We zijn in staking! | Door Roland Rottenfußer

De politiek en de media roepen de noodtoestand uit tot een “nieuwe normaliteit” en vertrouwen op het wennen aan de totalitaire waanideeën – daar gaan we niet in mee.

Een gezichtspunt van Roland Rottenfußer.

De Rubicon heeft gelijk met veel van zijn analyses en waarschuwingen van de afgelopen maanden. Maar dat betekent niet dat hij gelijk heeft. Terwijl de contouren van een massale fraudemanoeuvre, een ongekende manipulatieve campagne van angst, steeds duidelijker worden; terwijl de psychosociale en economische verstoringen als gevolg van de “coronabeperkingsmaatregelen” ook steeds drastischer worden, cultiveren de verbeenderde exponenten van de oude wereld hun machtsrituelen en lang ontkrachtte verdomde verhalen. In de defensieve strijd tegen vervelende waarheden hebben de massamedia ook hun toon gezet tegenover andersdenkenden. Deze periode van slopende journalistieke strijd is niet voorbijgegaan zonder zijn stempel te drukken op het Rubikon-team. Daarom nemen we voorlopig een korte pauze. In overeenstemming met onze status noemen we dit natuurlijk niet “vakantie” maar “staking” – ook al is de noodzaak om alles te doen wat in onze macht ligt om voor de vrijheid te strijden helaas niet afgenomen. Maar maak je geen zorgen: we nemen geen ontslag, we beginnen gewoon weer.

Bijna iedereen voelt het tegenwoordig: de grote uitputting. We zijn het beu om op alle kanalen geïnformeerd te worden over de laatste wreedheden van “het virus” zonder dat ons dat gevraagd wordt; we zijn het beu om de hele tijd ons respect te moeten betuigen aan Corona; we zijn het beu om geïnstrueerd te worden over de regels van Corona; we zijn het beu om in elke winkel, elk benzinestation, elke openbare bibliotheek en elke regionale trein geduwd te worden door de aanblik van de gemaskerde mensen, dat nu “alles totaal anders is” – erger en onvrijerwaardiger. Moe, misschien, van de waarschuwingen van “corona sceptici” dat een dictatuur, verplichte vaccinatie en een grote recessie op komst zijn – moe, zelfs als we vermoeden dat deze gevaren heel reëel zijn.

Mensen die het ondubbelzinnig kritische standpunt van de Rubicon over coronamaatregelen delen, zijn nog steeds in het voordeel. Ze kunnen hun energie op één doel richten. Voor alle anderen is dit ook een tijd van innerlijke strijd. Verscheurd tussen ten minste twee emoties – het verlangen om de verhalen van de heersers een beetje te kunnen geloven en de drang om zich te verzetten tegen een bedreigend totalitarisme van de gezondheid – voelen sommige mensen zich uitgeput, ook al hebben ze extern minder te doen dan “voor Corona”.

Bovenal is het vermoeiend om om te gaan met “Corona ongelovigen”, die overal kunnen worden aangetroffen: zelfs in de naaste kring van vrienden en collega’s en in de familie. Elke ontmoeting met een oude bekende wordt al een wankele zaak, want je weet nooit of de persoon in kwestie niet is omgedraaid door massale mediapropaganda van het soort “Christian-Drosten-Corona-Update” – van de ene op de andere dag getransformeerd in een conformistische, vrijheidslievende persoon die in feite een vreemdeling voor je is geworden.

Wie ook na drie maanden van deze georganiseerde waanzin nog steeds het gevoel heeft halverwege psychologisch stabiel te zijn, heeft genoeg te doen om te luisteren naar, te troosten, te helpen en te lijden onder de rampzalige coronaverhalen van zijn medemensen:

Het verhaal van de alleenstaande moeder, die volledig overweldigd is omdat de staat haar kind maandenlang uit haar huis heeft gehaald – de school is gesloten. De psychologische last van volledig gedesoriënteerde, demente oude mensen die in hun kamer zijn opgesloten en aan wie je telkens opnieuw aan de telefoon moet uitleggen dat je niet kunt komen omdat je “niet moet komen”. De bevriende kleine winkeliers en uitvoerende kunstenaars, die hun hele bestaan dreigen te verliezen, voor wie een beknopte “te vroege ontspanning” uit de mond van hun kanselier de professionele doodstraf kan betekenen. De eenzame, al gevoelig voor depressie en een angststoornis, waarvan de nauwgezette symptomen worden getriggerd en dan weer uitbreken.

Eindelijk een fenomeen dat ik “dictatoriale depressie” heb genoemd: het gevoel van impotente woede en bijna volledige machteloosheid; de indruk dat men zich naar binnen toe halfdood beweegt onder vreemden in een vreemd land; het gevoel dat bijna alles waar men dol op is geworden onder de hand loopt en dat het gif van het despotisme zelfs in de kleinste alledaagse bezigheid is geslopen.

We moeten onszelf niet voor de gek houden: We lijden – bijna allemaal. En we moeten niet langer bang zijn om de connecties te herkennen en de daders te benoemen.

Deze regering heeft miljoenen mensen psychologisch misbruikt zonder enige reden. Het heeft miljoenen mensen vernederd en van hun rechten beroofd. De enige reden waarom de meeste mensen dit feit niet onder ogen willen zien is dat ze zichzelf wanhopig vertellen dat de “inperkingsmaatregelen” van de regering misschien toch een beetje nodig waren; dat dit alles zin heeft: de bescherming van levens; en dat ze zelf uit deze crisis zullen komen als helden van een grote nationale inspanning.

Toegeven dat dit niet zo is, dat men op een ongekende manier bedrogen is, dat al het lijden tevergeefs is geweest, dat men door het te tolereren zelfs medeschepper is geworden van de snelle transformatie van onze werkelijkheid in een onderdrukkende dystopische vervorming van de “democratie” – dit kan zeer pijnlijk zijn, te pijnlijk voor velen. Daarom klampen ze zich vast aan de verhalende constructies van de machtigen als een houten plank om niet met de draaikolk van het zinkende schip van de vrijheid naar beneden te worden getrokken. Corona-opportunisme beschermt tegen pijnlijke zelfkennis, beschermt ook tegen de ontberingen en gevaren van het vechten tegen een tegenstander die overmeesterd lijkt te zijn.

Zelfs nu vechten de meeste mensen niet. En veel linksen investeren hun resterende kracht om de toch al veel te weinig tegenstanders te weerstaan, in de overtuiging dat ze duistere figuren binnen de protestbeweging tegen de Corona-maatregelen kunnen identificeren:

“Anti-vaccinationisten, esoterieën, samenzweringstheoretici, rechtsradicalen… “

Hoe eenvoudig de lasterpatronen van de tegenstanders ook zijn, ze hebben veel mensen gevangen. Dat komt ook omdat nogal wat mensen met een AfD-mentaliteit inderdaad op de bres zijn gesprongen voor de aanvankelijk oplaaiende protesten en hun oorspronkelijke bedoelingen – het behoud van de grondrechten – in hun xenofobe zin hebben herbevestigd.

Misschien hebben sommige demonstranten de fout gemaakt zich niet te kunnen onderscheiden van “rechtse” en zijn ze zeker te veel in de war geraakt van de theorieën. Maar ook veel linksen hebben zich te radicaal en overhaast van de protesten gedistantieerd, hebben een deel (rechtse aanhangers) voor het geheel genomen en zijn naar de veilige kant van een zogenaamd gematigd “midden” gevlucht. Een “antifascisme”, dat op tragische wijze zijn vijanden zoekt onder de actieve tegenstanders van het welig tierende gezondheidstotalitarisme en de vernietiging van onze basisrechten.

In de meeste gevallen gebeurt dit zonder een echt alternatief te bieden – bijvoorbeeld het organiseren van linkse protesten met uitsluiting van twijfelachtige vrijbuiters. Door zijn mislukking in de Corona-crisis heeft links veel mensen die met reden niet naar rechts willen verhuizen, tot politieke dakloosheid gedreven. Het valt nog te bezien waar al deze gedesoriënteerde, gestoorde mensen – die tegelijkertijd ernstig geestelijk en financieel misbruikt zijn – in de “naar Corona”-fase zullen afdrijven.

De huidige act van het grote corona-drama – de fase van “voorzichtige ontspanning” – wordt dus gekenmerkt door drie ontwikkelingen:

1. Veel mensen zijn inmiddels gewend geraakt aan de “nieuwe normaliteit” en zijn routinespelers geworden in de rechteloosheid van burgers – ook van henzelf. Ze kijken uit naar elke kleine opluchting die hen van bovenaf wordt gegund, maar dan wel fijn gedoseerd. Maar het feit dat ze nu weer een relatief groot deel van hun oude leven kunnen realiseren – ze mogen als het ware weer naar ademtherapie, met een ademmasker, gaan – heeft de wind uit de geest van het verzet gehaald. De situatie is nu “draaglijk”. Het enige dat gevreesd wordt is een “tweede coronagolf”, die door de roerders rond Christian Drosten op de muur wordt geschilderd. De massale vaccinatie – de farmaceutische industrie werkt er “onder hoge druk” aan – die een nieuw seculier messianisch tijdperk zou moeten inluiden, wordt bijna verlangd. Dan zou “alles weer onder controle zijn op het zinkende schip”. Het enige wat we nog zouden moeten doen, is de weinige onverantwoordelijke “vaccinatieweigeraars” onder controle krijgen.
2. Tegelijkertijd worden de negatieve gevolgen van de “inperkingsmaatregelen” – zowel privé als collectief – steeds duidelijker. Het wordt steeds moeilijker om weg te kijken en het wordt ook steeds moeilijker voor de exploitanten van mediahersenspoelingssystemen om de situatie te verdoezelen. Omdat mensen lijden. Voor het grootste deel kunnen ze gewoon de connecties niet zien. Of – als ze het vermoeden hebben – niet bereid zijn om te vechten. Omdat vechten altijd moeilijk is. Door de kwelgeesten te idealiseren en ervan uit te gaan dat ze het gewoon “goed bedoeld” hebben, wordt hun de moeilijke en angstige taak om moedig te moeten handelen bespaard.
3. Het is in veel opzichten moeilijker geworden om in het openbaar weerstand te bieden of om op te roepen tot verzet dan in de eerste fase na de Corona-schok. De tegenaanval van de Corona-vestiging was vakkundig en effectief. Men zou bijvoorbeeld kunnen denken aan het vreselijk pejoratieve gebruik van het woord “samenzweringstheorie”, dat de afgelopen weken op alle kanalen voortdurend in de hoofden van de mensen is gestampt. Sommigen die het begonnen zijn te begrijpen en die bereid zouden zijn geweest te vechten, hebben zich weer teruggetrokken – gewoon uit angst dat de te vrezen tegenwind hen hun professionele en sociale bestaan zou kunnen kosten. Dus je moet de moed hebben en een stabiele ondersteunende omgeving in de criticusscene hebben om nu te blijven vechten. En helaas geldt dat niet voor iedereen.

Samen met de ongebreidelde “corona-moeheid” resulteert dit in een moeilijke situatie. Begrijpelijkerwijs willen veel mensen nu gewoon zo weinig mogelijk horen over Corona. Ze zijn moe “vanwege Corona”, maar ze zijn vooral ook moe van de eindeloze Corona-debatten. Helaas helpt deze ontwikkeling de krachten die blijkbaar nooit moe worden om uit alle macht de transformatie van onze toch al verre van volmaakte democratie in een autoritaire toezichtsstaat – gebaseerd op sociale controle en gezondheidsgerelateerde terreur van de deugd – voort te zetten.

Terwijl het aantal mensen dat de demonstraties bijwoont afneemt en de angst om te worden gerekend tot de boeman en de vrouw van de “rechtse samenzweringsscène” welig tiert, werken invloedrijke krachten aan het bestendigen van de huidige dictatoriale maatregelen, het afschaffen van contant geld, het lanceren van een politiek gemotiveerde digitaliseringsramp en het inenten van de bevolking in grote mate.

We moeten ons op zijn minst voorbereiden op een “on-off dictatuur”, d.w.z. het zwaard van Damocles van “shutdown”-maatregelen die op elk moment kunnen worden gereactiveerd als het verschijnen van bekende of onbekende virussen dat doet vermoeden. En, zoals we hebben gezien, hoeft dit helemaal geen echt gevaar te zijn.

Tegelijkertijd zijn we getuige van weken waarin het steeds duidelijker wordt dat de weg die de Rubicon in maart 2020 spontaan is ingeslagen, de juiste was. We geloven dat we dit nu hebben bewezen met enkele honderden bijdragen – ook van bewezen medische experts,

• dat het coronavirus veel minder gevaarlijk is dan de heersende narratieve beweringen;
• dat er enorme aantallen zijn en worden gemanipuleerd;
• dat we daarom het slachtoffer zijn geworden van een ongekende angstcampagne en een aanval op onze grond- en burgerrechten die sinds 1933 niet meer is voorgekomen;
• dat de massale aanval op de sociale, psychologische en economische integriteit van miljoenen mensen uiteindelijk heeft geleid tot en nog steeds leidt tot lijden op een schaal die niet kan worden gerechtvaardigd door de feitelijke coronadoden en -infecties.

Hoewel we sommige verbanden nog niet duidelijk hebben kunnen aantonen, suggereert ons onderzoek dat ze zeer reëel zijn: Er is een agenda achter de schermen en die wordt internationaal naar voren geschoven. Minstens twee sectoren profiteren massaal van deze processen: De farmaceutische industrie, die in de pandemie de historische kans ziet op een onvoorspelbare uitbreiding van haar activiteitengebied – de gedwongen toegang tot de lichamen van miljoenen gezonde mensen – en de IT-industrie, die verder wil gaan met de uitbreiding van haar marktmacht in combinatie met een geavanceerd systeem van monitoring, controle en gedragsmanagement in de schaduw van de coronahysterie.

De huidige dynamiek komt immers ook tegemoet aan de wens van veel regeringen om de staatsmacht stap voor stap uit te breiden ten koste van de burgerrechten, de resterende democratische structuren als een vervelend korset weg te halen en op het wereldtoneel te spelen alsof ze bevrijd zijn in de zin van elitaire belangen.

Er is zoveel verrot in deze procedures dat de daders – om hun machinaties te verbergen – niets beters zouden kunnen bedenken dan het woord “samenzweringstheorie” zelf te demoniseren door middel van een massale campagne. Dit was gedeeltelijk succesvol. En dit ondanks het feit dat zelfs de meest domme mensen zouden moeten toegeven dat de theorie van een “Joodse samenzwering” weliswaar verkeerd, verraderlijk en gevaarlijk is, maar dat er niets, maar dan ook helemaal niets, staat over de waarheid van andere “samenzweringstheorieën”: dat er misschien wel, altijd en altijd achtergrondovereenkomsten tussen machtige mensen ten nadele van de meerderheid van de bevolking zijn geweest; dat de poging om dergelijke overeenkomsten aan het licht te brengen dus legitiem blijft als een daad van civiele zelfverdediging.

Ook al werken sommige van deze “theoretici” soms op een lange manier of, bij gebrek aan beschikbare achtergrondinformatie, noodzakelijkerwijs onvolledig, wat telt is de humane en emancipatorische intentie die erachter zit. Dit sluit groepsmisantropie uit – bijvoorbeeld de theorie van een beoogde “bevolkingsuitwisseling” – maar omvat expliciet libertarisch onderwijswerk, dat altijd gericht is tegen de ongepaste zelfopflakkering van machtsmiddelen.

Hoezeer de Rubicon de afgelopen maanden ook gelijk heeft gehad met zijn analyses en waarschuwingen, het is niet te verwachten dat het in de nabije toekomst overal gelijk zal zijn. We moeten voorbereid zijn op een hard, lang en zwaar gevecht, ook voor een reeks van tegenslagen door de vaardige aanpak van de “tegenstander”: eindeloze en zinloze verlenging van “maatregelen” zoals de vernederende maskerplicht; dreiging van een tweede en derde coronagolf; een geënsceneerde heropleving van hysterie met het naderen van het herfstgriepseizoen; de poging om de reeds waarneembare economische verstoringen retorisch te verdoezelen en de gevolgen ervan uit te stellen door een te grote schuldenlast; de permanente poging om de inzet voor de grondrechten te delegitimiseren en te demoniseren; steeds weer nieuwe voorstellen voor een perfecte gezondheidsmonitoring, verkocht met een strategie van massale paniekzaaierij.

Zijn we klaar voor dit gevecht? Ik geef het toe namens het hele Rubicon-team: ja, ook wij zijn uitgeput. We zijn ongeveer drie jaar geleden begonnen om iets politiek te veranderen en zeker ook om op te groeien als een alternatief webmagazine. Na een raketlancering hielden we ons op een goed niveau – met onderwerpen als oorlog, censuur en mediamanipulatie. We hebben onze structuren uitgebreid en een aantal goede en betrouwbare medewerkers behouden.

Niets en niemand kon ons echter voorbereiden op het feit dat we ons plotseling als het journalistieke speerpunt zouden bevinden in een historische strijd om onze grondrechten – op een moment dat de democratische en liberale inhoud van onze gemeenschap in een in de naoorlogse geschiedenis unieke mate wordt bedreigd. Wat er met onze lezerscijfers is gebeurd, is wat alleen maar wordt beweerd over de door de Corona geïnfecteerde cijfers: Ze zijn exponentieel gegroeid tot nu toe meer dan een miljoen hits per maand. Wat echter niet exponentieel gegroeid is, is het aantal van onze operationele medewerkers, onze persoonlijke machtsreserves en onze tijdsbudgetten.

Dit heeft er noodzakelijkerwijs toe geleid dat we allemaal maandenlang aan de limiet hebben gewerkt. Naast de enorme hoeveelheid werk die voortkomt uit een grotere “output” van artikelen, hebben we ook te maken met de psychologische gevolgen van de onderdrukkende, schandalige Corona maatregelen – inclusief de vijandigheid die we zowel in het openbaar als deels privé ervaren omdat we met journalistieke verantwoordelijkheid hebben besloten de weg van “Corona-dissidenten” in te slaan.

Aangezien onze krachten dus op het punt staan af te sluiten, maar de problemen die met behulp van deze krachten moeten worden overwonnen, blijven bestaan, hebben we besloten tot drie maatregelen als eerste hulp, bij wijze van spreken

1. We nemen een pauze van 27 juni 2020 tot 6 juli 2020, een volledige Rubicon lockdown, waardoor alle medewerkers een regeneratiepauze kunnen nemen. Want als er nauwelijks personeel beschikbaar is om het gat voor een afwezige werknemer te dichten, zullen anderen dat altijd moeten doen, maar dit zal de algehele mate van uitputting niet verminderen. In geen geval mag deze pauze door onze lezers worden opgevat als een “opgeven”. We komen terug, geen twijfel mogelijk. En dan hebben we waarschijnlijk meer kans om de uitdagingen die ons te wachten staan in de late zomer en de herfst onder de knie te krijgen.
2. Op middellange termijn willen we een uitgebreid Rubikon-team opbouwen, met als doel dat onze personeelscapaciteit gelijke tred houdt met ons groeiende belang en de uitdagingen waar we voor staan.
3. We vragen onze lezers om ons financieel te steunen – indien mogelijk zelfs in grotere mate dan voorheen. Een donatie aan het Rubicon is tegelijkertijd een politiek effectieve actie, omdat het de verzetsbeweging tegen het totalitarisme in de gezondheidssector, die momenteel wordt uitgebreid, versterkt. Op deze manier helpt u ons om ervoor te zorgen dat we niet alleen de geplande pauze zonder materiële schade overleven. Ze stellen ons ook in staat om regelmatig regeneratiepauzes te organiseren voor onze gestresste medewerkers door vervangers aan te nemen en de personeelstafel in zijn geheel uit te breiden. Op die manier kunnen we ook op de lange termijn ons belangrijke werk veiligstellen. Help ons om ervoor te zorgen dat de vervijfvoudiging van ons lezerspubliek ten minste gedeeltelijk wordt weerspiegeld in een groter donatievolume. Zelfs als velen nu financieel uitglijden vanwege Corona, zou het een grote winst zijn als iedereen die het kan doen een beetje zou doneren voor onze gemeenschappelijke zaak. Degenen die het financieel nog steeds goed doen, misschien zelfs een beetje meer.

Nog een laatste troost: Wie tegenwoordig films met Christian Drosten, Markus Söder en andere acteurs van het Corona-instituut heeft gezien, zal het gevoel hebben dat ook zij uitgeput zijn.

Na maanden van extra werk en harde, zogenaamd noodzakelijke beslissingen lijken ook zij getroffen. En bij hen – in tegenstelling tot bij ons – is er nog één ding: het kost energie om altijd een masker te dragen – en niet alleen in de metro en in de supermarkt. Het kost energie om iets te moeten vertegenwoordigen waarin je, als je eerlijk bent tegen jezelf, niet meer kunt geloven.

Laten we dus hopen dat de wind nog sterker in onze richting kan draaien dan tot nu toe het geval was. En dat we daar allemaal met moed en doorzettingsvermogen aan kunnen bijdragen, ieder van ons in zijn of haar plaats. Waar er redding is, groeit ook het gevaarlijke. Maar het is niet onoverkomelijk. Hoe meer mensen de maskers van de heersers afscheuren, hoe eerder we een uitweg vinden uit deze onderdrukte en gemaskerde maatschappij.

Wij danken u bij voorbaat voor uw aanmoediging, uw steun en uw donaties.

Tot slot, de huidige stand van zaken met betrekking tot Covid-19 van Swiss Policy Research voor u – een overzicht van wat er gedocumenteerd en echt aantoonbaar is over het onderwerp:

1. Volgens de laatste immunologische en serologische studies is de dodelijkheidsgraad van Covid-19 (IFR) ongeveer 0,1 procent, wat in het bereik ligt van een sterke griep.
2. In landen als de VS, Groot-Brittannië en ook Zweden (zonder lockdown) ligt de totale sterfte sinds het begin van het jaar in de buurt van een sterk griepseizoen; in landen als Duitsland en Zwitserland ligt de totale sterfte in de buurt van een mild griepseizoen.
3. Zelfs in de wereldwijde “hotspots” ligt het sterfterisico voor de algemene bevolking van de school- en beroepsbevolking meestal in het bereik van een dagelijkse drive om te werken. Het risico werd in eerste instantie overschat omdat mensen met milde of geen symptomen niet werden meegeteld.
4. Tot 80 procent van alle testpositieve personen blijft symptoomvrij. Zelfs onder 70-79-jarigen blijft ongeveer 60 procent symptoomvrij. Meer dan 95 procent van alle personen vertoont hooguit matige symptomen.
5. Tot 60 procent van alle personen heeft al een bepaalde cellulaire achtergrond-immuniteit tegen Covid-19 door contact met eerdere coronavirussen, d.w.z. verkoudheidsvirussen. De oorspronkelijke veronderstelling dat er geen immuniteit was tegen Covid-19 was niet juist.
6. In de meeste landen – waaronder Italië – is de mediane leeftijd van de overledene meer dan 80 jaar en slechts ongeveer 4 procent van de overledene had geen ernstige eerdere ziekten. Het sterfprofiel komt dus in wezen overeen met de normale sterfte.
7. In veel landen vond tweederde van alle sterfgevallen plaats in verpleeghuizen die niet profiteren van een algemene lockdown. Bovendien is het vaak niet duidelijk of deze mensen echt zijn gestorven aan Covid-19 of aan weken van stress en isolement.
8. Tot 30 procent van alle extra sterfgevallen werd niet veroorzaakt door Covid-19, maar door de gevolgen van lockdown, paniek en angst. Zo werd de behandeling van hartaanvallen en beroertes tot 60 procent verminderd omdat patiënten niet meer naar het ziekenhuis durfden te gaan.
9. Zelfs bij de zogenaamde Covid-19 sterfgevallen is het vaak niet duidelijk of ze zijn gestorven aan of met coronavirussen (d.w.z. aan hun eerdere ziekten) of dat ze helemaal niet zijn getest als “verdachte gevallen”. De officiële cijfers geven dit onderscheid echter vaak niet weer.
10. Veel berichten in de media, volgens welke ook jonge en gezonde mensen aan Covid-19 stierven, bleken fout te zijn: veel van deze jongeren stierven ofwel niet aan Covid-19, waren al ernstig ziek (bijvoorbeeld aan leukemie) of waren 109 in plaats van 9 jaar oud, bijvoorbeeld. De vermeende toename van de ziekte van Kawasaki bij kinderen was ook een vals rapport.
11. Regionaal kan het sterftecijfer sterk stijgen als de zorg voor ouderen en zieken door infectie of paniek instort, of als er bijkomende risicofactoren zijn zoals ernstige luchtverontreiniging. Bedenkelijke regels voor de omgang met de overledene leidden soms tot extra knelpunten bij begrafenissen en crematies.
12. In landen als Italië en Spanje, en tot op zekere hoogte ook in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, hebben griepuitbraken al tot ziekenhuisopstoppingen geleid. Bovendien is tot 15 procent van de artsen en verpleegkundigen momenteel in quarantaine, zelfs zonder symptomen.
13. De vaak getoonde exponentiële curven met “coronagevallen” zijn misleidend, aangezien het aantal tests ook exponentieel is toegenomen. In de meeste landen bleef de verhouding tussen positieve tests en tests in het algemeen (het zogenaamde positieve percentage) constant op 5 tot 25 procent of nam slechts licht toe. De piek van de spread werd in de meeste landen al voor de lockdown bereikt.
14. Landen zonder avondklok, zoals Japan, Zuid-Korea, Wit-Rusland en Zweden, hebben geen negatievere koers gekend dan veel andere landen. Zweden werd door de Wereldgezondheidsorganisatie WHO zelfs geprezen als een voorbeeldig model en profiteert nu van een hoge mate van immuniteit.
15. De vrees voor een tekort aan ventilatoren was onterecht. De invasieve beademing (intubatie) van Covid-19 patiënten, die deels uit angst voor het virus werd uitgevoerd, is volgens de longspecialisten vaak ook contraproductief en beschadigt bovendien de longen.
16. In tegenstelling tot de oorspronkelijke veronderstellingen hebben verschillende studies aangetoond dat er geen bewijs is dat het virus zich verspreidt via aërosolen, d.w.z. deeltjes die in de lucht zweven, of via smeerinfecties, bijvoorbeeld via deurklinken en smartphones. De belangrijkste transmissieroutes zijn direct fysiek contact en druppels bij hoesten en niezen.
17. Er is ook geen wetenschappelijke basis voor de effectiviteit van ademhalingsapparatuur bij gezonde of asymptomatische personen. Deskundigen waarschuwen veeleer dat dergelijke maskers de ademhaling verstoren en “kiemendragers” worden. Meer hierover hier.
18. Veel klinieken in Europa en de Verenigde Staten bleven zwaar onderbezet en sommige moesten zelfs korte werktijden aankondigen. Miljoenen operaties en therapieën werden geannuleerd, waaronder talrijke kankeronderzoeken en orgaantransplantaties.
19. Verschillende media werden betrapt op pogingen om de situatie in klinieken te dramatiseren, soms zelfs met manipulatieve beelden. In het algemeen heeft de frivole berichtgeving van veel media de angst onder de bevolking gemaximaliseerd.
20. De internationaal gebruikte virustestkits zijn foutgevoelig en kunnen vals-positieve en vals-positieve resultaten opleveren. De officiële virustest is ook niet klinisch gevalideerd vanwege de tijdsdruk en kan ook positief reageren op andere coronavirussen.
21. Tal van internationaal gerenommeerde deskundigen op het gebied van virologie, immunologie en epidemiologie zijn van mening dat de genomen maatregelen contraproductief zijn en bevelen een snelle natuurlijke immunisatie van de algemene bevolking en bescherming van risicogroepen aan.
22. Op geen enkel moment was er een medische reden om scholen te sluiten, omdat het risico op ziekte en overdracht bij kinderen extreem laag is. Er is ook geen medische reden voor kleine klassen, maskers of afstandsregels in scholen.
23. De bewering dat alleen (sterke) Covid-19, in tegenstelling tot de griep, trombose en longembolie kan veroorzaken is niet waar, want het is al 50 jaar bekend dat zelfs een sterke griep het risico op trombose en embolie sterk verhoogt.
24. Verschillende deskundigen hebben geforceerde vaccins tegen coronavirussen als onnodig of zelfs gevaarlijk bestempeld. Het vaccin tegen de zogenaamde Mexicaanse griep van 2009 leidde bijvoorbeeld tot soms ernstige neurologische schade en rechtszaken die miljoenen euro’s kosten. Er zijn ook al ernstige complicaties opgetreden bij het testen van coronavaccins.
25. Een wereldwijde griep- of coronapandemie zou zich theoretisch over meerdere seizoenen kunnen uitstrekken, maar veel studies over een “tweede golf” zijn gebaseerd op zeer onrealistische veronderstellingen, zoals een constant risico op ziekte en dood in alle leeftijdsgroepen.
26. Verschillende verpleegkundigen, bijvoorbeeld in New York City, beschreven een vaak fatale fout van Covid-patiënten als gevolg van twijfelachtige financiële prikkels en ongeschikte methoden.
27. Het aantal mensen dat als gevolg van de maatregelen te maken krijgt met werkloosheid, depressie en huiselijk geweld heeft wereldwijd een recordhoogte bereikt. Verschillende deskundigen zijn van mening dat de maatregelen veel meer levens zullen eisen dan het virus zelf. Volgens de VN worden wereldwijd 1,6 miljard mensen bedreigd door het acute verlies van hun levensonderhoud.
28. NSA-klokkenluider Edward Snowden waarschuwde dat “Corona” wordt gebruikt voor de permanente uitbreiding van wereldwijde bewakingsinstrumenten. De beroemde virololoog Pablo Goldschmidt sprak over een “wereldwijde mediaterreur” en “totalitaire maatregelen”. De Britse infectioloog professor John Oxford sprak over een “media-epidemie”.
29. Meer dan 600 wetenschappers hebben gewaarschuwd voor een “ongekende bewaking van de samenleving” door middel van problematische apps voor het traceren van contacten. In sommige landen wordt deze contacttracering al rechtstreeks door de geheime dienst uitgevoerd. Overal ter wereld wordt de burgerbevolking in de gaten gehouden door drones en soms massaal politiegeweld.
30. In een studie van de WHO uit 2019 over maatregelen tegen grieppandemieën werd geconcludeerd dat “het traceren van contacten” vanuit medisch oogpunt “in geen geval wordt aanbevolen”. Desalniettemin zijn traceringsapps al gedeeltelijk verplicht geworden in verschillende landen.

Roland Rottenfußer, geboren in 1963, werkte na zijn studie Duitse taal- en letterkunde als boekredacteur en journalist voor verschillende uitgeverijen. Van 2001 tot 2005 was hij redacteur van het spirituele tijdschrift Connection, later voor “Zeitpunkt”. Hij werkt momenteel als redacteur, boekenschrijver en auteursverkenner voor Goldmann Verlag. Sinds 2006 is hij hoofdredacteur van Hinter den Schlagzeilen.

+++

Noot over de Rubikon-bijdrage: De huidige tekst is voor het eerst gepubliceerd in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse“, waarvan onder andere Daniele Ganser en Rainer Mausfeld in de adviesraad actief zijn. Aangezien de publicatie onder een vrije licentie (Creative Commons) plaatsvond, neemt KenFM deze tekst over voor secundair gebruik en wijst er expliciet op dat het Rubicon ook afhankelijk is van donaties en ondersteuning nodig heeft. We hebben veel alternatieve media nodig!

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op 27.06.2020 doorRubikon – Magazin für die kritische Masse.

+++

Foto bron: lassedesignen / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK