Een massale pers hype helpt de lange stilgelegde Reich-vlag nieuw leven in te blazen.
Een standpunt van Hermann Ploppa.
Dat was iets op die historische zaterdag, 29 augustus 2020.
Honderdduizenden, zo niet miljoenen bezorgde burgers demonstreerden door de straten van Berlijn om het einde van het Corona-regime rond de Overwinningskolom te eisen. Het festival van de vrijheid neemt zijn vreedzame loop. De deelnemers aan de rally denken niet eens aan het aanzetten tot stress in welke vorm dan ook. Zelfs de provocerende verschijning van geselecteerde burgeroorlogssoldaten bij de Berlijnse politie kan de harmonie niet verstoren.
Het feest van de vreugde is zo intens dat een racket volledig wordt overstemd, dat een paar honderd meter verderop voor het Reichstag-gebouw wordt getrokken. Wanneer er geruchten de ronde doen dat een handvol domme posten hebben geprobeerd de Reichstag te bestormen, varieert de reactie van schuddende hoofden tot geërgerde hands-over-head botsingen. Dat provocateurs zo’n stunt zouden uithalen lag voor de hand. Alleen het “hoe” was nog onduidelijk.
We weten: de kwaliteitsmedia hebben nauwelijks iets gezegd over de geile anti-Corona regime-demo op de Victory Column. De rechtbankverslaggevers richtten al hun aandacht op het schrille gebeuren op de trappen van het Reichstag-gebouw. Nou, we horen het steeds weer: het nieuws is een handelswaar. En het stomme gepeupel, zo blijven we leren, wil geen complexe contexten, maar actie: doodslag en moord, seks en misdaad, drugs, intriges, tieten en bier – allemaal gretig vertoond op geschilderde celebrity apen. Met wie? En vooral: wie tegen wie?
De show werd voor het hoogste Duitse parlement op gepaste wijze geformatteerd voor dergelijke behoeften. Een vrouw in een klassieke antifa-outfit (dreadlocks, face piercing) schreeuwt en friemelt rond als een springkrik aan een draadje: “Trump is in Berlijn! We zijn vrij!” Vreemde jongens met een zonnebril, van wie je geen tweedehands auto zou kopen, kondigen via megafoon aan: “Hé jongens, de Reichstag staat op het punt om gek te worden!” En al slapende schapen rennen de trap op, om vervolgens met verlies aan de top te blijven staan. Voor hen staan drie politieagenten in gevechtsuitrusting. Een van hen vecht tegen Kung Fu, zonder helm, zodat je kunt genieten van het telegenieke gezicht. Een goed uitziende kerel, sexy gymnastiekleraar type. Zou een acteur kunnen zijn. En inderdaad. Deze zak Schwarzenegger’s naam is Karsten Bonack, is op het politiekorps voor dertig jaar en in zijn vrije tijd speelt hij de onstuimige agent in de vooravond van de dag misdaad thrillers als “Achtung Kontrolle”. Bonack zorgt voor de arme drugsduivels van Kottbusser Tor. Wat doet Bonack hier nu op het gebied van persoonlijke en eigendomsbescherming? <1>
Geen twijfel mogelijk. Het is een productie gebaseerd op een script. Het is opzettelijk gebrekkig en onprofessioneel om er authentiek uit te zien. Het handschrift van een pr-bureau is hier duidelijk zichtbaar. De enige interessante vraag is: Welke PR-professionals zijn aan het werk? De focus van deze unreality show is echter niet Tamara Kirschbaum in haar rol als trompettist. Karsten Bonack is ook niet in zijn rol als kung-fu beschermer van het echte bestaande parlementarisme. De ster die er toe doet is een groter stuk synthetische stof, bevestigd aan een paal. De zogenaamde Reich Flag in de kleuren zwart-wit-rood, gemaakt in China, en recentelijk door bepaalde personen in grote aantallen af fabriek besteld. Bij de anti-Corona rally op 1 augustus waren er nog maar weinig zwart, wit en rood. Maar ze hebben zich aangepast.
En we leren van de media: de anti-corona-rally, zo professioneel georganiseerd door organisator Michael Ballweg, heeft een gevoelige vetvlek, ondanks al zijn schoonheid en harmonie. Het wordt gedomineerd door keizerlijke vlaggen in de lelijke kleuren zwart, wit en rood! Je kunt het zien: overal rijksvlaggen! Kun je dat niet? Alle Reichsburgers, nazi’s of trompettisten voor zover het oog kan zien.
Zo’n wonderbaarlijke proliferatie van vlaggen van bepaalde combinaties zagen we onder elkaar, zelfs in de aanloop naar de Duitse hereniging. Terwijl de DDR-demonstranten aanvankelijk alleen een hervorming van het socialisme hadden geëist, veranderde dit snel toen steeds meer schreeuwers voor de D-Mark en voor de hereniging zich onder de demonstranten vermengden, uitgerust met verse Duitse vlaggen, die destijds nog in de kleuren zwart, rood en goud waren overgebleven. <2> Regenvlaggen hebben natuurlijk altijd een grote rol gespeeld als de bewegingen van de mensen in een bepaalde richting worden gedraaid. Waarom zou het deze keer anders zijn?
En: wat betekenen de vlaggen? Waar komen ze vandaan? Waar gaan ze heen? Wie draagt er vlaggen in zwart, wit en rood? Laten we eens kijken.
Zwart-wit-rood: de splijtvlag
Ten eerste: de vlag in de kleuren zwart-wit-rood staat niet voor een tiranniek regime, zoals bijvoorbeeld de nazi-vlag. Van 1866 tot 1871 was zwart-wit-rood de kleur van de Noord-Duitse Confederatie en van 1871 tot 1918 de vlag van het Duitse Rijk. De Weimarrepubliek werd vertegenwoordigd door de zwart-rood-gouden vlag. In de jaren 1933 tot 1935 was zwart, wit en rood weer de nationale vlag. Maar de nazi’s hebben nooit van zwart-wit-rood gehouden. Maar zolang ze hun wankele macht moesten delen met rechtse conservatieve krachten, lieten ze het daarbij. Vanaf 1935 zaten de nazi’s zo stevig in het zadel dat ze geen rekening meer hoefden te houden met hun rechtse conservatieve stijgbeugelhouders. Van nu af aan werd de nazi-vlag ook de staatsvlag van het Derde Rijk. Een hakenkruis op een witte achtergrond, ingebed in groot rood. Het hakenkruis klom toen ook op de Reichs-oorlogsvlag. Vandaag de dag is het verboden om alle vlaggen te tonen waarop het hakenkruis is aangebracht. En dat is een goede zaak.
Zoals ik al zei, vertegenwoordigt de vlag in zwart, wit en rood geen tiranniek systeem, met uitzondering van de twee nazi-jaren. Voor het Wilhelmijnse Rijk was het een constitutionele monarchie, uitdrukkelijk gemodelleerd naar Engeland. De vertegenwoordiger van een adellijke dynastie, in dit geval de Hohenzollern, stond aan het hoofd van de democratie met gekozen parlementsleden. De monarch was gebonden aan zowel de grondwet als de stemming van de parlementen. De sterkste politieke macht in het Wilhelmina-rijk was de sociaal-democratische partij van Duitsland, die in die jaren de belangen van de arbeidersklasse op efficiënte wijze vertegenwoordigde. Kaiser Wilhelm II hield zich loyaal aan de regels van de grondwet. De keizer kreeg soms ook harde kritiek te verduren van duizenden verschillende dagbladen met verschillende meningen, zonder tussenbeide te komen. Natuurlijk, Wilhelm’s rijk was geen idylle. De armoede van de lagere klassen was, ondanks alle verbeteringen, nog steeds onbeschrijflijk, de hygiënische omstandigheden schandalig. Maar in dit opzicht was Duitsland niet anders dan andere landen.
Zwart-wit-rood kan dus niet gebruikt worden voor antidemocratische demonstraties.
Waar komt deze kleurencombinatie eigenlijk vandaan?
De oorsprong gaat terug tot de Hoge Middeleeuwen, rond de dertiende eeuw na Christus. De Duitse Orde had haar bezittingen verloren in het Heilige Land, in Palestina, en was op zoek naar nieuwe werkterreinen. Het vond deze in de Baltische staten. De gelovigen die zowel vroom als militant waren, hebben de Pruisische stam vernietigd. Deze genocide resulteerde in een religieuze staat, die op zijn beurt de humus leverde voor de staat Pruisen. Pruisen nam van de Duitse Orde de vlag in zwart-wit over, evenals het orderkruis, dat vandaag de dag nog steeds voortleeft in het zwarte kruis van het Duitse leger.
Ook sinds de Hoge Middeleeuwen had de Hanzestad een aantal welvarende steden overspannen die rijk waren geworden door de handel over water. Een effectief netwerk dat weinig belangstelling had voor territoriale eigendommen en de beste vooruitgang boekte in de onderlinge handel op voet van gelijkheid. De Hanze is dus niet in conflict gekomen met het zich nijvere uitbreidende Pruisen. De vlaggen van de Hanseatic League lieten de kleurencombinatie rood en wit zien. Toen in 1866 de Noord-Duitse Confederatie werd gevormd uit 22 afzonderlijke Duitse staten onder Pruisisch leiderschap, was het een voor de hand liggende stap om de kleuren van de Hanze en Pruisen te combineren tot een nieuwe zwarte, witte en rode vlag. Dit betekende ook een verbintenis met een Noord-Duits protestants gebied.
De Slag bij Königgrätz in 1866 leidde tot een historische verbintenis, die door sommige historici als verwoestend voor de verdere Duitse ontwikkeling wordt beschouwd. Tot dan toe waren de twee grootste afzonderlijke staten, Pruisen en Oostenrijk, verenigd in een Duitse confederatie. Kort daarvoor, in 1864, was het Oostenrijk en Pruisen gelukt om de provincies Sleeswijk-Holstein en Sleeswijk-Denemarken te veroveren. Nu namen Oostenrijk en Duitsland de wapens op in Königgrätz. Pruisen won de strijd en premier Otto von Bismarck maakte van de gelegenheid gebruik om Oostenrijk uit de Duitse Confederatie te schoppen. Met zijn militaristische bondgenoot generaal Albrecht von Roon was Bismarck in 1870 zijn koning te slim af en slaagde hij erin een verlieslatende oorlog tegen Frankrijk uit te lokken. In 1871 vond in de Parijse buitenwijk van Versailles de eenwording plaats van een ruw Duitsland onder Pruisisch leiderschap met de keizerlijke kroning van de Pruisische koning als Wilhelm I. Het eenwordingsverdrag werd niet alleen buiten Duitsland verzegeld. Bovendien wordt het Duitse volk in dit verdrag helemaal niet genoemd, alleen de namen van de Duitse vorsten die zich bij Pruisen hadden aangesloten om het nieuwe Duitse Rijk te vormen. Oostenrijk was buiten. Deze nieuwe centrale staat, die de geschiedenis inging als de “kleine Duitse oplossing”, vond niet voor niets de “welwillende neutraliteit van Londen” [dat wil zeggen: Groot-Brittannië] <3> en van alle andere Europese grootmachten. Een verdeeld Duitsland is altijd een goed Duitsland – vanuit het perspectief van concurrerende grootmachten. Dit verklaart voor een groot deel waarom Bismarck in deze landen vandaag de dag nog steeds zo hoog in aanzien staat …
Historici zien dit als de oorzaak van de neergang van Duitsland tot op de dag van vandaag. Een natiestaat die zich in de behoeften van Pruisen beperkte, deed geen recht aan de culturele en etnische diversiteit van Midden-Europa: “De verworvenheden werden betaald met externe verliezen van de historische substantie van het volk: meer nog met interne verliezen. Voorlopig mocht het vernieuwde harde / oer-Pruisische wezen de vormloze en zachte Duitse beschaving transformeren, zijn militaristisch-politieke beschaving mocht het grote bondgenootschap met de economisch-technische vormen. (…) De bourgeoisie verloor haar zelfvertrouwen volledig, ingeklemd tussen de autoritaire staat en de vierde erfenis (…) Het nationale wezen werd zowel geestelijk als moreel verruild: na de wreedste verwarring van het rechtvaardigheidsgevoel werd het in 1866 nieuw gevormd door het succes van de duivelse, charismatische staatsman [Bismarck] (…)” <4>.
Zo zag Ludwig Dehio het, die onder de nazi-dictatuur in interne emigratie was gegaan. Dankzij Bismarck en zijn slimme bankier Bleichröder werd Duitsland onder Pruisische overheersing de voedingsbodem voor een internationaal netwerk van militair-industriële complexen. De vlag met de kleuren zwart, wit en rood staat voor deze indeling van Duitsland in een oorlogszuchtige Pruisische staat uit de multi-etnische Oostenrijkse staat. Weet de hedendaagse drager van deze zwart-witte vlag wat zijn embleem hem kan vertellen?
Dus wie demonstreert er met of onder zwart-wit-rood?
Burgers van het Rijk? Staatloos? QAnon? Hoeveel Duitse burgers zijn er überhaupt?
In het rapport over de bescherming van de grondwet (dat wij uiteraard met de nodige voorzichtigheid bekijken) voor 2020 staat: “Landelijk zullen er in 2019 ongeveer 19.000 mensen zijn (2018: 19.000); ongeveer 950 daarvan zijn rechtsextremisten (2018: 950). <5>
Zo weinig? Zelfs als al deze bijna twintigduizend mensen op de grote demo in Berlijn hadden gemarcheerd, zouden ze nauwelijks zijn opgemerkt.
Een persoonlijke benadering op dit punt: In 2012 ben ik gestopt door een lokale groep van de Clean Sky Campagne. Deze vreemde strepen in de lucht leken niet meer op “normale” contrasten. Ik had nog nooit meegemaakt dat contrails gewoon zichtbaar blijven en uit hun resten een vettige film in de lucht verspreidt, die het weer merkbaar verandert. Ik moest echter al snel beseffen dat het bij deze lokale groep helemaal niet ging om het doorgronden van de gemuteerde contrails. Al snel werd er aan de stamtafel en in de postgroepen over van alles en nog wat getjilperd: over een mysterieuze ziekte die Morgellon’s heet; magische stenen, onbeschrijflijk duur, werden verondersteld kwaadaardige stralen af te weren. En toen kwam de initiatiefnemer met dit: We moeten zeker een vrouw ontmoeten. Ze zou ons een keizerlijke burgerschapskaart geven. Dan moeten we ons aansluiten bij een zelfverklaarde politiehulporganisatie. Nu werd het op zijn laatst te kleurrijk voor mij. Ik kwam erachter dat de initiatiefnemers eerder hadden geprobeerd te infiltreren in de Stuttgart 21-beweging. Steeds weer werd de “Junge Freiheit” voor mijn neus gehouden. Ter ere van de landelijke actieve groep “Clean Sky” moet gezegd worden dat de genoemde lokale groep is uitgesloten van de federale vereniging.
Zo was ik onvrijwillig getuige van het eerste gekronkel van de Rijksburgersbeweging, die vandaag de dag door de pers kunstmatig wordt opgeblazen door middel van overdreven publiciteit. Een centraal thema was toen al dat de Bondsrepubliek geen rechtsgeldige staat was en dat het Duitse Rijk nog steeds het legitieme rechtsorgaan was waarin wij ons bevonden. Het is waar dat we tot op de dag van vandaag geen vredesverdrag hebben met de voormalige vijanden van het nazi-rijk. Het is echter de vraag of een van die mensen die hier zo fel om een vredesverdrag vragen, ook bereid is de kosten te dragen. Want van de 52 staten die de oorlog hebben verklaard aan het nazi-rijk, zijn er enkele landen die door de oorlogsvoering van de Wehrmacht en de Waffen-SS behoorlijk beschadigd zijn. Met name Griekenland heeft herhaaldelijk en terecht compensatie geëist van Duitsland. We kunnen alleen in vrede samenleven als we vooraf al het puin hebben opgeruimd. Zelfs als het pijn doet. Polen en de Sovjet-Unie hebben al in 1953 afstand gedaan van herstelbetalingen. In het beroemde Twee-plus-vier-verdrag, dat de annexatie van de DDR door de Bondsrepubliek mogelijk maakte, werd nu expliciet gesteld dat er geen vredesverdrag meer zou zijn met welke staat dan ook. De Londense schuldconferentie van 1952 had de kwestie van de herstelbetalingen gekoppeld aan het sluiten van vredesverdragen. Nu hadden de rijke landen dus ten koste van de arme landen afgesproken dat er geen compensatie voor genociden en verwoesting voor altijd zou zijn. De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van de Bondsrepubliek Duitsland, Hans-Dietrich Genscher: “De eis voor een vredesverdrag kon dus zeker niet meer aan de orde worden gesteld – dit nam ook de zorg over opvallende eisen voor herstelbetalingen van onze schouders”. <6> Willen de burgers van het Reich echt miljarden dollars uit publieke middelen uitgeven om de gemartelde slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog laattijdig gerechtigheid te verlenen? Moeilijk voor te stellen.
Het Duitse Rijk is al lang geliquideerd. De eis van de geallieerden was zeker: “onvoorwaardelijke overgave”, onvoorwaardelijke overgave. De putschisten rond Goerdeler en graaf Stauffenberg hadden op 20 juli 1944 tevergeefs geprobeerd Duitsland deze schande te besparen. Tenslotte hadden de Wehrmacht generaals Keitel, von Friedeburg en Stumpff geen andere keuze dan de onvoorwaardelijke overgave te ondertekenen. Op 25 februari 1947 werd de ruggengraat van het Duitse Rijk, Pruisen, geliquideerd door wet nr. 46 van de geallieerde controleraad. In 1948 richtten de Amerikanen de deling van Duitsland op door middel van de eenzijdige valutahervorming in de drie westelijke zones. En in 1949 werd de Bondsrepubliek opgericht, die toen ook de Sovjets dwong om afscheid te nemen van een verenigd Duitsland en de Duitse Democratische Republiek uit te roepen.
Dit zijn materiële feiten. Wat heeft het voor zin om nu nog te filosoferen over de lacunes in het internationale recht? Er zijn geen dergelijke omwegen nodig om vast te stellen dat de Bondsrepubliek Duitsland nog steeds geen soeverein land is. De Sovjet-Unie had zich uit Duitsland teruggetrokken en ook de opvolgerstaat Rusland behandelt de Bondsrepubliek als een gelijkwaardige partner. Hetzelfde geldt voor Frankrijk. Moet men zich laten afleiden door een verworpen Reichsbürger-argument van het feit dat de geheime diensten en het leger van de VS, met hun aangehechte politici en netwerkorganisaties, ons de facto als hun vazallen behandelen? Drone moorden over de hele wereld worden vanuit Ramstein gecontroleerd. Duitse soldaten en leden van de politie hebben daar geen toegang, let wel, op Duitse bodem. De Duitse burgers worden dag en nacht door het hele land uitgedaagd. In Büchel vervangen technici momenteel Amerikaanse kernkoppen. De verschillende Reich Citizens’ Networks horen hier weinig over. Het is zeker niet nodig om eerst de keizerlijke grondwetten opnieuw in te voeren om eindelijk soeverein te worden.
Nog huiveringwekkender is de QAnon “beweging”, die het beeld van de “Bestorming van de Rijksdag” heeft gevormd. Overigens distantiëren zowel rechts-radicale groeperingen als de burgers van het Rijk of de staatloze groepering zich van QAnon. QAnon wordt onmiskenbaar op afstand bestuurd door buitenlandse geheime diensten. Er zou een klokkenluider zijn met de codenaam “Q” in de directe omgeving van de Amerikaanse president Donald Trump. En omdat hij anoniem wil blijven (wat heel begrijpelijk is gezien de explosieve aard van de informatie, is het niet …) heet deze superbelangrijke informant “QAnon”. Slim. “Q” weet ons te vertellen dat Trump sinds zijn inauguratie dag en nacht onvermoeibaar heeft gewerkt om te vechten tegen de zogenaamde Deep State. En hoe de Jehova’s Getuigen altijd wachten op het einde van de wereld, tot nu toe – toitoitoi! – tevergeefs wachten de Q-Anons dag na dag om eindelijk de slechteriken van deze wereld in handboeien te zien op het dok, geconfronteerd met het onweerlegbare bewijs dat Trump heeft verzameld. En hoor, hoor. Trump is op het spoor van een kindermisbruikersring. De Clintons worden verondersteld betrokken te zijn. De rijken van de wereld houden zogenaamd onschuldige kinderen vast in ondergrondse gangen. Uit het bloed van deze kinderen haalt het superrijke en krachtige extract een essentie die hen een verlengd leven garandeert.
Het moet gezegd dat het verhaal van de rituele kinderoffers een macabere, uiterst perverse remake is. In de Middeleeuwen en nog later deed de katholieke kerk het gerucht de ronde dat de Joden tijdens hun diensten rituele offers zouden brengen en het bloed daarvan zouden drinken. Dit was een propagandistische eerste vonk voor de afschuwelijke pogroms tegen de Joden in de Middeleeuwen. En deze pogroms waren verdomd echt. En: Er is zoveel perverse mishandeling van kinderen in scholen, kinderdagverblijven en middelbare scholen op dit moment in de tijd van Sint Corona. Dit is verschrikkelijk genoeg en vereist de hardste verdedigingsgevechten om deze perversies onmiddellijk te stoppen. We hebben ook genoeg te doen om een einde te maken aan gedwongen prostitutie en vrijheidsberoving, en aan de rekrutering van kindsoldaten, die echt zijn in de wereld.
Ik moest ook luisteren naar het goede nieuws van de QAnonisten in mijn auto. Dit ging als volgt: “Nou, mensen, Heinz heeft net gebeld. 80.000 Amerikaanse soldaten zijn al in Duitsland aangekomen. Mrs. Merkel is al gearresteerd. En ook Paus Francis. Mensen, ga zitten en geniet van de grote dag! Er komen glorieuze tijden aan. In feite zijn er genoeg dombo’s die voor zulke onzin zouden vallen. Toen de politie de QAnonisten van de trappen van de Bondsdag terug duwde, schreeuwden sommige verhinderde bewoners nogal teleurgesteld: “Dus de geallieerden lieten ons toch in de steek”.
Moeten de burgers van het Rijk, de staatlozen of de QAnonisten zich realiseren dat de soevereiniteit van Duitsland voortdurend wordt ontmanteld? Moeten we naar het sprookjesland vluchten om te ontkomen aan het besef dat de Europese Unie een onwettig mega-apparaat is waarmee bedrijven en kartels eenvoudigweg van boven naar beneden regeren zonder dat de mensen buiten het land stemmen? Toch mogen de dragers van de zwarte, witte en rode vlag van het Reich niet worden uitgesloten of gediscrimineerd. Men moet altijd proberen om met hen te praten en hen met redelijke argumenten tegen te spreken. Tegelijkertijd zal het met onze zwermintelligentie mogelijk zijn om de echte meesterbreinen achter de drie genoemde stromingen te vinden. Dankzij de sociale media kunnen collectieve leerprocessen tegenwoordig zeer snel worden gerealiseerd. Zo kreeg ik onlangs het nieuws dat een bekende acteur ook betrokken was bij de verdediging van het Reichstag-gebouw. Ik gaf het bericht door, en na tien minuten wist ik al dat het de waarnemend politieagent Karsten Bonack was. Sinds het ontstaan van de anti-Corona regimebeweging hebben de collectieve leerprocessen een adembenemende snelheid aangenomen.
Dat geeft ons hoop.
Bronnen en aantekeningen:
<1> https://www.mimikama.at/aktuelles/polizist-schauspieler/
<2> Otto Köhler: Die grosse Enteignung – Wie die Treuhand eine Volkswirtschaft liquidierte. Berlin 2011. S.36ff
<3> Renate Riemeck: Mitteleuropa – Bilanz eines Jahrhunderts. Freiburg 1966. S.31
<4> Ludwig Dehio: Gleichgewicht oder Hegemonie – Betrachtungen über ein Grundproblem der neueren Staatsgeschichte. Zürich 1996. S.306/7
<6> Hans-Dietrich Genscher, Erinnerungen. Siedler, Berlin 1995, S. 846
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: Adrian Jurczak / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)