Een commentaar van Rainer Rupp.
Aan het begin van de week hielden de ministers van Buitenlandse Zaken van de Noord-Atlantische Terrororganisatie NAVO hun jaarlijkse bijeenkomst, ditmaal corona-conform via een videoconferentie. In het vizier van de NAVO-aanval zijn de politici altijd die landen geweest die zich nog niet vrijwillig hebben onderworpen aan de eisen van de westerse gemeenschap zonder waarde en die hun nationale soevereiniteit hebben opgegeven in het belang van de transnationale financiële ondernemingen. Dit geldt vooral voor Rusland en China. Zoals verwacht heeft de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, bij het begin van de conferentie zelfs expliciet het leidende principe van de westerse agressiestrijders naar voren gebracht, namelijk dat “China en Rusland een toenemende bedreiging vormen voor het westerse bondgenootschap”.
In de logica van de militaristische expansionisten is dit niet meer dan logisch. Want als de Russen met zware NAVO-wapens steeds dichter bij het bont worden gebracht, en zelfs Duitse tanks aan de Estse/Russische grens slechts 160 kilometer van St. Petersburg aanvallen, — nee, excuseer me, — de vrije wereld verdedigen, dan kunnen de Russische militairen nerveus worden en misverstaan en militair overreageren op de vreedzame inspanningen van de westerse democratieën voor ongebreidelde, vrije markten en het recht op een maximale uitbuiting. Daarom moet de Noord-Atlantische Terroristische Organisatie zich dringend opwaarderen om beter voorbereid te zijn op dergelijke situaties.
Daarom luidt het voorschrift van de conferentie: “Bewapening, geen wederzijdse veiligheid door middel van onderhandelingen”. Dit is ook volledig de mening van de Duitse oorlogsminister Annegret Krampf-Knarrenbauer. Want ook deze dame is doordrongen van het idee dat de ongecultiveerde Russische hordes uit de diepte van Siberië maar één taal begrijpen, namelijk die van de Knute. Daarom is de ratelmaker er diep van overtuigd dat wij Duitsers “in de beste Duitse traditie” alleen vanuit “een sterke positie” met de Russen mogen onderhandelen.
In de beste Duitse traditie alleen onderhandelen vanuit een sterke positie? Wie bij het horen van deze woorden uit de mond van de Duitse minister van Oorlog geen rilling voelt lopen, kent de ergste tragedies uit de Duitse geschiedenis niet. Met dit argument, namelijk dat de vrede alleen kan worden veiliggesteld vanuit een sterke positie, werd de bevolking in Duitsland herhaaldelijk bedrogen om hen voor te bereiden op de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Als dit gevaarlijke doemspel in overeenstemming is met “de beste Duitse traditie”, zoals mevrouw Knarrenbauer beweert, dan is gezien dit verachtelijke cynisme van de Saarlandse CDU-dame het enige dat in gedachten komt, de uitspraak van de schilder Max Liebermann, die op 30 januari 1933 bij een bepaalde gelegenheid zei: “Ik kan niet zoveel eten als ik wil overgeven”.
Om ervoor te zorgen dat niemand gelooft dat het onuitsprekelijke citaat van de wapenmakers vals is of buiten de context wordt geciteerd, wordt het volgende geciteerd uit de notulen van de 194e zitting van de Duitse Bondsdag, 19e termijn, in Berlijn op woensdag 25 november 2020, van de pagina’s 24467 en 24468. (De internetlink naar het officiële document staat hier)
In deze zitting riep FDP-parlementslid Dr. Marie-Agnes Strack-Zimmermann de wapenmakers op om uit te leggen wat ze bedoelde toen ze in haar keynote speech op de Helmut Schmidt Universiteit in Hamburg een week eerder had gesproken over “de noodzaak om de bevolking in Duitsland ongemakkelijke waarheden op te leggen over wat er gebeurt, met name op het gebied van het veiligheidsbeleid”. Ze riep de karrenbouwers op om deze waarheden nu te benoemen, die “naar haar mening de bevolking nog niet kent en dringend moet weten”.
Na een inleidend, nietszeggend geklets van bijna honderd woorden werd minister Knarrenbauer wat specifieker en zei: dat
“Met betrekking tot de veiligheidsarchitectuur (wij) zien we enerzijds dat de dreigingen ook in onze omgeving zijn toegenomen en anderzijds zien we dat we nog steeds sterk afhankelijk zijn van de capaciteiten van bijvoorbeeld de Amerikaanse kant. Wie deze bedreigingen wil tegengaan om vanuit een sterke positie in de oude Duitse traditie goede onderhandelingen te kunnen voeren, en niet alleen met de Amerikaanse kant, moet meer (militair) investeren en meer doen in Europa.
Dr. Alexander S. Neu van DIE LINKE stelde toen een vraag aan de AKK:
“Mevrouw de minister, u heeft zojuist de kwestie van het geld aan de orde gesteld. Volgens SIPRI geven de Europese NAVO-lidstaten zo’n 279 miljard dollar uit aan hun legers, vier keer zoveel als de Russische Federatie en 20 miljard dollar meer dan de Russische Federatie en de Volksrepubliek China samen. Hoeveel keer moeten de Europese lidstaten, waaronder Duitsland, eigenlijk uitgeven om een gevoel van superioriteit te genereren?
Deze vraag werd door de wapenmaker beantwoord:
“Ongeacht het bedrag dat u hebt genoemd, is het een feit dat de Russische zijde massaal heeft geïnvesteerd in de modernisering van haar strijdkrachten, dat zij nieuwe wapens heeft, dat de dreiging veel duidelijker is geworden. Ik zou willen aanbevelen om hierover met collega’s uit de Baltische staten, uit Zweden en uit Midden- en Oost-Europa te praten. Als we hier in de onderhandelingen – met inbegrip van de ontwapeningsonderhandelingen – een sterke positie willen innemen, dan moeten we onze positie versterken. Ook dat is altijd een goede traditie geweest van het Duitse buitenlandse beleid, en dat moet ook in de toekomst zo blijven.
De notulen bevatten dan de volgende opmerking: “Applaus van de CDU/CSU en Dr. Eberhard Brecht [SPD].
Twee dagen na deze onuitsprekelijke verklaring van de AKK in de Bondsdag nam het Russische ministerie van Defensie op 27 november het woord met een commentaar van zijn woordvoerder generaal-majoor Igor Konaschenkow. Hier is de tekst die het waard is om te lezen:
“We wilden niet overhaast een antwoord geven, omdat we verwachtten dat verstandige politici in Duitsland de minister zelf zouden corrigeren, gezien de resultaten die de naleving van dergelijke oproepen had opgeleverd. Helaas was dit niet het geval.
“Het is niet de eerste keer dat we moeten concluderen dat de uitspraken van individuele politici in de Bondsrepubliek Duitsland met betrekking tot het aangaan van de dialoog met Rusland doen denken aan de pogingen van een basisschoolleerling om zijn onwetendheid over het onderwerp te compenseren met de hoeveelheid gearticuleerde onzin”.
“Mevrouw Annegret Kramp-Karrenbauer heeft pas onlangs het ambt van de Duitse minister van Defensie bekleed. Net als haar voorganger toont zij echter een onvermogen om iets belangrijks voor te stellen voor de werkelijke consolidatie van de veiligheid in Europa”.
“Wij moeten mevrouw Kramp-Karrenbauer eraan herinneren dat de “goede positie van de Duitse buitenlandse politiek” die zij onlangs in de Bondsdag heeft voorgesteld om de dialoog “vanuit een sterke positie” te voeren, in de 20e eeuw meermaals heeft geleid tot tragische gevolgen voor de hele wereld, voor Duitsland en het Duitse volk”.
Twee dagen later, op 29 november, gaf Mariya Sacharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, eveneens commentaar op de verklaring van AKK over de noodzaak om met Rusland om te gaan. Mevrouw Sacharova ging eerst in op de “afhankelijkheid” van de Bondsrepubliek Duitsland van de VS, die door AKK werd benadrukt. Hier volgt de tekst van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken:
“Duitsland bevindt zich tot nu toe in een twijfelachtig goede, maar zeker zeer interessante positie – die van “een afhankelijk land in de veiligheidssector”. Opmerkelijk genoeg is dit niet mijn conclusie. Ik citeer Annegret zelf, die toegaf dat de FRG zonder de VS volledig instabiel is in de militaire sfeer.
“Welke ‘krachtpositie’ kunnen we dan noemen? Uiteraard is niet de eigen kracht bedoeld. Of heeft Kramp-Karrenbauer de sleutels van het Pentagon? Als je kijkt naar de manier waarop de Amerikaanse ambassadeurs met hun Duitse collega’s praten, dan is het tegenovergestelde waar.
“Laten we naar de feiten kijken.”
“Duitsland is de thuisbasis van het grootste Amerikaanse contingent (na Japan) Dit bewijst het karakter van de Amerikaanse aanwezigheid in de FRG. Want in andere landen van het Europese continent zijn er veertien keer minder Amerikaanse bases.”
“Wat valt er te zeggen over de ‘kracht van de Duitse buitenlandse politiek’, sinds Washington de kanselier heeft getikt terwijl Berlijn slechts ‘sterk’ glimlachte?
“Onlangs heeft Duitsland zijn ongenoegen geuit over de plannen van de VS om de Amerikaanse troepen gedeeltelijk naar andere landen te verplaatsen. Dat is sterk, er valt niets te zeggen.”
“Of neem als voorbeeld de Amerikaanse kernwapens die in Duitsland zijn opgeslagen. Dit mag dan een kracht zijn, maar het is niet een van de onze. Natuurlijk mag Berlijn lid worden van de ‘gezamenlijke nucleaire commissies’ van de NAVO-lidstaten (nuclear sharing), maar alleen onder controle, hoewel deze gebeurtenis eigenlijk in strijd is met de geest en de letter van het Verdrag inzake de non-proliferatie van kernwapens.
“Als de kracht er is, maar het is niet de jouwe, als je het niet onder controle hebt, en als ze je het niet laten hebben terwijl je bang bent om het te verliezen, dan is dat een teken van afhankelijkheid. In eenvoudige termen, de positie is zwak.”
Het enige dat overblijft is om toe te voegen: Als de Russen gelijk hebben, hebben ze gelijk!
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Beeldbron: photocosmos1/ shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)