Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Politiek en wetenschap in het geval van COVID-19

Politiek en wetenschap in het geval van COVID-19

Veröffentlicht am: 15. April 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Wanneer de “belangrijkste beslissingen sinds de Tweede Wereldoorlog” worden genomen…

Een standpunt van Jochen Mitschka.

Natuurlijk is het prijzenswaardig als politici het menselijk leven boven economische redenen stellen. Maar moet het de gewone mediaconsument niet verbazen dat diezelfde politici die een jaar geleden nog pleitten voor de afschaffing van de helft van de ziekenhuizen en de verdere privatisering van de gezondheidszorg, nu de beschermers van de ouderen en de zieken worden?

Zou het niet de vraag moeten stellen wanneer politici plotseling maatregelen nemen “alleen maar om de gezondheid van mensen te beschermen”, die tientallen miljarden euro’s kosten, terwijl ze grotendeels doof zijn, of symbolische politiek bedrijven, wanneer verpleegkundigen de noodtoestand afkondigen en patiënten problemen melden bij het regelen van specialistische afspraken, of bij het vinden van huisartsen, vooral in landelijke gebieden?

Is het niet vreemd dat die politici die Duitse verpleegkundigen en artsen naar het front sturen in beschermende uitrusting die geen verband houdt met de beschermende uitrusting die in China nuttig bleek te zijn, en ertoe leidde dat er na de invoering ervan geen ziekteoverdracht meer plaatsvond aan verpleegkundigen en artsen, dat deze politici de critici van de maatregelen tot opschorting van de basiswet belasteren als “het aanvaarden van de doden”?

Moet het niet de wenkbrauwen fronsen dat politici die de vergadering van de Bundestag in 2013 hebben genegeerd, die verklaarden dat er op een bepaald moment een pandemie zou uitbreken, en die geen voorraden van beschermende kleding hebben opgebouwd, noch bereid waren om voldoende verpleeg- en medische posten of laboratoriumreserves te financieren, dat deze politici nu verklaren dat ze de redders van het volk zijn door de grondrechten op te schorten, maar tegelijkertijd elke discussie over de mate van gevaar in de kiem smoren en het een “samenzweringstheorie” noemen?

Is het niet vreemd dat de uitspraken van het Robert Koch Instituut altijd passen bij de politieke situatie? Neem het voorbeeld van de mondbeschermers: toen mondbeschermers niet beschikbaar waren vanwege het falen van de politiek, waren ze nutteloos. Toen de situatie verbeterde, is het nu toch nuttig. En terwijl de politiek elke discussie over de mate van blootstelling aan COVID-19 verstikt als het niet in het officiële rooster past, is het Robert Koch Instituut tegen het testen van de doodsoorzaak van mensen die zijn gestorven met het coronavirus.

De forensisch wetenschapper professor Klaus Püschel negeerde de aanbeveling van het Robert Koch Instituut en onderzocht degenen die in Hamburg met het coronavirus stierven. “Dit virus beïnvloedt ons leven op een volkomen overdreven manier. Dit staat in geen verhouding tot het gevaar van het virus.” Dus zijn conclusie (1).

Als het waar is dat deze mensen ook zonder COVID-19 zouden zijn gestorven, zou uit de statistieken over het sterftecijfer (het aantal sterfgevallen dat hoger ligt dan in dezelfde periode van andere jaren) in enkele maanden tijd ook blijken dat het virus geenszins een dodelijk virus was. En om het falen van de politiek niet aan het licht te brengen, moet het virus een dodelijk virus zijn?

Wetenschap en het coronavirus

Als er in Duitsland belangrijke beslissingen in behandeling zijn, worden er meestal technische comités gevormd die zoveel mogelijk deskundigen uit verschillende vakgebieden raadplegen alvorens een aanbeveling te doen. In Duitsland was dit blijkbaar niet het geval tijdens de meest ingrijpende beslissing sinds de Tweede Wereldoorlog, zoals onze bondskanselier Angela Merkel ons heeft laten weten. Beweren dat daar geen tijd voor was, is ongeloofwaardig. Zowat elke bekende wetenschapper in Duitsland zou om middernacht zijn opgestaan en naar een vergadering zijn gekomen, fysiek of virtueel, wanneer een beslissing van zo’n groot belang op het spel staat. Maar de Duitse regering stond erop om het Robert Koch Instituut (RKI) en een, zeker uitstekende wetenschapper, Prof. Christian Drosten, toe te laten als quasi enige autoriteiten. Wat al vele wetenschappers vervreemdde, niet alleen Prof. Püschel en Prof. Streeck, die het zelfs hardop mocht zeggen op ZDF (2)

En in zo’n commissie zou een criticus uit de farmaceutische industrie, zoals Wolfgang Wodarg, die in het geval van de Mexicaanse griep al eens een epidemisch schandaal aan het licht had gebracht en daarom zeker niet populair is bij politici of de industrie, zeker ook lid moeten zijn.

Vermoedelijk weten we dan meer over het virus, de verspreiding en de effecten ervan. Omdat het merendeel van de deelnemers onderzoek zou hebben geëist dat tot op heden niet of onvoldoende is uitgevoerd, of tegen de expliciete aanbeveling van de regering in.

Wetenschappelijke cijfers, deze keer transparant gemaakt

Misschien zou men dan computerwetenschappers en deskundigen in de medische biometrie zijn tegengekomen, zoals professor Knut M. Wittkowski. Op 6 april schreef Wittkowski een wetenschappelijk artikel dat zeer de moeite waard is om te lezen. Vooral omdat het begrijpelijke tabellen en berekeningen bevat, en open bronnen, wat betekent dat u de berekeningen zelf kunt reproduceren of wijzigen door de parameters te wijzigen.

Hier zijn uittreksels uit zijn werk: (Vanaf 6 april worden de gegevens dagelijks bijgewerkt (3)

“Aangezien het seizoen van de seizoensgriep op het noordelijk halfrond dit jaar eindigt (tenzij er een uitbraak is in de kustgebieden van Azië, India of Rusland), kunnen we zowel het besmettingsrisico als de dodelijkheid van het virus bespreken, twee belangrijke kenmerken om het effect van de ziekte op de volksgezondheid te beoordelen en de implicaties voor de preventiestrategieën. Een belangrijke bevinding is dat in verschillende landen interventies te vroeg (verlenging van de verblijfsduur van het virus in de bevolking en mogelijk toename van het aantal sterfgevallen) of te laat (ineffectiviteit) zijn begonnen. Daarom is het tijdstip waarop een volksgezondheidsinterventie tijdens de epidemie begint (met name het ‘keerpunt’ wanneer de toename van nieuwe gevallen afneemt) cruciaal voor de effectiviteit van de interventie.

Belangrijk in de voorstellingen die voortvloeien uit Wittkowski’s berekeningen is het fundamentele wetenschappelijke inzicht dat “de natuur niet springt” (natura non facit saltum, Darwin: de natuur springt niet). Dit betekent dat als er plotselinge veranderingen in de aantallen waren, deze werden “afgevlakt” door passende aannames en methoden.

Wittkowski legt vervolgens verdere basisparameters en epidemiologische modellen uit die hij voor zijn analyse heeft gebruikt. Vervolgens bespreekt hij de verschillen in de getroffen landen. En op dit punt zal ik alleen die passages citeren die waarschijnlijk het meest interessant zijn voor Duitstalige lezers.

In zijn modellen gaat de wetenschapper in detail in op verschillende scenario’s van het gebruik van staatsinterventie en beschrijft hij de te verwachten resultaten van de epidemie in elk geval:

“Samenvattend: er is een kleine kans op interventies om de curve ‘af te vlakken’. (vermindering van R0) om succesvol te zijn op het gebied van de volksgezondheid:

Starten na de piek van de prevalentie (van infecties) heeft weinig effect (niet aangetoond). De curve gaat naar beneden, maar niet ‘afgeplat’.
De epidemie krijgt een ‘coup de grace’ van de piekprevalentie door de duur ervan te verkorten, zij het ten koste van de vermindering van de R/S-verhouding. De curve is smaller, maar niet ‘afgeplat’. (Figuur 12).
Uitgaande van de piekincidentie wordt de curve ‘afgevlakt’ (en verbreed) en kan het aantal sterfgevallen dat tijdens de huidige epidemie wordt voorkomen, worden verminderd, tenzij

het aandeel van personen met een hoog risico (ouderen) in de vatbare bevolking te verhogen met het risico op infectie (nadat kinderen zijn geïsoleerd), of
men veroorzaakt gedragsaanpassingen die de contacten van risicopersonen met besmettelijke personen vergroten (bv. grootouders die voor kleuters zorgen terwijl de ouders werken, bv. in ziekenhuizen)

maar men vermindert de immuniteit van de kudde en verhoogt dus de kans dat een nieuwe epidemie zich eerder voordoet (figuur 13).

Om een terugval te voorkomen, moet de interventie echter met enkele maanden worden verlengd (figuur 14).

Beginnend voor de piekincidentie ‘vlakt de curve af’, maar verbreedt zich ook en veroorzaakt een herhaling als de interventie niet nog vele maanden wordt voortgezet (figuur 15).

Het is de kudde-immuniteit die de verspreiding van een besmettelijke ziekte tegenhoudt, zodat mensen over het algemeen de epidemie eerst op natuurlijke wijze willen laten verlopen (of zelfs versnellen, zoals mensen traditioneel deden met ‘mazelenpartijen’ om zo snel mogelijk immuniteit op te bouwen). Als het doel zou zijn om de duur van de epidemie en de gevolgen ervan voor de economie te verlengen (en ook om de tijd te verlengen tot de volgende epidemie), zou men wachten tot de prevalentie van besmettelijke mensen (I) een piek heeft bereikt (,in het bovenstaande model: dag 83, rood).

Zonder herhaalde, breed opgezette tests kan de piek in de prevalentie van infecties echter niet direct worden waargenomen, maar het is bekend dat deze wordt gevolgd door ongeveer een week van piekaantallen diagnoses (nieuwe gevallen). Het is te laat om te beslissen, maar het SIR-model laat zien dat de piek in de diagnoses wordt voorafgegaan door gevallen twee weken voor het ‘omslagpunt’, waardoor de curve van nieuwe gevallen verandert van een steeds snellere stijging naar een steeds langzamere stijging (dag 76). Het keerpunt kan worden ingeschat op basis van de waargenomen gevallen in de tijd die nodig is om een beslissing te nemen. (…). Daarom volgt de piekprevalentie (van infecties) het buigplaatje/halve piek (in het aantal gevallen) met ongeveer een week. De kans om een interventie te starten is de week na het buigpunt in het aantal diagnoses (nieuwe gevallen) per dag.

Wittkowski legt vervolgens uit dat Duitsland op 16 of 17 maart de sluiting van scholen had bevolen en andere op staatsniveau vastgestelde beperkingen had opgelegd. Op 22 maart volgde een nationaal contactverbod. Dit zou betekenen dat de epidemie gedurende enkele maanden niet zou stoppen, aangezien het noodzakelijke niveau van kudde-immuniteit niet werd bereikt. Tenzij de beperkingen worden opgeheven en een tegenslag wordt geaccepteerd.

Wittkowski schrijft over de Duitse beperkingen, die, zoals bekend, zelfs de basiswet hebben opgeheven:

“Duitsland beval de sluiting van scholen en diverse andere beperkingen tot 16-17 maart, afhankelijk van de staat (4) en een nationale avondklok op 22 maart. De ‘sociale distantie’ begon effectief enkele dagen voor het omslagpunt van 22 maart, waardoor het onwaarschijnlijk is dat de epidemie in de nabije toekomst de immuniteit van de kudde zal bereiken. Daarom zal de epidemie niet voor enkele maanden stoppen, tenzij de beperkingen weer worden opgeheven, zodat ze zich in het najaar kan herstellen (afb. 15)”. [Nadruk toegevoegd door de vertaler].

Met andere woorden: Omdat de maatregelen te vroeg zijn begonnen, zal er een terugval zijn. De slachtoffers, die nu zogenaamd niet betreurd hoeven te worden vanwege de intrekking van de basiswet, zullen nu met enige vertraging tevoorschijn komen. Het is duidelijk dat de regering dit weet, want ze heeft het over maandenlange beperkingen vanwege het virus. Maanden zonder basisrechten, met een regering die gedisciplineerd wordt gehouden door de angst van het volk.

Zoals we uit de mediaberichten kunnen opmaken, wordt er nu steeds meer nadruk gelegd op vaccinatie. Deze creëren een kunstmatige kudde-immuniteit. Als het vaccin echter pas klaar is als de epidemie weer oplaait, of als niet voldoende mensen zich vrijwillig laten vaccineren, bestaat het risico op een tegenslag die ernstiger zou kunnen zijn dan het wachten op de timing van het overheidsoptreden zoals beschreven door Wittkowski.

Wittkowski stelt dat het absoluut noodzakelijk is dat de mensen die het minste risico lopen op het virus, namelijk kinderen en jongeren, niet worden verhinderd zich te laten inenten door contactsluitingen en gesloten scholen. Omdat dit kan leiden tot een snellere “uithongering” van het virus.

Hij pleit echter, net als veel andere onderzoekers, voor een betere bescherming van ouderen en zieken. Volgens zijn modelberekeningen zouden sluitingen van scholen echter absoluut contraproductief zijn.

“Daarom is het indammen van risicogroepen, zoals ouderen in verpleeghuizen (zie bijvoorbeeld de staat Washington), zeer effectief om hen te beschermen tegen besmetting, waardoor het aantal kinderen en jonge volwassenen dat besmet zou moeten worden om de immuniteit van de kudde te bereiken, toeneemt. Een aanzienlijke verlenging van de duur van de epidemie door het voorkomen van de ontwikkeling van de immuniteit van jongeren zou het echter moeilijker kunnen maken om de ziekte bij ouderen effectief te bestrijden en zo het aantal sterfgevallen onder ouderen te verhogen”.

Het grootste probleem sinds de Tweede Wereldoorlog

Als een regering het “grootste probleem” sinds de Tweede Wereldoorlog wil oplossen op basis van populistische en door angst ingegeven en schijnbaar politieke motieven, zonder een breed gekwalificeerde raad van deskundigen, en daarbij de Duitse grondwet ter vervanging van de grondwet terzijde schuift, dan zou dit ons stof tot nadenken moeten geven.

We moeten ons ook afvragen hoe snel mensen, in de geest van de pandemieoefening 201, “overspoeld” met informatie, verdedigers worden van de rechteloosheid van de burgers. Hoe snel komen de aanklagers tevoorschijn, gedreven door angst, aangewakkerd door populistische uitspraken van die politici die zelf vaak zo pejoratief populisme als een moordend argument gebruiken.

Het verloop van de pandemie tot nu toe lijkt de stellingen van professor Wittkowski te bevestigen, en hij staat niet alleen in zijn mening. Als ze worden bevestigd, zullen de meeste mensen helaas nog steeds niet willen toegeven dat ze voor propaganda zijn gevallen, zoals ze met de Mexicaanse griep hebben gedaan. Terwijl een paar honderd miljoen euro aan belastinggeld werd besteed aan nutteloze en later verbrande vaccins, ook al hadden stemmen als Wordag er toen al voor gewaarschuwd, is de impact deze keer al veel dramatischer.

Als de modellen van Prof. Wittkowski in de praktijk worden bevestigd, zal de “oplossing van de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog” door de media toch worden toegekend aan de regering, en zullen politici worden geprezen als redders, die zich eigenlijk zouden moeten verantwoorden voor het tegenovergestelde. En we kunnen ons erop verheugen om niet alleen maanden maar ook jaren te leven onder wet- en regelgeving die zeer snel door regeringen kan worden misbruikt. En het wordt nog interessanter wanneer het leven in de noodsituatie op gezondheidsgebied wordt aangevuld met het leven in de noodsituatie op klimaatgebied.

Bronnen:

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.

+++

Foto bron: ralphmeiling/ shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Steun KenFM nu: https://www.patreon.com/KenFMde

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.