Poedervat Iran – Is de Amerikaanse moord een waarschuwing voor China?

Een commentaar van Ernst Wolff.

Met het gericht doden van de op één na machtigste man in Iran en het sturen van enkele duizenden soldaten naar het Midden-Oosten zijn de spanningen tussen de VS en Iran, die zij hebben uitgeroepen tot “de ergste terroristische staat ter wereld”, aanzienlijk geëscaleerd.

De Amerikaanse oorlogsvoorbereidingen tegen Iran, die al enige tijd aan de gang zijn, zijn sinds het aantreden van Donald Trump als president en opperbevelhebber van het Amerikaanse leger systematisch geïntensiveerd. De verhuizing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, de opzegging van het nucleaire akkoord, de recorduitgaven aan bewapening en de wapendeal met Saoedi-Arabië die Trump heeft bemiddeld, evenals de Amerikaanse steun aan de Saudis in de oorlog tegen de Huthis in Jemen die geallieerd zijn met Iran, zijn slechts een paar mijlpalen in deze ontwikkeling.

Een oorlog tegen Iran is op de lange termijn onvermijdelijk voor de VS en wordt door bijna alle Democraten en Republikeinen samen met de Amerikaanse media gesteund om de volgende reden: De felste rivaal van de VS, de Volksrepubliek China, werkt sinds 2013 aan het grootste economische project aller tijden, de Nieuwe Zijderoute. De voltooiing ervan zou een economische ruimte creëren die Azië, het Midden-Oosten en Europa met elkaar zou verbinden en een definitief einde zou maken aan de overheersing van de wereld door de supermacht VS.

Aangezien Iran een sleutelrol speelt in de Nieuwe Zijderoute – zowel als knelpunt tussen de Kaspische Zee en de Perzische Golf en als belangrijkste energieleverancier – is een oorlog tegen het land de meest effectieve manier om de Nieuwe Zijderoute te torpederen en de wereldwijde dominantie van de VS te behouden.
Het feit dat de VS aan het begin van het nieuwe jaar net de volgende escalatiefase in gang heeft gezet, is echter waarschijnlijk niet alleen aan deze oorzaken te wijten, maar ook aan de huidige situatie.

In de eerste plaats is er de crisis in de Amerikaanse brekende industrie, die steeds grotere proporties aanneemt. Hoewel er de afgelopen jaren honderden miljarden dollars zijn geïnvesteerd in de productie van olie en vooral aardgas, maakt de industrie steeds grotere verliezen door de combinatie van overaanbod en lage prijzen. Ondanks de voortdurende verlaging van de productiekosten zijn deze soms hoger dan de kostprijs, zodat het gas vaak ter plaatse wordt afgefakkeld.
De grootste aardgasproducent ter wereld is Iran, dat samen met Qatar het grootste gasveld ter wereld tot nu toe in de Perzische Golf exploiteert. Een oorlog tegen Iran zou de prijs van aardgas onmiddellijk omhoogschieten, de grootste concurrent van de Amerikaanse frackingindustrie op de wereldmarkt elimineren en de sector onmiddellijk in de winstzone katapulteren.

Een ander motief voor de Amerikaanse agressie tegen Iran zijn waarschijnlijk de problemen die het Amerikaanse financiële systeem sinds afgelopen september ondervindt en die duidelijk veel erger zijn dan officieel wordt toegegeven.

De achtergrond is de poging die tussen 2015 en 2018 is ondernomen om de geldstroom te stoppen die is ontstaan na de bijna-crash van 2007/08, die rond de jaarwisseling 2018/2019 is mislukt en die de FED ertoe heeft aangezet de geldsluizen vorig jaar te heropenen. Ondanks deze ommekeer in het monetaire beleid was er in september sprake van ernstige turbulentie op de zogenaamde repomarkt, waar Amerikaanse banken zichzelf van vers geld voorzien door onderpand te storten.

Tot op heden heeft de FED geweigerd de reden voor haar interventies op deze markt, die sinds september aan de gang zijn, bekend te maken. In ruil daarvoor heeft het zijn balans in zeer korte tijd drastisch uitgebreid, waardoor er voortdurend nieuw geld in het systeem stroomt. Trump op zijn beurt heeft de beurs maandenlang gedreven door middel van tweets, waarin hij onder andere herhaaldelijk aankondigde dat hij op het punt stond om een “grote” deal met China te sluiten.

De datum voor deze deal, gepland voor medio januari, ligt nu binnen handbereik en dwingt Trump om ofwel zijn belofte te houden ofwel zijn gezicht te verliezen. Aangezien elke provocatie tegen Iran ook een boodschap is aan Teheran’s belangrijkste bondgenoot China, kan de moord op de senior generaal niet alleen een provocatie voor Iran zijn geweest, maar ook heel goed een uitnodiging aan China om zich te onderwerpen aan de voorwaarden van een overeenkomst van Trump.

Of Trump’s spel met vuur gaat werken is nog maar de vraag. Afgezien van het belang van de Straat van Hormus voor de energievoorziening van China, zijn de grootste troeven in zijn hand waarschijnlijk de nog steeds bestaande wereldwijde dominantie van de oliedollar, de afhankelijkheid van de Chinese exporteconomie van de Amerikaanse markt en de enorme problemen in het Chinese financiële systeem, die de manoeuvreerruimte van het Chinese leiderschap aanzienlijk beperken.

+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Beeldreferentie:KPG Ivary / Shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK