Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Van prinsen en bedienden

Van prinsen en bedienden

Veröffentlicht am: 26. November 2019 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een opmerking van Dagmar Henn.

In Duitsland kan men zich niet van de oude regel ontdoen. De afstammelingen van de Carthaagse prins, die in 1848 de revolutie in het bloed verdronk, eisen compensatie. En het feit zelf wekt geen afschuw of verontwaardiging op; nee, het debat draait alleen om de vraag hoe behulpzaam de heren van Hohenzollern (1) waren in het hijsen van de soldaat uit Braunau in het zadel.

Sommigen kunnen bezwaar maken tegen het feit dat dit juridisch gezien waar is. Het gaat immers om land en kastelen die na de Tweede Wereldoorlog in de Sovjetzone onteigend werden omdat ze behoorden tot de aanhangers van het nazi-regime. Aangezien dit de meeste Junkers daar waren, had deze onteigening betrekking op bijna de hele klas, niet alleen op de Hohenzollern. En ja, de THA heeft veel moeite gedaan om hun bezittingen terug te geven aan de meeste van deze aristocratische heren; als dat niet mogelijk was als een herplaatsing (omdat ze net de macht van de nazi’s hadden gesteund, en de onteigeningen om deze reden waren vastgelegd in het eenwordingsverdrag), dan door hen de goederen terug te verkopen voor een belachelijk bedrag. Het was duidelijk dat de Hohenzollern, als alfa dieren van de roedel, ook hun deel wilden hebben.

Een debat over hoe gretig ze nu de stijgbeugels voor de korporaal vasthielden, blijft daar echter halverwege, omdat het doet alsof ze aanspraak maakten op dit eigendom, als dat niet het geval was. Echt waar? Welnu, een van hun voorouders heeft met Voltaire brieven uitgewisseld; weegt dat op tegen het bloed van de Hectoliters die hun onderdanen moesten vergieten in de ontelbare oorlogen van de Pruisische heersers, doet dat hen vergeten dat Pruisen als een loden mantel op het Duitse grondgebied lag en de geest door het compromis verjaagd heeft? Slaap, mijn kind, slaap zacht’, staat er in een 19e eeuws volkslied (2) uit Baden, ‘daarbuiten gaat de Pruisische weg. Hij heeft je vader vermoord, hij heeft je moeder arm gemaakt. En de Pruisische sluit zijn ogen voor hen die niet goed slapen. Slaap, mijn kind, slaap zacht. De Pruisische gaat naar buiten.

De Duitse natiestaat was bij zijn doop in 1871 een afschuwelijke hermafrodiet van de bourgeoisie en de feodale macht, met inbegrip van de lijfeigenschap, en de verminkte Revolutie van 1918 heeft de greep van de adel om zijn nek nog steeds niet doorbroken; het referendum voor de onteigening van de prinsen in 1926 is mislukt en de bloedzuigers werden gecompenseerd….

Overigens zijn het niet alleen de prinsen, maar ook de kerken (3) die tot op de dag van vandaag staatsgeld ontvangen omdat hun landbezit geseculariseerd, d.w.z. onteigend en verdeeld is. Dit gebeurde al aan het begin van de 19e eeuw, en tot op de dag van vandaag vloeien er naast de kerkbelasting jaar na jaar miljoenen belastinggeldstromen – ook uit de zakken van mensen die geen lid zijn van een kerk. Jaarlijks wordt 460 miljoen euro betaald, omdat kloosters en bisdommen niet langer horigen de groeven mogen laten maken.

Talloze bladen van de Gele Pers werken onvermoeibaar om de lakeigeest in stand te houden, maar zelfs het meest burgerlijke tijdschrift schaamt zich niet om edele titels te gebruiken die sinds 1918 verdwenen hadden moeten zijn; ze zouden moeten schrijven van de heer Hohenzollern, niet van de ‘prins’… Alleen in het bijgevoegde deel was het tijdelijk mogelijk om het geboortetekort van de eerste Duitse republiek te verhelpen.

Zelfs een vijfjarige kan moeiteloos worden uitgelegd dat de rijkdom van de prinsen niet door eigen inspanningen werd verworven, maar uit de dwangarbeid werd gedrukt en bestolen. Gezien de portretten van deze heren zou niemand denken dat zij hun tijd hebben besteed aan het creëren van waarden; zij lieten alleen de schepping plaatsvinden. Een fatsoenlijke burgerlijke samenleving, die, anders dan in Duitsland, de aristocratie in de loop van de tijd van de hand heeft gedaan, heeft er geen moeite mee om deze eenvoudige waarheid tot uitdrukking te brengen.

Alleen in Duitsland kan dit niet gezegd worden, zelfs niet met het oog op de prinsen. Ça ira (4) is hier nooit gezongen. De ellende van de eenvoudige Duitse onderdanen, waarop alle aristocratische pracht en praal was gebaseerd, wordt gelukkig vergeten; van de slachting die de graaf van Waldburgers, “Bauernjörg” (5 ) genoemd, in 1525 onder de opstandige boeren veroorzaakte, tot de verwoesting van de Dertigjarige Oorlog, waarbij talloze prinsen en mormels voor hun prooi vochten en het land verwoestten, en het verbod op het verzamelen van hout in het Pruisische woud – laten we er het zwijgen toe doen en doen alsof het eerlijk verworven goed dat is. Eigendom is immers heilig, althans waar het in grote getale voorkomt.

Niemand in deze glorieuze republiek is bereid om het grote vat te openen en het eigendom van alle ontelbare prinsen, groot en klein, te bekijken. Integendeel, ze zouden liever bereid zijn om de Hohenzollern te accepteren, zodat niemand het deksel van dit vat zou optillen en alle anderen die ook veel lijken in hun kelders hebben, de afstammelingen van de genoemde Bauernjörgs bijvoorbeeld, die nog steeds rijk en machtig zijn, de Thurn and Taxis, de Welfen…. tot aan een Herr Egloffstein (6), zijn ze er allemaal van overtuigd dat zij de betere mensen zijn en dat ze het volste recht hebben om op hun gestolen schatten te zitten. De meesten van hen hebben misschien wel ijverige aanhangers van het nazi-regime onder hun voorouders, waaronder enkele SS-officieren, maar degenen die in de westelijke Republiek woonden, werden nooit ter verantwoording geroepen, net zo min als voor alle andere misdaden in de eeuwen daarvoor.

Stom voor de Hohenzollern, omdat de Sovjet-troepen hun bezit namen? Nee, nogal dom voor de inwoners van de West-Republiek, omdat zij de geboorteafwijking van de Weimar verder moesten verdragen en zelfs de nesten van de extreme reactie, de Duitse adel, niet eens werden uitgegraven. En zij werden niet alleen geleerd om dienstbaar te zijn aan de heren van de banken en bedrijven, maar ook om dienstbaar te zijn aan de vorsten. En de geest van deze dienaar, de krasvoet, de onderdanigheid, was zo geblauwd dat er niet eens een dichter te vinden is die deze gebeurtenissen op gepaste wijze sarcastisch becommentarieert, zoals Erich Weinert in 1925 deed:

Herwaardering van de prinsen

De verduisterde dynastieën
De kerkers vanwege de vergeelde
Familiepapieren en grote milt
Vandaar dat hij in de hermelijn zwaaide…
En leg kronen over hun oren,

In hun volledige voorouderlijke hal.
Gepantserde schurken die rondzwerven,
De prinselijke dronken de hoofdstad,
Dat je met God steelt,
Met hoeren en onderdanige wänstern,

Van Detmold naar Berlijn, het
Gekleed in monumentale poses,
De griezelig grote bogen spuwen,
Zolang het niet een beetje riskant leek,
Maar dan vertrekt hij met zijn broek vol,

Hetzelfde als wij, ontroerend menselijk,
Helaas zaten ze toen nog niet in de doos,
Ze voelen zich weer als Obertan.
En snurken met grootheidswaanzin…
en alle militaire effecten.

Dezelfde die in die tijd gebeden hebben vertroebeld,
Dat we hen niet in elkaar geslagen hebben,
Het gebrul vandaag nadat de aanklager…
En eisen hun volledige vrede salaris,
En dat tot de laatste cent.

Een republikeinse regionale rechtbank
Besloten ten gunste van Schwarzburg-Sondershausen:
Een goede moraal staat dat niet toe,
Dat de Duitse prinsen veel hebben geleden;
Want ze hebben altijd het recht gehad om de muis te gebruiken.

We begrijpen elkaar al op de goede klei/toon…
En leven in tijden van soevereiniteit.
Wat is de beschermheilige van het land nog meer, dat zou moeten zijn….
De kosten van de contrarevolutie
En de dure monumentenparades ontkennen?

Wat onteigent de heren voordien….
(Dat wil zeggen, gestolen samen met Gods genade),
Ze zijn er zeker van.
En de kleine man die verhongert en bevriest,
Betaal de hele monarchiewinkel.

Nu verwijst elke Winkeldynast naar
Op de nobele Thuringse heerschappij.
Elke stamboom tot en met de vijftigste tak van de stamboom
Als we dan een levenslange last zijn….
En ligt als lood in onze ingewanden.

O beleefde Duitse revolutie,
Je hebt de betekenis van lantaarns verkeerd ingeschat!
Je vergiftigt de misdadiger die je bedreigt.
Wanneer ben je tegen de “goede toon”?
en leren om goede manieren te negeren?