Pandemie van onmenselijkheid – Een pleidooi voor een mensheid met Ego-Substance | Door Franz Ruppert

Onderwerp of object zijn?

Een standpunt van Franz Ruppert.

Levende wezens zijn subjecten, d.w.z. ze gedragen zich ten opzichte van hun medewereld volgens hun behoeften. Een levend wezen dat honger heeft, reageert anders op het aanbod van voedsel dan een die vol is. Een levend wezen dat vreest voor zijn leven handelt anders dan een die zich veilig voelt. Dit geldt zowel voor het planten- en dierenrijk als voor de mens.

Stenen kunnen niet worden omgezet in een vrolijke opwinding met lekker eten. Je kunt ze ook niet manipuleren door ze bang te maken en te laten denken dat er binnenkort miljoenen stenen zullen sterven. Stenen zijn objecten. Daarom hoeven ze zich er niet tegen te verzetten dat ze als objecten worden behandeld, omdat ze dat niet nodig hebben.

Mobiele telefoons en computers blijven ook objecten, zelfs als ze doen alsof ze een eigen leven hebben, want ze zijn nog steeds actief, zelfs zonder onze invoeropdrachten. Ze worden echter op de achtergrond gecontroleerd door andere machines, die uiteindelijk het product zijn van de mens en dus ook van zijn behoeften.

Als levende organismen zijn wij mensen bijzonder geschikt als proefpersonen. We hebben niet alleen veel behoeften, we kunnen zelfs “ik” zeggen. We worden niet alleen gedreven door onbewuste krachten, we hebben ook een wil. We kunnen zeggen: ik wil dit en ik wil dat niet. Zelfs het zogenaamde “transhumanisme “1 is slechts het resultaat van menselijke behoeften en de vraag rijst altijd: wat zijn deze behoeften? Menselijk, getekend door liefde en medeleven? Of onmenselijk, gemotiveerd door angst en boosheid?

Aanvallen op menselijke basisbehoeften

De Corona pandemie is een poging om ons mensen te veranderen in een kudde schijnbaar mijn- en willoze wezens. We worden gedegradeerd tot objecten, zoals dat al gebeurt met kippen of varkens in de dierlijke productie. We worden tot het absolute minimum beperkt in onze basisbehoeften door de veronderstelde coronabeschermingsmaatregelen.

Zelfs een vrije ademhaling is niet meer zonder beperkingen mogelijk. Hoesten en niezen om het lichaam te ontdoen van iets schadelijks wordt bijna als asociaal beschouwd en moet zoveel mogelijk worden onderdrukt. Iedereen die ooit heeft geniest of gehoest in een masker weet waar ik het over heb. Maskers veroorzaken zuurstofgebrek en vergiftiging van de hersenen. Helaas, hoe meer de hersenbeschadiging vordert, hoe minder je dit merkt. Wat een misdaad om mensen aan te zetten tot zelfbeschadigend gedrag! 2 3

Onze behoeften aan menselijk contact, aan oog-, lichaams- en huidcontact worden plotseling als zeer gevaarlijk voorgesteld. Onze communicatiebehoeften worden aanzienlijk verminderd of volledig onderdrukt door deze onuitsprekelijk lelijke maskers. We zitten stil in bussen en treinen en verliezen ons nog meer in virtuele werelden. We worden niet langer verondersteld samen te staan en geanimeerde gesprekken te voeren. We moeten niet langer zingen en dansen en met vreugde om onze nek vallen als onze favoriete club een doelpunt heeft gemaakt.

Onze behoefte aan zelfbeschikking wordt ons ook ontzegd. Mensen mogen niet eens hun huis verlaten als ze in “quarantaine” = beschermende bewaring worden gestuurd. Ja, ze worden zelfs verondersteld om opgesloten te blijven binnen een familie in een kamer zoals een gevangeniscel. Het voedsel moet van buitenaf aan hen worden doorgegeven of gewoon voor hun celdeur worden geplaatst. Vrijheid van verkeer en reizen: Als een land of een stad wordt gedefinieerd als een “risicogebied”, is het beter om daar niet naartoe te reizen, zodat u niet wordt bedreigd door deze beschermende bewaring.

In onvrijwillige “beschermende hechtenis” zijn allen die nu alleen nog maar bij uitzondering hun familieleden in bejaarden- en verzorgingshuizen mogen zien en zich achter plexiglas muren moeten verstoppen alsof een bezoek aan hun partners, kinderen en kleinkinderen een bezoek aan de gevangenis is. Bovendien mogen velen niet eens meer naar buiten, ook al zijn ze mobiel genoeg om dat te doen. Van hen wordt verwacht dat ze de “sociale dood” ondergaan die hun biologische dood zeker zal versnellen.

Moeders worden verondersteld te bevallen met maskers op zak en hun pasgeborenen krijgen onmiddellijk een neusuitstrijkje als er een vermoeden is van corona. De baby’s zijn waarschijnlijk al overleden.4

Waarvoor of voor wie moet ik bang zijn?

Op deze manier worden we allemaal als objecten behandeld, met de veronderstelde reden dat we worden beschermd tegen een dodelijk gevaar. Toch bestaat dit levensgevaar niet in dit geclaimde geheel. Alleen de laatste restanten van coronavirussen worden gedetecteerd met miljoenen tests om een pandemische dreiging aannemelijk te maken. Degenen die positief testen zijn echter niet automatisch geïnfecteerd. Wie geïnfecteerd zou zijn, is verre van ziek, maar beschikt over zijn immuunsysteem, dat hem voldoende beschermt. En zelfs als je ziek was, besmet je niet meteen andere mensen. Daarvoor zou hij een aanzienlijk aantal virussen om zich heen moeten verspreiden. De mythe van de “superspreader” is een van de vele mythen die gebruikt worden om deze pandemie in scène te zetten. Alsof elke keelkras, elke hoest en elke snuif al een onmiskenbaar teken van “Covid-19” was. Het kan niet onwetenschappelijker, vooringenomener en ideologischer.

Deze constante paniekzaaierij is ook hersenbeschadigend. Als ik bijvoorbeeld vol angst en stress zit, kan ik nauwelijks namen onthouden. Angst maakt je mentaal dom. Achter de huidige politiek bedoelde en door de media gesteunde enscenering van een tweede golf schuilt nog steeds de intentie om ons allen, net als aan het begin van de pandemie, in angst en schrik te brengen, zodat we verlangen naar de zogenaamd reddende corona-vaccinatie. “Deze pandemie is pas voorbij als er een vaccin beschikbaar is.” Dit werd al in maart geclaimd. Het staat ook in de kranten van degenen die deze pandemie willen gebruiken als een hulpmiddel voor hun eigen doeleinden. Het is zeker niet het welzijn van ons allemaal dat op het spel staat, anders zou de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de wereldbevolking niet zo’n groot risico lopen. Zelfs de RNA-vaccins, die nog volledig onontgonnen zijn, zullen allesbehalve veilig zijn. Ze zijn een menselijk experiment met voorspelbare, onherstelbare schade aan veel gevaccineerde mensen. Het is niet SARS-CoV-2 dat “doodt”, maar de vermeende beschermende maatregelen die ertegen worden genomen.5 Het is dus geen virus dat ik moet vrezen, maar degenen die dit virus instrumentaliseren om hun macht en zakelijke belangen op een wereldwijde schaal na te streven. Deze vermeende viruspandemie is een machts- en geldelitestrijd tegen de hele wereldbevolking.

Is deelname een must?

Dit duivelse spel is gemakkelijk te doorzien als ik als mens een onderwerp blijf. Als ik mijzelf daarentegen een object laat worden, zit ik gevangen. Maar niemand kan me dwingen om de kranten te lezen die Covid’s paniek aanwakkeren door te liegen, te bedriegen en te bedriegen. Niemand kan mij vertellen dat ik moet luisteren naar deze onuitsprekelijke talkshows, waarin dezelfde mensen altijd dezelfde onwaarheden verspreiden. Niemand kan me naar de dokter laten gaan als ik een kriebelende keel voel en nu in de herfst mijn neus weer loopt. Geen enkele arts kan worden overgehaald om deze onzinnige, nietszeggende PCR-test onmiddellijk uit te voeren en al zijn cliënten “op corona” te testen.

Het is genoeg om te huilen als een opvoeder de huidige situatie in de kinderdagverblijven met zulke duidelijke woorden beschrijft: “Onderwijs is actie gebaseerd op filosofische, sociologische, psychologische en, meer recentelijk, neurobiologische bevindingen. Pedagogie als een op zichzelf staande theoretische discipline is altijd al twijfelachtig geweest en heeft nu duidelijk gefaald. Corona heeft laten zien dat het verdomme niet de moeite waard is.

Goede pedagogen weten dit al lang: wie geen hart heeft voor kinderen, moet zijn handen van deze beroepen afhouden. Corona maakte meteen zichtbaar wat sommige mensen vermoedden: Er zijn opvoeders in de meerderheid die niets voor kinderen hebben. Ze zitten gevangen in hun eigen angsten, zijn manipuleerbaar, volgzaam en niet reflecterend. Ze hebben geen eigen standpunt, hebben nauwelijks empathie en jagen verwoed en anticiperend op gehoorzaamheid van de ene op de andere maatregel “6 .

Reeds ernstig getraumatiseerde samenlevingen definiëren zichzelf nu vanaf de top met betrekking tot SARS-CoV-2 als volledig ziek: iedereen is potentieel besmettelijk en iedereen kan potentieel anderen besmetten. Iedereen is hulpeloos overgeleverd aan de genade van dit zogenaamde killer virus, zijn immuunsysteem helpt hem helemaal niet en hij heeft daarom redding van buitenaf nodig: het vaccin! Alle gezonde mensen zijn ziek, omdat men ook zonder symptomen anderen kan besmetten. Het toch al verminderde begrip van ziekte in de orthodoxe geneeskunde wordt nog verder naar het extreme gebracht. Een ogenschijnlijk objectieve ziekte – Covid-19 – die een objectieve medische behandeling vereist en dus alle gezonde mensen zonder ziekteverschijnselen tot voorwerp van dergelijke maatregelen maakt. Menselijke subjecten worden gedegradeerd tot louter lichamen waarin men naar believen winstgevende doses van het vaccin kan nastreven.

“Hij die een hamer heeft, zoekt in de wereld naar spijkers!” Veel mensen vallen onbewust in deze psychologische valkuil. Ze passen hun denkpatronen en methoden toe op alles wat ze tegenkomen. Deze instrumentele houding kan ook bewust worden misbruikt voor hun eigen belangen. Ik heb mijn inentingsmethode hier – waar zijn de mensen die ik nu kan inenten?

Om in beeld te blijven: De jacht op dit coronavirus is in feite als de jacht op een vlieg met een hamer. Je vangt de vlieg niet, maar je sloopt het hele appartement.

De systeemvraag wordt door het systeem gesteld

Eisen dat wij mensen onze gezondheid en ons bestaan in gevaar brengen, zodat het gezondheidssysteem niet overbelast kan worden, is een harteloze ideologie van overheersing die alles op zijn kop zet. Mensen moeten er zijn voor het systeem en niet voor de mensen. Dit is de meest fundamentele vraag van de mensheid: zijn de politieke en economische systemen daar voor ons mensen, of moeten wij mensen beschikbaar zijn voor de dominante en winstbelangen van dergelijke systemen, nu zelfs met ons gezonde lichaam?

Als dan al diegenen die dergelijke ideologieën aan de kaak stellen beledigd worden en vuilnis opstrooien, zou men een andere fundamentele psychologische wet moeten kennen. De toeschrijvingen aan anderen zijn zelfverklaringen. Wie anderen ‘covidiot’, ‘rechtsradicaal’ of ‘samenzweringstheoreticus’ noemt, is dit alles zelf. Wiens Wikipedia-item is gemarkeerd met dergelijke devaluaties, waarvan de YouTube-video is gecensureerd en verwijderd, kan er zeker van zijn dat hij de waarheden heeft uitgesproken die de heersende macht en de geldelite zou willen onderdrukken.7 Waar de waarheid niet meer kan worden verteld, zakt een samenleving weg in waanzin en barbarisme.

Menselijk zelfhelend vermogen

Uit mijn psychotherapieën daarentegen weet ik zeker: mensen worden en blijven gezond als hun fysieke en psychologische zelfgenezende krachten actief zijn. Echte genezing komt van binnenuit, van een onderwerp dat wil leven en groeien. Wij artsen en psychotherapeuten kunnen alleen de ruimte, de tijd en onze goede wil geven om deze zelfgenezende krachten te laten ontplooien. Wie mensen tot objecten degradeert, negeert en blokkeert het essentiële in hen: hun wil om te leven, hun levensenergieën en hun levensvreugde. Uiteindelijk promoot hij hun dood.

Onderwerp zijn betekent verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Een onderwerp zijn betekent ook andere mensen als onderwerp zien en waarderen. Wat moet ik als onderwerp hebben om anderen te degraderen tot een object? Zoiets komt een mens alleen voor als hij zichzelf niet als onderwerp van zijn leven ervaart, maar wordt gedreven door innerlijke impulsen waaraan hij zich machteloos blootgesteld voelt. Volgens mijn therapeutische ervaring heeft dit veel te maken met vroegkinderlijke traumatisering. Alleen degenen die zo vroeg in hun kindertijd gekwetst en genegeerd zijn, zullen het als volwassenen niet merken als ze hun eigen kinderen of andere kinderen vernederen als object van hun opvoeding of veronderstelde zorg.

Kijk naar jezelf

Ik hoop dan ook dat al degenen die deze pandemie nu orkestreren en die het goed vinden en er aan deelnemen, eindelijk hun aandacht op zichzelf en hun vroege kindertijd zullen richten. Op hun leven in de schoot van hun moeder, op hun geboorte en de drie jaar daarna. Ik weet zeker dat ze in een afgrond van angst, woede, schaamte en pijn zullen kijken. Helaas proberen de meeste mensen echter, in plaats van naar zichzelf te kijken, zichzelf af te leiden,

• door naar buiten te kijken en naar anderen.
• door te denken dat ze de problemen van anderen die ze niet hebben moeten oplossen.
• door te vermijden het onderwerp van hun leven te zijn en zich vast te klampen aan schijnbaar objectieve feiten die niet bestaan.

De pijn van het niet opgemerkt en geliefd zijn door hun eigen moeder als kind zit bij veel mensen zo diep dat ze liever hun eigen behoeften opgeven of zelfs onbewust sterven dan dat ze een last zijn voor hun moeder. Daarnaast is er een enorme hoeveelheid woede die niet kan worden uitgedrukt ten opzichte van de eigen moeder en vader, die meestal ook getraumatiseerd is, en die dan gericht is op de eigen behoeften en de behoeften van andere mensen. In deze misantropische houding gun ik anderen ook hun levensgeluk niet. Je moet niet beter af zijn dan ik! Ze zouden deze maskers ook heel strak over hun mond en neus moeten dragen, net als ik! Ze moeten niet gespaard blijven van deze inenting!

Daarom zeg ik het hier heel bewust op persoonlijk vlak: ik heb geen Corona-probleem en heb deze vermeende hulp en bescherming niet nodig! Ik laat me in dit opzicht ook niet in een kwaad daglicht stellen! Ik kan zelf zien wanneer iets gevaarlijk is voor mij of ik zou andere mensen in gevaar brengen. De overlevingsstrategieën van getraumatiseerde mensen die zich met mijn leven bemoeien, hun trauma-blinde meedogenloosheid, zijn voor mij het grootste gevaar.

Is dit filantropie = “filantropie”?

Dus als nu schoolbestuurders en leraren, rechters en politieagenten, medewerkers van gezondheidsdiensten, winkeliers en hun medewerkers, restauranthouders en hun obers andere onderwerpen controleren, dat wil zeggen kinderen en jongeren, klanten en gasten, om te zien of ze hun maskers goed dragen, zijn ze dan verantwoordelijke medemensen die de subjectiviteit van andere mensen respecteren? Of zijn het slechts de handlangers van een machts- en geldkartel die in het geheim handelen met als doel alle mensen op deze aarde het voorwerp van inentingen en totale controle te maken? Wat is dit voor een innerlijke houding als de makers en ontwerpers van onmenselijke systemen verwijzen naar “praktische beperkingen”?

Het maken van mensen tot objecten is onmenselijk. Deelnemen aan deze ontmenselijking, of het nu gaat om een politieke functionaris, een journalist of een eenvoudige burger, is onverantwoordelijk tegenover de mensheid. Zo ontstaat op dit moment helaas de absurditeit dat menselijke subjecten zich van hun menselijke waardigheid beroven door zich een zogenaamd killer virus voor te stellen. Het ontmenselijken van zichzelf en het vernederen van hen tot objecten. En dit in naam van de gezondheidsbescherming! En dit in de naam van “filantropie” = filantropie!

Een half jaar geleden zou ik niet hebben durven denken hoe diep deze mensheid nog kan zinken in haar onwetendheid over zichzelf en haar verzet tegen haar eigen traumatiseringen. Overigens leren we in deze geënsceneerde pandemie ook dat er door de staat gefinancierde laboratoria zijn (bijvoorbeeld het laboratorium in Wuhan) waar onderzoek wordt gedaan naar het ontwerpen van virussen en bacteriën tot dodelijke wapens. Er worden bijvoorbeeld pogingen gedaan om antraxvirussen te combineren met coronavirussen om ze nog destructiever te maken.8 Mijn kont, degenen die de macht en het geld hebben, maken zich zorgen over de gezondheid van hun bevolking! Ze zijn verstrikt in tientallen dader-slachtoffer-dynamieken en proberen met alle middelen de beste manier te vinden om hun medemensen te doden, die ze in hun hoofd definiëren als vijanden – met kernenergie? Met chemie? Met biologie? Dat dit ook de collectieve vernietiging omvat, lijkt iets waar ze niet om geven. Ze hebben hun medeleven met zichzelf afgesplitst, zijn fysiek bevroren en emotioneel bevroren. Waarom zouden ze dan medelijden hebben met hun medemensen?

Menselijkheid met ego-stof

Zolang het mogelijk is, zal ik me verzetten en mijn stem verheffen om niet in deze afgrond van blindheid, domheid en cynisme te worden gesleept, gekoppeld aan veronderstelde zorg voor het algemeen belang. Ik weet hoe ik wil leven en dat ik andere mensen wil ontmoeten in liefde en medeleven. Ik wil niemand bang maken. Zelfs als ik boos word als anderen mijn behoeften negeren en mijn grenzen overschrijden, haat ik niemand en sta ik altijd open voor een constructieve probleemoplossing. Als ik iets niet leuk vind en daarom niet wil, doe ik het niet en praat ik mezelf niet uit “systeembeperkingen”. Samen met mijn ethisch verantwoorde collega’s blijf ik de mogelijkheid bieden om terug te kijken op mijn eigen traumatiserende verleden en vrij te worden voor mijn eigen ego en wil en voor een zelfbepaald, gezond, want liefdevol samenleven in het heden, van waaruit er een toekomst is die het waard is om voor ons allemaal te leven.

Bronnen:

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Foto bron: Jan H Andersen / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK