De “feitencontroleurs” van Spiegel zweren hun lezers bij de zuivere doctrine van de betrouwbaarheid van PCR-tests.
Door Walter van Rossum.
Wie niet zo voorzichtig is met de waarheid moet dit compenseren door zelfverzekerd te handelen, door voortdurend onwaarheden en halve waarheden te herhalen en door afwijkende meningen systematisch te belasteren. We kennen dit spel, we kennen het natuurlijk van het vlaggenschip van de mediapropagandavloot met betrekking tot het coronavirus: de spiegel. Een nieuw artikel van Holger Dambeck, hoofd van de gezondheidsafdeling, probeert opnieuw massale PR te doen voor de PCR-test. Het enige probleem is dat het uitgangspunt verkeerd is: de bewering dat de test “infecties met het SARS-CoV-2-virus” kan opsporen.
Maar het werd hoog tijd dat er weer duidelijkheid kwam over de PCR-test, waarvan de kwaliteit in twijfel werd getrokken door schaduwrijke figuren als Dr. Wolfgang Wodarg. Holger Dambeck, hoofd van de wetenschapsafdeling van Spiegel, heeft de zaak in eigen hand genomen.
Hij opent zijn expertise (1) op deze manier:
“Infecties met het SARS-CoV-2-virus worden opgespoord met zogenaamde PCR-tests, waarbij wordt gezocht naar gensequenties van de ziekteverwekker. Individuele artsen en ook corona-sceptici stellen herhaaldelijk de kwaliteit van deze tests in vraag. Een beschuldiging is dat de test ook effectief is tegen andere coronavirussen, waardoor massale fout-positieve resultaten het beeld vertekenen.
De eerste zin is fundamenteel verkeerd: PCR-tests detecteren geen besmettelijke virussen, maar alleen bepaalde nucleïnezuurgenomen, maar geen infecties. Een gezondheidsautoriteit als de Amerikaanse FDA (2) verklaart ondubbelzinnig: “positieve resultaten … sluiten bacteriële infectie of co-infectie met andere virussen niet uit. Het opgespoorde agens is mogelijk niet de definitieve oorzaak van de ziekte” (3). Ook het CDC (Centers for Disease Control and Prevention – een autoriteit van het Amerikaanse Ministerie van Volksgezondheid en Humane Dienstverlening) of het Zwitserse Federale Bureau voor Volksgezondheid, evenals een aantal andere, wijzen hier expliciet op.
Veel fabrikanten van dergelijke tests benadrukken duidelijk: Niet geschikt voor diagnostische doeleinden. In de gebruiksaanwijzing van de PCR-test van het Duitse bedrijf voor creatieve diagnostiek staat in de eerste plaats dat de test ook effectief is tegen andere virussen, waaronder “Influenza A Virus (H1N1), Influenza B Virus (Yamagata), Respiratory Syncytial Virus (type B), Respiratory Adenovirus (type 3, type 7), Parainfluenza Virus (type 2), Mycoplasma Pneumoniae, Chlamydia Pneumoniae” (4).
Let op: Alleen een woord als “corona scepticus” zegt alles over de heersende pandemische journalistiek.
Dambeck wijdt zich vervolgens aan de duivelse stellingen van de arts Wolfgang Wodarg:
“Het aantal gevallen in de afgelopen weken is alleen maar toegenomen omdat er veel meer mensen zijn getest.”
“Hoe meer tests, hoe meer vals-positieve resultaten,” verklaart Wodarg. Wodarg heeft dit echter niet uitgevonden, maar deze cijfers zijn afkomstig van een interlaboratoriumtest uitgevoerd door Instand – Gesellschaft zur Förderung der Qualitätssicherung in medizinischen Laboratorien e.V. Een interlaboratoriumtest is een “methode van externe kwaliteitsborging voor meetprocedures en meet- en testlaboratoria. In principe worden identieke monsters getest met identieke methoden of met verschillende methoden. De vergelijking van de resultaten maakt het mogelijk uitspraken te doen over de meetnauwkeurigheid in het algemeen of over de meetkwaliteit van de deelnemende instituten” (5).
Het gaat echter niet om de validatie van de test zelf, maar om de nauwkeurigheid van de uitvoering. Deze test met het roodborstje werd uitgevoerd in opdracht van het Robert Koch Instituut. Het virologisch instituut van de Charité onder leiding van Christian Drosten heeft de uitvoering van de test met alle beschikbare middelen ondersteund.
Al op 2 mei 2020 publiceerde Instand een tussentijds resultaat op basis van de evaluatie van 112 laboratoria (6). Begin juni werd een update gemaakt op basis van meer dan 400 deelnemende laboratoria. De resultaten zijn vrijwel identiek. De vastgestelde waarden geven aan dat de tests tussen 1,4 en 2,2 procent fout-positieve resultaten lieten zien. Van de 100 geteste mensen worden er bijna 2 geïdentificeerd als “besmet”, hoewel ze dat niet zijn. Overigens zijn ook in deze interlaboratoriumtest niet alle positieven correct geïdentificeerd. Niet alleen omdat Wodarg naar deze getallen verwijst, maar ook omdat Holger Dambeck nu zijn eigen berekeningen begint te maken.
“Volgens de wekelijkse teststatistieken van de RKI waren slechts 2.992 van de in totaal 510.551 tests positief in de 28e kalenderweek, d.w.z. van 6 tot 12 juli. Dit komt overeen met 0,59 procent. Het is dus duidelijk dat het vals-positieve percentage in Duitsland geenszins hoger kan zijn dan 0,59 procent. Want zelfs als er geen enkele besmette persoon was onder de 510.551 mensen die in de 28e kalenderweek werden getest, bleken slechts 2.992 tests positief te zijn – dat is 0,59 procent. Dit weerlegt duidelijk Wodarg en Instand. Peter Bauer, hoogleraar Genomics aan de Universiteit van Tübingen, bevestigt ook: “Enkele laboratoria die niet optimaal werkten, zouden een sterke invloed hebben op de statistische resultaten van de ongeveer 400 deelnemende laboratoria als uitschieters.
Hoe weet Bauer dit? Volgens het protocol van Instand zijn de resultaten van dergelijke laboratoria of waar duidelijke toewijzingsfouten konden worden ontdekt, niet in aanmerking genomen bij de algemene berekening. Uiteindelijk ging het ook om de certificering van de deelnemende laboratoria.
In werkelijkheid reageerden sommige van de testkits niet 100% op één van de zeven te analyseren monsters. Maar dat betekent niet dat je gewoon een paar kits uit de race haalt en dan is alles weer goed. De meeste van deze tools hebben een verschillende kwaliteit voor verschillende taken. De RKI heeft naar aanleiding van de resultaten de goedkeuring van geen enkel instrument ingetrokken. We kunnen hieruit concluderen dat professor Bauer nooit veel aandacht heeft besteed aan de protocollen van het experiment – maar de Spiegel heeft informatie ontvangen die zijn lezers gemakkelijk kunnen doorslikken (7).
Het is bewonderenswaardig hoe Holger Dambeck niet alleen de complexe en kostbare round robin test van Wodarg en Instand in een mum van tijd kan weerleggen, maar ook de grootmeester van de PCR-test zelf: Professor Christian Drosten. Hij had al vroeg toegegeven dat zijn test niet voor de zwakte van het hart is, maar alleen in verdachte gevallen redelijk betrouwbare informatie oplevert. Hij wijst daarom grotere monsters af.
“We kunnen dat niet doen omdat laboratoriumprocedures ook vals-positieve resultaten opleveren” (8).
Er zouden veel verklaringen zijn voor het rekenmodel van Dambeck. Maar ze interesseren Dambeck niet. Er is slechts één zorg die hem drijft: als de resultaten van de interlaboratoriumtest niet correct zouden zijn, “zouden de statistieken van het Robert Koch Instituut nutteloos zijn”. Ze zijn echter om heel andere redenen niet correct, omdat ze positieve testresultaten gelijkstellen met bewezen infecties, “herstel” als symptomatisch ziek beschouwen en cumulatief sterfgevallen met een positieve test als sterfgevallen van Covid-19 toevoegen.
Aan de andere kant viert Der Spiegel graag de vermeende nieuwe “infectiecijfers”, maar vergeet regelmatig deze cijfers te relateren aan de immense uitbreiding van het testen. In dit licht bezien worden de uitspraken van Dambeck ineens tegenbewijs: Als slechts 0,59 procent van de meer dan 500.000 tests “positief” blijkt te zijn, terwijl 9,01 procent van alle tests in de 14 kalenderweken positief was, dan zegt dit alles over het klinisch volledig ongefundeerde geklets van de tweede golf. En dan blijft er nog de echt belangrijke vraag, die Dambeck & Co. nooit stellen: Hoeveel van degenen die positief getest zijn, zijn echt duidelijk symptomatisch ziek en zouden daarom besmettelijk zijn? Dat zou de gouden standaard zijn voor de PCR-test.
Het schandalige aan zulke teksten als die van Spiegel is ergens anders – afgezien van de onvergeeflijke onzin dat een PCR-test infecties vaststelt.
Hoe is het mogelijk dat een test of een testmodel waarvan het wereldwijde lot als het ware afhankelijk wordt gemaakt, nooit is gevalideerd voordat het werd goedgekeurd en dat in de loop van de afgelopen maanden geen enkele poging is ondernomen om dit te doen?
Hoe zinvol is moleculair-biologisch afgestemd boren na enkele nucleïnezuurreeksen?
Het resultaat van Instand’s round robin test bevestigt verdomd goed laboratoriumwerk. Maar mocht Dambeck echt gemist hebben dat er verschillende studies zijn die verwoestende onnauwkeurigheden van de test bewijzen – u kunt er zelfs over lezen in het Deutsches Ärzteblatt(9) of het British Medical Journal (10). In een studie die in het British Medical Journal als voorpublicatie (11) online is gepubliceerd, gaan de auteurs verder dan het spelen met geschatte getallen. Bij een systematisch onderzoek van meer dan 12.000 oorspronkelijk negatief geteste personen ontdekten zij een dramatisch foutenpercentage:
“Conclusies: Er is een aanzienlijke en grotendeels onverklaarbare heterogeniteit in het aandeel van fout-negatieve RT-PCR-resultaten. Het verzamelde bewijsmateriaal heeft verschillende beperkingen, waaronder het risico van vooringenomenheid, hoge heterogeniteit en bezorgdheid over de toepasbaarheid ervan. Niettemin versterken onze bevindingen de noodzaak van herhaalde tests bij patiënten met een vermoeden van SARS-CoV-2-infectie, aangezien tot 54 procent van de COVID-19-patiënten een initiële fout-negatieve RT-PCR kan hebben (zekerheid van bewijs: zeer laag)” (12).
Het feit dat er honderden meldingen zijn dat mensen om de paar dagen positief of negatief getest zijn, kan zelfs de spiegel niet ontgaan zijn.
Het is algemeen bekend dat er om verschillende redenen problemen zijn met PCR-tests – waarvan er wereldwijd een paar honderd modellen in omloop zijn – en het zou niet zo erg zijn als je weet hoe je ermee om moet gaan en de resultaten correct moet interpreteren. Maar vermoedelijk zijn journalisten als Holger Dambeck alleen geïnteresseerd in het houden van hun pandemische fetisj, het dashboard met de mooi aangelegde categorieën “besmet” – “herstellende” – “overleden”, vrij van alle desintegrerende twijfel, want dat is de basis van hun apocalyptische boodschap.
Bronnen en aantekeningen:
(1) https://www.spiegel.de/wissenschaft/medizin/coronavirus-faktencheck-wie-zuverlaessig-ist-der-pcr-test-a-57224ed0-8c87-42b1-9016-223b165d980b
(2) Food and Drug Administration, die amerikanische Behörde für Lebensmittelüberwachung und Arzneimittel.
(3) https://www.fda.gov/media/136151/download
(4) https://www.creative-diagnostics.com/sars-cov-2-coronavirus-multiplex-rt-qpcr-kit-277854-457.htm
(5) https://de.wikipedia.org/wiki/Ringversuch
(6) https://www.instand-ev.de/System/rv-files/340%20DE%20SARS-CoV-2%20Genom%20April%202020%2020200502j.pdf
(7) https://www.instand-ev.de/System/rv-files/340%20DE%20SARS-CoV-2%20Genom%20April%202020%2020200502j.pdf
(8) Coronavirus-update, Folge 7.
(9) https://www.aerzteblatt.de/archiv/214370/PCR-Tests-auf-SARS-CoV-2-Ergebnisse-richtig-interpretieren
(10) https://www.bmj.com/content/369/bmj.m1808
(11) Arevalo-Rodriguez I, Buitrago-Garcia D, Simancas-Racines D, et al. False-negative results of initial RT-PCR assays for covid-19: a systematic review. medRxiv 20066787. 2020 doi:10.1101/2020.04.16.20066787%
(12) „Schlussfolgerungen: Es gibt eine beträchtliche und weitgehend unerklärliche Heterogenität im Anteil der falsch-negativen RT-PCR-Ergebnisse. Die gesammelte Evidenz hat mehrere Einschränkungen, darunter das Risiko von Verzerrungsproblemen, eine hohe Heterogenität und Bedenken hinsichtlich ihrer Anwendbarkeit. Nichtsdestotrotz bekräftigen unsere Ergebnisse die Notwendigkeit wiederholter Tests bei Patienten mit Verdacht auf eine SARS-CoV-2-Infektion, da bis zu 54 Prozent der COVID-19-Patienten eine anfänglich falsch-negative RT-PCR haben können (Beweissicherheit: sehr gering).“
+++
Opmerking bij het Rubikon-artikel: De volgende tekst verscheen voor het eerst in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse“, in wiens adviesraad Daniele Ganser en Rainer Mausfeld o.a. actief zijn. Aangezien de publicatie onder een vrije licentie (Creative Commons) plaatsvond, neemt KenFM deze tekst over voor secundair gebruik en wijst er expliciet op dat het Rubicon ook afhankelijk is van donaties en ondersteuning nodig heeft. We hebben veel alternatieve media nodig!
+++
Dit artikel verscheen voor het eerst in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse“.
+++
Beeldbron: Cryptograaf / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)