Ontdaan van ingewanden | Een satire van Dirk Pohlmann

Een satire van Dirk Pohlmann.

Clemens Tönnies, Sigmar Gabriel en Philipp Amthor. Waar denk je aan als je deze namen hoort?

Zie je, dat is hun jaloersheidscomplex. Je zou je moeten schamen. Drie mannen hebben hier hard aan gewerkt, oké, ze hebben misschien geluk gehad, maar je kunt niets beters bedenken dan dit onder alle varkens te vinden. Zo werkt het niet.

Nu schrijft u elke avond 100 keer gedurende 14 dagen “Prestaties moeten weer de moeite waard zijn” in uw boekje met nationale overtuigingen, dan kunnen we misschien verder praten. De drie mannen weten hoe het konijn loopt, ze brengen hem naar beneden. Twee van hen, Tönnies en Amthor, schieten hem graag neer. Het zijn jagers.

Gabriel, Amthor en Tönnies zijn drie mannen die veel beter dan jij weten wat de diepere betekenis van het woord “kannibaliseren” is. Clemens Tönnies is een getrainde slager zoals zijn vader was. Iemand die ooit zeven varkens in een week heeft geslacht. Maar Clemens Tönnies was geen ambachtsman zoals zijn vader, hij was geboren voor hogere dingen. Hij wilde zich niet druk maken over anemische winstmarges. Hij wilde op grote schaal met varkens in vlammen opgaan. In een artikel in de Deutsche Jagdzeitung zegt hij: “We slachten 15 miljoen varkens per jaar. En ik respecteer elk dier. Zie je, dat is staatsmanachtig denken. Militaire chiefs kijken er zo naar als ze over hun kanonnenvoer praten. Dat is de manier van de aristocratie!

Tönnis is door een ingenieus systeem van contracten een van de rijkste Duitsers geworden. Sommige jaloerse mensen noemen de huisvesting van meer dan 8 Oost-Europese goedkope arbeiders in beschimmelde 3-kamerappartementen slavernij. Alleen maar omdat de te hoge huurprijs eerst van het hongerloon moet worden afgetrokken? Tönnies heeft evenveel respect voor elke individuele slaaf als voor zijn varkens! En Gabriel wist er niets van toen hij de baan als adviseur van Tönnies aannam! Jij ook niet! Of wisten ze iets? Dan hadden ze iets kunnen zeggen. Zie je, het is eigenlijk jouw schuld! Als ze ZDF een keer hadden gebeld, zou er iets aan de hand zijn geweest! Je kent de beroemde zin: “Als de lijm maar wist!”

Sommige milieubewuste mensen denken dat het ongepast houden van mensen en dieren wordt veroorzaakt door het feit dat vlees te goedkoop is. Alleen als de verkoopprijs bij de discounter zou stijgen, zou het houden van kooien voor varkens en slaven kunnen verbeteren. Menselijkheid en dierenwelzijn hebben hun prijs. Klinkt op de een of andere manier aannemelijk, maar dat is het niet.

Tönnis, die in 2011 nog 850 miljoen euro bezat, belt negen jaar later meer dan 2 miljard euro van zichzelf. De massale veeteelt heeft veel geld in de privé-doos van Tönnies gespoeld. Als de prijs zou worden verhoogd, zou er eenvoudigweg nog meer winst voor Tönnies zijn. Het was niet een gebrek aan geld dat zijn kijk op het algemeen belang vertroebelde. Misschien moet men de dierenliefhebbers uitleggen hoe het kapitalisme werkt. Een raad van bestuur of directeur van een groot vleesbedrijf, die zijn bloedende sociale hart en slechte geweten sust door hogere lonen en grotere stallen voor de arme varkens, of het nu gaat om arbeiders of om dieren, zou niet lang in functie blijven. Elke manager zal u graag tot in detail instrueren over het feit dat het economische leven altijd over kannibalisatie gaat, altijd over de worst. Omdat: De concurrentie. De globalisering. De belastingen. Alleen de sterkste overleven. Zo is het nu eenmaal. Het leven is geen ponyboerderij, het is een haaientank.

Eten of gegeten worden. Clemens Tönnies begreep de wrede wet van de natuur. Daarom doodt hij. Niet alleen herten en steenbokken, maar ook jachtluipaarden, olifanten of andere grote dieren in Afrika. Misschien om zijn zakenpartners te bewijzen dat hij niet alleen een vleesmagnaat is aan de top van de voedselpiramide. Misschien is dat ook de reden waarom staatshoofden van alle strepen hun gasten graag uitnodigen om te jagen. Het pistool in de hand is een constante herinnering dat de gastheer de kracht van beslissingen op leven en dood heeft. Dat het een daad van barmhartigheid is als, naast het everzwijnenpad, de jagende gast daar niet ook met een twijgje in de mond ligt – dat zou je anders kunnen doen!

Tönnies was ook voorzitter van de raad van commissarissen van Schalke 04. Deze functie is een glashelder bewijs dat Clemens Tönnies nog steeds een van ons is. Jij houdt van voetbal, hij houdt van voetbal. Maar: Tönnies is een geboren leider. De man heeft sterke stalen zenuwen, is gebonden aan traditie en toch modern als het gaat om het spel. Althans volgens de jachtkrant aan zijn voeten, die weet hoe hij met een vleesmagnaat moet praten. Maar misschien ligt ze alleen maar aan zijn voeten omdat ze op haar eigen slijm is uitgegleden.

“Ik weet niet wat jachtkoorts is, zelfs niet met groot wild. Zo is het nu eenmaal”, zegt hij.

De jachtcultuur is belangrijk voor de jager. Maar belangrijker voor de expert is de juiste omgang met het spel. Voor hem is een snel en schoon vertrek belangrijker dan verouderde rituelen: “We hebben het over voedsel van hoge kwaliteit. Het uiteenvallen moet altijd zo gebeuren dat het spel niet kan worden besmet.” Bovendien is hij niet het type voor overdreven gebaren: “Ik slaap niet in groen ondergoed en ik rapporteer de bloedneuzen van mijn tegenhanger niet met ‘Meneer Hoofd Boswachters lassen van de veranda’. Zonder mij!”

Wow, dat moest gezegd worden, maar niet iedereen heeft de moed om tegen de tijdgeest in te gaan. Tönnies heeft sterke overtuigingen, hij gelooft niet in verouderde rituelen, maar in een snel vertrek van het spel, en hij ontmoet de hoofdboswachter op vestibulehoogte. Met andere woorden, hij is een miljardair zoals jij en ik.

Philipp Amthor, de eeuwige vormeling, is daarentegen slechts een leerling met een voorliefde voor een tweede baan.  Nou, hij is ook een jager, dus hij heeft het nodige killerinstinct, wat onmisbaar is in de politiek, maar zijn Rambo-beeld kan puur visueel worden ontwikkeld. Ben ik de enige Amthor die herinnert aan de klassengek die hem nooit door iemand laat kopiëren? Op de een of andere manier is hij zo verontrustend in de jaren zestig dat je liever niet weet wat er in zijn kelder te vinden is tijdens een overval. Met uitzondering van ponden en ponden aan warrants van Augustus Inlichtingendienst, natuurlijk. Amthor is niet alleen de hoofdboswachter, hij doet dit ook op een manier die verenigbaar is met zijn vaderland en schoonmoeder: “Ik ben klein, mijn hart is zuiver, daarom moet je ook voor de CDU stemmen.

Gabriel daarentegen, de sociaal-democratische veteraan, weet beter dan welk konijn dan ook te rennen en schiet daarom niet zelf, maar laat hem schieten. Dat is de hoge kunst van het maken van een puinhoop. Hij is meer de man voor de heuvel van de commandant. De voormalige vicepresident van de Socialistische Internationale, zo’n vergissing kan iedereen overkomen, is eindelijk thuisgekomen. Hij is voorzitter van Atlantikbrücke, lid van de Trilaterale Commissie en van de Europese Raad voor buitenlandse betrekkingen. Hij is van linksonder naar rechtsboven gestegen. Dat is de richting van de beweging van goede zakelijke grafiek en solide politieke carrières. Vraag het maar aan Joschka Fischer!

Wacht, wat denk je nu! Wie heeft ons verraden – sociaaldemocraten? Voorzichtig! Alleen maar omdat Gabriel nu voortdurend te maken heeft met mensen die bijvoorbeeld Kadhafi met een bajonet hebben laten spietsen? Vind je dat niet eerlijk? Zijn jullie jagers? Nee, dat ben je niet. Maar je beoordeelt Sigmar, Clemens en Philip. Weet u of Gabriel het nieuws heeft gehoord van de slachting van het Libische staatshoofd met een bloedend sociaal-democratisch hart, of grijnzend als de Democraat Hillary Clinton? Waarom wil je altijd het slechte zien? Waarom merk je niet dat wat hier bij elkaar hoort, bij elkaar groeit?

Misschien kunnen Amthor, Tönnies en Gabriel zelfs een nieuwe partij oprichten? Een nieuwe partij genaamd de Decent Uprising. Ik stel ook een apart TV-formaat voor op ZDF, waar je de Kukident factie kunt bereiken, en op YouTube vindt de levendige, burgervriendelijke combo dan de dauwse jeugd onder de 50. Leuk!

In een eerste PR-campagne verloten de 3 volbloed politici vervolgens elke maand 100 euro aan een gepensioneerde in nood, die wordt uitgenodigd in de studio voor de overdracht en mag zeggen dank je wel, terwijl Clemens Tönnies prompt de Hunni ondertekent. Dicht bij de tranen van dank! En in de drukkerijsector is er ook een BILD-kolom voor de drie: “We fight against poverty in old age”.

Met de vergoeding voor het TV-spektakel konden Amthor, Gabriel en Tönnies dan samen op groot wild gaan jagen en neushoorns doden. Zonder publiek, natuurlijk. Anders zouden ze samen met de neushoorns worden gedood als er ondanks de veiligheidstroepen van Blackwater toeschouwers waren. Gabriel kan de beveiliging halen. Hij heeft connecties.

Het zou een echt kunstwerk zijn. Waar klagen ze nu over? Excuseer me? Dat is de laatste druppel. Nee, het is geen varkenssysteem, het is een totaalkunstwerk.

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: Shutterstock / Davdeka

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK