Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Wat doet de Bundeswehr op de kleuterschool? | Door Bernhard Loyen

Wat doet de Bundeswehr op de kleuterschool? | Door Bernhard Loyen

Veröffentlicht am: 13. Oktober 2020 | Anzahl Kommentare: noch keine

Een commentaar van Bernhard Loyen.

Met de gebeurtenissen van de afgelopen dagen, de uitgebreide regelgeving, de vermaningen en de dreigementen van politici, moet er nu eindelijk duidelijkheid komen. Deze maatregelen vloeien voort uit louter politieke motieven, niet uit medische noodzaak, d.w.z. met redenen die gebaseerd zijn op virologische casuswaarden.

Het was de week van pure intimidatie van de mensen in dit land.

De kanselier maakte zich zorgen en liet de regeringswoordvoerder Seibert via zijn Twitter-account snel aankondigen dat het aantal nieuwe infecties op dit moment sterk toeneemt (1). ARD en ZDF, de mediawereld, radiostations herhalen deze dreigende mantra sindsdien, zoals verwacht. De overblijvende denkende burger weet dat dit alleen gebeurt door middel van PCR-testen, die miljoenen keren zijn geforceerd en geoefend. Het virus wil nog steeds niet meespelen, dus het kunstmatige angstconcept van nieuwe infecties moet behouden blijven. Het werkt. Een groot deel van de bevolking blijft in gehoorzame strengheid van de schok. Zowel mentaal als fysiek.

De gelokaliseerde explosie van aantallen, deze kunstmatige bangmakerij, heeft natuurlijk ook te maken met de echte achterstand in de verwerking van PCR-tests in de laboratoria. Die ZEIT wist het eind september al, schat:

wat duizenden corona testen in de wacht betekende. Sommige laboratoria lopen al achter. Ongerichte tests kunnen niet de strategie voor het najaar zijn (2).

Nu druppelen de resultaten geleidelijk binnen, waardoor de dagelijkse resultaten tot de gewenste hoogte worden gebracht en de politici en hun twee woordvoerders Drosten en Wieler tevreden zijn. Daar hebben we het bewijs, of zoals RKI-baas Wieler het op donderdag tijdens de verrassende paniekkomeback (3) natuurlijk heel zorgelijk verwoordde, citaat: “Het is mogelijk dat we 10.000 nieuwe gevallen per dag zullen zien”. Gezien het hoge aantal nieuwe infecties heeft het Robert Koch Instituut nu gewaarschuwd voor een ongecontroleerde verspreiding van het coronavirus in Duitsland.

Zoals altijd uit de RKI het toverwoord mogelijk. Men kan, nee, men kan zich niet binden. Belangrijk om de burgers te waarschuwen. Geen alles goed. Niets positief, behalve onduidelijke testresultaten.

Gesensibiliseerde mensen merken het, de taal, de berispingen worden scherper van toon. Vooral deze week. In een interviewsequentie van 46 seconden maakt de Beierse zweep Markus Söder de volgende woorden: Risicozones, verbod op accommodatie, sjablonen, testresultaten, veiligheidsmaatregelen, gratis testen, verplichte testen (4).

Waarom de regeringshoofdstad Berlijn muteert in het doelwit van de Corona jagers is nog niet helemaal duidelijk. Paul Zimiak van het CDU grijpt letterlijk in historisch bewezen blokkades (5), citaat: “Berlijn wordt een gezondheidsrisico voor de hele republiek en heeft een schaamteloos handhavingsprobleem! Terwijl de infectiecijfers exploderen, is de R2G Senaat volledig lukraak. Het heeft een duidelijke handhaving van de openbare orde nodig in plaats van nieuwe bureaucratische regels.”

Als Berliner beschouw ik dat als een duidelijke bedreiging. Veel burgers voelen niets anders dan intimidatie en machteloosheid. Ze zijn bang. Wat komt er na deze zinnen? Handhaving van de wet en orde? Hoe zou dat er in de praktijk uitzien, hoe zou dat het dagelijks leven kunnen beïnvloeden?

De Bundeswehr is al in Berlijn ingezet. De overbelaste gezondheidsautoriteiten hebben zogenaamd ondersteunende assistenten nodig met ervaring in crisisgebieden. Op 01.10. verwelkomde burgemeester Müller de soldaten in de stad. Citaat: “Als we bijvoorbeeld de troepen kunnen blijven gebruiken om de besmettingsketens op te volgen (…), dan zou ik erg blij zijn met de steun”… Hij was dankbaar als de troepen in Berlijn bleven helpen, zoals ze dat ook in andere deelstaten hebben gedaan. “En dit is geen gevechtsmissie binnenin of een andere missie binnenin”. (6) Perceptie van een marshmallowpoliticus met een zachte ruggengraat.

In de gezondheidsafdelingen van elf Berlijnse districten zijn al 60 soldaten in parallelle missies ingezet. Alleen Friedrichshain-Kreuzberg blijft de inzet afwijzen. Aan het begin van de week hebben zich nog 180 soldaten bij de missie aangesloten, volgens Dilek Kalayci van het EPD (6), de gezondheidssenator die de maatregelen ondersteunt.

De missie wordt bijvoorbeeld gebruikt om contacten van besmette personen op te volgen. Soldaten kunnen ook helpen in testteams. De vader van een drie-en-een-halfjarige dochter had deze week deze ervaring. Excuseer me, mogen de lezers en luisteraars zich geïrriteerd afvragen? Hoe is deze bijeenkomst tot stand gekomen? Ik werd gecontacteerd en kon dit evenement dus met – en na – volgen.

In een wijk in West-Berlijn testte een kleuterleidster positief voor Corona. Deze wijk was tot gisteren ook een zogenaamde hotspotwijk. Ook hier is het volstrekt irreëel dat er een arbitraire limiet van 50 besmette personen per 100000 inwoners wordt gehanteerd (7). De directie van het kinderdagverblijf verplichtte de overige collega’s vervolgens om ook een test uit te laten voeren.

Daarom ben ik op zoek gegaan naar informatie over overeenkomstige situaties en kitatesting bij de gezondheidsdienst van het betreffende district. Onder het kopje Informatie over scholen en kinderdagverblijven vond ik de informatieve nota: Wat moeten scholen doen in geval van een coronageval? en een checklist. Er is geen notitie: Wat moeten kinderdagverblijven doen in geval van een coronageval?

U vindt echter wel de sectiepunten: Tests voor alle opvoeders in de Berlijnse kinderdagverblijven en teststrategie in de kinderdagverblijven en scholen vanaf juli van dit jaar (8). Onder dit punt wordt het volgende opgemerkt, citaat: “Als derde onderdeel hebben alle educatieve en niet-educatieve medewerkers in de Berlijnse scholen en kinderdagverblijven de mogelijkheid om zich te laten testen met de steun van het Senaatsdepartement voor Gezondheid, Verpleging en Gelijkheid. Naast de individuele diagnostiek heeft het onderzoek tot doel het risico van ziekte- en infectieketens in kinderdagverblijven beter te begrijpen en in te perken.

Er zijn echter geen aanwijzingen voor de noodzaak om tests uit te voeren op overeenkomstige kinderen in het dagverblijf nadat een pedagogische kracht van een verzorgende groep positief is getest. Het resultaat op dit dagverblijf was dat de collega’s allemaal een testresultaat hadden dat nu nodig was – negatief. De positief geteste leraar was in binnenlandse quarantaine sinds het bekend werd. De kinderen van de betreffende groep moesten ook thuis blijven, om het risico van groepsmenging te verminderen. Dus stuurde de directie van het kinderdagverblijf een schriftelijke argumentatie naar de ouders.

Afgelopen vrijdag kregen de betrokken ouders per e-mail te horen dat er op dinsdag van deze week een test zou worden uitgevoerd in het kinderdagverblijf – op de kinderen van de betreffende groep. De volgende zin in de brief van de directie van het kinderdagverblijf bevatte ook de informatie dat een team van de Bundeswehr de test zou uitvoeren.

Nu rijzen er wel vragen. Waarom moeten kinderen van drie tot vijf jaar over het algemeen worden getest? Vertegenwoordigen zij een risicogroep? Zijn ze met de ervaring van de afgelopen maanden echt een gevaar voor ouders en grootouders? Moeten kinderen in dit vreselijke jaar aan een dergelijke procedure worden onderworpen, met alle spanningen van dien voor de kleine zielen? Als deze waanzin al door het district wordt uitgevoerd, moeten het dan absoluut de krachten van de Bundeswehr zijn die dit kinderdagverblijf bezoeken?

Ik was daarom ter plaatse en probeerde ook antwoorden te krijgen van de relevante autoriteiten. Allereerst de ervaringen ter plaatse, in het dagverblijf.

De drie medewerkers die het project hebben uitgevoerd, kwamen onverwacht in een gehuurde bus. Heel vriendelijk weigerden ze om vragen te beantwoorden. Eén man en één vrouw waren duidelijk militairen, gebaseerd op hun uniformen. De derde persoon was een vrouw in burger. Ik wilde de nu al gespannen situatie niet uitlokken en bleef buiten het dagverblijf. Getroffen ouders werden vooraf geïnformeerd om de hoofdingang te gebruiken, de andere ouders werden verondersteld een zij-ingang te gebruiken.

Tijdens de wachttijd heb ik contact opgenomen met de betrokken ouders. De situatie, een dwarsdoorsnede van de samenleving. Er waren taalbarrières aan de kant van de Turkse of Arabische moeders en vaders. Men zou graag willen antwoorden, maar dat is in het Duits niet goed. Ook begrijpelijk, allemaal gehaast in de ochtend. De kinderen moesten na afloop van de test naar huis worden gebracht. Stress van zorg versus tijdmanagement. De meesten van hen ergeren zich aan de gebeurtenissen. Wat heb je nog? Men moest zich onderwerpen. Zou men keuzevrijheid hebben, mogelijkheden? Nee.

Ik heb korte gesprekken gehad met vijf ouders. Oost-Europeanen zijn pragmatisch. Hoe dan ook, het is beter. Het maakt niet echt uit. Je kunt er zeker van zijn. Met een Poolse vader die wacht op zijn vrouw en kind, een langer praatje in gebroken Duits. Het is erger in Polen, zegt hij. Hier in Duitsland is alles in orde. Probleem, de grote angst voor het virus. Grote angst is er. Ik vroeg hem, wie is er verantwoordelijk voor de angst, de onzekerheid onder de mensen? Hij grijnsde, stak zijn handen op en zei: “Natuurlijk, de media. Waar haalt hij zijn informatie vandaan? Alleen het internet.

Ik vroeg de mensen met wie ik sprak of ze de kinderen hadden voorbereid op het contact met hun tante en oom uit het leger? Nee, hoe kun je dat uitleggen aan zulke kleine muizen. De geïnterviewden zouden verbaasd zijn geweest dat er eigenlijk twee mensen in uniform in de creatieve ruimte stonden. Een vader liet me een foto zien. Hij zou hebben aangedrongen. De soldaat had nu een soort operatiejurk over haar uniform. Daarnaast droeg ze een gezichtsmasker en plastic gelaatsbescherming. Vertrouwenwekkend? Nee. Geen van de kinderen wilde dat ze de test deed. Angst, onzekerheid, geen tranen.

Een Duitse vader, met een mondbeschermer voor het kinderdagverblijf, vond het allemaal overschat, dus de discussie. Het onderzoek zou belangrijk zijn. Volkomen passend en in deze tijd ook te ondersteunen. Hij zou de kritiek van de directie van het kinderdagverblijf niet begrijpen, ook met betrekking tot de steun van leden van de Duitse strijdkrachten. Een andere vader vertelde me dat in de verplichte chatgroep de reactie op zijn ondervraging zou zijn geweest om gewoon het dagverblijf te veranderen.

Een moeder zag het anders. Ook zij, niet de Duitse, vond duidelijke woorden. Dat was slecht voor de kinderen. Al deze Corona waanzin. Ze kon er niet meer tegen. Regels, verbodsbepalingen. Ze weet niet meer hoe ze voor het kind moet zorgen. Ze heeft nog steeds een baan, alles is gewoon een last. Als de resultaten van het rapport terugkwamen en een uitgebreide quarantaine, zou ze er niet eens aan denken. Het is tot nu toe een slecht jaar geweest.

Ik heb langer met een vader gesproken. Hij was, laten we zeggen, verward over het verloop van de test op zijn kind. Nee, dit kind wilde ook niet de eetstokjes in de mond krijgen van de vreemde vrouw. De soldaat heeft het de onzekere vader lang in de mond gehouden. In het begin werd alleen de naam en het telefoonnummer gecontroleerd. Als de test positief was. Geen handtekening, geen privacyverklaring, niets.

Hij vroeg de soldaat of dit de beroemde PCR-test was. Tot zijn verbazing wist ze het antwoord niet.

Dat brengt me bij mijn vragen aan de gezondheidsdienst van de provincie. Via de hotline heb ik een zeer vriendelijke medewerker bereikt. Ja, ze zou mijn mail al gelezen hebben, maar wat dit onderwerp betreft zou ik het als het ware een verdieping hoger moeten vragen. Zij dicteerde de bijbehorende contactmail aan mij en helaas heb ik tot vanochtend gewacht op de antwoorden op de volgende vragen:

Waarom was een positief resultaat van een van de leerkrachten, en een negatief resultaat van de andere leerkrachten, wat leidde tot het overwegen van testen in het kinderdagverblijf, in het geval van alle kinderen in de groep in kwestie?
Zullen de kinderdagverblijven in uw wijk in de toekomst over het algemeen worden bezocht door opvoeders die positief testen, of zullen er tests worden uitgevoerd op de kinderen?
Komen de tests overeen met de gangbare PCR-tests of is er een andere testvariant uitgevoerd?
Drie personen namen deel aan de test, waaronder twee leden van de Bundeswehr. Waren deze twee personen medisch geschoold of beschikten zij over de nodige kennis om de tests professioneel uit te voeren?

Zoals uitgelegd werd er geen antwoord gegeven. Genoemde vader legde me de testprocedure uit. Hij nam de test over en nam een eenvoudige uitstrijkje op het achterste gehemelte van zijn kind. Daarna nam de vrouw de pen weer mee, stopte hem terug in de enveloppe en deed hem in een zak waar al 5-10 andere buisjes in zaten. Hij vroeg twee keer of het de bekende PCR-test was, waardoor de soldaat overweldigd leek. Ze antwoordde dat het een uitstrijkje was. De aanwezige vrouw in burger antwoordde uiteindelijk en zei, citaat: ja, ja, dat is de PCR-test.

Vragen we teveel van onze kinderen?

Zeker weten? – Ja. Zoals ik inmiddels heb geleerd, zijn alle kinderen negatief getest. Overigens, waarom al die moeite, al die kosten? Belangrijker: Waarom deze last voor de kleine mensen? Was dit nu een welbekende actie van absolute noodzaak? Hoeveel van dergelijke gebeurtenissen zijn onbekend? Misschien zijn ze niet zo harmonieus te werk gegaan. Links tranen en pijn. Hoeveel kinderen tussen drie en tien jaar, zelfs ouder, zullen deze maanden, deze ervaringen en gebeurtenissen op hun ziel hebben opgeslagen? Wat nemen ze mee in hun individuele ontwikkeling? Welke beelden, welke gebeurtenissen? Is het echt de moeite waard om deze delicate wezens zo vroeg te ontregelen? Ja, om ze ook vorm te geven.

Het Arabische meisje lachte toen ik haar uitlegde wat ik bedoelde met Nutella-Schnute. Met de jongen heb ik over kastanjefiguren gepraat. over dieren en monsters en individuele technieken. Wat is een blikjesprik? Een ander meisje vroeg me waarom ik zo groot was en ik antwoordde omdat ik nog steeds zoveel van melk houd. Oh sooo. Het is prachtig om deze open glimlach op je gezicht te zien.

GG staat voor de Duitse grondwet. Wanneer wakkere burgers denken dat deze huidige waanzin niet kan worden voortgezet, moet er een einde komen aan de volgende surreële toename. Het drama-duo Spahn en Wieler hield gisteren nog een van de gevreesde persconferenties. Al aan het begin van de week kon Steffen Seibert de AHA-formule met twee letters (9) uitbreiden. Balla Balla Actionisme. Een A voor de corona-app en een L voor het regelmatig luchten werden toegevoegd. De verantwoordelijke burger wordt nog steeds als een kind onderwezen.

En nu iedereen: AHA + A en L, leer ijverig, maar snel.

Ik kan beter dan dat, dacht RKI-Wieler, maar het zal niet leuk zijn. Sinds gisteren wordt de uitgebreide formule nu genoemd, geheel door de wetenschapper,

AHA + A + L – GGG

Minus GGG? Citaat Wieler (10): …en bij koeler weer proberen ze de drie G’s te vermijden. De gesloten kamers. Groepen en mensenmassa’s, gesprekken in een levendige sfeer…

Als een politiek systeem kleine kinderen wil laten testen door geüniformeerde militairen, als de autoriteiten dit doorgeven, als de juiste assistenten het uitvoeren, dat wil zeggen deze keten soepel laten verlopen, dan wordt de resterende normaliteit op het schoolplein, op speelplaatsen, op kinderverjaardagsfeestjes, op een gegeven moment gezien als gesprekken in een levendige sfeer. Kinderonderzoeker Michael Hüter heeft het in een recent interview genadeloos verwoord:

“Een hele generatie was collectief getraumatiseerd.” (11)

Waar is de schreeuw van de ouders? Het protest van het kleuterpersoneel, de opvoeders, de leerkrachten, de directeurs? Wat is er mis met jullie?

Het jaar 2020. Het leven, de vreugde ervan, blijvend verminderd. De vreugde van het leven nemen, het niet laten gebeuren. Vernietig de basis van het leven, schaf het af. Perspectieven stelen. Pulverize biografieën. GG wordt GGG. Dit is de schokkende realiteit.

Wat moet er nog meer gebeuren?