Wij zijn het klimaat

Een opmerking van Rüdiger Lenz.

De jongeman stort zich in het water. Het is een buitenzwembad in Westfalen. Hij is voorbereid. De hele zomer lang heeft hij hiervoor één dag getraind. De cursus is vijfentwintig meter lang en hij weet dat als hij vals speelt, hij zichzelf bedriegt. Hij wil het weten. Hij wil zijn grenzen kennen. De eerste vijftig meter zijn bereikt, hij raakt de tegels aan met zijn handen, draait in het water en duwt zich naar voren. Hij zal de volgende twee banen maken, nog eens vijftig meter – dat weet hij al. Het is vroeg in de ochtend, zes uur. Zijn voeten duwen zijn lichaam van de tegels. Hij is in een soort meditatie, zoals in een trance. Hij voelt niet langer de buitenwereld, maar is alleen nog maar in zichzelf. Geluk en diepe tevredenheid verspreiden zich door hem heen. Hij is deze tevredenheid. Hij voelt zijn lichaam niet langer. Opnieuw stoot hij zichzelf af met zijn voeten van de tegels. Hij zet zijn armen en benen volledig uit, zoals borstzwemmers altijd doen. En dan steeds weer hetzelfde. Het is heerlijk om onder water te zijn. Je merkt er niets van en niemand behalve hij ligt in het water. Hij communiceert met het water en voelt de geluiden die het water zelf maakt. Het brengt de trillingen over, het spreekt. Hij voelt zich één met het water. Het is water. Nu begint hij zich te concentreren op de laatste tien meter en wordt weer helemaal wakker. Hij concentreert zich weer op zijn zintuiglijke organen en komt direct voor de tegels tevoorschijn. Dan neemt hij rustig de ene en de andere adem in en een andere tot de fysieke reactie op te weinig lucht in het lichaam stopt. Hij heeft tweehonderd meter gedoken, acht banen. Hij doet dit elk jaar als de zomer mooi is. De training duurt de hele zomer. Het doel is niet om lang te duiken, om meer tijd te winnen tijdens het duiken en om te zeggen: “Kijk, ik ben al 10 minuten onder water. Dat is niet de reden, ook al worden de seconden steeds langer. Hij verslaat de stress die ontstaat als je begint te trainen, te weinig lucht krijgt en het oncomfortabele gevoel van trainen met minder lucht en langere duiken wegneemt. Een zijn met zichzelf en zijn omgeving, dat hij nooit zo diep ervaart als tijdens de zomerduiktraining. Dat is wat hij daar traint. Stress en angst zijn verslagen. Hij profiteert er het hele jaar door van en hij is niet bang. Niets en niemand. Omdat deze eenheid, hij weet gewoon dat ik dat ben, dat ben ik, dat is wat ik echt ben. Niet dat geknutsel over geld en welvaart. Dat interesseert hem niet. Deze man, dat ben ik, de auteur van deze regels. Toen ik twaalf was, leerde een operazanger me hoe ik moest duiken.

In zijn bioscoopfilm Apocalypto liet Mel Gibson de vader van de hoofdpersoon in het begin zeggen dat angst een geestesziekte was en dat hij, zijn zoon, zich er niet door moest laten aanvallen, omdat hij deze angst in zijn zoon zag en deze angst het hele dorp zal besmetten, omdat angst iedereen besmet. Iemands angst zal altijd groot zijn naarmate hij zich meer beschermt tegen de ervaring van het niet oefenen van eenheid met alles, het niet weten, het nooit ervaren en als hij er nooit een gevoel voor krijgt. Eenheid wil beoefend worden, anders blijft het slechts een spinnen in het ongetrainde bewustzijn.

De angst van de bevolking, vooral in Duitsland, voor klimaatverandering, beter nog, voor een wereldwijde temperatuurstijging, is enorm groot. En angst stuurt het debat aan. Daarin, het debat, is er een grote diepe angst voor het leven zelf, voor het eigen leven. Kinderen en ouderen worden door sommige voorstanders van klimaatverandering belasterd als eco-duikers, als de belangrijkste producenten van CO2-emissies. Dit zijn angstprojecties van het eigen leven. Onlangs las ik op een bekend alternatief tijdschrift in het net dat een zeer bekende Ökoaktivist een prognose gaf voor vijftien jaar, dus het artikel, de ondergang van de mensheid werd bereikt door een temperatuurstijging van iets meer dan een graad en onomkeerbaar. Ik zal noch het tijdschrift noch de auteur een naam geven, want beiden zijn vrienden voor mij, geen vijanden, maar het debat over het klimaat heeft snel de neiging om ze te noemen. Het rapport is uit 1995 en is gebaseerd op prognoses van de wetenschappelijke adviesraad van de Duitse Bondsregering uit 1995. 1,3 graden, zo zegt het daar, scheiden de mensheid nog steeds van de levenslange kas. Vandaag schrijven we het jaar 2019, bijna 2020, en er zijn ruim tien jaar verstreken sinds het begin van de prognose, en de temperatuur is tot op heden wereldwijd niet gestegen, maar is gemiddeld 15 graden gebleven. Gemiddeld genomen zijn kleine schommelingen in het tiende deel van een graadbereik volkomen normaal(1). Het is verbazingwekkend dat de sneeuwmassa’s op de Noordpool blijven toenemen en momenteel in het bereik liggen zoals in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Klimaatschommelingen van veertig, vijftig of zelfs meer decennia lijken volkomen normaal. Dit kan mensen zorgen baren en hen ertoe aanzetten om overhaaste conclusies te trekken. Voor het wereldklimaat daarentegen is dit een volkomen normale toestand, ook al betekent dit strenge winters of te warme zomers.

Stel dat u een van de machtigste politici op aarde was. U zou de antropogene klimaatverandering in uw agenda opnemen. U zou proberen er met andere staatshoofden over te praten om hierover overeenstemming te bereiken. Ze zouden naar de congressen en klimaattoppen gaan of er ambassadeurs naartoe sturen en er veel geld in investeren om de wereld duidelijk te maken dat een verwachte stijging van de temperatuur deze planeet zodanig zou omvallen dat de oceanen één, twee of vijf meter zouden stijgen. Klimaatvluchtelingen, natuurrampen van bijbelse proporties zouden over een paar jaar werkelijkheid worden, en elke gezonde persoon van zestig jaar zou nog steeds de volle kracht van het einde van de wereld ervaren. Het einde van de wereld was zo snel te verwachten.

En dan komt de dag dat je afscheid neemt van het kantoor omdat je niet meer herkozen kan worden. Je reist de wereld rond, zamelt miljoenen dollars in voor toespraken en lezingen, om een droom te verwezenlijken: een reusachtig landgoed, direct voor een meer. Het huis is gelegen aan Lake Edgartown Great Pond in Massachusetts en is het nieuwe Obama familiehuis(2). Nu is een meer geen zee, dat klopt. Maar, en dit moet nog eens benadrukt worden, het meer is maar een klein beetje gescheiden van de Atlantische Oceaan. Ervan uitgaande dat ik acht jaar in de zolen van Barack Obama had gelopen, zou ik zo’n huis nooit kopen, omdat ik volledig op de hoogte ben van wat de mensheid op het punt staat te doen. Ik zou nooit een huis in de buurt van zeer grote hoeveelheden water voor mijn familie zetten, omdat ik ervan overtuigd ben dat de palen zullen smelten en de zeespiegel snel zal stijgen. Dat Barack Obama verondersteld wordt dom te zijn, is te geloven en zo zijn kleine wereldbeeld te verlichten. Maar dat geloof ik niet. Barack Obama is een zeer slimme jongen en ik kan me niet voorstellen dat hij een bijbelse ramp rechtstreeks naar de kamer van zijn kinderen stuurt en zichzelf en zijn vrouw wil vermoorden.

Het maakt niet uit wat je zegt, het maakt alleen uit wat je doet. Martha’s Vineyard(3) is een eiland vlak bij Massachusetts en de Atlantische Oceaan verspreidt zich van dit eiland. Natuurlijk, als dit eiland in theorie een verhoogde zeespiegel van vijf meter kan weerstaan, dan kunnen springtij, tsunami’s of normale golven bij hoge zeespiegels de kust van het eiland uitspoelen en het eiland geleidelijk aan bijna volledig opslokken. Dit zijn allemaal speculaties, maar de vraag blijft voor u lezers: Zou u, met twee kinderen van uw vrouw of man vlak voor de Atlantische Oceaan die het eiland omringt en wetende dat de klimaatverandering ervoor zorgt dat de zeespiegel snel stijgt in een zeer korte tijd, zo’n huis in een gevarenzone kopen als u dat kon, als u iets minder dan elf miljoen US dollar aan liquide middelen had? Dat zou ik nooit doen als ik de kennis en de overtuiging had dat de klimaatverandering in de vorm van eindeloze hoeveelheden water al snel op mijn eigen deur zou kloppen en mogelijk mijn kinderen en mijn vrouw in een enorme golf mee zou nemen. Zwakke mensen kunnen dat doen, maar niet de president van de Verenigde Staten, Barack Obama.

CO2 is zoiets als Lee Harvey Oswald, een enkele dader theorie.

In bepaalde kringen kunnen ze worden verkocht als absolute waarheid, wat men in scholen en de media vertegenwoordigt. De enige dader scriptie is een geordende waarheid en niemand kan meer begrijpen dat een scriptie of een theorie niet ook gelijk is aan een waarheid, ja, het wil zijn. Daarom heet het theorie of thesis. Laat een mariene en neurobiologe haar zegje doen, zodat de lezer kan begrijpen waar ik het over heb en wat ik wil communiceren. Dr. Heidi Wichmann schrijft: “Hoe meer we onze testmethoden, duikrobots of wat dan ook verbeteren, hoe meer we erachter komen: dat alles tot in het kleinste detail is gecoördineerd. Van de diepzeesedimenten tot het al even complexe leven op het land en de micro-organismen die ook in de lucht en in de wolken voorkomen. Ja, wolken. We weten er bijna niets van, omdat de kweekomstandigheden begrijpelijkerwijs niet gemakkelijk na te bootsen zijn. Er is zoveel dat we niet eens vermoeden, maar één ding is duidelijk: alles is direct of indirect met elkaar verbonden. De effecten van fijn stof, andere onnatuurlijke stoffen zoals pesticiden of natuurlijke invloeden zoals zonnevlammen en nog veel meer worden hier eenvoudigweg buiten beschouwing gelaten. Laten we het voorbeeld van pesticiden nemen, die al in de atmosfeer aanwezig zijn: Hoe zit het met onontdekte kruisreacties? Al deze stoffen hebben een onbekende wisselwerking met elkaar; er is geen geld om hun invloed op het klimaat en de gezondheid te onderzoeken. Naar mijn mening is er maar één manier om de mensheid tegen erger te beschermen: Echt natuurbehoud en weg van het idee dat de aarde een eindeloze hulpbron is. En terwijl de sleutels hier gloeien, worden er nog steeds enorme hoeveelheden bomen omgehakt. Bomen, waarvan sommige eeuwen oud zijn, filteren enorme hoeveelheden CO2, die ze omzetten in zuurstof, wat voor ons absoluut noodzakelijk is. Ik begin niet eens met de resten van medicijnen in het water, de Gifcirkel en nog veel meer(4), citeer einde.

Naar mijn mening is er maar één manier om de mensheid te redden van erger: Echt behoud en weg van het denken dat de aarde een eindeloze bron is. Waarom verenigen we ons niet allemaal in deze gedachte en nemen we het volgende denkproces in de klimaatverandering op: we ontdekken één ding: dat alles tot in het kleinste detail wordt gecoördineerd. Van de diepzeesedimenten tot het al even complexe leven op het land en de micro-organismen die ook in de lucht en in de wolken voorkomen. Alles is direct of indirect met elkaar verbonden. Ergo, de single dader theorie is complete onzin, vraagt men een natuurwetenschapper.

Ik heb geen antwoord op de vraag of er al dan niet sprake is van klimaatverandering en eerlijk gezegd ben ik voor geen van beide partijen bijzonder geïnteresseerd en een debat hierover, als het niet wordt geleid door natuurwetenschappers zelf en door hen alleen, is zeker niet interessant. Het is een schande om journalisten te laten overtuigen door een politiek doctrinedebat. Hoe competent en waarheidsgetrouw ze ook mogen zijn op andere gebieden, ze zijn niet meer dan kennisaccumulatoren en kennisverzamelaars, in het beste geval goede analisten. Schoenmaker blijf bij je laatste. Deze tekst wil naar het laatste verwijzen. Ik weet alleen dat de essentie van het klimaat zijn voortdurende verandering is en dat alles wat leeft en dat alles wat we levenloos noemen, deel uitmaakt van de wereld of het lokale klimaat. Alexander von Humboldt, de grondlegger van de ecologie, wist dit al en bracht volgens deze kennis het werk van mijn leven, Kosmos, naar buiten. Wij, de wezens van deze planeet, zijn het klimaat. Alles is nauwkeurig afgestemd en aangepast, ook het klimaat. Het klimaat wordt in het debat over klimaatverandering volstrekt verkeerd besproken. Ja, helemaal verkeerd. Beide partijen discussiëren over het klimaat als een effect op iets of op de oorzaak van iets. Charles Darwin begon deze fout ook toen hij een evolutietheorie stichtte waarin de omgeving volledig gescheiden is van levende wezens en vice versa. Levende wezens ontstaan op aarde, niet met de aarde en vice versa. In Humboldt’s werk zijn alle gebeurtenissen met elkaar verweven en niets is gescheiden. Dat was zijn prestatie en daaruit groeide de ecologie waarin alles met elkaar verwant is. En dat is precies ons werk, het antropoceen, waarin wij Sapiens de ecologie van de planeet op grote schaal vernietigen en dus een zeer grote impact hebben op het klimaat. Als we het klimaat willen redden, eerlijk gezegd redden, dan moeten we de ecologie van de planeet beschermen en uitzoeken waarom we zo destructief omgaan met onze ware moeder, met Gaia, onze levende planeet Aarde. Wij zijn ook het klimaat, en alle wezens van deze planeet zijn het klimaat waaruit het bestaat. Te denken dat het door één enkel element kan worden neergehaald, is in werkelijkheid een geniale zet van genialiteit door degenen die dezelfde fouten maken als velen voor hen, die nauwelijks kunnen worden overtroffen door almachtige fantasieën. Darwin’s fout kan in feite een fout zijn geweest om het christelijke geloof dat op dat moment heerste, een lui compromis, niet te overstijgen. Maar de fout die velen vandaag de dag maken is paradoxaal genoeg waarschijnlijk te wijten aan een gebrek aan religiositeit, of beter gezegd een gebrek aan spiritualiteit, met een gebrek aan bewustzijn van het feit dat deze planeet leeft, zoals wij. De oorsprong van zuurstof of CO2 is niet te scheiden van het leven. Bijna alle levende wezens eten levende wezens en hebben water nodig als voedselbron. Maar de belangrijkste voedselbronnen worden bijna nooit genoemd. Ze zijn zuurstof O2 EN kooldioxide CO2. Beide zijn voedselbronnen, d.w.z. hulpbronnen voor het leven, die de hele biologische structuur van deze planeet in de eerste plaats mogelijk hebben gemaakt en al miljoenen jaren gereguleerd. Beide zijn nauwkeurig op elkaar afgestemd, een controlecyclus. Beide produceren en ondersteunen het leven op deze planeet. Te veel CO2 kan alleen gevaarlijk worden als deze planeet een broeikaseffect veroorzaakt. Maar dat het kan is zeer controversieel onder fysici.

Zelfs slimme mensen maken fouten. Fouten maken is al te menselijk, aan welke kant dan ook. Maar veel moeilijker dan de fout of het niet willen toegeven van een fout is de verspreiding van angst op dit niveau. Het verdeelt de beweging en de mensen in het algemeen, omdat de angst de respectievelijke verhalen nog steviger sluit. Socrates, een groot filosoof, zou hebben gezegd dat ik niets weet. In ieder geval voel ik me altijd zo: Als ik denk dat ik iets nieuws heb begrepen, of het nu gaat om de kennis over een leven na de dood of dat Charles Darwin het mis moet hebben gehad, of dat Karl Marx het mis had met zijn klassenstrijdsthesis, dan weet ik steeds duidelijker dat ik niets weet, dat niemand in menselijke vorm iets weet. We ervaren de wereld omdat deze ervaring het voedsel is voor onze cellen om zich te ontwikkelen, om zich te ontplooien in nieuwe dimensies van het leven. Dit is waar het bij de evolutie om draait. Evolutie betekent ontvouwen, uitrollen of ontwikkelen. Wij, als mensheid, weten niet wat het leven is, wat de natuur is, wat een kwantum is of wat dan ook. Wat de waarheid is, is dat onze zintuigen, die voortdurend fluisteren naar ons centrale zenuwstelsel, ons vertellen waaruit we dan onze individuele onfeilbaarheid afleiden, als de kroon van de schepping, als het meest intelligente levende wezen dat de aarde ooit bewoond heeft. Mijn God, wat een arrogantie is dit.

Het is erg populair voor veel mensen om zich onder te dompelen in ideeën, om het idealisme of een deel ervan te vertegenwoordigen. Maar het zijn slechts schuilplaatsen voor wat Socrates wist en waar het orakel van Delphi ons wilde aanmoedigen: ken jezelf. En misschien komen we ook tot de conclusie dat alles weten over Hinz en Kunz helemaal niet het ultieme van ons wezen is en dat het in het leven niet belangrijk is om zoiets absoluuts te representeren, om de waarheid en niets dan de waarheid na te jagen. Ons idee van het absolute is een onderdrukking van het niet weten of er een schepping bestaat en haar antagonistische, eigen verantwoordelijkheid. Daarachter schuilt de angst voor de beroemde vragen: waarom ben ik, waar gaat dit allemaal over, waar brengt het leven me naartoe, wat gebeurt er na de dood? Ik ben niet bang voor al deze vragen en dingen die nog kunnen komen, omdat ik precies weet dat ik niet dieper kan vallen dan in Gaia’s schoot, wat er ook komt. Ik wou dat jullie iets dergelijks voor jezelf konden voelen. Omdat het pijnlijke en vruchteloze debat over klimaatverandering een debat is voor en tegen die angsten in ons. Deze angsten kunnen muteren in zeer kwaadaardige ziekten van de geest en ze neigen tot totalitarisme in de overtuiging dat het werken voor het goede. Elk totalitair idee houdt een idee in van het supergoede ideaal om alleen te werken voor de zuiverheid of het welzijn van haar vertegenwoordigers. Tegenstanders zijn ontmenselijkt en benoemd tot vernietigers van pure doctrine, ontmenselijkt. De noodzaak van het uur is dan zuivering. Deze ziekte van de geest wordt dus, zoals bij alle ziekten van de geest, voorafgegaan door goede dingen om de totaliteit te bagatelliseren. Meestal in ismen en of verborgen door politieke doctrines. Deze zijn ingekapseld in diep-psychologische zelfbeheersing en worden zelf nooit als zodanig gezien. Kurt Tucholsky zou zonder deze kennis niet kunnen zeggen: “Het tegendeel van het goede is niet slecht, maar goedbedoeld. Denk er eens over na. Het kan helpen om angst te verslaan. En denk niet dat dit artikel goed bedoeld is. Het ziet zichzelf als een oproep aan beide partijen om weer dichter bij het centrum te komen, dat wil zeggen om met elkaar te praten. Trouwens, ik sta niet aan beide kanten. Ik zit al in het midden.

Bronnen:

Quellen:

1. https://meteo.plus/klima.php

2. https://noizz.de/lifestyle/barack-und-michelle-obama-kaufen-sich-dieses-luxus-anwesen-fur-1058-millionen-euro/wbxnccg

3. https://de.wikipedia.org/wiki/Martha’s_Vineyard

4. persoonlijke uitwisseling met Dr. Heidi Wichmann, met toestemming om het tekstfragment hier te gebruiken

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Beeldreferentie: LILAWA.COM/ Blindvoorraad

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven het redactionele standpunt niet weer te geven.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsopties vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin Adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1z1PZgZgZK