Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Stasi Inquisitie 2019. Goed doen in het geheim!

Stasi Inquisitie 2019. Goed doen in het geheim!

Veröffentlicht am: 22. November 2019 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een opmerking van Bernhard Loyen.

In het begin een korte uitleg. In september 2019 werd er door het resterende Duitse loofbos gefluisterd. De DuMont-Verlag scheidde zich af van de Berliner Zeitung en de Berliner Kurier om ze te verkopen aan een particuliere investeerder. Het bijzondere kenmerk, de particuliere investeerder, presenteerde zich als een Berlijns echtpaar (1). Niet uit de sector, maar met voldoende kapitaal.

Het vermogen van het ondernemende echtpaar Silke en Holger Friedrich is het resultaat van hun vroegere beroepsleven. Holger Friedrich richtte in 2009 de Technology Think Tank CORE op. Daarvoor was hij lid van de Raad van Bestuur van Software AG en partner bij McKinsey & Company. Zijn vrouw runt de Berlijnse Metropolitan School, een internationale school met meer dan 1.000 leerlingen. Beiden zijn geboren in de DDR en zijn Berlijners. East Berliner (2).

Carrièrewisselaars zonder industrie? Mediakenners waren geïrriteerd, maar waren enthousiast, en eindelijk andere visies en perspectieven in het zieke gilde van de krantenhandel. Citaat: “Als vakbonden verwachten wij van de nieuwe eigenaars dat zij de traditionele titel op een verantwoorde manier beheren door middel van een verandering in de media, dat zij hun ondernemersvaardigheden overdragen aan de Berliner Verlag en zo een einde maken aan de onzekerheid voor de werknemers”, waarschuwden zij.

De weken gingen voorbij en het echtpaar werd geconfronteerd met de komende uitdagingen en vooral met hoge verwachtingen. Nu op 16.11.2019 was er een nieuwe ontwikkeling die niemand had verwacht. Precies een week na de breed opgeroepen gelukzaligheid over de 30ste verjaardag van de zogenaamde opening van de Muur, kwam er een fenomeen aan het licht dat precies 30 jaar geleden ook zijn oorsprong vond. Het fenomeen van de Stasi-inquisitie (3). In de meeste gevallen is een dossier dat uit de diepten van de archieven wordt opgeroepen voldoende om de gepersonifieerde ketterij eerst mediamatig, dan professioneel en uiteindelijk persoonlijk onder de knie te krijgen. De inquisiteur die verantwoordelijk was en is voor het voortbestaan van een bestaan was en is de respectieve directeur en dus de corresponderende patroonheilige van de gevreesde Stasi-documentenautoriteit.

Na Joachim Gauck (1990-2000) en Marianne Birthler (2000-2011), kan Roland Jahn zich al acht jaar presenteren als Stasi-inquisiteur, met de publicatie van dossiers en de bijbehorende biografische toepassingen. De autoriteit werd onmiddellijk na het einde van de DDR geïnstalleerd in het West-Duitse akkoord over een herwaardering en is sindsdien door de staat in stand gehouden met miljoenen euro’s van de belastingbetaler.

Ik wil niet ingaan op de onlangs gepubliceerde bevindingen over Holger Friedrich en zijn biografische situatie in de DDR. Als u geïnteresseerd bent, adviseer ik het gekoppelde artikel, de verklaring van Friedrich (4).

De eerste vraag die ik mezelf, na een veronderstelde sensatie, stelde, werd parallel uitgelegd over Springer’s WORLD en de West-Duitse SPIEGEL – waarom, waarom, waarom nu? Waarom is de Commissie blijkbaar onmiddellijk na informatie over de investeerders in de redacties van bovengenoemde collega’s uit de sector in overweging genomen, waar en vooral wat is er over de nieuwe eigenaars te vinden? Dit was te danken aan Holger Friedrich’s verklaring in het nummer van zijn krant op 01.11.2019, citaat: “Ook omdat vandaag de dag dezelfde fouten als toen worden begaan en een groot potentieel wordt toegekend. In deze onwetendheid en West-Duitse zelfverzekerdheid om de winnaar van de geschiedenis te zijn, worden de nieuwe uitdagingen vandaag de dag nog steeds aangegaan.

In deze onwetendheid en West-Duitse zelfverzekerdheid om de winnaar van de geschiedenis te zijn? Dat wil zeggen, elke Ossi heeft toch zijn Stasi-bestand, en bähm – hadden ze gelijk? Hoe snel de inquisiteur Jahn in staat was om het systeem te dienen – een duidelijk bewijs van de kracht van deze autoriteit. De TAZ heeft het zo verwoord op 18.11., citaat: “Hij is een van de vele. De nieuwe “Berliner Zeitung” uitgever Holger Friedrich zou Stasi-IM zijn geweest. De omgang ermee vertelt veel over het Oosten – maar ook over het Westen. Stasi is het donkerste Oosten, waar al lang niet meer over gesproken is. Gelukkig onthult de Stasi nu het bekende Ostler-beeld terug op het oude, maar nog steeds berijdbare chassis om verder door het bekende struikgewas van vooroordelen te kunnen steken. Hoe prettig is het om op de gebruikelijke argumentatieroutes te rijden als je je nooit – alleen om biografische redenen – hoeft af te vragen hoe ik me zou hebben gedragen? (5).

De laatste zin leidt naar de benadering die ik in gedachten had. Sinds 1990, aan het begin van deze voortdurende inquisitie van de moderne tijd, stel ik regelmatig de volgende vraag: is het ministerie van Staatsveiligheid, de daarmee verbonden structuren en de rekrutering en inzet van burgers een zuiver Oost-Duits fenomeen van de Duitse naoorlogse geschiedenis?

Natuurlijk niet. Aan West-Duitse zijde wordt dit de zeer actieve tegenhanger van het Federaal Bureau voor de bescherming van de grondwet genoemd. Tien van de tien geïnterviewden ontkennen echter parallellen van soortgelijke aard, die van de MfS, die in hun eigen hoofd begrepen kunnen worden. Waarom is dit zo?

Onlangs nam ik de metro in Berlijn. In plaats van een verlaagd zicht op de display, richtte ik mijn blik op een etalagereclame van de wagen. De tekst luidt: Doe in het geheim goed! Leerlingen en duale studies in de binnenlandse inlichtingendienst. Ik keek om me heen, niemand leek het te merken, om het te storen, laat staan om het op te drijven. Waarom zou ik dat doen?

Officieel wordt het werk van de BfV als volgt gepresenteerd: Het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet haalt de meeste informatie uit openbare bronnen, zoals kranten, televisie, internet, brochures en dergelijke. Bovendien wonen de werknemers van het Federaal Bureau voor de bescherming van de Grondwet de door de waargenomen organisaties georganiseerde openbare informatiebijeenkomsten bij (6). Dit wordt Stasi-methode genoemd. Nee, want de medewerkers van het MfS vertegenwoordigden criminelen onder de mensen. Dictatorische systeemwezens. Slechte mensen. De BfV is een vriendelijk leerbedrijf.

Hebben ze ooit gehoord van burgers die voor deze autoriteit en uitgebreide afdelingen werken, dat wil zeggen van niet-officiële werknemers? Nee? Waarom is er zo weinig bekend, gedocumenteerd, laat staan besproken? Geen onderwerp voor deze maatschappij, zogenaamd niet nodig omdat het niet bestaat? Nauwelijks.

Online zoeken. De autoriteit verstrekt het publiek geen informatie over de praktijk van het online zoeken. Het is controversieel of online fouilleren door autoriteiten in principe wel is toegestaan. In publicaties van de Chaos Computer Club van oktober 2011 werd melding gemaakt van tekortkomingen in de software die door de politie en de inlichtingendiensten wordt gebruikt om de telecommunicatiebronnen te controleren en werd de zogenaamde State Strojan-affaire (6 ) in gang gezet.

Kijk daar, dus mensen snuffelen al tegen hun eigen burgers. Alleen van de kant van de staat of met de hulp van burgers, buren, vrienden? Zijn de medewerkers van de BfV niet ook medeburgers?

Zijn zij op de hoogte van een belangrijk West-Duits geval van samenwerking met de West-Duitse binnenlandse inlichtingendienst? Is de beroepsloopbaan in dit land al vóór 1990 gebonden aan samenwerking met overeenkomstige instellingen?

Er zijn zeer goed gedocumenteerde gevallen van slachtoffers van de BfV. Ze zijn tamelijk onbekend omdat ze eenvoudigweg niet in de grote media worden gecommuniceerd. Bent u geïnteresseerd, google Ulrich Schmücker (7), Klaus Traube (8), Gerhard Bialas (9) en Dr. Rolf Gössner (10).

Citaat: Dr. Rolf Gössner is een ruziemaker. Vooral als het gaat om fundamentele, mensen- en burgerrechten. Dat is hij altijd al geweest. En omdat hij dat altijd al is geweest, is hij altijd in acht genomen door het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet. Zo werd Gössner tot 2011 in totaal 38 jaar lang bespioneerd door het Bundesamt für die Verfassung der Verfassungsverfassung…. Als reden hiervoor werden contacten met organisaties die als links- of links-extremistisch werden aangemerkt, zoals de DKP, de Vereniging van vervolgde vervolgers van het nazi-regime of de Red Aid Association, beschuldigd. Let wel, Gössner was geen lid van deze organisaties, hij had alleen contacten in deze organisaties (10).

Er is een citaat van de waarnemende autoriteit: bij nader inzien (Gössner wilde alleen de constitutionele beschermingsautoriteiten verzwakken en daarmee de defensieve democratie van de Bondsrepubliek Duitsland ondermijnen (10). Klinkt als de DDR, maar dat mag niet gebeuren in onze federale republikeinse democratie.

Heeft de persoon in kwestie iets gemerkt? Citaat: “Ik heb altijd al moeten merken dat er iets vreemds aan de hand was. Er waren open brieven, buren werden gevraagd naar mijn bezoekers. Officieel hoorde ik pas na 26 jaar van mijn toezicht door de geheime dienst via een onderzoek bij het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet. Dat was 1996. Ik had om informatie gevraagd over de gegevens, die boven mij zijn opgeslagen. Ik ontving een onvolledig persoonlijk dossier, eigenlijk een zondenregister met artikelen, toespraken en interviews, dat in ‘valse’ publicaties was gepubliceerd, omdat het naar verluidt links-extremistische publicaties zou zijn. (10).

Klinkt als de Stasi, maar dat mag niet gebeuren in onze federale republikeinse democratie. Ja, hij kan op zijn minst inzage van dossiers aanvragen. Het onderwerp van de wet op de vrijheid van informatie en de bestaande beperkingen met betrekking tot bepaalde autoriteiten en organisaties zouden echter verder gaan dan het huidige kader.

De volgende regels zijn de tekst van een documentatie uit 2017 : Im Inneren Kreis (11): Kent u uw vriendin of kent zij u alleen? Iris P. maakte goede vrienden en ging intieme relaties aan met mensen die ze tegelijkertijd bespioneerde. Als undercoveronderzoeker “Iris Schneider” deed ze jarenlang onderzoek naar de linkse scene en de “Rote Flora” in Hamburg. Na haar media-aandacht in 2014, vlogen er binnen 18 maanden nog twee heimelijke onderzoekers naar Hamburg: Maria B. (camouflage naam “Maria Block”) en Astrid O. (alias Astrid Schütt). Ze werkten ook met soortgelijke methoden als Iris P. en waren jarenlang undercover in de linkerscène. Hoe deze onthullingen te benoemen – Stasi-methoden of BfV-methoden?

Johannes Lichdi (advocaat en voormalig gemeenteraadslid van GRÜNER van 2004 tot 2014 in Dresden) schreef in : De “Verfassungsschutz” – vreemd lichaam in de democratie – schreef de volgende zinnen: Men kan alleen maar speculeren welke leden van de Saksische Landtag de geheime dienst observeert. Het zou hem echter niet verbazen als hij niet alleen de parlementsleden van de NPD zou observeren, maar ook de leden van de Landtag die de mobilisatie van het maatschappelijk middenveld tegen de jaarlijkse neonazistische mars op 13 februari in Dresden ondersteunen (12).

Waargenomen en/of begeleid? Waarom zou het er in 2019 anders uitzien, bijvoorbeeld met het AFD of andere partijen? Al in 1988 werd een groep genaamd “Linke Liste Kreuzberg” (Linkerlijst Kreuzberg) opgericht als een concurrent van de Alternatieve Lijst (West-Berlijnse voorloper van de huidige Groenen). De TAZ kon op dat moment al rapporteren, citaat: Reeds op dat moment ontstond de verdenking bij de AL dat er achter de obscure partijvestiging iemand totaal anders kon liegen. Wolfgang Wieland, voorzitter van de AL-fractie, weet vandaag meer: “Ik weet zeker dat de oprichting van deze partij is geïnitieerd door het Berlijnse Staatsbureau voor de bescherming van de grondwet om de AL in Kreuzberg te schaden. (13) Ontbinding via wiens methoden?

Andere voorbeelden. Zonder de samenwerking, plaatsing, tolerantie en vooral financiering van informanten en assistenten in de zogenaamde rechtse scene zou er geen sprake zijn geweest van een moordende NSU, geen SSS (Skinheads Sächsische Schweiz). Citaat uit het jaar 2002: “Bijna een jaar nadat V-mannen van het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet werden ontdekt in de verbodsprocedure van de NPD, is het nu bekend: Niet alleen in de gevaarlijkste extreemrechtse partij zitten V-mensen in beslissende posities, maar ook in de productie van rechtse rotsen, de belangrijkste ‘ingangsdrug’ voor jonge neonazi’s. De V-mensen zitten niet alleen in de gevaarlijkste extreemrechtse partij, maar ook in de productie van rechtse rotsen, de belangrijkste ‘ingangsdrug’ voor jonge neonazi’s. De V-mensen zijn in de eerste plaats een van de belangrijkste ‘ingangsdrugs’ van het land. De verslagen van Landser en White Aryan Rebels werden verspreid door staatsspies – zo niet met staatsgeld (14).

De inzet van V-personeel in de NPD nam zulke proporties aan dat in 2003 15% of 1 à 2 leden van de federale en deelstaatbesturen elk bezet waren door V-personeel van de “Verfassungsschutz” (15). Dit werd gevolgd door een kort schandaal. Hetzelfde geldt voor de huidige militante islamitische scene, zoals recente bevindingen in de zaak Anis Amri aantonen.

Waar heb ik het over? Mijn punt is dat de voortdurende demonisering van de DDR door de verwerkende industrie van de Bondsrepubliek Duitsland, die door de federatie met al haar ondersteunende instellingen wordt gepromoot, alleen strategisch wordt gebruikt om de aandacht af te leiden van de eigen misdaden, die wij ook wel misdaden noemen.

Wat vertegenwoordigen de gefinancierde onderzoeksinstituten werkelijk? Welke rol speelt de Bundesnachrichtendienst met haar Orwellschen Ausmaßes-gebouw in Berlijn (geïnteresseerden moeten het boek: Undercover – Der BND und die deutschen Journalisten von Erich Schmidt-Eenbohm warstens empfohlen lezen)? Als je dit alles bij elkaar optelt, zou het voor veel mensen langzaam maar zeker duidelijk moeten worden dat de Duitse tegenhanger van de zogenaamde Stasi-autoriteiten in zijn totale omvang niet eens zou passen in een vertienvoudiging van de Normannenstraße in Berlijn (voormalige zetel van het Ministerie van Staatsveiligheid).

Waarom wilden Springer’s WELT en SPIEGEL informatie van de autoriteiten van Jahn over de nieuwe eigenaar van de Berliner Zeitung? Omdat het van hen wordt verwacht? Wanneer een West-Duitse investeerder, sporter of eigenaar het bedrijf overneemt, koopt of verandert, vindt er dan onmiddellijk onderzoek van deze media plaats naar de registratie van een dossier bij het Bundesamt für die Verfassungsbedingteilung? Onzin? Aha, waarom?

Het NSA-schandaal, ALEXA, SIRI, Facebook en WhatsApp hebben de afgelopen jaren mensen met een restvoorraad aan natuurlijke nieuwsgierigheid en scepsis laten zien waar de systeemreis heen gaat. Is al lang geleden aangekomen.

“Niemand zou voor altijd verdoemd moeten worden”, kondigt de heer Jahn van de inquisitie-autoriteit genadig aan in een interview na de onthullingen over de uitgever Holger Friedrich (16). Existentiële en professionele verbondenheid met de staat was en is voor veel DDR-burgers nog steeds de steek in de rug van hun biografie. In 1992, in de beginjaren van de Stasi-inquisitie, leidde dit tot de zelfmoord van een PDS-parlementslid (17), voor het laatst in 2011 tot de zelfmoord van een vrouw na beschuldigingen van Stasi (18).

Dat de Berliner Tagesspiegel vandaag bijna aangenaam citeert uit het Stasi-bestand: Dat dit niet eenvoudig is, blijkt vooral uit het daderdossier van het Stasi Archiefbureau, dat ter beschikking staat van de Tagesspiegel, dat één ding laat zien. Ook hier moet een publiek voorbeeld worden gesteld, een persoon die momenteel blijkbaar bepaalde cirkels verstoort, ontleedt en vernietigt.

De misdaden (bijv. het trefwoord “Berufsverbote”) die de West-Duitse geheime diensten BND, MAD en BfV, hun medewerkers en assistenten sinds de oprichting van de FRG hebben gepleegd, worden niet gepresenteerd en worden in de media zeer spaarzaam in thematisering gebracht. Geheimzinnig. Manipulatieve verblindende granaten worden effectief uit de door de staat gesubsidieerde Stasi-archieven tevoorschijn getoverd en indien nodig aangestoken.

Vijand is degene die er anders over denkt is de titel van een permanente tentoonstelling over de staatsveiligheid van de DDR in Berlijn. Een vredesactivist denkt van wel, citeer: Zweibrücken. Omdat hij militairen in flyers opriep om de details van de inzet van Amerikaanse drones die in strijd waren met het internationale recht openbaar te maken, moet vredesactivist Hermann Theisen opnieuw terechtstaan. Het Openbaar Ministerie in Siegen heeft hem beschuldigd van het aanroepen van strafbare feiten en het schenden van vergadervoorwaarden, zoals de rechtbank van Siegen dinsdag heeft bevestigd (19). Schud je hoofd.

Dat de voorganger van Roland Jahn, de inquisiteur Marianne Birthler, nu als bruggenbouwer functioneert, citeert: De “Berliner Zeitung” kondigde aan het Stasi-verleden van de eigenaar Holger Friedrich te willen heroverwegen. Nu krijgt ze prominente steun (20) van Marianne Birthler en kan ze alleen nog maar opgemerkt worden door met haar hoofd te schudden.

Bronnen: