de media gebruikt om invloed en politieke macht te kopen. Jeff Bezos, de eigenaar van Amazon, betaalde bijvoorbeeld ook 250 miljoen dollar om de Washington Post te kopen. Zo heeft Bezos, die vele malen rijker is dan Gates, een meer directe route genomen. In plaats van de redacties van zoveel mogelijk media te corrumperen met liefdadigheidsdonaties, zoals Gates, kocht Bezos een zeer gerespecteerde krant en maakte er het propaganda-orgel van voor zijn hondsdolle, neoliberale wereldbeeld.
Maar terug naar de onderzoeksresultaten van Schwab, die verder gaat…
“Onder de ontvangers van de (Gates) donaties waren nieuwsorganen zoals de BBC, NBC, Al Jazeera, ProPublica, National Journal, The Guardian, Univision, Medium, The Financial Times, The Atlantic, de Texas Tribune, Gannett, Washington Monthly, Le Monde en het Center for Investigative Reporting; liefdadigheidsinstellingen die verbonden zijn aan persbureaus, zoals BBC Media Action en het Neediest Cases Fund van de New York Times; … journalistieke organisaties zoals het Pulitzer Center on Crisis Reporting, de National Press Foundation en het International Center for Journalists; en diverse andere groepen die nieuwsinhoud creëren of aan journalistiek werken, zoals de Leo Burnett Company. …. Tegelijkertijd neemt de Stichting elk jaar als promotor deel aan tientallen spraakmakende journalistieke conferenties, zoals het Perugia Journalismefestival, het Global Editors Network en de World Conference on Science Journalism”.
Inmiddels is ook in de verste uithoek van Duitsland bekend geworden dat een aantal zogenaamde “kwaliteitsmedia” ook liefdadigheidsdonaties van de Gates Foundation ontvangen, zoals de 2,3 miljoen euro die aan de Spiegel is gedoneerd. Hoewel het Hamburgse nieuwsmagazine bevestigde dat het geld geen enkele invloed had op de objectieve berichtgeving van de krant over zijn weldoener Gates, bewees het prompt het tegenovergestelde met zijn woedende aanvallen op Gates-critici. Met schuim in de mond klaagde het Hamburgse tijdschrift alle Gates-critici op een ingrijpende manier aan als samenzweringstheoretici, gekkekoeienziekte of zelfs als gevaarlijke rechten.
In het algemeen lijkt Gates’ gulle mediavrijheid succesvol te zijn geweest. Dit kan de reden zijn geweest voor de steeds vriendelijker wordende mediaomgeving voor zijn stichting. Twintig jaar geleden, toen journalisten het eerste uitstapje van Bill Gates naar de liefdadigheidsindustrie onderzochten, gingen de meesten er nog van uit dat hij of zijn softwarebedrijf wilde verrijken of dat het een PR-oefening was om zijn gehavende reputatie te repareren na het lelijke Microsoft-antitrustgeschil met het Amerikaanse ministerie van Justitie.
In de twee decennia die sindsdien zijn verstreken, heeft de Stichting haar donaties aan de liefdadigheidsmedia gebruikt om het publieke debat in vele delen van de wereld over een breed scala aan onderwerpen te helpen vormgeven, van wereldwijde gezondheid tot onderwijs en landbouw. Dit buitengewone niveau van invloed heeft Bill Gates zelfs een plaats verdiend op de lijst van de machtigste en invloedrijkste mensen ter wereld, die jaarlijks door het Amerikaanse Forbes magazine wordt gepubliceerd.
De Gates Foundation is nu bijna uitsluitend het onderwerp van verheerlijkende redactionele artikelen in de media over haar zogenaamd goede werken wereldwijd, waarvan een groot deel niet bestand is tegen kritische blikken. In dit land tijdens de pandemie hebben niet alleen de persbureaus en onze publieke “kwaliteitsmedia”, maar ook de Duitse regering en de Europese Unie de veelgeroemde Bill Gates behandeld als een gezondheidsdeskundige voor Covid en om advies en hulp gevraagd, ook al heeft Gates geen medische opleiding of een openbaar ambt.
De twee Amerikaanse media, PolitiFact en USA Today (die behoren tot het Poynter Institute en Gannett en beide worden gefinancierd door de Gates Foundation) hebben zelfs hun fact-checker platforms gebruikt om Gates te beschermen tegen “valse samenzweringstheorieën” en “verkeerde informatie”. De Gates Foundation wordt bijvoorbeeld beschuldigd van financiële investeringen in bedrijven die Covid-vaccins en -therapieën ontwikkelen. Daarom is de sterke inzet van Gates voor een zo breed mogelijke vaccinatie van de wereldbevolking niet onbaatzuchtig. In feite gaat het hier om vele tientallen miljarden dollars en euro’s voor de farmaceutische bedrijven waarin Gates allang met vooruitziende blik had geïnvesteerd. Het geheel zou bijzonder lucratief zijn als de corona-vaccinatie elk jaar zou moeten worden vernieuwd.
Niet alleen in de VS, maar ook in Duitsland hebben de fact-checkers van de mediaplatforms met alle middelen geprobeerd de Gates Foundation te beschermen tegen deze vermeende “valse samenzweringstheorieën” en “verkeerde informatie”. Maar de feiten spreken een andere taal. Want niet alleen de eigen website van de Gates Foundation, volgens onderzoeksjournalist Schwab, maar ook “de meest recente belastingformulieren” van de stichting laten duidelijk zien dat zij daadwerkelijk heeft geïnvesteerd in de bijbehorende farmaceutische bedrijven zoals Gilead en CureVac. Dit nepnieuws kwam van de Amerikaanse fact-checkers! Men kan ervan uitgaan dat de fact-checker afdelingen van de media in Duitsland niet veel anders werken dan hun Amerikaanse collega’s, volgens het motto “Wes Brot ich ess, dess Lied ich sing”.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: Foto Kozyr / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)