Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Tegen gehoorzaamheid!

Tegen gehoorzaamheid!

Veröffentlicht am: 26. November 2019 | Anzahl Kommentare: noch keine

“Het is een kwestie van overleven geworden dat we onszelf bevrijden en ons bevrijden uit de gevangenis van de propaganda van de machtigen.”

Een standpunt van Jens Wernicke.

Meer dan 100 jaar geleden al legde Karl Marx de sociale omstandigheden precies vast toen hij schreef: “De gedachten van de heersende klasse zijn de heersende gedachten in elk tijdperk, dat wil zeggen de klasse die de heersende materiële macht van de samenleving is, is tegelijkertijd haar heersende geestelijke macht”. Door de verslechterende sociale en ecologische situatie is het nu meer dan ooit noodzakelijk om deze verworven gevangenis van het collectieve Stockholm syndroom (1 ) te verlaten en zich te bevrijden van de intellectuele beperkingen van de heersende ideologie. Alleen dan zal de sociale bevrijding van onderdrukking, uitbuiting, armoede en angst beheerst worden en zal de ecologische ommekeer die nodig is voor het overleven van de mensheid überhaupt mogelijk zijn.

Beste lezers en luisteraars,
steeds meer heb ik het gevoel om niet alleen in gekke tijden te leven, maar ook onder gekke mensen. In tijden waarin moed, rede en helderheid van denken met uitsterven worden bedreigd.

Op dit moment woedt er in het land een krachtige propaganda-oorlog over een onderwerp dat voor ons allemaal enorm belangrijk is – maar er is geen echt debat over, over de gevolgen en bedoelingen ervan.
De meesten van hen hebben zich in de onrust gestort, vooral hun gevoelens en waardeoordelen, en realiseren zich helemaal niet hoe ze aan beide zijden van het kunstmatige front alleen als kanonnenvoer worden misbruikt.

De noodzakelijke discussies over het feit dat ons economisch systeem bezig is met de vernietiging van ons ecosysteem werden in een debat gevoerd over de vraag of men “voor” of “tegen” Greta Thunberg moet zijn – en of milieubeschermende maatregelen “juist” of “verkeerd”, noodzakelijk of overbodig zijn.

Iedereen die zich aan deze zijlijn heeft laten leiden, is al slachtoffer geworden. Slachtoffers van propaganda, afleiding en ideologie. Omdat de echte, belangrijke en ook dwingende vragen die moeten worden beantwoord, totaal verschillend zijn. Dat zijn ze:

Wat moet iedereen hier en nu doen, wat moeten we allemaal samen doen, als mensen en samenlevingen, om de naderende ramp te voorkomen? Wat moeten we nu doen in plaats van de politiek, die alleen de belangen van de machtigen dient, om juist deze politiek te ontkrachten en ons te bevrijden van onze eigen onvolwassenheid? En: Wat is echte milieubescherming – naast de propagandistische beren zoals “heilzame kooldioxidebelasting”, “kooldioxidevrije kernenergie”, “onschadelijke fracking”, “milieuvriendelijke elektrische auto’s” en “klimaatverandering die de geo-engineering tegenhoudt”, die we elke dag weer ongedaan willen maken?

Omdat deze en andere vragen uit alle macht worden afgeleid, staan twee polen van schijnbaar onverenigbare tegenstellingen nu tegenover elkaar in het debat. Onverenigbaar, omdat er nooit goede antwoorden op verkeerde vragen zijn. Omdat het doel van propaganda is om de waarheid te verbergen om elke opstand van de 99 procent in de kiem te smoren. De enige Fronstellung in deze propaganda-oorlog klapt in politici en juicht de toonaangevende media toe. Mensen en instellingen die niet kunnen en willen begrijpen wat onder andere Greta Thunberg in alle duidelijkheid en terecht verkondigt.

In plaats daarvan, ze perverseren hun zorgen, willen ze ze zelfs misbruiken om het kapitalisme te moderniseren. Zij verheugen zich op en op elke mogelijkheid om nieuwe en andere soorten winst te genereren met een “nieuwe, alleen andere soort waanzin”.

Het beloofde doel om echt iets te doen voor de planeet, voor de natuur en voor het ecosysteem zal een nulpunt blijken te zijn, aangezien er niets substantieels kan veranderen. Er zou slechts één staatsgreep plaatsvinden binnen de elite, waarbij de kolen-, olie- en nucleaire reuzen zouden worden vervangen door andere torpedobootjagers en het onopgeloste probleem zou worden aangeduid als “Nu is het allemaal goed” groen.

Beate Wiemers heeft dit prachtig samengevat in haar artikel in de Rubicon (2):

“Het goede nieuws is dat er al oplossingen zijn voor veel ernstige milieuproblemen. Het slechte nieuws is dat er geen politieke wil is om ze uit te voeren. En de bevolking – gehypnotiseerd door een eenzijdig klimaatdebat – vecht niet voor deze oplossingen. Milieubescherming heeft geëngageerde mensen nodig die regionaal netwerken en concreet handelen. Een klimaatdebat dat onderwerpen als dammen, vernielde grond of de geplande slijtage van consumptiegoederen uitsluit, volgt alleen op een blinde paniekzaaierij. In het ergste geval dient dit om de kapitalistische goochelaar verder te dienen door middel van pseudo-ecologische investeringen, buitensporige kosten voor adviesbureaus en zogenaamd ‘groene’ financiële producten. Hij maakt zichzelf de plaatsvervangend agent van een centralistisch staatsgezag dat de kwestie van de klimaatbescherming als alibi gebruikt om de belastingbetalers nog meer te plunderen”.

Barbara Unmüßig, een van de laatste kritische Groenen, heeft deze ontwikkelingen op briljante wijze gedocumenteerd in haar boek “Kritik der Grünen Ökonomie” (3): Wat wij hier als “eco” of “groen” willen verkopen is precies het tegenovergestelde van milieubescherming!

In haar woorden luidt het als volgt (4):

Een zeer concrete drijfveer voor het concept van de huidige Groene Economie was en is: “Het wereldwijde milieubeleid moet voortaan in de eerste plaats en uitsluitend met economische rationaliteit worden gevoerd. Er komt minder regelgeving en minder politieke vormgeving. Bovendien – zo is de argumentatie – is de publieke schatkist leeg voor de financiering van de bescherming van publieke goederen. Meer dan ooit moet de markt deze dus sturen met nieuwe, marktconforme instrumenten. Deze moeten vanaf nu het klimaat- en biodiversiteitsbeleid bepalen. De VN heeft in de klimaatonderhandelingen al lang geleden de economische visie op de klimaatverandering als haar eigen visie op het gebied van klimaatverandering aangenomen. En het verplaatst het steeds meer naar andere actie- en beleidsdomeinen, zoals de bescherming van de biodiversiteit”.

Deze pool van het debat weerspiegelt eenvoudig en schrijnend de belangen van de elites die strijden voor de modernisering van het systeem onder het label “milieubescherming”. Degenen die bijvoorbeeld de milieumisdaad van elektrische auto’s als een “verbetering” voor ons prijzen, maar de facto alleen de winsten van andere elites betwisten met een even destructieve waanzin.

Ze roepen “Voor het milieu!”, maar bedoelen “Na mij, de zondvloed – wat telt is winst”. Wat ze van plan zijn, heet Greenwashing: er verandert niets, maar je verdient nog steeds geld aan de naderende massale dood waar je zelf goed op voorbereid bent. En zelfs het gepeupel voelt zich weer veilig en blijft kalm – tot het moment dat het eindelijk zover is.

Het frons standpunt, dat zich tegen deze waanzin verzet, weerspiegelt de belangen van de elites die hun winst en voorrechten hebben ontleend aan de vorige vorm van milieuvernietiging. Ze worden geflankeerd en beschermd door de AfD, het Europees Instituut voor Klimaat & Energie en andere krachtige denktanks.

Om te voorkomen dat hun concurrenten, de “modernisatoren”, zegevieren, vertrouwen ze op een krachtige en perfide draai die steeds meer cirkels trekt: “De opwarming van de aarde bestaat niet – alle leugens en misleiding van de elite tegen de kleine mensen! Tegen jou, ja, jij!

En omdat een deel van het argument – dat gaat over leugens en bedrog “van bovenaf” – waar is, vangen hun zwendelaars steeds meer en meer op. Gevangen, omdat de “kleine man” heel precies het gevoel heeft dat wat hem wordt verkocht als “Wij houden van Greta Thunberg en zullen doen wat zij wil” uiteindelijk weinig met milieubescherming te maken heeft, maar de strijd tussen arm en rijk alleen maar zal blijven voeden en zijn sociale situatie nog verder zal verslechteren. Of het nu gaat om een kooldioxidebelasting, rijverboden voor de auto’s van de armen, stijgende kosten van levensonderhoud “voor het milieu” of iets anders.

Zo vat de oude linkse Rainer Rupp de teneur van deze ideologische frontpositie samen wanneer hij Greta Thunberg, milieubescherming en de “staatsgreep binnen de elite” schetst als één en hetzelfde probleem waartegen onvoorwaardelijk verzet kan worden geboden. Volgens het motto: “Milieubescherming is een eliteproject, laten we allemaal haat, verachting, laster en strijd tegen degenen die niet voor steenkool, olie en vernietiging van de planeet zijn”.

Hij leest het zelf zo (5):

“Zoals in de diepste Middeleeuwen, toen Griekse schoolboeken over wiskunde en natuurkunde werden verbrand als hekserij onder het gehuil van de gelovigen, worden andere meningen over de mogelijke oorzaken van de klimaatverandering vandaag de dag niet meer getolereerd. In die tijd werden ontkenners van God levend verbrand door de kerkelijke inquisitie, tegenwoordig doen de fanatieke volgelingen van de politiek steeds machtiger wordende anti-CO2 sekte alles met de hulp van geneigde media, politici en economische profiteurs om klimaatontkenners (….) professioneel en sociaal te weren. (….) Zelfs de hoogste hoogwaardigheidsbekleders uit de politiek en de maatschappij, waaronder onze bondspresident, hebben al een pelgrimstocht naar Greta gemaakt voor een publieke foto en natuurlijk om haar om advies te vragen over het CO2-probleem om onze planeet te redden. Het gezalfde kind geeft graag goede raad. (Over) (….) de kindgodin boeit in haar oneindige wijsheid met diepe woorden als ‘Alles is mogelijk’. (….) Het gaat niet om honderden miljarden euro’s, maar om biljoenen euro’s die de afgelopen tien jaar van de belastingbetalers naar de zakken van grote bedrijven en andere profiteurs van de klimaathysterie in de geïndustrialiseerde landen zijn gevloeid door middel van van door de staat opgelegde milieumaatregelen”.

“In godsnaam,” wil men schreeuwen. “Deze ‘triljoenen’, die toch al meer dan twijfelachtig zijn, zijn nooit, ik herhaal, geïnvesteerd in milieubescherming. Milieubescherming, die deze naam verdient, is niet eens mogelijk in het kader van een uitsluitend op winst gerichte megamachine, maar moet altijd van onderaf worden bevochten en gewonnen”. En waarom niet iets zeggen over de zeer reële en veel, veel grotere winsten van de steenkool-, olie- en nucleaire reuzen? En ook van het neerslaan van alle protesten tegen hun winstgerichte milieuvernietiging….

Het kruitvat dat ontstaat door het opsplitsen in deze twee discussiepolen is explosief en zeer gevaarlijk. Want door over Greta te praten in plaats van over de vernietiging van de planeet, blijven we in die beklemmende matrix die ons veroordeelt tot de ballen van de macht.

Voor degenen onder ons die de gedachten van de heersers hebben overgenomen, niet langer vechten tegen hun onderdrukking, niet langer voor echte verandering, maar vechten in plaats daarvan tegen elkaar:

Degenen die, in het belang van de traditionele elites, van mening zijn dat “er geen enkel probleem is, geen enkele bescherming van het milieu”, strijden tegen degenen die, in het belang van de nieuwe elites, stellen: “Hier en nu hebben we onmiddellijke milieubeschermende maatregelen nodig, zoals de koolstofbelasting en de elektrische auto! – en vice versa.

Er kan dus niets zinvols uit deze propaganda-oorlog voortkomen. Het zal zeker niet leiden tot echte milieubescherming, noch tot het begin van onze eigen emancipatie.

Omdat wij bij Rubikon dit “perspectief” niet kunnen en willen accepteren, werd ons eerste Rubikon-boek, “Die Öko-Katastrophe”, op 23 november 2019 gepubliceerd. Voor een milieubescherming die deze naam waardig is! Voor een ander menselijk economisch systeem!

En vooral:
Voor het einde van deze oorlog! Tegen propaganda en demagogie!

Ook u, beste lezers, wordt uitgenodigd om de opgetrokken barricades te verlaten en te stoppen met vechten tegen en onder elkaar. Laten we liever samen vechten voor een betere, rechtvaardigere wereld in de toekomst. Wij allemaal, maar ook onze planeet, hebben deze “koerscorrectie” meer dan verdiend.

Met warme groeten
de uwe
Jens Wernicke…

Bronnen:

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.

+++

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd door RUBIKON op 23 november 2019.

+++

Beeldbron: Monster Ztudio/Sluitervoorraad

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven het redactionele standpunt niet weer te geven.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsopties vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/